Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

(of+discord)

  • 1 discordia

        discordia ae, f    [discors], disunion, disagreement, dissension, variance, discord: confingis causas ad discordiam, T.: civilis, S.: facultas discordiae concitandae: duas ex unā civitate discordia fecerat, L.: perfecta tibi bello, V.: fratrum, O.: inter ipsos, L.: erga alqm, Ta.: non sedebantu<*> discordiae: tacitae: incertae mentis, inconsistency, O.: Idae et Phoebo, Eveni filia, the subject of strife, Pr.— Mutiny, rebellion, Ta.—Person., the goddess of discord, V.
    * * *
    disagreement, discord

    Latin-English dictionary > discordia

  • 2 sēditiō

        sēditiō ōnis, f    [2 sed+1 I-], a going aside, going apart, insurrectionary separation, dissension, civil discord, insurrection, mutiny, sedition: seditioni interesse, L.: seditione factā, Cs.: seditio inter belli pacisque auctores orta, L.: seditionem ac discordiam concitare: Seditione, dolis peccatur, H.: seditionibus tribuniciis res p. agitabatur, S.: seditiones ornare: Paene occupata seditionibus urbs, H.—Person., an attendant of Fama, O.— Dissension, discord, strife, quarrel: Filiam ut darem in seditionem, T.: crescit favore Turbida seditio, donec, etc., O.: si ad externum bellum domestica seditio adiciatur, L.— An insurrection, the rebels, seditious men: seditione ita stupente, L.— Fig., of things, dissension, disagreement, discord: intestina corporis, L.: iracundiam seditionem quandam ducebat.
    * * *
    sedition, riot, strife,rebellion

    Latin-English dictionary > sēditiō

  • 3 Discordia

    discordĭa, ae, f. [discors], disunion, disagreement, dissension, variance, discord (class.), Plaut. Truc. 2, 4, 66; Ter. Hec. 4, 4, 71; Cic. Tusc. 4, 9, 21; id. Lael. 7, 24; id. Off. 1, 25, 85; id. Mur. 39, 83; Sall. C. 5, 2; Liv. 2, 24 et saep.; Verg. E. 1, 72; id. A. 7, 545; Hor. Epod. 4, 2; id. S. 1, 4, 60 et saep. —In plur., Cic. Lael. 7, 23; id. Off. 1, 25, 86; id. Fin. 1, 13, 44; id. Mur. 23, 47; Suet. Calig. 26; id. Claud. 25; Vulg. Prov. 6, 19 et saep.—
    B.
    Transf.
    1.
    The subject of strife:

    Idae et Phoebo discordia Eveni filia,

    Prop. 1, 2, 17.—
    2.
    Of inanimate things:

    principiorum,

    Lucr. 5, 440:

    rerum,

    id. 6, 366:

    ponti,

    Luc. 5, 646:

    incertae mentis,

    Ov. M. 9, 630 et saep.—
    II.
    Personified: Discordia, the goddess of discord, the Greek Eris, Verg. A. 6, 280; 8, 702 Serv.; Stat. Th. 5, 74; Petr. 124, 27 sq.; Hyg. Fab. praef.—Hence, Discordiae malum, the famous apple of Eris in the fable, the apple of discord, Just. 12, 15, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > Discordia

  • 4 discordia

    discordĭa, ae, f. [discors], disunion, disagreement, dissension, variance, discord (class.), Plaut. Truc. 2, 4, 66; Ter. Hec. 4, 4, 71; Cic. Tusc. 4, 9, 21; id. Lael. 7, 24; id. Off. 1, 25, 85; id. Mur. 39, 83; Sall. C. 5, 2; Liv. 2, 24 et saep.; Verg. E. 1, 72; id. A. 7, 545; Hor. Epod. 4, 2; id. S. 1, 4, 60 et saep. —In plur., Cic. Lael. 7, 23; id. Off. 1, 25, 86; id. Fin. 1, 13, 44; id. Mur. 23, 47; Suet. Calig. 26; id. Claud. 25; Vulg. Prov. 6, 19 et saep.—
    B.
    Transf.
    1.
    The subject of strife:

