-
1 jugement
jugement [ʒyʒmɑ̃]masculine nouna. [d'affaire criminelle] sentence ; [d'affaire civile] decisionb. ( = opinion) judgmentc. ( = discernement) judgment* * *ʒyʒmɑ̃nom masculin1) ( opinion) judgment2) ( aptitude) judgmentpasser en jugement — [affaire] to come to court
* * *ʒyʒmɑ̃ nm1) (faculté, opinion) judgment, judgement Grande-Bretagne* * *jugement nm1 ( opinion) judgment; erreur de jugement error of judgment; le jugement de l'histoire the judgment of history; porter un jugement sur qch/qn to pass judgment on sth/sb; porter un jugement hâtif/négatif sur qch to pass a hasty/negative judgment on sth; avoir peur du or redouter le jugement de qn to be afraid of what sb will think of one; s'en remettre au jugement de qn to defer to sb's judgment;2 ( aptitude) judgment; n'avoir aucun jugement to lack judgment; fausser le jugement de qn to distort sb's judgment;3 Jur ( processus) judgment; ( décision) ( pour un crime) verdict; ( pour un délit) judgment, decision; prononcer un jugement ( pour un crime) to give one's verdict; ( pour un délit) to pass judgment; passer en jugement [affaire] to come to court.jugement par défaut judgment by default; jugement de Dieu Divine Judgment; Hist ordeal; jugement incident interlocutory judgment; jugement de Salomon the judgment of Solomon; jugement de valeur value judgment; Jugement dernier Last Judgment.[ʒyʒmɑ̃] nom masculinprononcer ou rendre un jugement to pass sentence, to give a rulingjugement par défaut judgment in absentia ou default2. RELIGIONle jugement dernier the Last Judgment, Day of Judgmentfaire preuve de jugement to show sound ou good judgmentelle a du/n'a aucun jugement (en matière de...) she's a good/no judge (of...)4. [évaluation] judgmentjugement préconçu prejudgment, preconceptionformuler un jugement sur quelque chose/quelqu'un to express an opinion about something/somebodyporter un jugement sur quelque chose/quelqu'un to pass judgment on something/somebodyle jugement de l'histoire/la postérité the verdict of history/posterity -
2 jugement
[ʒyʒmɑ̃]Nom masculin (procès, opinion) julgamento masculino(condamnation, sentence) sentença feminino(discernement) juízo masculinole Jugement dernier o Juízo Finaljugement de valeur juízo de valor* * *jugement ʒyʒmɑ̃]nome masculinomettre en jugementprocessarpasser en jugementir a julgamento; ir a tribunaljugement de valeurjulgamento de valorporter un jugement surfazer um julgamentodiscernimentomanquer de jugementter falta de bom senso; não ter juízo -
3 jugement
[ʒyʒmɑ̃]Nom masculin (procès, opinion) julgamento masculino(condamnation, sentence) sentença feminino(discernement) juízo masculinole Jugement dernier o Juízo Finaljugement de valeur juízo de valor* * *[ʒyʒmɑ̃]Nom masculin (procès, opinion) julgamento masculino(condamnation, sentence) sentença feminino(discernement) juízo masculinole Jugement dernier o Juízo Finaljugement de valeur juízo de valor -
4 jugement
jugement [zĵuuzĵmã]〈m.〉1 oordeel ⇒ beoordeling, mening♦voorbeelden:émettre, exprimer, porter un jugement • een oordeel geven, beoordelenprononcer, rendre un jugement • een vonnis vellenm1) oordeel, beoordeling2) mening4) vonnis [juridisch] -
5 jugement
jugementnález (práv.) mmínění msoud msoudnost músudek mrozsudek (práv.) m -
6 jugement
m1) судебное постановление, вынесенное судом первой инстанции ( как родовое понятие); судебное решение ( по гражданскому делу); решение торгового суда; решение административного суда; приговор2) рассмотрение дел, судебное разбирательство3) суждение•acquiescer au jugement — отказываться от обжалования судебного постановления;
amender un jugement — пересматривать судебное постановление;
appeler d'un jugement — обжаловать судебное постановление;
confirmer un jugement — оставлять судебное постановление без изменения;
exécuter un jugement — приводить судебное постановление в исполнение;
infirmer un jugement — отменять судебное постановление;
interpréter un jugement — разъяснять судебное решение;
prononcer un jugement — объявлять решение; провозглашать приговор;
rédiger un jugement — излагать судебное решение; составлять приговор;
