-
1 φατις
1) молва, слух, толки(ἀνδρῶν ἠδὲ γυναικῶν Hom.)
ὡς ἥ φ. μιν ἔχει Her. — как ходит о нем слух;ἔχει δέ τινα φάτιν Her. — есть какой-то слух;μαψίδιον ἔχειν φάτιν Eur. — быть предметом кривотолков2) весть(ἀγγέλλειν φάτιν τινός Batr.)
φόρειν φάτιν Aesch. — приносить весть3) речь, слова, изречение(θεοῦ Soph.; Μουσάων Arph.)
ἀπὸ θεσφάτων φ. Aesch. — прорицание оракула;τίνα τήνδε φωνεῖς φάτιν ; Soph. — зачем говоришь ты эти слова?4) предмет обсуждений, темаἀνθρώπων φ. Pind. — предмет людских разговоров;
φ. ἄφραστος Soph. — неописуемое, нечто невообразимое5) речь, язык(Ἕλλην φ. Aesch.)
-
2 επιδημος
-
3 ερευναω
1) искатьἐ. τεύχεα κατὰ μυχὸν θαλάμοιο Hom. — искать оружия в глубине комнаты;
ἐρευνῶν εὑρήσεις Pind. — ища найдешь2) разыскивать, выслеживать(ἴχνια ἐρευνῶντες κύνες Hom.; κακούργους Xen.)
μετ΄ ἴχνιά τινος ἐ. Hom. — отыскивать кого-л. по следам3) расследовать, узнавать(ζητεῖν καὴ ἐ. τι Plat., Dem.; med. πᾶσαν πάντῃ φύσιν Plat.)
4) выпытывать, спрашивать(πικρὰν φάτιν Eur.)
ἐ. τέν σοφέν εὐβουλίαν Aesch. — следовать велениям благоразумия5) стараться, пытаться(ποιεῖν τι Theocr.)
-
4 καταβαλλω
(fut. καταβαλῶ, aor. 2 κατέβαλον - эп. 3 л. sing. κάββαλε)1) выпускать из рук, ронять(ἀπὸ ἕο υἱόν Hom.)
; выпускать из когтей, бросать вниз(νεβρόν Hom.)
2) опускать вниз:(Ἄργος) οὔατα κάμβαλεν (= κάββαλεν) ἄμφω Hom. ( увидев хозяина)
, Аргос опустил оба уха; κ. τὰς ὀφρῦς Eur. опустить брови, т.е. разгладить чело, повеселеть3) отращивать, отпускать(ἴουλον ἀπὸ κροτάφων Theocr.)
4) бросать, сеять(εἰς γῆν φυτὸν καὴ σπέρμα Plat.)
5) сбрасывать, сталкивать, опрокидывать(τινὰ ἀπὸ τοῦ ἵππου Xen.; ἐπὴ χθονί, ἐνὴ πόντῳ Hes.; ἐν πάλῃ, sc. τὸν ἀντίπαλον Plat.; καταβαλλόμενοι, ἀλλ΄ οὐκ ἀπολλύμενοι NT.)
κ. ἀπ΄ ἐλπίδος Plat. — лишать надежды, приводить в уныние6) низвергать, разрушать, сносить(τὰ οἰκήματα, τὰ τῶν θεῶν ἀγάλματα Her.)
7) свергать, низводить(τινὰ εἰς τὸ μηδέν Her.)
8) валить, срубать(τὰ δενδρα Arst.)
9) умерщвлять, убивать(πολλοὺς Λακεδαιμονίων Her.; ἐάν τις ξύλῳ ἢ μαχαίρᾳ πατάξας καταβάλῃ Lys.)
10) сваливать, складывать(φιτροὺς ἐπ΄ ἀκτῆς Hom.)
11) приносить или закалывать в жертву(σφάγια, τὸ θῦμα δαίμοσιν Eur.)
12) распускать, распространять(φάτιν Her.; αἱ καταβεβλημέναι νῦν μαθήσεις Arst.)
13) ввергать, помещать, заключать(τινὰ ἐς ἑρκτήν Her.)
14) повергать, ввергать, приводить(εἰς συμφοράς Eur.; τινὰ εἰς φόβον, εἰς δόξαν, εἰς ἀπιστίαν Plat.)
