Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

pest

  • 1 Pestini*

    Pest (Hungary) [hu]

    Latin place names > Pestini*

  • 2 clādēs (clādis, L.)

       clādēs (clādis, L.) is, f    [1 CEL-], destruction, injury, mischief, harm, misfortune, disaster, loss, detriment, calamity: importuna civitatis: Luctifica: magna, S.: captae urbis, L.: agrum omni belli clade pervastat, L.: urbs sine Milonis clade numquam conquietura, without ruining Milo: privatae per domos, the losses of particular families, L.: Cladibus pascere nostris, O.: Troiae Fortuna tristi clade iterabitur, H.—In war, a disaster, defeat, overthrow, discomfiture, massacre: magnam cladem in congressu facere, S.: accipere cladem, to be beaten, L.: magnam populo R. cladem attulit: non volnus super volnus sed multiplex clades, L.: illius noctis, V.: sine clade victor, i. e. without loss, H.—A pest, plague: in ipsos Erumpit clades, O.—A loss, maiming: dextrae manūs, L.—A destroyer, scourge, pest: Libyae, V. — Corruption: Hoc fonte derivata clades, etc., H.

    Latin-English dictionary > clādēs (clādis, L.)

  • 3 perniciēs

        perniciēs (not-tiēs), acc. em (gen. once iī, C.; dat. once iē, L., once iī, N.), f    [per+1 NEC-], destruction, death, ruin, overthrow, disaster, calamity, mischief: instructa ad perniciem, T.: senatoribus perniciem machinari, S.: opibus ad perniciem suam uti, Cs.: populi R.: in apertam perniciem incurrere: in nepotum Perniciem, H.: cuius (aestatis) insanabilis, L.— A pest, bane, curse: leno, pernicies adulescentium, T.: provinciae Siciliae, i. e. Verres: Pernicies barathumque macelli, H.
    * * *
    ruin; disaster; pest, bane; curse; destruction, calamity; mischief

    Latin-English dictionary > perniciēs

  • 4 pestis

        pestis is, f    an infectious disease, plague, pest, pestilence: ibes avertunt pestem ab Aegypto: alii aliā peste absumpti sunt, L.—Destruction, ruin, death: certa, S.: detestabilis: civitatis: servatae a peste carinae, i. e. from fire, V.: populo pestem minitantes, L.—A pest, curse, bane: textilis (the poisoned shirt of Nessus), C. poët.: coluber, Pestis boum, V.: nec saevior ulla Pestis et ira deūm (the Harpies), V.: clade et peste sub illā (Nero), Iu.: quaedam pestes hominum, social pests: corporeae pestes, V.
    * * *
    plague, pestilence, curse, destruction

    Latin-English dictionary > pestis

  • 5 pestilentia

    pestĭlentĭa, ae, f. [pestilens], an infectious or contagious disease, a plague, pest, pestilence.
    I.
    Lit. (class.):

    Massilienses gravi pestilentiā conflictati,

    Caes. B. C. 2, 22; Cic. Off. 2, 5, 16:

    pestilentia gravis incidit in urbem,

    Liv. 27, 23:

    pestilentiae contagia prohibere,

    Plin. 23, 8, 80, § 157; Cels. 1, 10; 2, 1; 3, 7 init.
    B.
    Transf., an unwholesome atmosphere, weather, or region (class.):

    agrorum genus propter pestilentiam vastum atque desertum,

    Cic. Agr. 2, 26, 70:

    pestilentiae signa (opp. signa salubritatis),

    id. Div. 1, 5, 7:

    pestilentiae possessores,

    id. Agr. 1, 5, 15.—
    II.
    Trop., a plague, pest, pestilence ( poet. and in postclass. prose):

    oratio plena veneni et pestilentiae,

    Cat. 44, 11:

    cathedra pestilentiae,

    the seat of the scornful, Vulg. Psa. 1, 1.— In plur.:

    animorum labes et pestilentiae,

    Gell. 1, 2, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > pestilentia

  • 6 pestis

    pestis, is, f. [perh. for perd-tis, from perdo], a deadly, esp. an infectious or contagious disease, a plague, pest, pestilence; also, a noxious atmosphere, unhealthy weather (class., but rare for pestilentia; cf. contagio, lues).
    I.
    Lit.: hos pestis necuit, Enn. ap. Prisc. p. 861 P. (Ann. v. 549 Vahl.):

