(przeciwdziałanie)

См. также в других словарях:

• nocnik — pot. Obudzić się, budzić się z ręką w nocniku «znaleźć się, znajdować się w sytuacji, w której jest już za późno na zmianę czegoś, na przeciwdziałanie czemuś, zostać zaskoczonym czymś, zbyt późno zareagować na coś»: (...) żyjemy w społeczeństwie …   Słownik frazeologiczny

• antagonizm — m IV, D. u, Ms. antagonizmzmie; lm M. y 1. «przeciwieństwo, przeciwdziałanie, wzajemna niechęć, wrogość, wzajemne zwalczanie się» Antagonizmy dzielnicowe. Antagonizm powstaje, zachodzi między kimś, czymś. ∆ Antagonizm klasowy «wg Marksa:… …   Słownik języka polskiego

• anty- — «pierwszy człon wyrazów złożonych» a) «oznaczający: przeciwieństwo, przeciwstawienie, przeciwdziałanie czemuś, zwalczanie kogoś, czegoś, np. antyalkoholowy, antyfaszysta, antymilitaryzm, antypasat, antytoksyna» b) «oznaczający przeciwległe… …   Słownik języka polskiego

• kontrakcja — I ż I, DCMs. kontrakcjacji; lm D. kontrakcjacji (kontrakcjacyj) 1. jęz. «zjawisko fonetyczne polegające na ściągnięciu dwóch samogłosek (rozdzielonych nieraz spółgłoską) w jedną» 2. geol. «według teorii kontrakcyjnej: kurczenie się wnętrza Ziemi… …   Słownik języka polskiego

• lubo — I przestarz. «miło, przyjemnie, z przyjemnością» II przestarz. «spójnik przyłączający zdania lub ich części, wyrażające nieskuteczne przeciwdziałanie, kontrastujące okoliczności uboczne, rozbieżność między tym, co się rzeczywiście dzieje, a tym,… …   Słownik języka polskiego

• merkantylizacja — ż I, DCMs. merkantylizacjacji, blm «uzależnienie czegoś od względów merkantylnych, działanie zmierzające do osiągnięcia głównie korzyści materialnych» Przeciwdziałanie merkantylizacji kultury …   Słownik języka polskiego

• obrona — ż IV, CMs. obronanie zwykle blm 1. «odpieranie napaści, zwykle z bronią w ręku; bronienie kogoś lub czegoś albo bronienie się» Obrona miasta. Stawać, występować, zginąć w obronie kogoś lub czegoś. Oddać życie w obronie ojczyzny. 2. «ten kto broni …   Słownik języka polskiego

• odpór — m IV, D. odpórporu, Ms. odpórporze zwykle blm «przeciwstawianie się, przeciwdziałanie czemuś fizyczne albo moralne, słowne» Skuteczny, stanowczy, zdecydowany odpór. Dać odpór najeźdźcom. Trafiać na zbrojny odpór …   Słownik języka polskiego

• opozycja — ż I, DCMs. opozycjacji; lm D. opozycjacji 1. «przeciwstawianie się komuś (czemuś) indywidualnie i doraźnie lub zespołowo w sposób zorganizowany; przeciwdziałanie, opór, protest» Gwałtowna, ostra opozycja. Opozycja przeciw komuś, czemuś. Budzić,… …   Słownik języka polskiego

• re- — «pierwszy człon wyrazów złożonych» a) «oznaczający powtórzenie czynności, wykonanie czegoś na nowo; znów, ponownie, powtórnie, np. reedycja, reelekcja, reedukacja» b) «oznaczający czynność przeciwstawną, przeciwdziałanie, np. reakcja» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• wojsko — n II, N. wojskokiem 1. lm D. wojsk «siły zbrojne państwa, armia; regularne oddziały określonego rodzaju sił zbrojnych» Wojsko polskie. Wojska sojusznicze. Wojska nieprzyjacielskie. Wojsko frontowe, liniowe. Dowódcy wojsk. Oddziały wojska …   Słownik języka polskiego