-
1 oriundo
oriundooriundo , -a [o'riundo]aggettivogebürtig, stammend; è oriundo austriaco er ist gebürtiger ÖsterreicherDizionario italiano-tedesco > oriundo
2 oriundo
o'rǐunđoadj1. [originario]2. DEPORTEmit Bezug auf Spieler, die einen spanischen Elternteil haben————————oriundooriundo , -a [o'rjuDC489F9Dn̩DC489F9Ddo, -a]stammend [de aus+dativo]; es oriundo de Méjico er ist gebürtiger Mexikaner3 es oriundo de Méjico
es oriundo de Méjicoer ist gebürtiger Mexikaner4 è oriundo austriaco
è oriundo austriacoer ist gebürtiger ÖsterreicherDizionario italiano-tedesco > è oriundo austriaco
5 orior
orior, ortus sum, oritūrus, īrī (vgl. ορ-νυ-μι, ορωρα), sich erheben, aufsteigen, I) v. Pers.: cum consul oriens de nocte silentio diceret dictatorem, Liv. 8, 23, 15: ortus est longe saevior Catulus, Sall. hist. fr. 3, 61 (82), 10. Vgl. Vel. Long. de orthogr. 74, 19 K. – II) übtr., sich erheben = sichtbar werden, A) v. der Sonne u. v. Gestirnen (Ggstz. cadere, occĭdere, occumbere), aufgehen, sich zeigen, sichtbar werden, stella oritur, Ov.: ortā luce, am Morgen, Caes.: ab orto usque ad occidentem solem, Liv.: solem atque lunam in eandem partem semper occĭdere atque oriri semper ab eadem, Lact. – dah. oriens sol, die Morgengegend, der Osten, zB. ad orientem solem spectare, nach O. liegen (v. Örtlichkeiten), Caes.; u. das Morgenland, der Osten, Cic. (vgl. oriens). – bildl., iuvenes orientes, aufstrebende, Vell. – B) übh. entstehen, entspringen, oritur tempestas, Nep.: oritur clamor, Caes.: plurimis simul locis circa forum incendium ortum, Liv.: ventus oriens, Nep.: rumor ortus, Cic. – ibi Caicus amnis oritur, Plin.: fons oritur in monte, Plin. ep.: Sagaris oritur in Phrygia, Plin.: Tigris oritur in montibus Uxiorum, Curt.: Marsyas amnis haud procul a Maeandri fontibus oriens, Liv.: Maeander ex arce summa ortus, Liv.: Rhenus oritur ex Lepontiis, Caes.: incliti amnes Caucaso monte orti, Curt.: ex eo medio quasi collis oriebatur (erhob sich, trat hervor), Sall.: officia, quae oriuntur a suo cuiusque genere virtutis, Cic.: odium certaminibus ortum, herrührend, Vell. – dah. a) geboren werden, seinen Ursprung bekommen, abstammen, in quo (solo) ortus es, Cic.: qui ab illo (Catone) ortus es, Cic.: Belgas esse ortos ab Germanis, Caes.: ex concubina ortus erat, Sall.: ex Tantalo ortus Pelops, Quint.: eā familiā ortus, Sall.: ortus ex ea familia, quae etc., Liv.: Numae nepos, filiā ortus, Liv.: sorore eius ortus, Liv.: orti Atticis, Vell.: ex eodem loco ortus, Ter.: equestri loco ortus, Cic.: regiā stirpe ortus, Curt.: pueri orientes, die geboren werden, Cic.: homo a se ortus = homo novus, der zuerst die hohen Ehrenämter in seiner Familie bekleidete, also sich selbst gleichsam die adlige Geburt gegeben hat, Cic.: si cuius oriundo sis patriae reminiscare, Boëth. cons. phil. 1, 5. – b) wachsen, hervorwachsen, uva oriens, Cic.: olea vitisque et cetera calidioribus terris oriri sueta, südlichen Gewächse, Tac. – c) anfangen, den Anfang nehmen, ab his sermo oritur, sie eröffnen das G., Cic.: oratio oriens, Cic.: nox oritur, Ov.: initium turbandi omnia a femina ortum est, Liv.: cum id malum (Unheil des Bürgerkrieges) ab Asculanis ortum esset, ausgegangen war, Vell. – / Indic. Praes. gew. nach der 3. Konjug. orior, oreris, oritur, orimur, orimini: ebenso Imperf. Coni. oreretur: Imperat. orere, Val. Max. 4, 7, 6. Vgl. Haase zu Reisigs Vorl. A. 293. Neue-Wagener Formenl.3 3, 253 u. 254. – Part. Fut. Akt. oritūrus, Hor. ep. 2, 1, 17. Suet. Galb. 9. – Perf. vulg. orsus est, Ennod. vit. Epiph. p. 347, 23.