    ibes avertunt pestem ab Aegypto,

    Cic. N. D. 1, 36, 101:

    avertere a populo pestem,

    Liv. 4, 25, 3; 5, 14; 25, 26:

    alii aliā peste absumpti sunt,

    Liv. 25, 19.— Poet.:

    crudelem nasorum interfice pestem,

    i. e. stinking smell, Cat. 69, 9.—In plur.:

    in omnibus morbis ac pestibus,

    Col. 7, 5 fin; 2, 9, 9 sq.—
    II.
    Transf., in gen., destruction, ruin, death (class.): qui alteri exitium parat, Eum scire oportet, sibi paratam pestem ut participet parem, Enn. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 39 (Trag. v. 22 Vahl.); so with exitium, Enn. ap. Cic. Div. 1, 21, 42 (Trag. v. 68 Vahl.):

    quanta pernis pestis veniet!

    Plaut. Capt. 4, 3, 3; Lucr. 3, 347:

    detestabilis pestis,

    Cic. Off. 2, 5, 16:

    pestis ac pernicies civitatis,

    id. Rab. Perd. 1, 2; 9, 25: priusquam oppeto malam pestem (= subeo mortem), Enn. ap. Cic. Tusc. 2, 16, 38 (Trag. v. 15 Vahl.); so,

    occidam oppetamque pestem,

    will seek my death, Plaut. Capt. 3, 3, 11; cf. id. As. 1, 1, 7:

    servatae a peste carinae,

    i. e. from the fire, Verg. A. 5, 699:

    pestem miserrimam importare alicui,

    Cic. Deiot. 15, 43:

    machinari alicui,

    id. N. D. 3, 26, 67:

    minitari,

    Liv. 2, 49.—
    B.
    Concr., of a destructive thing or person, a pest, curse, bane:

    quin unā omnes peste hac populum liberant?

    Plaut. Ps. 1, 2, 70:

    peste interimor textili (of the poisoned and fatal garment of Nessus), Cic. poët. Tusc. 2, 8, 20: coluber, Pestis boum,

    Verg. G. 3, 419:

    illa furia ac pestis patriae (of Clodius),

    id. Sest. 14, 33:

    post abitum hujus importunissimae pestis,

    id. Verr. 2, 3, 54, § 125:

    nec saevior ulla Pestis et ira deūm (of the Harpies),

    Verg. A. 3, 214:

    pestes frugum,

    Plin. 22, 25, 77, § 160;

    of Nero: clade et peste sub illā,

    Juv. 4, 84.—In plur.:

    quaedam pestes hominum,

    social pests, Cic. Fam. 5, 8, 2:

    variae pestes,

    Verg. G. 1, 181:

    corporeae pestes,

    id. A. 6, 737.

    Lewis & Short latin dictionary > pestis

  • 7 fātum

        fātum ī, n    [P. n. of * for], an utterance, prophetic declaration, oracle, prediction: Apollo fatis fandis dementem invitam ciet: ex fatis quae Veientes scripta haberent: Oblitus fatorum, V.— That which is ordained, destiny, fate: necessitas fati: fato fieri omnia: plenum superstitionis fati nomen: neque si fatum fuerat, effugisset: praeter fatum, beyond the natural course of events: tibi cura Caesaris fatis data, H.: Quo nihil maius terris Fata donavere, H.: caeca, H.: insuperabile, O.: fata regunt homines, Iu.: fatorum arcana, O.: fuit hoc sive meum sive rei p., ut, etc.: si fata fuissent, ut caderem, V.: eo fato ne, etc.: huic fato divōm proles Nulla fuit, i. e. will, V.: fatis contraria nostris Fata Phrygum, V.—Prov.: fata viam invenient, nothing can resist fate, V.— Bad fortune, ill fate, calamity, mishap, ruin: exiti ac fati dies: suum fatum querebantur, Cs.: extremum rei p.— Fate, death: Hortensi vox exstincta fato suo est: fato obire, Ta.: omen fati: inexorabile, V.: perfunctos iam fato, L.: se fati dixit iniqui, most unfortunate, O.: fatum proferre, i. e. to prolong life, V.: ad fata novissima, to the last, O.— A pest, plague, ruin: duo illa rei p. paene fata, Gabinius et Piso.— A symbol of fate: Attollens umero fata nepotum (represented on the shield), V.: fata inponit diversa duorum, the lots, V.—Person., The Fates, Pr., Iu.
    * * *
    utterance, oracle; fate, destiny; natural term of life; doom, death, calamity