καταβάλλεσθαι εἰς φθόνον Plat. — поддаться чувству зависти15) отвергать, отбрасывать прочьκατέβαλεν ὃ ἔλαβεν, ὡς ἕτερον ληψόμενος Xen. — он отбросил (кусок), который взял, чтобы выбрать другой;
οἱ καταβεβλημένοι Isocr. — пропащие люди, отверженные16) откладывать в сторону(τοὺς σκίπωνας Arph.)
17) устанавливать, ставить(κρεῖον ἐν πυρὸς αὐγῇ Hom.)
18) доставлять, накапливать(κ. σιτία τῇ στρατιῇ Her.)
19) доставлять (в виде дохода), давать, приносить(ἐπ΄ ἡμέρην ἑκάστην τάλαντον Her.)
20) вносить, платить, уплачивать(τἀργύριον Thuc.; τιμήν τινι ὑπέρ τινος Plat.; ζημίας Dem.)
21) давать, предоставлять(μαρτυρίαν Dem.; γεγραμμένα Plat.)
καταβάλλεσθαι εἰς τὰ δημόσια γράμματα Dem. — сдать свои документы в государственный архив;πολλοὴ λόγοι πρὸς αὐτὰ καταβέβληνται Arst. — в пользу этого приведены многие доводы22) преимущ. med. (тж. κ. θεμέλιον NT.) закладывать основы, основывать, класть начало (чему-л.), подготовлять(μέγαν οἶτον Eur.)
τέν τῆς ναυπηγίας ἀρχέν καταβάλλεσθαι Plat. — набрасывать основную схему постройки корабля;ὅ Στωϊκῶν αἵρεσιν καταβαλόμενος Plut. — (Зенон), положивший начало школе стоиков;ὅταν κρηπὴς καταβληθῇ ὀρθῶς Eur. — когда основа хорошо заложена -
5 κυροω
1) утверждать, решать, постановлять(ἐπειδέ ἥ ἐκκλησία, κυρώσασα ταῦτα, διελύθη Thuc.; κεκυρωμένη διαθήκη NT.)
ἐκεκύρωτο συμβάλλειν Her. — решено было сразиться;πρὴν κεκυρῶσθαι σφαγάς Eur. — прежде, чем убийство было задумано2) осуществлять, исполнять(ταῦτα Her.; τήνδε φάτιν Aesch.)
κυρῶσαι ἀγαπέν εἴς τινα NT. — отнестись с любовью к кому-л.3) определять, назначать(τὸν γάμον Her.)
4) med. разрешать, выяснять(λόγῳ τὰ πάντα Plat.)
5) юр. решать(τήνδε δίκην Aesch.)
-
6 προσφωνεω
1) обращаться с речью, заговаривать(τινα Hom. и τινι Diog.L., NT., π. τινά τι Hom., Aesch., Eur.)
τοῖσι προσεφώνεε Hom. — он обратился со следующими словами2) произносить, говорить(τήνδε φάτιν Soph.)
3) называть, именовать(ὀνόματί τινα Eur.; τινα βασιλέα Polyb.)
4) посвящать(τινι, sc. βιβλίον Plut.)
5) призывать, созывать(τινας NT.)
-
7 φωνεω
1) (громко) говорить, произносить, возглашать(θεᾶς ὄπα φωνησάσης Hom.)
φ. τέν φάτιν Soph. — громко говорить, кричать;ἃν (= ἃ ἂν) λέγῃς δέ, μέ φώνει μέγα Soph. — то, что скажешь, не говори громко;ἥ δ΄ ἔπος φάτο φώνησέν τε Hom. — она обратилась со (следующими) словами;ἔξοιδα φύσει σε μέ πεφυκότα τοιαῦτα φ. Soph. — знаю, что не таков ты, чтобы говорить подобные вещи;φωνῆσαί τινί τι Soph. — рассказать кому-л. о чем-л.;τὰ φωνηθέντα Plat. — произнесенные слова, сказанное2) велеть, приказывать(φ. τινα ποιεῖν τι Soph.)
3) петь(ἀοιδὸς φωνέων Theocr.; ἀλέκτωρ ἐφώνησε NT.)
5) звучать, раздаваться(σύριγγος πνοὰ φωνεῖ Eur.)
φωνοῦντα γράμματα Eur. — гласные звуки6) звать, призывать(τοὺς φίλους NT.)
