-
61 σῡκάμῑνον
-
62 φάλαρα
φάλαρα, τά (vgl. φαλαρός u. φαλός), ein blanker, metallner Haupt- od. Helmschmuck der Krieger, der zugleich zur Bedeckung diente, wahrscheinlich der die Backen schirmende Theil des Helms, entweder zwei an den Backen anliegende Metallplatten, Backenstücke, od. mehrere unter dem Kinn verbundene, mit blanken metallnen Schuppen belegte Riemen; Il. 16, 106; vgl. Buttm. Lexil. II p. 246 u. Schol. Il. 5, 743: φάλαρα οἱ ἐν ταῖς παραγναϑίσι κρίκοι, δι' ὧν αἱ παραγναϑίδες καταλαμβάνονται τῆς περικεφαλαίας. – Den sing. φάλαρον τιάρας hat nur Aesch. Pers. 652, vom Kopfschmucke der alten Perserkönige, wo auch wohl die herabhangenden Backenbedeckungen zu verstehen sind, deren Strab. XV p. 734 gedenkt, u. die noch auf parthischen Münzen wahrgenommen werden. – Auch die Backenstücke am Zaume der Pferde und Maulthiere, alles zu ihrem Kopfzeuge Gehörige, und übh. jeder blanke Pferdeschmuck, Her. 1, 215; κατ' ἀμπυκτήρια φάλαρα πώλων Soph. O. C. 1070; vgl. Eur. Suppl. 586; Xen. Hell. 4, 1,39; Pol. 6, 39, 3; das lat. phalerae.
-
63 κατα-χράω
κατα-χράω (s. χράω), 1) act. nur in der 3. pers.; Her. 1, 164 καταχρᾷ, es ist genug, reicht aus; ἀντὶ λόφου ἡ λοφιὴ κατέχρα αὐτοῖς 7, 70, die Mähne diente statt des Helmbusches; καταχρήσει 4, 118, öfter; δός τι καὶ καταχρήσει Phoenix bei Ath. VIII, 360 a. – 2) med. (vgl. χράομαι), brauchen, gebrauchen zu Etwas; Plat. oft, εἴς τι, ἐπινοῶν εἰς τὴν αὑτοῦ ποίησιν καταχρήσασϑαι τῷ λόγῳ Critia. 113 a, wie Legg. III, 700 b; οὐ δεῖ τῷ πιστευϑῆναι εἰς τὸ μεῖζον δύνασϑαι κακουργεῖν καταχρῆσϑαι Dem. 19, 277; κατεχρῶντο τούτοις σύμπασιν ἐπὶ φιλοσοφίαν Plat. Polit. 272 c; πρός τινας Conv. 187 c Crat. 426 e; ἐν καιρῷ πράξεσιν Isocr. 4, 9; ἐμπειρίαις 174; κενῇ προφάσει κατεχρῶ Dem. 18, 150; öfter λόγῳ, einen Vorwand brauchen, vorgeben, sagen; auch ohne λόγῳ, οἵτινες κατεχρῶντο ὡς τῷ Πολέμωνι οὐδεμία γένοιτο ἀδελφή 43, 39, vgl. 48, 44. – Oft auch = einen schlechten Gebrauch von Etwas machen, mißbrauchen, bes. Sp.; D. Sic. 20, 101; Luc. de luct. 20; N. T.; ὀνόματι, ein Wort in uneigentlicher Bedeutung brauchen, Strab. 5, 1, 2 u. Gramm.; – verbrauchen, aufbrauchen, τῇ τῶν προγόνων δόξῃ μὴ καταχρησόμενοι μηδ' ἀναλώσοντες αὐτήν, wo es auch mißbrauchen sein kann, Plat. Menex. 247 a; τί, Lys. 19, 22; so steht auch das perf. in pass. Bdtg, τὰ μέγιστα κατακέχρηται, im Ggstz von μικρὰ παραλε λεῖφϑαι, Isocr. 4, 74; Sp. – Umbringen, niedermachen, tödten, τὸν παῖδα Her. 1, 117, ἑωυτόν 1, 82; pass., καταχρησϑῆναι 9, 120; auch Sp., καταχρήσασϑαι τὰ δουλικὰ σώματα Pol. 1, 85, 1. – Allgemeiner, οὐδ' ἥκω παραιτησόμενος ὑμᾶς, ἀλλὰ καταχρήσασϑέ μοι, εἰ δοκῶ τοιοῦτος εἶναι, macht mit mir, was ihr wollt, bestraft mich, Aesch. 1, 122. – 3) ( κίχρημι) sich leihen, τὰ ὀφειλόμενα καὶ εἰς ὅ τι ἕκαστον αὐτῶν κατεχρήσατο Dem. 49, 4, vgl. 47, 50.