    Latin-English dictionary > fātum

  • 8 fūnus

        fūnus eris, n    [FAV-], a funeral procession, funeral rites, burial, funeral: funus interim Procedit, T.: adiutare funus, attend, T.: exsequias illius funeris prosequi: maeror funeris: acerbissimum: celebrare, L.: paterno funeri omnia iusta solvere: militare, L.: tuum, H.: funerum nulla ambitio, Ta.: virorum fortium funera: nec te, tua funera mater Produxi, thee (or rather) thy funeral, V.— A dead body, corpse: meum, Pr.: lacerum, V.: senum ac iuvenum funera, H.— The shades of the dead, manes, Pr.— Death, violent death, murder: Maturo propior funeri, H.: crudele, V.: qui patrios foedasti funere voltūs, V.: quae funera Turnus Ediderit, V.: praetexere funera sacris, i. e. suicide, V.—Fig., destruction, ruin, fall: rei p.: Capitolio Funus parabat, H.: tot funera passi, V. —Of persons, a pest, destroyer: duo rei p. funera.
    * * *
    burial, funeral; funeral rites; ruin; corpse; death

    Latin-English dictionary > fūnus

  • 9 luēs

        luēs is, f    [1 LV-], a plague, pestilence, infection: dira, O.: lues et letifer annus, V.— A spreading evil, calamity: asperrima in Sardianos (of an earthquake), Ta.: belli immensa, Ta.—As a term of abuse, a plague, pest: haec lues impura.
    * * *
    plague, pestilence; scourge, affliction

    Latin-English dictionary > luēs

  • 10 maleficium

        maleficium ī, n    [1 maleficus], an evil deed, misdeed, wickedness, offence, crime: conscientia maleficiorum: admittere, commit: in maleficio deprehensus: convictus malefici.— Mischief, hurt, harm, injury, wrong: Pro maleficio beneficium reddere, T: sine ullo maleficio, Cs.: malefici occasione amissā, L.— Enchantment, sorcery, Ta.
    * * *
    crime/misdeed/offence; injury/hurt/wrong; fraud/deception (L+S); sorcery; pest

    Latin-English dictionary > maleficium

  • 11 pestilentia

        pestilentia ae, f    [pestilens], an infectious disease, plague, pest, pestilence: gravi pestilentiā conflictati, Cs.: exercitūs nostri interitus fame, pestilentiā: gravis, L.—Fig.: ubi contagio quasi pestilentia invasit, corruption, S.: oratio plena pestilentiae, Ct.— An unwholesome atmosphere, malarial climate: autumni, Cs.: pestilentiae fines: pestilentiae possessores, i. e. unhealthy lands.
    * * *
    plague; pestilence; fever

    Latin-English dictionary > pestilentia

  • 12 trīstis

        trīstis e, adj. with comp. and sup.    [2 TER-], sad, sorrowful, mournful, dejected, melancholy, gloomy, downcast, disconsolate: quaerere ex te, quid tristis esses: tristis, demissus: tristīs adfatus amicos, H.: Sequanos tristīs, capite demisso, terram intueri, Cs.: tristis erat et me maestum videbat, Cu.— Gloomy, peevish, morose, sullen, illhumored: Navita (Charon), V.: dii, H.— Stern, harsh, severe: iudex: cum tristibus severe vivere. —Of things, bringing sorrow, melancholy, saddening, unhappy, sad, dismal, gloomy: ut tuum laetissimum diem cum tristissimo meo conferam: tristia ad recordationem exempla, L.: tristissuma exta: tristissimi exsili solacium, L.: Kalendae, H.: clades, H.: morbus, V.: ius sepulcri, O.: pars subiere feretro, Triste ministerium, V.: tristique palus inamabilis undā, V.—As subst n., a sad thing, pest, bane, sorrow: Triste lupus stabulis, V.: interdum miscentur tristia laetis, O.: nune ego mitibus Mutare quaero tristia, H.—Of taste, harsh, disagreeable, bitter: suci, V.: absinthia, O.—Of smell, offensive, foul: anhelitus oris, O.— Expressing sorrow, gloomy, sad, melancholy, stern, harsh: voltus tristior: Tristis severitas inest in voltu, T.: vita tristior: sermo (opp. iocosus), H.: tua tristia iussa, V.: sententia, O.: responsum, L.
    * * *
    tristis, triste ADJ
    sad, sorrowful; gloomy