    Idae et Phoebo discordia Eveni filia,

    Prop. 1, 2, 17.—
    2.
    Of inanimate things:

    principiorum,

    Lucr. 5, 440:

    rerum,

    id. 6, 366:

    ponti,

    Luc. 5, 646:

    incertae mentis,

    Ov. M. 9, 630 et saep.—
    II.
    Personified: Discordia, the goddess of discord, the Greek Eris, Verg. A. 6, 280; 8, 702 Serv.; Stat. Th. 5, 74; Petr. 124, 27 sq.; Hyg. Fab. praef.—Hence, Discordiae malum, the famous apple of Eris in the fable, the apple of discord, Just. 12, 15, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > discordia

  • 5 discordiose

    discordĭōsus, a, um, adj. [discordia], full of discord, prone to discord (very rare; cf. discors and v. Krebs, Antibarb. p. 369): volgus seditiosum atque discordiosum, * Sall. J. 66, 2:

    domus,

    Sid. Ep. 6, 2.— Hence, adv.: discordĭōsē, in a spirit of discord, Aug. Bapt. 3, 15, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > discordiose

  • 6 discordiosus

    discordĭōsus, a, um, adj. [discordia], full of discord, prone to discord (very rare; cf. discors and v. Krebs, Antibarb. p. 369): volgus seditiosum atque discordiosum, * Sall. J. 66, 2:

    domus,

    Sid. Ep. 6, 2.— Hence, adv.: discordĭōsē, in a spirit of discord, Aug. Bapt. 3, 15, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > discordiosus

  • 7 dīscidium

        dīscidium ī, n    [dis- + 2 SAC-], a parting, separation, disagreement, dissension, discord: inter nos, T.: nil, quod sit discidio dignum, divorce, T.: cupido Si tibi discidii est, O.: manente memoriā in discidio foederum, L.: civile, Ta.: belli. — Plur: amicorum: adfinitatum, Ta.
    * * *
    separation, divorce, discord; disagreement, quarrel; tearing apart

    Latin-English dictionary > dīscidium

  • 8 discordiōsus

        discordiōsus adj.    [discordia], full of discord, intractable, quarrelsome: volgus, S.
    * * *
    discordiosa, discordiosum ADJ
    full of discord, mutinous

    Latin-English dictionary > discordiōsus

  • 9 seditio

    sēdĭtĭo, ōnis, f. [sed, i. e. sine (v. h. v.), and itio; thus, orig., a going aside, going apart; hence],
    I.
    Lit., an insurrectionary separation (political or military); dissension, civil discord, insurrection, mutiny, sedition (very freq. and class.;

    syn.: secessio, defectus): ea dissensio civium, quod seorsum eunt alii ad alios, seditio dicitur,

    Cic. Rep. 6, 1, 3 (ap. Serv. Verg. A. 1, 149, and Non. 25, 6):

    duobus tribunis plebis per seditionem creatis,

    id. ib. 2, 34, 59; cf. Liv. 2, 31 fin. sq.:

    si qui in seditione non alterius utrius partis fuisset,

    Cic. Att. 10, 1, 2; cf. Gell. 2, 12, 1:

    ne qua seditio oriretur,

    Caes. B. G. 7, 28 fin.; Sall. C. 34, 2:

    seditione factā,

    Caes. B. C. 1, 87, 3:

    seditionem inter Poenos et Siculos milites esse factam,

    Cic. Div. 1, 24, 50; cf.:

    seditio inter belli pacisque auctores orta,

    Liv. 2, 16:

    seditionem ac discordiam concitare,

    Cic. Mur. 39, 83:

    commovere,

    id. Att. 2, 1, 8:

    movere,

    Vell. 2, 68, 2:

    coeptare,

    Tac. A. 1, 38; 1, 45; 2, 81 et saep.:

    componere,

    id. H. 4, 14:

    magno in populo cum saepe coörta est Seditio, etc.,

    Verg. A. 1, 149; Hor. Ep. 1, 2, 15:

    seditione potens,

    Verg. A. 11, 340.— Plur.:

    cum hominem seditiosum defenderet, non dubitavit seditiones ipsas ornare,

    Cic. de Or. 2, 28, 124; 2, 48, 199; Sall. J. 37, 1; Liv. 4, 2; 5, 3; Quint. 2, 16, 2; Hor. C. 3, 3, 29; 3, 6, 13; Tac. A. 4, 68 et saep.—Seditio, personified as one of the attendants of Fama, Ov. M. 12, 61.—
    II.
    Transf., in gen., dissension, discord, strife, quarrel (very rare; mostly poet.; in Cic. only as a transl. of the Greek stasis):