refaire un jugement — пересматривать судебное постановление; изменять судебное постановление;
rendre un jugement — выносить судебное решение; выносить [постановлять] приговор;
retracter un jugement — отменять судебное постановление (той же судебной инстанцией, которой оно вынесено)
jugement coulé en force de chose jugée — судебное постановление, вошедшее в законную силу
jugement interprétatif, jugement en interprétation — определение о разъяснении судебного решения
jugement passé en force de chose jugée — судебное постановление, вступившее в законную силу
jugement en premier ressort, jugement de première instance — постановление суда первой инстанции
- jugement d'acquittementjugement rendu en matière contentieuse — решение, вынесенное в порядке искового производства
- jugement adjudicatif
- jugement d'adjudication
- jugement d'admission
- jugement des affaires
- jugement en appel
- jugement sans appel
- jugement arbitral
- jugement attaqué
- jugement civil
- jugement commercial
- jugement complémentaire
- jugement de condamnation
- jugement confirmatif
- jugement constitutif de droit
- jugement constitutif
- jugement constitutif d'état
- jugement contentieux
- jugement contesté
- jugement contradictoire
- jugement de la contumace
- jugement convenu
- jugement correctionnel
- jugement criminel
- jugement de débouté
- jugement de décès
- jugement déclaratif
- jugement déclaratif d'absence
- jugement déclaratif de décès
- jugement déclaratif de déconfiture
- jugement déclaratif de droit
- jugement déclaratif d'état
- jugement déclaratif de faillite
- jugement de déclaration d'absence
- jugement par défaut
- jugement déféré
- jugement définitif
- jugement des délits
- jugement en dernier ressort
- deuxième jugement
- jugement avant dire droit
- jugement dit contradictoire
- jugement de divorce
- jugement de donner acte
- jugement dont appel
- jugement étranger
- jugement exécutoire
- jugement exécutoire par provision
- jugement d'exequatur
- jugement d'expédient
- jugement d'expulsion
- jugement sur le fond
- jugement frappé d'appel
- jugement gracieux
- jugement d'incident
- jugement d'un individu
- jugement d'interdiction
- jugement interlocutoire
- jugement d'irrecevabilité
- jugement d'irrégularité
- jugement de mainvidange
- jugement de mal-fondé
- jugement en matière personnelle
- jugement en matière réelle
- jugement national
- jugement sur la nouveauté
- jugement obscur
- jugement ordonnant l'enquête
- jugement pénal
- jugement sur pièces
- jugement préalable
- jugement préparatoire
- jugement des prises
- jugement provisoire
- jugement de reconnaissance
- jugement de reconnaissance d'écriture
- jugement de rectification
- jugement de relaxe
- jugement rendu au criminel
- jugement rendu à l'étranger
- jugement rendu en matière gracieuse
- jugement repressif
- jugement réputé contradictoire
- jugement de résolution
- jugement de séparation de corps
- jugement sur le siège
- jugement translatif de propriété
- jugement du tribunal
- jugement de valeur
- jugement de validité -
7 jugement
m1. (sentence) [суде́бный] пригово́р; суде́бное реше́ние <постановле́ние> (verdict); суд ◄-а'► (action);le jugement de Dieu (de l'histoire) — бо́жий суд (суд исто́рии); le jugement dernier — стра́шный суд; le jour du jugement dernier — су́дный день; la trompette du jugement dernier — тру́бный глас; le jugement de Salomon — Соломо́ново реше́ние; prononcer un jugement — объявля́ть/объяви́ть суде́бное реше́ние <пригово́р>; rendre un jugement — выноси́ть/вы́нести пригово́р; confirmer (casser) un jugement — подтвержда́ть/подтверди́ть (отменя́ть/отмени́ть) пригово́р; faire appel d'un jugement — обжа́ловать pf. <подава́ть/пода́ть жа́лобу на> пригово́р [суда́]; mettre en jugement — передава́ть/переда́ть в суд; condamner sans jugement — осужда́ть/осуди́ть <пригова́ривать/приговори́ть, суди́ть ipf. et pf.> — без суда́le jugement du tribunal — пригово́р суда́ <трибуна́ла>;