    Latin-English dictionary > trīstis

  • 13 venēnum

        venēnum ī, n    a strong potion, juice, drug (old): qui venenum malum fecit: (avaritia) quasi venenis malis imbuta, etc., S.—A destructive potion, poison, venom: ipsius veneni quae ratio fingitur?: mulierem veneno interfecit: herbae nigri cum lacte veneni, V.: utrum, H.—A magical potion, charm: sibi venenis erepta memoria: pallet nostris Aurora venenis, O.: dira Medeae, H.: Thessala, H.—Charm, seduction: Occultum inspires ignem fallasque veneno (i. e. amoris), V.—A coloring material, color, dye, paint: Alba nec Assyrio fucatur lana veneno, V.: Tarentinum, H.—Fig., a mischief, evil, pest, bane: discordia ordinum est venenum urbis huius, L.: vitae, Ct.—Virulence, bitterness: Rupili, H.: lingua suffusa veneno, O.
    * * *
    poison; drug

    Latin-English dictionary > venēnum

  • 14 atermum

    plant (tough, stubborn pest?)

    Latin-English dictionary > atermum

  • 15 brucus

    locust; kind of wingless locust; caterpillar (OED); (agricultural pest)

    Latin-English dictionary > brucus

  • 16 clades

    defeat, reverse; casualties, slaughter/carnage/devastation; ruins; dissolution; disaster, ruin, calamity; plague; pest, bane, scourge (cause of disaster)

    Latin-English dictionary > clades

  • 17 clades

    clādes, is ( gen. plur. usu. cladium, Liv. 2, 63, 7; 5, 22, 8 et saep.:

    cladum,

    Sil. 1, 41; 7, 505; 9, 353; 16, 672; Amm. 29, 1, 14; 32, 2, 1), f. [kindr. with Sanscr. klath, laedere; Gr. klaô, to break, break in pieces; cf.: per - cello, clava, gladius].
    I.
    Prop., a breaking, beating, dashing to pieces; hence,
    A.
    In gen., destruction, devastation, injury, mischief, harm, misfortune, disaster, loss, detriment, calamity (cf.: calamitas, pernicies;

    class. and freq.): clades calamitasque, intemperies modo in nostram advenit domum,

    Plaut. Capt. 4, 4, 3:

    haec igitur subito clades nova pestilitasque Aut in aquas cadit aut fruges persidit in ipsas,

    Lucr. 6, 1125:

    dare late cladem magnasque ruinas,

    id. 5, 347:

    etsi cursum ingeni tui, Bruti, premit haec inportuna clades civitatis,

    Cic. Brut. 97, 332:

    atque haec vetusta... Luctifica clades nostro infixa est corpori,

    id. Tusc. 2, 10, 25:

    et illam meam cladem... maximum esse rei publicae volnus judicastis,

    id. Sest. 13, 31:

    cum tibi ad pristinas cladis accessio fuisset Aetoliae repentinus interitus,

    id. Pis. 37, 91:

    quod si primo proelio Catilina superior discessisset, profecto magna clades atque calamitas rem publicam oppressisset,

    Sall. C. 39, 4:

    captae urbis Romanae clades,

    Liv. 5, 21, 16:

    publica,

    Tac. A. 14, 64:

    tum urbs tota eorum conruit et Taygeti montis magna pars... abrupta cladem eam insuper ruinā pressit,

    Plin. 2, 79, 81, § 191:

    plus populationibus quam proeliis cladium fecit (cf. B. 1. infra),

    Liv. 8, 2, 8:

    quidve superbia spurcitia ac petulantia? Quantas Efficiunt clades!

