-
1 samowolnie
adv. [postąpić, oddalić się] wilfully GB, willfully US* * *adv.without permission; oddalić się samowolnie go AWOL (= a bsent without leave).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > samowolnie
-
2 samowolnie
samowolnie [samɔvɔlɲɛ] adveigenwillig -
3 samowolnie
volontairement -
4 samowolnie
[самовольнє]adv -
5 samopas
книжн. 1. в одиночку, отдельно;2. (bez nadzoru) без надзора, без присмотра; 3. (samowolnie) самовольно, без спросу* * *книжн.1) в одино́чку, отде́льно2) ( bez nadzoru) без надзо́ра, без присмо́тра3) ( samowolnie) самово́льно, без спро́су -
6 oddalać
impf ⇒ oddalić* * *(-am, -asz); perf -ić; vt(wniosek, powództwo) to dismiss* * *ipf.1. (= odsuwać) avert; carry away; remove (od kogoś/czegoś from sb/sth); oddalać niebezpieczeństwo avert l. stave off a danger; oddalać zmartwienie cast a worry from one's mind.2. (= opóźniać) put off.3. (= zwalniać z pracy) dismiss, send away.4. (= rozluźniać kontakty) drift apart, grow apart.5. prawn. (= odrzucać) dismiss; oddalać powództwo nonsuit, dismiss a petition l. suit.ipf.1. (= odsuwać się) grow away (od kogoś/czegoś from sb/sth).2. go l. walk away, leave; oddalać się samowolnie go AWOL; oddalać się szybko ( o człowieku) hasten away; ( o pojeździe) dash away.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > oddalać
-
7 самовільно
samowil'noприсл. -
8 partyzanc|ki
adj. 1. [walki, oddział] guerrilla attr., partisan; [piosenka] partisan- wojna partyzancka guerrilla warfare2. pot., przen. (dyletancki) amateurish; (samowolny) arbitrary- robić coś po partyzancku (po dyletancku) to do sth in an amateurish way; (samowolnie) to do sth without authorizationThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > partyzanc|ki
-
9 partyzant|ka
f 1. sgt (wojska partyzanckie) guerrillas, partisans- zaciągnąć się a. wstąpić do partyzantki to join the guerrillas a. partisans- być w partyzantce to be a guerrilla fighter a. a partisan- partyzantka miejska urban guerrillas2. sgt (sposób prowadzenia walki) guerrilla warfare 3. (kobieta partyzant) (woman) guerrilla fighter, (woman) partisan 4. sgt przen. uprawiać partyzantkę (działać po dyletancku) to act in an amateurish way; (działać samowolnie) to act arbitrarily a. without authorizationThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > partyzant|ka
-
10 volontairement
1. dobrowolnie2. samowolnie -
11 eigenmächtig
eigenmächtig samowolny;eigenmächtig handeln postępować <- stąpić> samowolnie -
12 selbstherrlich
-
13 rządzić
rządzić [ʒɔɲʥ̑iʨ̑]I. vt1) ( sprawować rządy)\rządzić krajem ein Land regieren2) ( kierować)\rządzić gospodarstwem ein Landgut verwalten [ lub leiten]II. vr\rządzić się sercem/rozumem/regułami czegoś nach dem Herzen/dem Verstand/den Regeln handeln, sich +akk vom Herzen/vom Verstand/von den Regeln leiten lassen2) ( postępować samowolnie) schalten und walten3) ( sprawować władzę) regieren, herrschen4) ( gospodarować) wirtschaften, verwalten -
14 eigenmächtig
ei genmächtig\eigenmächtiges Vorgehen samowolne postępowanie nt -
15 willkürlich
См. также в других словарях:
samowolnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. samowolny: Samowolnie opuścić posterunek. Samowolnie odebrać coś komuś. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
samowolnie — przysłów. od samowolny Samowolnie opuścił lekcję … Słownik języka polskiego
wagarować — Samowolnie przebywać poza szkołą w czasie zajęć Eng. To stay away from school without an excuse; to be truant … Słownik Polskiego slangu
rządzić — ndk VIa, rządzićdzę, rządzićdzisz, rządź, rządzićdził, rządzićdzony 1. «sprawować rządy, mieć władzę, panować nad kimś, nad czymś, władać, kierować kimś albo czymś; zarządzać, rozporządzać czymś» Rządzić mądrze, sprawnie, sprawiedliwie,… … Słownik języka polskiego
gęś — 1. Rozmawiać z kimś jak gęś z prosięciem «rozmawiać z kimś, nie rozumiejąc się nawzajem» 2. Rządzić się jak szara gęś «zachowywać się samowolnie, nie licząc się z nikim; panoszyć się, szarogęsić się»: Nie czyńże tego czasem – przestrzegał ją… … Słownik frazeologiczny
lokator — Dziki lokator «osoba, która samowolnie, bezprawnie zajęła lokal»: Zamieszkali tu bez zgody właściciela budynku, który na wieść o dzikich lokatorach zażądał wyprowadzki. GWr 14/03/2000 … Słownik frazeologiczny
dziki — dzicy, dzikszy 1. «będący w stanie natury, w stanie pierwotnym» a) «o zwierzętach: nie oswojony, nie obłaskawiony, nie hodowany» Dziki mustang. Dzikie gęsi, kaczki, łabędzie. b) «o roślinach: nie uprawiany, nie hodowany» Dzikie wino, dzika mimoza … Słownik języka polskiego
gęś — ż V, DCMs. gęsi; lm MD. gęsi, N. gęsiami a. gęśmi 1. «Anser, ptak z rzędu blaszkodziobych, zwykle duży, głównie roślinożerny, o dość wysokich nogach z palcami spiętymi błoną pływną, dziobie silnym, u nasady wysokim, sprawnie chodzący i latający… … Słownik języka polskiego
lokator — m IV, DB. a, Ms. lokatororze; lm M. lokatororzy, DB. ów 1. «osoba mieszkająca w wynajętym lokalu; najemca lokalu» Spis lokatorów. ∆ Dziki lokator «lokator, który samowolnie zajął lokal» ∆ Ochrona lokatorów «całokształt przepisów regulujących, w… … Słownik języka polskiego
maruder — m IV, DB. a, Ms. marudererze; lm M. ci marudererzy, te y, DB. ów 1. «żołnierz niekarny, samowolnie odłączający się od oddziału, zwykle w celach rabunkowych» 2. «człowiek niepunktualny, spóźniający się, guzdrała, maruda, spóźnialski» Wycieczka… … Słownik języka polskiego
mianować — ndk a. dk IV, mianowaćnuję, mianowaćnujesz, mianowaćnuj, mianowaćował, mianowaćowany «nadawać, nadać komuś jakąś godność, tytuł; powierzyć komuś jakieś stanowisko; zrobić, ustanowić kogoś kimś; nominować» Mianować kogoś dyrektorem. Mianować kogoś … Słownik języka polskiego