2. (faculté de juger) спосо́бность сужде́ния; здравомы́слие, здра́вый ум ◄-а►, рассуди́тельность (bon sens); ум (esprit);maturité de jugement — зре́лость сужде́ний <ума́>; il manque de jugement — он лишён <∑ ему́ не хвата́ет> ∫ здра́вого смы́сла <здравомы́слия, рассуди́тельности> 3. (avis) — сужде́ние; мне́ние; взгляд, formuler (émettre) un jugement — формули́ровать/с= (выска́зывать) сужде́ние; un jugement nuancé (défavorable) — нюанси́рованное (неблагоприя́тное) сужде́ние; un jugement de valeur — оце́нка; porter un jugement (de valeur) sur... — выска́зывать сужде́ние о (+ P) (дава́ть/дать оце́нку + D (+ G)); s'en remettre au jugement de qn. — полага́ться/положи́ться на чьё-л. мне́ние; je soumets cela à votre jugement — я выношу́ э́то на ваш суд; revenir sur son jugement — отка́зываться/ отказа́ться от своего́ мне́нияil a du jugement — он здравомы́слящий челове́к;
-
8 jugement
m1) суждение, мнение, взгляд; способность суждения, здравый смыслau jugement de... — по мнению...avoir du jugement — обладать здравым смыслом; быть рассудительнымhomme de jugement — рассудительный человекjugement de l'histoire, de la postérité — суд истории, суд потомстваsoumettre qch au jugement de qn — передать что-либо на чей-либо судperdre le jugement — потерять рассудокporter un jugement sur qch — давать оценку чему-либоlaisser qch au jugement de qn — оставить на усмотрение кого-либо2) приговор; судебное постановление, решение ( также документ)mise en jugement — привлечение к судуrendre un jugement en faveur de qn — вынести решение в чью-либо пользуprononcer un jugement — объявить решение••3) суд ( разбор дела); судебное разбирательство; предание судуle jugement de... — суд над...mettre en jugement — передать в суд; предать судуjugement de Dieu ист. — суд божий; ордалия (испытание огнём, водой и т. п.)4) лог. суждение -
9 jugement
m. (de juger) 1. разсъдък, разум; avoir le jugement droit разсъждавам правилно; homme de jugement разсъдлив, предвидлив човек; 2. лог. съждение; jugement analytique аналитично съждение; jugement de valeur съждение, с което се прави преценка на нещо; 3. мнение; donner son jugement sur давам мнението си за; soumettre un livre au jugement de qqn. подлагам книга на преценката на някого; 4. съдене; poursuivre qqn. en jugement изправям някого пред съда, съдя някого; jugement par défaut съдене задочно, при отсъствие на обвиняемия; 5. присъда, съдебно решение; en vertu d'un jugement по силата на съдебно решение; jugement en premier ressort неокончателна присъда, от първа инстанция; jugement en dernier ressort окончателна присъда; minute de jugement оригинал на съдебно решение; le jugementde l'histoire присъдата на историята. Ќ jugement dernier (ou le Jougement) рел. Страшният съд. -
10 jugement
m -
11 jugement
ʒyʒmɑ̃m1) JUR Urteil n, Urteilsspruch m2) ( discernement) Urteilsvermögen n3) ( appréciation) Beurteilung fporter un jugement sur — beurteilen, urteilen über
4) ( raison) Vernunft fjugementjugement [ʒyʒmã]1 (action de juger) Urteil neutre; d'un accusé Aburteilung féminin; Beispiel: faire passer quelqu'un en jugement jdn vor Gericht stellen; Beispiel: une affaire passe en jugement ein Fall wird verhandelt -
12 jugement
nm. ; sentence, verdict, (d'un tribunal): dzudzeminh (Lanslevillard), jujamin (Arvillard 228), jujeman (Saxel 002) / -in (Villards-Thônes), jujmê (Albanais 001) / -in (Aillon-Jeune, Villards-Thônes 028), R.2.A1) sentence, verdict: sintinsa (001, 228). - E.: Bavard.A2) jugement par défaut: jujmê p'défô nm. (001).A3) jugement de Dieu, ordalie: jujmê d'Dyû nm. (001).A4) jugement dernier: jujmê darî nm. (001).B1) jugement (faculté de juger), discernement, bon sens, jugeote: échan nm. (002) ; jujeman (002), jujota (001, 028), R.2 ; émo (001, Chambéry), R. afr. esme <évaluation, appréciation> < l. aestimare < évaluer>.C1) adj., qui a du jugement bon sens // jugement: kounyssan, -ta, -e (002).D1) adv., à bon escient // sciemment // en sachant bien ce que l'on fait ou ce que l'on dit: à boun échan < à bon escient> ladv. (002), syamê < sciemment> adv. (001). -
13 jugement
n m1 dr حُكم [ћukm] m◊Le jugement a été prononcé. — تم اصدار الحكم
◊Votre jugement m'importe peu. — رأيك يهمني
* * *n m1 dr حُكم [ћukm] m◊Le jugement a été prononcé. — تم اصدار الحكم
◊Votre jugement m'importe peu. — رأيك يهمني
-
14 jugement
m -
15 jugement
-
16 jugement
n m1 dr yargı, karar [ka'ɾaɾ]◊Le jugement a été prononcé. — Karar okundu.