    Amphitruo uxori turbas conciet...tum meus pater Eam seditionem in tranquillum conferet,

    Plaut. Am. 1, 2, 16:

    ut homini adulescentulo Filiam darem in seditionem atque in incertas nuptias,

    Ter. And. 5, 1, 11 Ruhnk.:

    cui studeat, deus omnis habet, crescitque favore Turbida seditio, donec Juppiter, etc.,

    Ov. M. 9, 426; so,

    domestica (opp. fraterna concordia),

    Liv. 45, 19:

    pantomimorum,

    Suet. Ner. 26:

    non illaudata (with magno certatur amore),

    Claud. in Rufin. 2, 226.—
    B.
    Of inanimate and abstract things:

    seditio maris,

    uproar, turbulence, Stat. Th. 9, 142:

    pelagi,

    Manil. 2, 90:

    siderum,

    id. 2, 196:

    flammasque rebelles Seditione tori (Eteoclis et Polynicis),

    Stat. Th. 1, 36:

    intestina corporis,

    Liv. 2, 32, 12.—Comically:

    seditionem facit lien, occupat praecordia,

    rebels, and takes possession of my stomach, Plaut. Merc. 1, 14:

    Archytas iracundiam, videlicet dissidentem a ratione, seditionem quandam animi vere ducebat, et eam consilio sedari volebat,

    Cic. Rep. 1, 38, 60.

    Lewis & Short latin dictionary > seditio

  • 10 seditiosus

    sēdĭtĭōsus, a, um, adj. [seditio].
    I.
    Full of civil discord, factious, turbulent, mutinous, seditious (freq. and class.;

    syn.: tumnltuosus, turbulentus): adhortari adulescentes, ut turbulenti, ut seditiosi, ut perniciosi cives velint esse,

    Cic. Phil. 1, 9, 22; so,

    seditiosus et turbulentus civis,

    id. de Or. 2, 11, 48; cf. id. ib. 2, 31, 135:

    qui pro republicā seditiosum civem toties compescuisset,

    Quint. 11, 1, 40:

    seditiosi tribuni plebis,

    Cic. Leg. 3, 19, 44; cf.:

    triumviri seditiosissimi,

    id. Rep. 1, 19, 31:

    seditiosissimus quisque,

    Tac. A. 1, 44; id. H. 2, 66; 4, 34; Suet. Caes. 70.—Esp. of language:

    in summam invidiain contionibus cum cottidianis seditiosis et turbulentis adduxerat,

    Cic. Clu. 37, 103:

    seditiosa atque improba oratio,

    Caes. B. G. 1, 17:

    seditiosissima oratio, Auct. B. Afr. 28, 2: seditiosae voces,

    Liv. 6, 20; Tac. H. 3, 50:

    seditiosis vocibus regem increpare,

    Curt. 9, 4, 16; 10, 2, 12:

    seditiosior contio (Q. Pompeii),

    Ascon. Cic. Mil. 17, 45, p. 49 Orell.:

    tribunatus L. Saturnini,

    Suet. Caes. 12.—
    II.
    Transf.
    a.
    In gen., quarrelsome:

    ego illam (Clodiam) odi. Ea est enim seditiosa: ea cum viro bellum gerit, etc.,

    Cic. Att. 2, 1, 5.—
    b.
    Exposed to discord, troubled:

    seditiosa ac tumultuosa vita,

    Cic. Inv. 1, 3, 4.— Adv.: sēdĭtĭōsē, seditiously (acc. to I.), Cic. Clu. 1, 2; id. Mil. 3, 8; Liv. 4, 6; Tac. A. 3, 12.— Comp., Tac. H. 5, 12.— Sup., Cic. Att. 2, 21, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > seditiosus

  • 11 dissēnsiō

        dissēnsiō ōnis, f    [dissentio], difference of opinion, disagreement, dissension, discord, strife: regum, S.: inter eos magna: parva est mihi tecum dissensio?: amicorum disiunctio dissensionem facit: alqd dissensionis commovere: civilis: huius ordinis, from, etc.— Plur: civium: quā ex re nascuntur, Cs.—Fig., of things, disagreement, incompatibility: utilium cum honestis.
    * * *
    disagreement, quarrel; dissension, conflict

