-
1 klatka
fKäfig m -
2 klatka
klatka schodowa Treppenhaus n;klatka piersiowa ANAT Brustkorb m;klatka filmowa fam. Bildausschnitt m -
3 piersiowy
-
4 klatka
klatka [klatka] f2) ( część budynku)\klatka schodowa Treppenhaus nt3) anat\klatka piersiowa Brustkorb m5) elek\klatka Faradaya Faradayscher Käfig m\klatka wirnika Läuferkäfig m -
5 otwierać
I. vt\otwierać nawias Klammer auflösenII. vr2) ( dawać się przekręcić) zamek: sich +akk öffnen, aufgehen4) ( jątrzyć się) rana: sich +akk öffnen, eit[e]rig werden5) ( kwitnąć) kwiat: aufgehen, sich +akk entfalten -
6 piersiowy
-
7 pierś
karmić dziecko piersią das Kind stillen, dem Kind die Brust geben3) ( mięso)\pierś kury/indyka [ lub kurza/indycza] Hühner-/Putenbrust f4) biec co tchu w piersiach vom Rennen außer Atem sein, sich +dat die Lunge aus dem Hals rennen ( fam)oddychać pełną piersią tief atmen -
8 sutek
-
9 wklęsły
druk \wklęsły typ Tiefdruck m -
10 Brust
1) (\Brustkasten) klatka f piersiowa4) (\Brustschwimmen)die 200 Meter \Brust gewinnen wygrać zawody w pływaniu stylem klasycznym na dystansie 200 metrów -
11 Brustkorb
klatka f piersiowa -
12 Brustwarze
brodawka f piersiowa -
13 eindrücken
ein|drückenI. vt ( beschädigen, verletzen) wcisnąć, wtłoczyć; Scheibe wybić; Brustkorb zgnieść; Kotflügel wgnieśćdas Lenkrad hat ihm den Brustkorb eingedrückt kierownica zgniotła mu klatkę piersiowąII. vr -
14 Oberkörper
См. также в других словарях:
klatka piersiowa — {{/stl 13}}{{stl 7}} część tułowia ssaka osłonięta żebrami, w której znajdują się płuca i serce; pierś {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
klatka — ż III, CMs. klatkatce; lm D. klatkatek 1. «pomieszczenie o ścianach z prętów metalowych lub drewnianych, przystosowane do hodowli lub przewozu ptaków czy zwierząt» Klatka drewniana, druciana, żelazna. Klatka na ptaki, na dzikie zwierzęta. Wpuścić … Słownik języka polskiego
piersiowy — przym. od pierś (w zn. 1) ∆ Głos, śmiech piersiowy «głos, śmiech niski, głęboki» ∆ Klatka piersiowa «część tułowia u ssaków, w której znajdują się serce i płuca, ograniczona częścią piersiową kręgosłupa, mostkiem i żebrami, a od dołu przeponą» ∆… … Słownik języka polskiego
napierśnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} górna część fartucha osłaniająca klatkę piersiową {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} część uprzęży w postaci… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pacha — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. pasze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} u ludzi: zagłębienie pod stawem barkowym; część ciała między górną częścią ręki a klatką piersiową : {{/stl 7}}{{stl 10}}Trzymać coś pod… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dojść — 1. Dojść do czyichś rąk «trafić bezpośrednio do kogoś»: List leżał w modlitewniku matki, zamkniętym na mosiężną klamerkę. Mógł tak leżeć i przepaść na zawsze, mógł nigdy nie dojść do rąk Bronki. P. Gojawiczyńska, Dziewczęta. 2. Dojść do głosu… … Słownik frazeologiczny
dochodzić — 1. Dojść do czyichś rąk «trafić bezpośrednio do kogoś»: List leżał w modlitewniku matki, zamkniętym na mosiężną klamerkę. Mógł tak leżeć i przepaść na zawsze, mógł nigdy nie dojść do rąk Bronki. P. Gojawiczyńska, Dziewczęta. 2. Dojść do głosu… … Słownik frazeologiczny
bolesny — bolesnyeśniejszy 1. «sprawiający ból; bolący» Bolesna kolka, rana. Bolesne miejsce. ∆ med. Dusznica bolesna «choroba powstająca w wyniku zmian w naczyniach wieńcowych i niedokrwienia mięśnia serca, której głównym objawem są napadowe bóle serca,… … Słownik języka polskiego
choroba — ż IV, CMs. chorobabie; lm D. chorobarób 1. «proces patologiczny objawiający się zaburzeniem czynności organizmu» Lekka, ciężka, obłożna, przewlekła, chroniczna, długotrwała, nieuleczalna, śmiertelna choroba. Choroba dziedziczna, nabyta,… … Słownik języka polskiego
diafragma — ż IV, CMs. diafragmamie; lm D. diafragmaagm 1. anat. «szeroki, płaski mięsień oddzielający u człowieka i ssaków jamę piersiową od brzusznej; główny mięsień oddechowy; przepona» 2. fot. «urządzenie mechaniczne wbudowane w obiektyw fotograficzny,… … Słownik języka polskiego
dławica — ż II, DCMs. dławicacy; lm D. dławicaic, blm med. Dławica piersiowa «schorzenie polegające na niedokrwieniu i niedotlenieniu mięśnia sercowego, wskutek zwężenia (głównie na tle miażdżycowym) naczyń wieńcowych serca; dusznica bolesna, stenokardia» … Słownik języka polskiego