2 opinion görüş bildirme◊Votre jugement m'importe peu. — Görüşünüz beni ilgilendirmiyor.
-
17 jugement
substantif masculin → inflexiones1 DROIT JuicioLe jugement dernier, el juicio final2 Sentencia substantif féminin decisión substantif féminin(sentence)3 Juicio opinión substantif féminin4 Juicio cordura substantif féminin (raison, bon sens) -
18 jugement
мнение, отзыв, оценка, судебное решение -
19 jugement
сущ.1) общ. взгляд, здравый смысл, мнение, способность суждения, судебное постановление, решение (тж документ), разбор, предание суду, судебное разбирательство, приговор, суждение, суд (разбор дела)2) юр. решение (административного суда - админ. право Франции), вынесение судебного решения -
20 jugement
تمييزحكمرأىقضاءقولمحاآمة عقلية
См. также в других словарях:
JUGEMENT — Le jugement est l’acte de la pensée qui affirme ou nie, et qui ainsi pose le vrai; plus largement, c’est le point d’arrêt d’un problème, qui s’achève dans une décision. L’existence du jugement est donc au point de rencontre de multiples approches … Encyclopédie Universelle
jugement — Jugement, Arbitrium, Opinio, Interpretatio, Iudicium. Le jugement d aucune chose, Inspectio alicuius rei. Ce jugement et raison dont tous les hommes ont participation, Sensus communis. Jugement donnant instruction à d autres juges, en semblables… … Thresor de la langue françoyse
jugement — Jugement. s. m. v. Sentence qu on rend en Justice. Jugement equitable. juste jugement. jugement insoustenable. jugement interlocutoire. jugement definitif. jugement provisionnel. il assista au jugement du procés. rendre un jugement. donner un… … Dictionnaire de l'Académie française
Jugement — Jug e*ment, n. Judgment. [Obs.] Chaucer. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
jugement — (ju je man) s. m. 1° Terme de jurisprudence. Action de juger ; décision prononcée en justice. Jugement d un procès. Prononcer un jugement en faveur de quelqu un. Subir un jugement. Exécuter un jugement. • Il rendit un jugement injuste contre… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
JUGEMENT — s. m. Action de juger, de prononcer une décision ; ou La décision prononcée. On l emploie surtout en termes de Jurisprudence. Il se réserva le jugement de certaines affaires. Assister au jugement d un procès. Le prononcé d un jugement. Jugement… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
JUGEMENT — n. m. T. de Jurisprudence Action de juger ou Résultat de cette action. Il se réserva le jugement de certaines affaires. Assister au jugement d’un procès. Le prononcé d’un jugement. Jugement préparatoire. Jugement interlocutoire. Jugement… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
Jugement — ALAIN (Émile Auguste Chartier, dit) Bio express : Philosophe et essayiste français (1868 1951) «Tout pouvoir est méchant dès qu on le laisse faire ; tout pouvoir est sage dès qu il se sent jugé... Tous les maux viennent peut être … Dictionnaire des citations politiques
Jugement — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Sur les autres projets Wikimedia : « Jugement », sur le Wiktionnaire (dictionnaire universel) En droit, un jugement est une décision de… … Wikipédia en Français
jugement — nm. ; sentence, verdict, (d un tribunal) : dzudzeminh (Lanslevillard), jujamin (Arvillard 228), jujeman (Saxel 002) / in (Villards Thônes), jujmê (Albanais 001) / in (Aillon Jeune, Villards Thônes 028), R.2. A1) sentence, verdict : sintinsa (001 … Dictionnaire Français-Savoyard
Jugement de fait — Jugement (philosophie) Pour les articles homonymes, voir Jugement. Singe … Wikipédia en Français