6 canario
1. ka'narǐo mZOOL Kanarienvogel m2. ka'narǐo adj( de las Canarias) GEO kanarisch, von den Kanaren3. ka'narǐo m( oriundo de las Canarias) GEO Kanarier mcanariense adjetivo————————canariense sustantivo masculino y femenino————————sustantivo masculino[pájaro] Kanarienvogel dercanario1canario1 [ka'narjo]Kanarienvogel masculino————————canario2canario2 , -a [ka'narjo, -a]I adjetivokanarischII sustantivo masculino, femenino(de Canarias) Kanarier(in) masculino (femenino)7 castellano
1. kaste'ʎano adj( de Castilla) GEO kastilisch, aus Kastilien2. kaste'ʎano m1) ( oriundo de Castilla) GEO Kastilier m2) LING Kastilisch n, Spanisch n, spanische Sprache fEl es la lengua oficial de España e Iberoamérica. — Spanisch ist die offizielle Sprache Spaniens und Iberoamerikas.
3) ( dueño de un castillo) Burgherr m, Schlossherr m( femenino castellana) adjetivo1. [de Castilla] kastilisch2. [del idioma] spanisch————————( femenino castellana) sustantivo masculino y femenino————————sustantivo masculinocastellano1castellano1 [kaste'λano]————————castellano2castellano2 , -a [kaste'λano, -a]I adjetivokastilisch; la lengua castellana die spanische SpracheII sustantivo masculino, femeninoKastilier(in) masculino (femenino)8 lapón
la'pɔn 1. adjGEO lappländisch2. m( oriundo de Laponia) GEO Lappe m————————————————sustantivo masculinolapónlapón , -ona [la'pon, -ona]I adjetivolappländischII sustantivo masculino, femenino(habitante) Lappländer(in) masculino (femenino), Lappe, -in masculino, femenino9 originario
orixi'narǐoadj( femenino originaria) adjetivo1. [inicial, primitivo] ursprünglich2. [de origen] Herkunfts-3. [procedente][nacido en] gebürtig ausoriginariooriginario , -a [orixi'narjo, -a]10 orior
orior, ortus sum, oritūrus, īrī (vgl. ορ-νυ-μι, ορωρα), sich erheben, aufsteigen, I) v. Pers.: cum consul oriens de nocte silentio diceret dictatorem, Liv. 8, 23, 15: ortus est longe saevior Catulus, Sall. hist. fr. 3, 61 (82), 10. Vgl. Vel. Long. de orthogr. 74, 19 K. – II) übtr., sich erheben = sichtbar werden, A) v. der Sonne u. v. Gestirnen (Ggstz. cadere, occĭdere, occumbere), aufgehen, sich zeigen, sichtbar werden, stella oritur, Ov.: ortā luce, am Morgen, Caes.: ab orto usque ad occidentem solem, Liv.: solem atque lunam in eandem partem semper occĭdere atque oriri semper ab eadem, Lact. – dah. oriens sol, die Morgengegend, der Osten, zB. ad orientem solem spectare, nach O. liegen (v. Örtlichkeiten), Caes.; u. das Morgenland, der Osten, Cic. (vgl. oriens). – bildl., iuvenes orientes, aufstrebende, Vell. – B) übh. entstehen, entspringen, oritur tempestas, Nep.: oritur clamor, Caes.: plurimis simul locis circa forum incendium ortum, Liv.: ventus oriens, Nep.: rumor ortus, Cic. – ibi Caicus amnis oritur, Plin.: fons oritur in monte, Plin. ep.: Sagaris oritur in Phrygia, Plin.: Tigris oritur in montibus Uxiorum, Curt.: Marsyas amnis haud procul a Maeandri fontibus oriens, Liv.: Maeander ex arce summa ortus, Liv.: Rhenus oritur ex Lepontiis, Caes.: incliti amnes Caucaso monte orti, Curt.: ex eo medio quasi collis oriebatur (erhob sich,————trat hervor), Sall.: officia, quae oriuntur a suo cuiusque genere virtutis, Cic.: odium certaminibus ortum, herrührend, Vell. – dah. a) geboren werden, seinen Ursprung bekommen, abstammen, in quo (solo) ortus es, Cic.: qui ab illo (Catone) ortus es, Cic.: Belgas esse ortos ab Germanis, Caes.: ex concubina ortus erat, Sall.: ex Tantalo ortus Pelops, Quint.: eā familiā ortus, Sall.: ortus ex ea familia, quae etc., Liv.: Numae nepos, filiā ortus, Liv.: sorore eius ortus, Liv.: orti Atticis, Vell.: ex eodem loco ortus, Ter.: equestri loco ortus, Cic.: regiā stirpe ortus, Curt.: pueri orientes, die geboren werden, Cic.: homo a se ortus = homo novus, der zuerst die hohen