-
1 wystrzelić
глаг.• бросать• бросить• выстрелить• запустить• извергать• кидать• кинуть• метать• метнуть• стрелять* * *wystrzel|ić%1, \wystrzelićony сов. 1. выстрелить;2. (rakietę itp.) запустить+1. strzelić
\wystrzelićł płomień взвилось пламя
* * *I wystrzelony сов.1) вы́стрелить2) (rakietę itp.) запусти́тьSyn:strzelić 1)II сов.взви́ться, взмытьwystrzelił płomień — взвило́сь пла́мя
-
2 wystrzelić na wiwat
салютова́ть вы́стрелом, вы́стрелить в во́здух ( в знак салюта) -
3 wystrzelić drzwi
выстрелить дверейOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wystrzelić drzwi
-
4 wystrzelić pocisk
выстрелить снарядOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wystrzelić pocisk
-
5 nabić w armatę i wystrzelić
шутл. вы́красить и вы́бросить -
6 armata
сущ.• орудие• пушка* * *armat|a♀ пушка;● nabić w \armataę i wystrzelić шутл. выкрасить и выбросить
+ działo* * *жпу́шкаSyn: -
7 kosmiczny
прил.• космический* * *kosmiczn|y\kosmicznyi космический;przestrzeń \kosmicznya космическое пространство; loty \kosmicznye космические полёты; wystrzelić statek (pojazd) \kosmiczny запустить космический корабль
* * *косми́ческийprzestrzeń kosmiczna — косми́ческое простра́нство
loty kosmiczne — косми́ческие полёты
wystrzelić statek (pojazd) kosmiczny — запусти́ть косми́ческий кора́бль
-
8 odpalić
глаг.• зажечь* * *odpal|ić\odpalićony сов. 1. прикурить;2. (wystrzelić) выстрелить, произвести выстрел; выпустить (торпеду etc.); произвести (за)пуск (ракеты);nie \odpalić (o silniku rakietowym itp.) отказать, не сработать;
3. разг. отрезать; огрызнуться;4. kogo разг. (dać kosza) отказать кому (сватающемуся), отшить кого; 5. разг. (dać) отвалить, откинуть, дать+1. przypalić 3. odgryźć się 4. odwalić 5. odpylić
* * *odpalony сов.1) прикури́ть2) ( wystrzelić) вы́стрелить, произвести́ вы́стрел; вы́пустить (торпеду и т. п.); произвести́ (за́)пуск ( ракеты)nie odpalić — (o silniku rakietowym itp.) отказа́ть, не срабо́тать
3) разг. отре́зать; огрызну́ться5) разг. ( dać) отвали́ть, отки́нуть, датьSyn: -
9 puknąć
глаг.• стукнуть* * *сов. 1. стукнуть;2. выстрелить, выпалить+1. stuknąć 2. wystrzelić
* * *сов.1) сту́кнуть2) вы́стрелить, вы́палитьSyn:stuknąć 1), wystrzelić 2) -
10 rakieta
сущ.• ракета• ракетка* * *rakiet|a%1 ♀ ракета;\rakieta nośna ракета-носитель; \rakieta startowa ракетный ускоритель; wystrzelić \rakietaę запустить ракету
● \rakietaу kanadyjskie ступающие лыжи
* * *I жраке́таrakieta nośna — раке́та-носи́тель
rakieta startowa — раке́тный ускори́тель
II ж спорт.wystrzelić rakietę — запусти́ть раке́ту
раке́тка (в теннисе и т. п.) -
11 torpeda
сущ.• торпеда* * *torped|a♀ 1. торпеда;wystrzelić \torpedaę пустить торпеду;
2. (pociąg) стрела (курьерский поезд)* * *ж1) торпе́даwystrzelić torpedę — пусти́ть торпе́ду
2) ( pociąg) стрела́ ( курьерский поезд) -
12 wiwat
♂, Р. \wiwatu виват (одобрительный возглас);● wystrzelić na \wiwat салютовать выстрелом, выстрелить в воздух (в знак салюта); dać do \wiwatu разг. задать перцу
* * *м, P wiwatuвива́т ( одобрительный возглас)- dać do wiwatu -
13 wygarnąć
wygarn|ąć\wygarnąćięty сов. 1. выгрести;2. разг. выложить, высказать;\wygarnąć (wszystko), co się myśli высказать всё, что на душе наболело;
3. kogoś разг. взять, забрать (под стражу);4. выстрелить; пальнуть+3. uprowadzić 4. wystrzelić
