-
1 σιτος
ὅ (pl. τὰ σῖτα)1) хлеб на корню, хлебные злаки(Hom., Xen., Dem.; σῖτον σπείρειν Her.)
περὴ σίτου ἐκβολήν Thuc. — когда хлеб заколосился2) хлебные изделия, хлебσ. ὀπτός Her. — печеный хлеб;
ἐπὴ τῷ σίτῳ πίνειν ὕδωρ Xen. — запивать хлеб водой3) пища, еда(σῖτα καὴ ποτά Her.)
4) продовольствие5) корм(ὅ τοῦ ἵππου σ. Xen.)
6) ( в Афинах) пособие неимущимδίκη σίτου Isae. — процесс о пособии;
σῖτον διδόναι τινί Dem. — назначить кому-л. пособие -
2 σίτος
ὁ σίτος / τὸ σιτίον 1. зерно, хлеб; 2. пища, пропитание, провиант; корм (-> παράσιτος ≃ нахлебник; паразит) -
3 σῖτος
{сущ., 14}пшеница, пшеничное зерно, хлеб.Ссылки: Мф. 3:12; 13:25, 29, 30; Мк. 4:28; Лк. 3:17; 16:7; 22:31; Ин. 12:24; Деян. 7:12; 27:38; 1Кор. 15:37; Откр. 6:6; 18:13.*Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > σῖτος
-
4 σίτος
{сущ., 14}пшеница, пшеничное зерно, хлеб.Ссылки: Мф. 3:12; 13:25, 29, 30; Мк. 4:28; Лк. 3:17; 16:7; 22:31; Ин. 12:24; Деян. 7:12; 27:38; 1Кор. 15:37; Откр. 6:6; 18:13.*Греческо-русский лексикон Нового Завета с номерами Стронга и греческой Симфонией > σίτος
-
5 σίτος
ο см. σιτάρι -
6 σῖτος
пшеница, пшеничное зерно, хлеб.Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > σῖτος
-
7 σίτος
[ситос]ουσ α пшеница, хлеб (зерновой), кукуруза. -
8 σιτα
-
9 αγορα
ἥ1) народное собрание(ἀγορήνδε καλέσσασθαι или κηρύσσειν Hom.)
2) собрание, совещаниеἀγορὰν ποιῆσαι τῶν φυλῶν Aeschin. — созвать совещание фил;
3) речь в народном собрании(ἀγορὰς ἀγορεύειν Hom.)
εἰδὼς ἀγορέων Hom. — опытный оратор4) место собраний, городская площадьεἰν ἀγορῇ κρίνειν θέμιστας Hom. — вершить суд на площади;
5) базарная площадь, рынок, торговые рядыἐξ ἀγορᾶς ὠνεῖσθαι или πρίασθαι Xen. etc. — покупать на рынке;
οἱ ἐκ τῆς ἀγορᾶς Xen. — рыночные торговцы;πονηρὸς κἀξ ἀγοπᾶς Arph. — рыночный бродяга, жулик6) товар, преимущ. продовольствиеἀ. οὐδεμία παρῆν Xen. — продовольствия не было;
ἀγορὰν παρασκευάζειν или παρέχειν Thuc. — доставлять продовольствие;σῖτος, οἶνος καὴ ἥ ἄλλη ἀ. Arst. — хлеб, вино и прочее продовольствие;ἀγορᾶς ἀφθονία Plut. — изобилие съестных припасов -
10 αδρος
31) крупный, большой, массивный(κίονες, λέμβος Diod.)
2) большой, рослый, крепкий(παιδίον Her.; παῖδες Plat.; ἄνδρες Isocr.; χοῖρος Xen.)
3) спелый, созревший(καρπός Her.; σῖτος ὅ μήπω ἁ. Arst.)
4) обильный, густой(χιών Her.; ψακάδες Arst.; δωρεαί τε καὴ τιμαί Diod.)
5) многоводный, вздувшийся(ῥεύματα Arst.)
6) мощный, сильныйτὰ δήγματα ποιεῖν ἁδρά Diod. — наносить глубокие укусы;
πῦρ ἁδρόν Plut. — яркий огонь;ἁ. πόλεμος Arph. — ожесточенная война -
11 αθεσφατος
2невыразимый, безмерный или несравненный(ὄμβρος, θάλασσα, νύκτες, οἶνος, σῖτος, βόες Hom.; ὕμνος Hes.; θέα Eur.)
-
12 ακοπος
21) неутомительный(περίπατοι, ὄχησις Plat.; τὸ ἑστάναι Arst.)