    Latin-English dictionary > dissēnsiō

  • 12 distractiō

        distractiō ōnis, f    [dis + traho], a pulling asunder, dividing: humanorum animorum.—Fig., dissension, discord, disagreement: cum tyrannis (opp. societas).
    * * *

    Latin-English dictionary > distractiō

  • 13 prōnuba

        prōnuba ae, f    [pro+NEB-], she who prepares the bride, bride's-woman: Iuno, V., O.: Bellona manet te pronuba, i. e. discord shall preside over the marriage, V.: Tisiphone, O.
    * * *

    Latin-English dictionary > prōnuba

  • 14 sēditiōsus

        sēditiōsus adj. with sup.    [seditio], full of discord, factious, turbulent, mutinous, seditious: seditiosissimus quisque, Ta.: cives: seditiosissimi triumviri: oratio: voces, L.: iudicia.— Quarrelsome: Ea est enim seditiosa; ea cum viro bellum gerit.— Turbulent, full of disorder: vita.
    * * *
    seditiosa, seditiosum ADJ
    mutinous; troubled; quarrelsome

    Latin-English dictionary > sēditiōsus

  • 15 diaphonia

    disharmony; discord

    Latin-English dictionary > diaphonia

  • 16 discordium

    discord, dissension

    Latin-English dictionary > discordium

  • 17 disidium

    separation, divorce, discord; disagreement, quarrel; tearing apart

    Latin-English dictionary > disidium

  • 18 dissidium

    separation, divorce, discord; disagreement, quarrel; tearing apart

    Latin-English dictionary > dissidium

  • 19 dissonantium

    discord, differences

    Latin-English dictionary > dissonantium

  • 20 Rerum concordia discors

    The concord of things through discord. (Horace)

    Latin Quotes (Latin to English) > Rerum concordia discors

См. также в других словарях:

  • discord — 1. (di skor ; le d ne se lie jamais : un di skor éclatant ; au pluriel, l s ne se lie pas : des di skor éclatants ; cependant quelques uns la lient : des di skor z éclatants) s. m. 1°   État de ceux qui ne s accordent pas. •   Qui sache, en… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • Discord — Dis cord , n. [OE. discord, descord, OF. discorde, descorde, F. discorde, from L. discordia, fr. discors, cordis, discordant, disagreeable; dis + cor, cordis, heart; cf. F. discord, n., and OF. descorder, discorder, F. discorder, to discord, L.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • discord — n Discord, strife, conflict, contention, dissension, difference, variance mean a state or condition marked by disagreement and lack of harmony or the acts or circumstances which manifest such a state or condition. Discord implies not only a want… …   New Dictionary of Synonyms

  • Discord — may refer to: Dissonance (music) Discord may also refer to: Discord (album), an album and single released by the punk rock band Bomb Factory Dischord Records, a punk and alternative record label Discordia, a Roman goddess equivalent to the Greek… …   Wikipedia

  • Discord (album) — Discord Compilation album by Bomb Factory Released …   Wikipedia

  • Discord and Harmony — Directed by Allan Dwan Written by Arthur Rosson Starring Murdock MacQuarrie Pauline Bush D …   Wikipedia

  • Discord (song) — Discord Single by Bomb Factory Released August 20, 2003 Genre …   Wikipedia

  • discord — DISCÓRD, Ă adj. Care nu este acordat, discordat. ♦ Care nu are armonie, nearmonios. [< fr. discord]. Trimis de LauraGellner, 22.02.2005. Sursa: DN  DISCÓRD s.n. Poezie lirică medievală de origine provensală, cu o structură neregulată prin… …   Dicționar Român

  • discord — Discord, m. acut. Dissension, Discordia. Dont il est fait. Qui engendre discord, Discordialis. Mettre en discord, Seditionem concitare, Dissidium serere. Il y a grand discord entre eux, Grauiter dissentiunt inter se, Dissident …   Thresor de la langue françoyse

  • Discord (film) — Discord is a 1933 British drama film directed by Henry Edwards and starring Owen Nares, Benita Hume and Harold Huth.[1] Its plot involves a struggling composer who has to be supported financially by his wealthier wife. It was based on the play A… …   Wikipedia

  • Discord — Dis*cord , v. i. [OE. discorden, descorden, from the French. See {Discord}, n.] To disagree; to be discordant; to jar; to clash; not to suit. [Obs.] [1913 Webster] The one discording with the other. Bacon. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»