Ehrenämter in seiner Familie bekleidete, also sich selbst gleichsam die adlige Geburt gegeben hat, Cic.: si cuius oriundo sis patriae reminiscare, Boëth. cons. phil. 1, 5. – b) wachsen, hervorwachsen, uva oriens, Cic.: olea vitisque et cetera calidioribus terris oriri sueta, südlichen Gewächse, Tac. – c) anfangen, den Anfang nehmen, ab his sermo oritur, sie eröffnen das G., Cic.: oratio oriens, Cic.: nox oritur, Ov.: initium turbandi omnia a femina ortum est, Liv.: cum id malum (Unheil des Bürgerkrieges) ab Asculanis ortum esset, ausgegangen war, Vell. – ⇒ Indic. Praes. gew. nach der 3. Konjug. orior, oreris, oritur, orimur, orimini: ebenso Imperf. Coni. oreretur: Imperat. orere, Val. Max. 4, 7, 6. Vgl. Haase zu Reisigs Vorl. A. 293.————Neue-Wagener Formenl.3 3, 253 u. 254. – Part. Fut. Akt. oritūrus, Hor. ep. 2, 1, 17. Suet. Galb. 9. – Perf. vulg. orsus est, Ennod. vit. Epiph. p. 347, 23.См. также в других словарях:
oriundo — oriundo, da adjetivo,sustantivo masculino y femenino 1. Que procede de un lugar determinado: Este queso es oriundo de Cabrales. Aquel jugador es un oriundo de Huesca … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Oriundo — (del latín oriundus) se refiere a algo o alguien que «proviene originalmente de algún lugar». Este término se utilizó especialmente en España para referirse a una serie de deportistas, nacidos en América Latina, cuyos antepasados eran emigrantes… … Wikipedia Español
oriundo — [dal lat. oriundus, der. di oriri nascere ]. ■ agg. [che ha le sue origini in un determinato luogo, specificato con la prep. di, detto di chi risiede in un paese diverso da quello di origine: la sua famiglia è o. di Napoli ] ▶◀ nativo, originario … Enciclopedia Italiana
oriundo — oriundo, da adjetivo originario, procedente, natural*. * * * Sinónimos: ■ originario … Diccionario de sinónimos y antónimos
oriundo — adj. Proveniente; originário; procedente; natural … Dicionário da Língua Portuguesa
oriundo — oriundo, da (Del lat. oriundus). adj. Que trae su origen de algún lugar … Diccionario de la lengua española
Oriundo — Le terme oriundo (oriundi au pluriel) est un nom italien qui désigne, dans son sens le plus général, un immigré d origine italienne et vivant hors d Italie, ainsi que ses descendants. Son utilisation a évolué pour maintenant désigner un sportif,… … Wikipédia en Français
oriundo — (Del lat. oriundus .) ► adjetivo 1 Que procede de determinado lugar o familia: ■ es oriundo de La Mancha; sufre una grave enfermedad oriunda de Asia. REG. PREPOSICIONAL + de SINÓNIMO originario natural ► adjetivo/ sustantivo 2 DEPORTES Se aplica… … Enciclopedia Universal
oriundo — {{#}}{{LM O28303}}{{〓}} {{SynO28998}} {{[}}oriundo{{]}}, {{[}}oriunda{{]}} ‹o·riun·do, da› {{《}}▍ adj.{{》}} Que procede de donde se indica o que tuvo su origen allí. {{★}}{{\}}ETIMOLOGÍA:{{/}} Del latín oriundus. {{★}}{{\}}SINTAXIS:{{/}}… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
Oriundo — Oriundi redirects here. For the 1999 film starring Anthony Quinn, see Oriundi (film). The term oriundo is an Italian and Spanish noun describing an immigrant of native ancestry. It comes from the Latin verb oriri (orior), be born , and is related … Wikipedia
oriundo — {{hw}}{{oriundo}}{{/hw}}A agg. ; anche s. m. (f. a ) Detto di chi è originario di un dato luogo: oriundo di Napoli, dell Africa equatoriale. B s. m. (f. a ) Giocatore spec. di calcio di nazionalità straniera ma di origine italiana, che gioca in … Enciclopedia di italiano
Перевод: со всех языков на немецкий
с немецкого на все языки- С немецкого на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Албанский
- Английский
- Болгарский
- Галисийский
- Испанский
- Итальянский
- Немецкий
- Португальский
- Русский
- Французский
- Чешский