-
64 ζειἁ
-
65 κοκκυγέα
κοκκυγέα, ἡ, ein Baum, der zum Rothfärben diente u. eine mit Wolle umgebene Frucht trug, eine Art Sumach; Theophr. u. Hesych., der davon auch die Verbalform κεκοκκυγωμένην anführt u. erkl. κεχρισμένην χρώματι κοκκυγίνῳ.
-
66 μητρῷος
μητρῷος, mütterlich; κτανεῖν σ' ἔπεισα μητρῷον δέμας, Aesch. Eum. 84; αἷμα, 221, öfter; Soph. πατρῷα καὶ μητρῷα πήματα, O. C. 1198; μητρῷον φόνον, Eur. Med. 1305; λέκτρα μητρῴων γάμων, Phoen. 59, mit der Mutter, öfter; in Prosa, τὴν μητρῴαν οἴκησιν, Plat. Crit. 114 a; πρὸς ϑεῶν πατρῴων καὶ μητρῴων, Xen. Hell. 2, 4, 13; Sp., ϑηλή, Bahr. 89, 9. – Bes. die große Göttermutter Kybele betreffend, dah. τὸ μητρῷον, der Tempel der Kybele, der in Athen zum Aufbewahren der Volksbeschlüsse als Staatsarchiv diente, Dem. 19, 129; Chamael. bei Ath. IX, 407 c; – τὰ μητρῷα, sc. μέλη, Lieder zu Ehren der Göttermutter, Ath. XIV, 618 c, u. sc. ἱερά, der heilige Dienst derselben, Plut. Pyth. or. 25.
-
67 μηλολόνθη
μηλολόνθη, ἡ, der Goldkäfer, Arist. H. A. 1, 5; aus Ar. Nubb. 753, ἀποχάλα τὴν φροντίδ' εἰς τὸν ἀέρα λινόδετον ὥςπερ μηλολόνϑην τοῦ ποδός, geht hervor, daß er den Knaben wie bei uns der Maikäfer zum Spiele diente; VLL. – Bei Suid. auch eine Blume.
-
68 λαγω-βόλον
λαγω-βόλον, τό, p. auch λαγωοβόλον, Leon. Tar. 12 (VI, 296), Hafenwerfer, ein Knittel mit einem Haken, der zum Werfen u. Tödten der Hafen gebraucht wurde, aber auch als Hirten- u. Wanderstab diente, Theocr. 4, 49; neben κορύνη, 7, 128; Ep. ad. 263 ( Plan. 258).
-
69 λοφιά
λοφιά, ἡ, der Nacken oder Rücken an den Thieren, die Mähnen oder Borsten haben, nach Arist. part. an. 2, 14 bes. des Pferdes, vgl. H. A. 2, 1 u. χαίτη, auch die Mähnen od. Borsten selbst, wie es Od. 19, 446 vom Eber heißt φρίξας εὖ λοφιήν; Hes. gc. 391 ὀρϑὰς ἐν λοφιῇ φρίσσει τρίχας ἀμφί τε δειρήν, Her. λοφιὴν ἔχων ἴππου, 2, 71, ἀντὶ λόφου ἡ λοφιὴ κατέχρα, statt des Federbusches diente die Mähne, 7, 70. – Vom Rücken eines Seethieres braucht es Antiphil. 34 (IX, 222), u. so auch sonst beim Delphin, die Rückenflosse, D. Sic. 3, 41; vgl. Ath. VII, 294 d. – Uebh. = λόφος, Erhöhung, Hügel, παρ' ἄκραις ἱδρυνϑεὶς λοφιαῖς Πάν Qu. Maec. 10 (IX, 249).
-
70 ὀπισθό-δομος
ὀπισθό-δομος, ὁ, Hinterhaus, bes. Hintertheil eines Tempels; in Athen die Hinterhalle des Tempels der Athene auf der Burg, die als Schatzkammer diente; Ar. Plut. 1193 Dem. 24, 136 Luc. Tim. 53 u. öfter; vgl. Böckh's Staatshaush. 1 p. 473. – Adj., αἱ ὀπισϑόδομοι στῆλαι, Pol. 12, 12, 2.
