-
1 impertinence
impertinence [ɛ̃pεʀtinɑ̃s]feminine noun• arrête tes impertinences ! that's enough of your cheek!* * *ɛ̃pɛʀtinɑ̃s1) ( caractère) impertinence2) ( parole) impertinent remark* * *ɛ̃pɛʀtinɑ̃s nf* * *impertinence nf1 ( caractère) impertinence; avec impertinence impertinently;[ɛ̃pɛrtinɑ̃s] nom féminin -
2 impertinence
impertinenceimpertinence fnestoudnost fdrzost fvyzývavost f -
3 impertinence
-
4 impertinence
impertinence [ẽpertienãs]〈v.〉1 onbeschoftheid ⇒ onbeschaamdheid, impertinentie2 brutaliteit ⇒ brutaal woord, onbeschofte daadfonbeschoftheid, brutaliteit -
5 impertinence
impertinence, presumption, presumptuousness, sauciness -
6 impertinence
ɛ̃pɛʀtinɑ̃sfFrechheit f, Unverschämheit fimpertinenceimpertinence [ɛ̃pεʀtinãs]Unverschämtheit féminin; Beispiel: avec impertinence unverschämt; Beispiel: arrête tes impertinences! sei nicht so unverschämt! -
7 impertinence
f1. (insolence) де́рзость, на́глость, бесцеремо́нность, наха́льство fam.;l'impertinence de son attitude — его́ бесцеремо́нное поведе́ние
2. pl. де́рзости ◄-ей►; гру́бости ◄-ей►;il débite sans cesse des impertinences — он ве́чно дерзи́т <говори́т де́рзости>
-
8 impertinence
f1) дерзость, наглость, нахальство, бесцеремонность; pl дерзости, грубостиdire, faire des impertinences — дерзить2) уст. неуместность; глупость -
9 impertinence
сущ.1) общ. бесцеремонность, грубости, дерзости, наглость, нахальство, дерзость2) устар. глупость, неуместность -
10 impertinence
بذاءة لسانسفاهةسفهسلاطةوقاحة -
11 impertinence
nf. => Culot. -
12 impertinence
1. absurd2. bezczelność3. impertynencja4. niegrzeczność -
13 impertinence
f. (de impertinent) 1. дързост, безочливост, нахалство; 2. pl. безочливи думи, постъпки, дързости; грубости; se permettre des impertinences позволявам си грубости. -
14 impertinence
дерзостьнаглость -
15 impertinence
(l') unverschamthait, d' Frachhait. -
16 impertinence
noun fgrovhed -
17 impertinence
nf. surbetlik, bezbetlik, beorlik, yuzsizlik, behayolik, dag‘allik, qo‘pollik, qo‘rslik, gustohlik, takallufsizlik, beandishalik; pl. qo‘pol gaplar. -
18 impertinence
αναίδεια -
19 impertinence
1. impertinentaĵo2. impertinenteco -
20 outrecuidance
outrecuidance [utʀəkyidɑ̃s]feminine nouna. ( = présomption) presumptuousnessb. ( = effronterie) impertinence* * *utʀəkɥidɑ̃s nfpresumptuousness no pl* * *1 ( impertinence) impertinence; avec outrecuidance impertinently;2 ( présomption) presumptuousness; avec outrecuidance presumptuously.[utrəkɥidɑ̃s] nom féminin
См. также в других словарях:
impertinence — [ ɛ̃pɛrtinɑ̃s ] n. f. • 1533; de impertinent 1 ♦ Vx Caractère de ce qui n est pas pertinent, de ce qui est déplacé, contraire à la raison. ⇒ absurdité, extravagance. ♢ Une impertinence : action, discours qui dénote de l ignorance, de la sottise.… … Encyclopédie Universelle
Impertinence — Im*per ti*nence, n. [Cf. F. impertinence. See {Impertinent}.] 1. The condition or quality of being impertinent; absence of pertinence, or of adaptedness; irrelevance; unfitness. [1913 Webster] 2. Conduct or language unbecoming the person, the… … The Collaborative International Dictionary of English
impertinence — index contempt (disobedience to the court), disrespect, inconsequence Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
impertinence — (n.) c.1600, from Fr. impertinence, from M.L. impertinentia, from L.L. impertinentem not belonging (see IMPERTINENT (Cf. impertinent)). Impertinency is from 1580s … Etymology dictionary
impertinence — [n] boldness assurance, audacity, backchat, back talk*, brazenness, cheek*, chutzpah*, come back*, crust*, disrespect, disrespectfulness, effrontery, forwardness, freshness, gall, guff, hardihood, impropriety, impudence, incivility, insolence,… … New thesaurus
impertinence — Impertinence. s. f. Sottise, ce qui est contre la raison, contre la bienseance & le jugement. Il se dit & des paroles & des actions. Dire des impertinences. faire des impertinences … Dictionnaire de l'Académie française
impertinence — n. pl. impertinencies [im pʉrt′ n əns] [Fr] n. 1. the quality or fact of being impertinent; specif., a) lack of pertinence; irrelevance b) insolence; impudence 2. an impertinent act, remark, etc.: Also impertinency n … English World dictionary
impertinence — (in pèr ti nan s ) s. f. 1° Caractère de ce qui n est pas pertinent, de ce qui choque par la déraison ou par l inconvenance. • Quelque fois ton esprit, s élevant jusqu aux cieux, De cette haute extase où j occupe ses yeux, Retombe tout à coup … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
Impertinence — Sur les autres projets Wikimedia : « Impertinence », sur le Wiktionnaire (dictionnaire universel) L impertinence est une manière irrespectueuse de parler et d agir qui relève de l arrogance. Elle est synonyme d effronterie. Les… … Wikipédia en Français
IMPERTINENCE — n. f. Manière irrespectueuse de parler et d’agir. Rien n’égale l’impertinence de cet enfant vis à vis de ses parents. Il m’a fait cent impertinences. Il m’a écrit une lettre remplie d’impertinences. L’impertinence de cet homme est si grande que… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
impertinence — noun ADJECTIVE ▪ gross ▪ I consider his remark a gross impertinence. VERB + IMPERTINENCE ▪ have ▪ She had the impertinence to suggest I needed a rest … Collocations dictionary