(przerwanie)

См. также в других словарях:

• aborcja — ż I, DCMs. aborcjacji; lm D. aborcjacji «przerwanie ciąży» Dokonać aborcji. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• apopleksja — ż I, DCMs. apopleksjasji, blm «nagłe przerwanie dopływu krwi tętniczej do pewnego obszaru mózgu wskutek pęknięcia lub zaczopowania naczyń krwionośnych, powodujące połowiczny lub całkowity paraliż ciała, często śmierć; udar mózgu» Rażony, tknięty… …   Słownik języka polskiego

• ciąża — ż II, DCMs. ciążaży; lm D. ciąż «okres i całokształt zmian zachodzących w organizmie kobiet i samic ssaków od zapłodnienia do urodzenia płodu; stan kobiety, samicy w tym okresie; brzemienność» Zaawansowana ciąża. Ciąża rzekoma, urojona. Być w… …   Słownik języka polskiego

• gilotynować — ndk IV, gilotynowaćnuję, gilotynowaćnujesz, gilotynowaćnuj, gilotynowaćował, gilotynowaćowany «ścinać głowę gilotyną» przen. «powodować przerwanie czegoś, utrącać coś» Gilotynować dyskusję, obrady, pomysł …   Słownik języka polskiego

• oderwać — dk IX, oderwaćrwę, oderwaćrwiesz, oderwaćrwij, oderwaćrwał, oderwaćrwany odrywać ndk I, oderwaćam, oderwaćasz, oderwaćają, oderwaćaj, oderwaćał, oderwaćany 1. «ciągnąc lub szarpiąc odłączyć coś od jakiejś całości, urwać część czegoś; odedrzeć,… …   Słownik języka polskiego

• poronienie — n I; lm D. poronienieeń med. «samoistne lub wywołane sztucznie (chirurgicznie) przerwanie ciąży i wydalenie płodu przed ukończonym 18 tygodniem ciąży» Mieć poronienie. ∆ Poronienie nawykowe «wielokrotnie powtarzające się poronienie spowodowane… …   Słownik języka polskiego

• przestanek — m III, D. przestaneknku, N. przestaneknkiem; lm M. przestaneknki przestarz. «przerwanie, zaprzestanie czegoś, przerwa w czymś» dziś tylko w wyrażeniu: Bez przestanku «ciągle, bez przerwy» …   Słownik języka polskiego

• rozejm — m IV, D. u, Ms. rozejmmie; lm M. y «układ między stronami wojującymi, na podstawie którego następuje przerwanie działań wojennych na wszystkich frontach; zawieszenie broni» Zawrzeć rozejm …   Słownik języka polskiego

• stop — I m IV, D. u, Ms. stoppie; lm M. y «substancja metaliczna otrzymywana najczęściej przez stopienie dwóch lub więcej metali (niekiedy z domieszką niemetali), wytwarzana w celu uzyskania lepszych właściwości wytrzymałościowych i technologicznych;… …   Słownik języka polskiego

• udar — m IV, D. u, Ms. udararze; lm M. y 1. techn. «uderzenie (zwykle mechaniczne)» Udary hydrauliczne. 2. przestarz. «porażenie» dziś tylko w terminach specjalnych ∆ med. Udar mózgu a. mózgowy «nagłe przerwanie dopływu krwi tętniczej do pewnego obszaru …   Słownik języka polskiego

• wielokropek — m III, D. wielokropekpka, N. wielokropekpkiem; lm M. wielokropekpki «znak pisarski przestankowy złożony z trzech kropek następujących po sobie, oznaczający przerwanie toku mowy, niedomówienie lub (ujęty w nawias) wskazujący na opuszczenie w… …   Słownik języka polskiego