-
71 ᾠδεῖον
-
72 Кремль
* * *Кремль m Kreml;кремль hist. Stadtfestung f* * *<Кремля́>м Moskauer Kreml m; перен die Staatsführung RusslandsJede russische Stadt wurde im Altertum als eine besondere Dreieckbefestigung an einem Fluss gegründet, um die herum sie dann ausgebaut wurde. Der Kreml diente auch als Verwaltungssitz. In vielen Städten (Nowgorod, Tula, Kasan u.a.) kann man heute den Kreml als ein Baudenkmal besichtigen. Sankt Petersburg entstand erst um die Wende zum 18. Jh., gebaut nach einem europäischen Muster, und besitzt keinen Kreml. Der Moskauer Kreml ist der zentrale gesellschaftspolitische und kunsthistorische Komplex der heutigen russischen Hauptstadt und der Sitz der höchsten Organe der Staatsgewalt.* * *ngener. Kreml (в Москве) -
73 одеялом ему служило рваное пальто
Универсальный русско-немецкий словарь > одеялом ему служило рваное пальто
-
74 он был нашим гидом
prongener. er diente uns als Führer -
75 он был нашим проводником
prongener. er diente uns als FührerУниверсальный русско-немецкий словарь > он был нашим проводником
-
76 офицер-любитель
1.
mil.sl. (UdSSR. Rußland - Offizier, der nach dem Abschluß der Zivilhochausbildung zwei Jahre in der sowjetischen bzw. russischen Armee diente) Laienoffizier
2. nmil.sl. Laienoffizier (СССР, Россия - офицер, служащий 2-хгодичный срок после окончания гражданского ВУЗа) -
77 плотное строение
adj1) geol. Ganzheit2) eng. kompakte Struktur3) construct. dichte Struktur4) road.wrk. diente Struktur -
78 anchor
1. nounAnker, dercome to or cast or drop anchor — vor Anker gehen
2. transitive verbweigh anchor — den Anker lichten
1) verankern; vor Anker legen; (secure) befestigen (to an + Dat.)2) (fig.)3. intransitive verbbe anchored to something — an etwas (Akk.) gefesselt sein
* * *['æŋkə] 1. noun1) (something, usually a heavy piece of metal with points which dig into the sea-bed, used to hold a boat in one position.) der Anker2) (something that holds someone or something steady.) der Rettungsanker2. verb(to hold (a boat etc) steady (with an anchor): They have anchored (the boat) near the shore; He used a stone to anchor his papers.) verankern- academic.ru/2418/anchorage">anchorage- at anchor* * *an·chor[ˈæŋkəʳ, AM -kɚ]I. nto drop \anchor Anker werfen, vor Anker gehento weigh \anchor den Anker lichtenshe was my \anchor when things were difficult for me sie war mein Halt, als ich in Schwierigkeiten warII. vt1. NAUTto \anchor a boat/ship ein Boot/Schiff verankern▪ to \anchor sth etw verankernto \anchor a radio program/show eine Radiosendung/eine Show moderieren* * *['ŋkə(r)]1. nto cast or drop anchor — Anker werfen, vor Anker gehen
verankernthe stone served as an anchor for the tent — der Stein diente dazu, das Zelt zu beschweren or am Boden festzuhalten
we anchored the tablecloth ( down) with stones — wir beschwerten das Tischtuch mit Steinen
to be anchored in sth (fig) — in etw (dat) (fest) verankert sein
3. vi (NAUT)ankern, vor Anker gehen* * *anchor [ˈæŋkə(r)]A s1. SCHIFF Anker m:2. fig Rettungsanker m, Zuflucht f3. TECHa) Anker m, Querbolzen mb) Schließe f, Schlüsselanker m, Klammer f:anchor bolt Ankerbolzen m4. TECH Anker m (der Uhr):anchor escapement Ankerhemmung f5. RADIO, TV besonders USa) Moderator m, Moderatorin f (einer Nachrichtensendung)b) Diskussionsleiter(in)6. a) Leichtathletik, Skisport: Schlussläufer(in)b) Schwimmen: Schlussschwimmer(in)B v/t1. SCHIFF verankern, vor Anker legen:be anchored ankern, vor Anker liegen2. TECH verankern (auch fig), befestigen:be anchored in sth fig in etwas verankert sein3. RADIO, TV besonders USa) eine Nachrichtensendung moderierenb) eine Diskussion leitenC v/i1. SCHIFF ankern:a) vor Anker gehenb) vor Anker liegen2. RADIO, TV besonders USa) die Moderation (einer Nachrichtensendung) haben, moderierenb) die Diskussionsleitung haben* * *1. nounAnker, der2. transitive verbcome to or cast or drop anchor — vor Anker gehen
1) verankern; vor Anker legen; (secure) befestigen (to an + Dat.)2) (fig.)3. intransitive verbbe anchored to something — an etwas (Akk.) gefesselt sein
* * *n. -
79 ajo
'axom1) BOT Knoblauch m¿Tiene ajo la comida? — Ist Knoblauch im Essen?