    Lucr. 5, 48:

    aliam quamvis cladem inportare pericli,

    id. 5, 369:

    agrum omni belli clade pervastat,

    Liv. 22, 4, 1:

    colonias belli clade premi,

    Curt. 9, 7, 22:

    colonias omni clade vastare,

    id. 4, 1, 10:

    majestas populi Romani... vastata cladibus fuerat,

    Plin. 16, 32, 57, § 132:

    per sex dies septemque noctes eā clade saevitum est,

    of the burning of Rome, Suet. Ner. 38:

    quo tantae cladis pretio,

    i. e. the burning of the Capitol, Tac. H. 3, 72; id. A. 13, 57:

    recens,

    the destruction of the amphitheatre, id. A. 4, 63 sq.:

    Lugdunensis,

    the burning of Lyons, id. ib. 16, 13 Nipp. ad loc.—With gen. obj.:

    si denique Italia a dilectu, urbs ab armis, sine Milonis clade numquam esset conquietura,

    without ruining Milo, Cic. Mil. 25, 68: tum privatae per domos clades vulgatae sunt, the losses of particular families at Cannae, Liv. 22, 56, 4.— Poet.:

    cladibus, exclamat, Saturnia, pascere nostris,

    Ov. M. 9, 176:

    Trojae renascens alite lugubri Fortuna tristi clade iterabitur,

    Hor. C. 3, 3, 62.—
    B.
    Esp.
    1.
    In war or battle, a disaster, defeat, overthrow, discomfiture, massacre:

    ni pedites cum equitibus permixti magnam cladem in congressu facerent,

    Sall. J. 59, 3:

    exercitatior hostis magnā clade eos castigavit,

    Liv. 39, 1, 4:

    iret ut... subitā turbaret clade Latinos,

    Verg. A. 12, 556:

    quodsi... supervenisset, ingens clades accipi potuit,

    Curt. 4, 12, 15;

    so freq.: accipere cladem,

    to be defeated, beaten, Liv. 3, 26, 3; 5, 11, 5; 8, 12, 17;

    22, 51, 11: apud Chaeroneam accepta,

    Quint. 9, 2, 62:

    classe devictā multas ipsi lacrimas, magnam populo Romano cladem attulit,

    Cic. N.D. 2, 3, 7:

    postquam is... contractae cladi superesset... fusa est Romana acies,

    Liv. 25, 19, 16:

    omnibus pacis modo incurrisse agentibus magna clades inlata,

    id. 29, 3, 8:

    non vulnus super vulnus sed multiplex clades,

    id. 22, 54, 9: paene exitiabilem omnibus cladem intulit, Vell. 2, 112, 4:

    tantā mole cladis obrui,

    Liv. 22, 54, 10:

    terrestri simul navalique clade obruebantur,

    Curt. 4, 3, 14; Sen. Med. 207: clades illa pugnae Cannensis vastissima, Claud. Quadrig. ap. Gell. 5, 17, 5:

    binaque castra clade unā deleta,

    Liv. 30, 6, 6:

    exercituum,

    Tac. A. 3, 6; 3, 73; Sall. H. 1, 41, 5 Dietsch:

    quis cladem illius noctis fando Explicet,

    Verg. A. 2, 362:

    Germanica,

    Tac. H. 4, 12:

    Variana,

    id. A. 1, 57:

    Pharsaliam Philippos et Perusiam ac Mutinam, nota publicarum cladium nomina loquebantur,

    id. H. 1, 50. — Poet.:

    ut barbarorum Claudius agmina... diruit... Primosque et extremos metendo Stravit humum, sine clade victor (i.e. of his own men),

    Hor. C. 4, 14, 32.—
    2.
    Of the plague:

    inque ipsos saeva medentes Erumpit clades,

    Ov. M. 7, 562; cf.:

    sue abstinent merito cladis, quā ipsos scabies quondam turpaverat, cui id animal obnoxium,

    Tac. H. 5, 4 Heraeus ad loc.—
    3.
    Of the loss of a limb:

    Mucius, cui postea Scaevolae a clade dextrae manūs cognomen inditum,

    Liv. 2, 13, 1.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of persons who bring destruction, etc., a destroyer, scourge, pest:

    geminos, duo fulmina belli, Scipiadas, cladem Libyae,

    Verg. A. 6, 843:

    haec clades,

    of Heliogabalus, Lampr. Heliog. 34, 1: illa, of immodest women as a class, id. Alex. Sev. 34, 4.—
    B.
    Of dissolute morals, corruption:

    fecunda culpae saecula nuptias inquinavere... Hoc fonte derivata clades In patriam populumque fluxit,