Αἴαντα φωνῶ Soph. — я тебя зову, Эант
См. также в других словарях:
φάτιν — φάτις voice from heaven fem acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
φάτις — εως και ιων. τ. ιος, ἡ, Α 1. ανθρώπινη φωνή, ομιλία, λόγος 2. είδηση, φήμη («αὐγὴν πυρὸς φέρουσαν ἐκ Τροίας φάτιν», Αισχύλ.) 3. αντικείμενο φήμης, θέμα ομιλίας («φάτιν ἄφραστον», Σοφ.) 4. φωνή από τον ουρανό ή από μαντείο, χρησμός («ἀπὸ...… … Dictionary of Greek
AGATHIAS — sive ut se in Epigrammatis vocat, Agathius, historicus Graecus, natus Myrinae, quae in asia veterum Aeolensium colonia fuit, ad ostia Pythici fluv. sita, ut ipse in Praefatione ait, ubi et se patre Memnoniô progagatum asserit, ac iuri et legibus… … Hofmann J. Lexicon universale
κυρώνω — (AM κυρῶ, όω) 1. καθιστώ κάτι έγκυρο, δίνω σε κάτι κύρος, επικυρώνω (α. «ο νόμος πρέπει να κυρωθεί από τον πρόεδρο τής Δημοκρατίας» β. «ἡ ἐκκλησία κυρώσασα ταῡτα διελύθη», Θουκ. γ. «ἐκεκύρωτο ὁ γάμος Κλεισθένεϊ», Ηρόδ.) 2. επιβεβαιώνω, πιστοποιώ … Dictionary of Greek
μήποτε — (ΑΜ μήποτε, Α και μή ποτε και ιων. τ. μήκοτε, Μ και μήποτες) 1. (ως επίρρ. με απαγορευτική σημ.) με κανέναν τρόπο, για κανέναν λόγο («ὡς Ζεὺς μήποτ ἄρξειεν θεῶν», Αισχύλ.) 2. (ως σύνδ. με ερωτηματική σημ.) μήπως («αἰσχυνόμενοι φάτιν ἀνδρῶν...… … Dictionary of Greek
μαψίδιος — μαψίδιος, ον και μαψίδιος, η, ον (Α) 1. μάταιος, ψευδής («τὸ δ ἐμὸν ὄνομα μαψίδιον... ἔχει φάτιν», Ευρ.) 2. ανωφελής, μηδαμινός, ασήμαντος. επίρρ... μαψιδίως ανόητα, απερίσκεπτα, άσκοπα. [ΕΤΥΜΟΛ. < μάψ (II) + κατάλ. ίδιος (πρβλ. λαθρ ίδιος)] … Dictionary of Greek
προσφωνώ — προσφωνῶ, έω, ΝΜΑ απευθύνω σε κάποιον χαιρετιστήριο λόγο, κάνω προσφώνηση, προσαγορεύω (α. «τον πρόεδρο τής Δημοκρατίας προσφώνησε ο δήμαρχος» β. «πολλῆς δὲ σιγῆς γενομένης προσεφώνησε... λέγων», ΚΔ) αρχ. 1. καλώ κάποιον με το όνομά του… … Dictionary of Greek
πυνθάνομαι — και ποιητ. τ. πεύθομαι Α 1. ζητώ να πληροφορηθώ ή μαθαίνω κάτι εξ ακοής, πληροφορούμαι (α. «ἀπ ἀνδρὸς τὴν νεάγγελτον φάτιν ἐλθὼν πύθηται», Αισχύλ. β. «ἐξιστορήσαντες τὰ ἐβούλοντο πυθέσθαι», Ηρόδ.) 2. μαθαίνω για κάποιον ή για κάτι (α. «μάχης… … Dictionary of Greek
φθονώ — φθονῶ, έω, ΝΜΑ, και φτονώ και φτονάω Ν κατέχομαι από φθόνο, είμαι ζηλόφθονος (α. «κάλλιο να σε φτονούν παρά να σέ ψυχοπονιούνται», παροιμ. β. «οὐδὲ φθονοῡμεν ταῑς εὐπραγίαις αὐτῶν», Iσοκρ.) αρχ. 1. λυπούμαι, δυσαρεστούμαι («φθονεῑς ἄπαις οὖσ , εἰ … Dictionary of Greek