* * *wygarnięty сов.1) вы́грести2) разг. вы́ложить, вы́сказатьwygarnąć (wszystko), co się myśli — вы́сказать всё, что на душе́ наболе́ло
3) kogoś разг. взять, забра́ть ( под стражу)4) вы́стрелить; пальну́тьSyn:uprowadzić 3), wystrzelić 4) -
14 abdrücken
in D w L);jemandem die Luft abdrücken dusić k-o;II v/i (schießen) nacisnąć pf spust, wystrzelić pf -
15 abfeuern
-
16 feuern
-
17 schießen
schießen1 (du schießt, schoss, geschossen) vi strzelać < wystrzelić> ( auf A do G); ( feuern) wypalić pf, palnąć pf; vt Tor strzelać <- lić>; Wild ustrzelić pf; fam. Foto pstrykać <- knąć>
См. также в других словарях:
wystrzelić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, wystrzelićlę, wystrzelićli, wystrzelićlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} oddać strzał; strzelić, wypalić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wystrzelić z pistoletu, karabinu, armaty. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wystrzelić — dk VIa, wystrzelićlę, wystrzelićlisz, wystrzelićstrzel, wystrzelićlił, wystrzelićlony wystrzelać ndk a. dk I, wystrzelićam, wystrzelićasz, wystrzelićają, wystrzelićaj, wystrzelićał, wystrzelićany, wystrzeliwać ndk VIIIb, wystrzelićwuję,… … Słownik języka polskiego
wystrzelić — Nabić w armatę i wystrzelić zob. armata … Słownik frazeologiczny
armata — pot. Nabić w armatę i wystrzelić «o kimś, z kogo nie ma żadnego pożytku lub o czymś nienadającym się do niczego»: Nie, no ją to tylko nabić w armatę i wystrzelić, o co poprosisz, to nie i nie, ciągle pretensje i fochy. Roz tel 2002. Wytoczyć… … Słownik frazeologiczny
wywalić — dk VIa, wywalićlę, wywalićlisz, wywalićwal, wywalićlił, wywalićlony wywalać ndk I, wywalićam, wywalićasz, wywalićają, wywalićaj, wywalićał, wywalićany 1. pot. «wyrzucić, wysypać coś skądś; usunąć kogoś; wystawić, wysunąć coś na zewnątrz czegoś»… … Słownik języka polskiego
nabić — pot. Nabić kogoś w butelkę «oszukać kogoś»: Ja krzywdy nikomu nie zrobię, będę dla was jak rodzony ojciec, ale nabić się w butelkę nie dam. T. Dołęga Mostowicz, Kariera. Mieć kieszenie nabite złotem zob. złoto 4. Nabić kieszenie, kabzę zob.… … Słownik frazeologiczny
nabijać — pot. Nabić kogoś w butelkę «oszukać kogoś»: Ja krzywdy nikomu nie zrobię, będę dla was jak rodzony ojciec, ale nabić się w butelkę nie dam. T. Dołęga Mostowicz, Kariera. Mieć kieszenie nabite złotem zob. złoto 4. Nabić kieszenie, kabzę zob.… … Słownik frazeologiczny
armata — ż IV, CMs. armataacie; lm D. armataat «broń artyleryjska o długiej lufie, odznaczająca się dużą donośnością i dużą prędkością pocisku, przy płaskim torze jego lotu; stosowana w walce naziemnej, morskiej i powietrznej; działo» Armata czołgowa,… … Słownik języka polskiego
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
dwustrzałowy — «o ręcznej broni palnej: taki, którym można wystrzelić dwa strzały bez powtórnego nabijania» Dwustrzałowy pistolet … Słownik języka polskiego
nabić — dk Xa, nabićbiję, nabićbijesz, nabićbij, nabićbił, nabićbity nabijać ndk I, nabićam, nabićasz, nabićają, nabićaj, nabićał, nabićany 1. «zadać komu wiele razów, uderzyć kogo wiele razy; stłuc, zbić» Tak cię nabiję, że popamiętasz. Nabili go tak,… … Słownik języka polskiego