    Hor. C. 3, 6, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > clades

  • 18 lues

    1.
    lŭes, is (nom. lŭis, Prud. Hamart. 250; id. Psych. 508; old acc. lueruem, i. e. luerem for luem, Carm. Fratr. Arv.), f. [akin to loimos; Sanscr. root lū, to cut; cf. lutêr, lutron, solvo], a plague, pestilence.
    I.
    Lit., Carm. Fratr. Arv.:

    dira lues quondam Latias vitiaverat auras,

    Ov. M. 15, 626:

    lues et pestifer annus,

    Verg. A. 3, 139; Mart. 1, 79, 2; Luc. 2, 199; Licin. Macer. ap. Non. 52, 10.—
    II.
    Transf.
    A.
    Any spreading evil, common calamity or misfortune; of war:

    immensa belli lues,

    Tac. H. 3, 15;

    of an earthquake,

    id. A. 2, 47;

    of a tempest,

    Sen. Hippol. 1117.—
    B.
    As a term of abuse, of whatever has a blighting influence, a plague, pest, Cic. Harusp. Resp. 12:

    saeva Thebarum lues,

    i. e. the Sphinx, Sen. Phoen. 131:

    illa horrida lues,

    of Hannibal, Sil. 10, 603:

    dira illa lues,

    id. 16, 622:

    pellere saevam Quondam fata luem dederunt Aquilone creatis,

    i. e. the Harpies, Val. Fl. 4, 431. —
    C.
    Decay, corruption:

    morum,

    Plin. 29, 1, 8, § 27.
    2.
    lŭes, is, f. [cf. luô], that which is not bound; hence, fluid, water not frozen:

    paulo ante lues, jam considenda jacebat,

    Petr. 123.

    Lewis & Short latin dictionary > lues

  • 19 pernicies

    pernĭcĭes, ēi (old form of the gen. pernicii or pernici, Sisenn. ap. Gell. 9, 14, 12, and ap. Non. 486, 30; Cic. Rosc. Am. 45, 131, acc. to Gell. 9, 14, 19, and acc. to Non. 486, 28. But Charis., p. 53 P., gives for the passages of Cicero above cited the form pernicies; cf.

    , also,

    Diom. p. 281 P.— Dat. pernicie, Liv. 5, 13, 5 Drak. N. cr.:

    pernicii,

    Nep. 8, 2; v. also, permities), f. [perneco], destruction, death, ruin, overthrow, disaster, calamity (syn.: exitium, labes).
    I.
    Lit.:

    quantā in pernicie siet,

    Plaut. Bacch. 4, 7, 29:

    de pernicie populi Romani et exitio hujus urbis,

    Cic. Cat. 4, 5, 10:

    videbam perniciem meam cum magnā calamitate rei publicae esse conjunctam,

    id. ib. 1, 5, 11:

    perniciem rei publicae moliens,

    id. ib. 1, 2, 5:

    cum tuā peste ac pernicie cumque eorum exitio, qui, etc.,

    id. ib. 1, 13, 33:

    incumbere ad perniciem alicujus,

    id. Mur. 28, 59:

    in apertam perniciem incurrere,

    id. N. D. 3, 27, 69:

    ad perniciem vocari,

    id. de Or. 2, 9, 35: Romanos inferendae pernicii causā venisse, Sisenn. ap. Gell. and Non. 1. 1.:

    alicui perniciem machinari,

    Sall. C. 18, 7:

    perniciem invenire sibi et aliis,

    Tac. A. 1, 74:

    pernicies in accusatorem vertit,

    id. ib. 11, 37; id. H. 3, 27:

    in nepotum Perniciem,

    Hor. C. 2, 13, 4.—
    II.
    Transf., concr., a person or thing that is ruinous or baleful, destruction, ruin, bane, pest:

    egredere, erilis pernicies, ex aedibus,

    Plaut. Most. 1, 1, 3 Lorenz (Ritschl, permicies):