2) нетряский(ἵππος Xen.)
3) неутомимый Plat.ἄκοποι (v. l. к ἀκάματοι) μῆνες Soph. — неутомимо следующие друг за другом месяцы
4) не подвергшийся порче, неповрежденный(ὅ σῖτος ἐαθεὴς ἐν τῷ ψύχει Arst.)
-
13 αλεω
(ᾰ) (эп. aor. ἄλεσσα, pf. ἀλήλεκα; pf. pass. ἀλήλεσμαι или ἀλήλεμαι) молоть Hom., Plut., Arph., Anth.σῖτος ἀληλεσμένος Her., Thuc.; — молотый хлеб
-
14 ανατρεχω
(fut. ἀναδραμοῦμαι - в Anth. ἀναδράμομαι)1) бежать наверх, взбегать, бегом взбираться(πρός τι Thuc., Plut., κατά τι Xen. и εἴς τι Arst.)
2) быстро подниматься, вскакивать(ἐκ τῆς κοίτης Her.; ἀπὸ θαλάσσης ἀνέδραμε νέφη Plut.)
3) выскакивать4) (pf.-praes.) подниматься, выситься(ἀναδέδρομε πέτρη Hom.)
5) вырастать(σῖτος ἀνατρέχει Arst.)
βλαστὸς ἐκ τοῦ στελέχεος ἀναδεδραμηκώς Her. — побег, выросший из ствола;ἀναδραμεῖν εἰς τὸ πρῶτον ἀξίωμα Plut. — достигнуть высших почестей6) отбегать назад, поспешно отступатьἀνέδραμε, μίκτο δ΄ ὁμίλῳ Hom. — он отступил и смешался с толпой;
ἀνατρεχούσης εἰς αὑτέν θαλάττης Plut. — во время морского отлива7) возвращаться(ἐπί τι Polyb. и εἴς τι Polyb., Diod.)
εἰς τέν αὑτοῦ φύσιν ἀναδραμεῖν Plut. — вернуться к своим старым привычкам8) пробегать, перен. рассказыватьἀ. τοῖς χρόνοις Polyb. — говорить о прошлом;
ὕμνῳ ἀ. τι Pind. — воспевать что-л.9) исправлять, заглаживать(τέν ἐλάττωσιν Plut., Luc.)
ἀ. ἐπειρῶντο κατὰ δύναμιν Polyb. — они всячески старались загладить свою вину -
15 αντεχω
и ἀνίσχω1) тж. med. держать против (чего-л.) или перед (чем-л.)οὐκ ἀ. τὰ φῶτα αὑτῷ Plut. — находиться в темноте;
χεῖρα κρατὸς ἀ. Soph. — заслонять лицо рукой;ὄμμασι αἴγλαν ἀ. Soph. — защищать глаза от света;ἀντίσχεσθαι τραπέζας ἰῶν Hom. — защищаться столами от стрел;ἀ. τῇ πόλει πρὸς τὸν πόλεμον Plut. — не подпускать противника к городу2) реже med. сопротивляться, оказывать или выдерживать сопротивление(τινι Her., Thuc., Xen., Plat., Plut., Luc. или πρός τινα и πρός τι Thuc., Plut., реже τι Thuc., Anth.)
χρόνον ἐπὴ πλεῖστον ἀντέσχε πολιορκευμένη Σόλοι Her. — дольше всех выдерживал осаду (город) Солы;οἱ ἀντεχόμενοι τῶν φυλάκων Diod. — оказавшая сопротивление часть стражи;ἀ. τῷ ψύχει Plut. — (хорошо) переносить холод;ἀ. τινὴ πρός τι Plut. — устоять с помощью чего-л. перед чем-л.;ἀ. μέ ὑπακοῦσαι Plut. — отказываться подчиниться, отказать3) быть достаточным, хватать(ἀντέχει ὅ σῖτος Thuc.)
ὅ ποταμὸς οὐκ ἀντέσχε τὸ ὕδωρ παρέχων τῷ στρατῷ Her. — воды в реке не хватало для войска;ἐς ὅσον ἥ ἐπιστήμη ἀντέχοι Thuc. — насколько позволяло (военное) искусство4) длиться, продолжаться(ἐπὴ πολύ Thuc.; βραχὺν χρόνον Dem.)
ἔστ΄ ἂν αἰὼν οὑμὸς ἀντέχῃ Eur. — пока я буду жив5) med. держаться, придерживаться, перен. упорствовать(τινος Her., Xen., Plat., περί τινος Xen. и τινι Diod.)