2)estar en el ajo — Mitwisser sein, seine Finger im Spiel haben
sustantivo masculinoajoajo ['axo]num2num (taco) Fluch masculino; andar (metido) en el ajo; estar en el ajo seine Hände (mit) im Spiel haben; andar tieso como un ajo die Nase hoch tragen -
80 caballo
ka'baʎom1) ZOOL Pferd n, Gaul mcaballo padre — Hengst m
2)caballo marino — ZOOL Seepferdchen n
3)4) (fam) Stoff m, Heroin n5) ( pieza del ajedrez) Springer m6) (fig)caballo de batalla — Schlachtross n, Stärke f, starke Seite f
7)8)caballo negro — Rappe m
sustantivo masculino3. [naipe] ≃ Dame die5. (locución)estar a caballo entre... y... sich auf halbem Wege zwischen... und... befindena caballo regalado no le mires el dentado o el diente o los dientes (proverbio) einem geschenkten Gaul schaut man nicht ins Maul————————caballo de fuerza sustantivo masculino————————caballo de vapor sustantivo masculino————————caballo marino sustantivo masculinocaballocaballo [ka'βaλo]num1num (animal) Pferd neutro; a caballo zu Pferde; ir a caballo reiten; caballo de batalla (figurativo) Kernpunkt masculino; caballo (de saltos) deporte (Sprung)pferd neutro
См. также в других словарях:
diente — (Del lat. dens, dentis). 1. m. Cuerpo duro que, engastado en las mandíbulas del hombre y de muchos animales, queda descubierto en parte, para servir como órgano de masticación o de defensa. 2. Cada una de las puntas que a los lados de una… … Diccionario de la lengua española
Diente — Saltar a navegación, búsqueda Para otros usos de este término, véase Diente (desambiguación). Diente molar … Wikipedia Español
Diente de huevo — Saltar a navegación, búsqueda Una cría de loro senegalés (Poicephalus senegalus) 2 semanas después de la eclosión. El diente de huevo está situado cerca de la punta del maxilar superior de su pico. En algunos animales … Wikipedia Español
diente — sustantivo masculino 1. Cada una de las piezas encajadas en la mandíbula que sirven para triturar los alimentos: Cuando se le cayeron todos los dientes, se puso una dentadura postiza. El niño tiene algunos dientes, pero todavía no le han salido… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Diente (desambiguación) — Saltar a navegación, búsqueda La palabra diente puede referirse a varias cosas: En anatomía, los dientes son órganos que realizan la primera digestión. En odontología, encontramos numerosas entradas que incluyen el término dientes, entre otras:… … Wikipedia Español
diente — m. anat. Cada una de las formaciones insertadas en las mandíbulas que sirven para la masticación de los alimentos. Su origen histológico es complejo: el esmalte se origina a partir de un esbozo epitelial y la dentina o marfil se origina a partir… … Diccionario médico
Diente de dragón — Saltar a navegación, búsqueda Diente de dragón cerca de Aquisgrán, parte de la Línea Sigfrido. El término dientes de dragón se refiere a estructuras cuadradas piramidales usadas durante la Segunda Guerra Mundial para impedir el paso a ejércitos… … Wikipedia Español
diente canino — el tercer diente a la izquierda y a la derecha de la línea media de ambos maxilares, situado entre el incisivo lateral y el primer premolar. Es un d. sucedáneo, el más estable y fuerte de todos los dientes, con una sola raíz larga y una cúspide… … Diccionario médico
diente deciduo — m. anat. Diente de leche. Medical Dictionary. 2011. diente deciduo Cualquiera de los 20 dientes que aparecen normalmente … Diccionario médico
Diente canino — Saltar a navegación, búsqueda Los dientes caninos o colmillos están situados entre ambas arcadas dentarias delimitando el sector anterior del posterior. Se sitúan distalmente a los primeros premolares y mesialmente a los incisivos laterales.… … Wikipedia Español
diente artificial — diente fabricado para usar como sustituto de un diente natural en una prótesis, hecho generalmente de porcelana o acrí1ico. Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010 … Diccionario médico