    perlecebrae, pernicies, adulescentum exitium,

    id. As. 1, 2, 7:

    legirupa, pernicies adulescentum,

    id. Ps. 1, 3, 130; cf.:

    leno, pernicies communis adulescentium,

    Ter. Ad. 2, 1, 34:

    pernicies provinciae Siciliae,

    i. e. Verres, Cic. Verr. 1, 1, 2:

    illam perniciem exstinxit ac sustulit,

    i. e. Clodius, id. Mil. 31, 84:

    lymphae vini pernicies,

    Cat. 27, 5:

    eripite hanc pestem perniciemque mihi,

    id. 76, 20:

    pernicies et tempestas barathrumque macelli,

    Hor. Ep. 1, 15, 31.—Of animals, Col. 8, 14, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > pernicies

  • 20 pestilitas

    pestĭlĭtas, ātis, f. [pestilis], plague, pest, pestilence, for pestilentia ( poet.), Lucr. 6, 1098; 1125; 1132 (the first verse also quoted by Non. 158, 2).

    Lewis & Short latin dictionary > pestilitas

См. также в других словарях:

  • pest — sb., en …   Dansk ordbog

  • Pest — may refer to: *Pest, an archaic term for pestilence, originally the Black Death *Pest (hockey), an ice hockey player specialising in aggravating opponents *Pest (music), a British music group *Pest (organism), an undesirable animal or insect… …   Wikipedia

  • Pest — Saltar a navegación, búsqueda Pest (pronunciado /ˈpɛʃt/; en eslovaco: Pešť; en croata: Pešta; en serbio: Пешта) es la parte más oriental, principalmente llana, de la ciudad de Budapest (Hungría), de cuya extensión total ocupa aproximadamente dos… …   Wikipedia Español

  • pest — /pest/, n. 1. an annoying or troublesome person, animal, or thing; nuisance. 2. an insect or other small animal that harms or destroys garden plants, trees, etc. 3. a deadly epidemic disease, esp. a plague; pestilence. [1545 55; < L pestis… …   Universalium

  • Pest — /pest/; Hung. /pesht/, n. See under Budapest. * * * Any organism, usually an animal, judged as a threat to humans. Most pests either compete with humans for natural resources or transmit disease to humans, their crops, or their livestock.… …   Universalium

  • Pest — Pest, n. [L. pestis: cf. F. peste.] 1. A fatal epidemic disease; a pestilence; specif., the plague. [1913 Webster] England s sufferings by that scourge, the pest. Cowper. [1913 Webster] 2. Anything which resembles a pest; one who, or that which,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Pest — Pest. Der Orient und die heiße Zone, so unendlich reich an herrlichen Geschenken der verschwenderisch gütigen Natur, sind auf der andern Seite die Erzeuger verderblicher Krankheits Gifte, die durch eine uns unergründliche Zusammenwirkung… …   Damen Conversations Lexikon

  • Pest — Sf std. (14. Jh., Form 16. Jh.) Entlehnung. Wie in anderen europäischen Sprachen; zuvor mhd. pestilenz, pestilencie m./f. Entlehnt aus l. pestilentia, das auf l. pestis Seuche, Unglück zurückgeht.    Ebenso nndl. pest, ne. pestilence, nfrz. peste …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • pest — pȇst ž <D L i, I sti/ šću, G mn péstī> DEFINICIJA jez. knjiž. reg., v. pesnica FRAZEOLOGIJA dati pest (komu) udariti šakom ONOMASTIKA pr. (nadimačka): Pȇst (I Slavonija), Pèstāk (Pokuplje), Péstić (110, Zadar) ETIMOLOGIJA prasl. *pęstь (rus …   Hrvatski jezični portal

  • pest|y — «PEHS tee», adjective, pest|i|er, pest|i|est. 1. like a pest; pestiferous: »Ants were particularly pesty last year (New York Times). 2. ful …   Useful english dictionary

  • Pest [3] — Pest, 1) Hauptstadt, s. Budapest. Der am linken Donauufer liegende IV. X. Bezirk der ungarischen Hauptstadt Budapest bildete bis 1872 eine selbständige Stadtgemeinde. Ihr Ursprung reicht bis in die Zeiten vor der Landeseroberung zurück. Der Name… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»