ἀ. τῆς χειρός τινος Her. — хвататься за чью-л. руку;ἀ. τοῦ πολέμου Her. — упорно продолжать войну;ἀ. τῆς ἀρετῆς Her. — неуклонно следовать по пути добродетели;τῆς θαλάσσης ἀ. Thuc., Polyb.; — заниматься мореплаванием;τῆς σωτηρίας ἀ. Lys. — стремиться к спасению;ἀ. τινός τινος Arph. — упорно оспаривать что-л. у кого-л.;ταῖς ἐλπίσιν ἀ. Diod. — сохранять надежды;ἀνθεκτέον τινός Arst. — необходимо придерживаться чего-л.6) med. опираться(ἵστω τε καὴ ἀντέχου Soph.)
-
16 απαλοαω
-
17 αποκειμαι
1) лежать в стороне(τινος Pind.)
2) быть отложенным про запас, храниться, быть накопленным(αἱ βάλανοι ἀποκείμεναι Xen.; σῖτος ἀποκείμενος Dem., Plut.)
ἀποκείμεναι παρ΄ αὐτῷ τεσσαράκοντα μναῖ Lys. — находившиеся у него на хранении 40 мин3) быть уготованным, быть предназначенным, предназначаться(τινι Plat., Dem., Diod.)
εὔνοια ἀπόκειταί τινι Xen. — следует относиться благосклонно к кому-л.4) быть заброшенным, забытым(ἀποκείμενος καὴ παλαιός Diod.; ἀποκειται ἀκλεές καὴ ἀπόθητος Plut.)
-
18 αποσιτος
-
19 ασιτος
-
20 ατριπτος
См. также в других словарях:
σῖτος — grain masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σίτος — ο / σῑτος, ΝΜΑ, και ετερόκλ. τ. πληθ. τά σίτα, Α το σιτάρι νεοελλ. φρ. «συγκέντρωση σίτου» η από το κράτος αγορά τής ετήσιας εγχώριας σιτοπαραγωγής σε τιμές ανώτερες τών εισαγόμενων από το εξωτερικό σιτηρών με στόχο αφ ενός την προστασία τού… … Dictionary of Greek
σίτος — ο το σιτάρι … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
Ситофобия — (σιτος пища, φοβος страх) отказ от приема пищи, наблюдаемый нередко у душевнобольных. Больным кажется, что им подают человеческое мясо или вообще несъедобное, что их хотят отравить, или что им голос свыше велел не дотрагиваться до пищи, или что у … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
σῖτα — σῖτος grain neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σῖτοι — σῖτος grain masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
σῖτον — σῖτος grain masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κακόσιτος — η, ο (Α κακόσιτος, ον) αυτός που υποσιτίζεται, που δεν τρέφεται καλά, κακοθρεμμένος, ισχνός αρχ. 1. δύσκολος στο φαγητό, αυτός που δεν έχει όρεξη για τροφή, ανόρεχτος 2. μτφ. αυτός που δύσκολα ευχαριστιέται με κάτι, δύσκολος, απαιτητικός («πρὸς… … Dictionary of Greek
κατάσιτος — κατάσιτος, ὁ (Μ) αυτός που κατατρώγει κάτι. [ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α) * + σιτος (< σῖτος «σιτάρι»), πρβλ. παρά σιτος, σύσ σιτος] … Dictionary of Greek
οικόσιτος — η, ο (Α οἰκόσιτος, ον) αυτός που ζει και τρέφεται μέσα στο σπίτι αρχ. 1. αυτός που τρέφεται στο σπίτι του και συντηρείται από την οικογένειά του («εὐθὺς ἂν αὐτὸς ἔχειν τὰ ἀρκοῡντα παρὰ τῆς τέχνης καὶ μηκέτ οἰκόσιτος εἶναι τηλικοῡτος ὤν»,… … Dictionary of Greek
πυρός — (I) και σπυρός, ὁ, Α 1. το σιτάρι, ο σίτος 2. κόκκος σιταριού 3. φρ. «πυρὸς ἄγριος» το φυτό χελιδόνιο. [ΕΤΥΜΟΛ. Αρχαϊκή ονομασία τού σιταριού, η οποία ανάγεται στην ΙΕ ρίζα *pūro «κόκκος, σιτηρά» και συνδέεται με τ. άλλων γλωσσών, που δηλώνουν… … Dictionary of Greek