Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

devastation

  • 1 populatio

    devastation, wasting / population

    Latin-English dictionary of medieval > populatio

  • 2 vastatio

    devastation, ravaging

    Latin-English dictionary of medieval > vastatio

  • 3 populātiō

        populātiō ōnis, f    [populor], a laying waste, ravaging, plundering, spoiling, devastation: populationem effuse facere, L.: hostem populationibus prohibere, Cs.— Plunder, booty: Veientes pleni populationum, L.
    * * *
    plundering, ravaging, spoiling; laying waste, devastation; plunder, booty

    Latin-English dictionary > populātiō

  • 4 vāstitās

        vāstitās ātis, f    [vastus], an empty place, waste, desert: in agris: iudiciorum et fori.—Desolation, devastation, ruin, destruction: totius Italiae: Italiam totam ad vastitatem vocas: vastitatem reddere, L.: fugam ac vastitatem late fecerunt, L. —Fig., of persons, a destroyer: provinciarum vastitates.
    * * *
    desolation; devastation

    Latin-English dictionary > vāstitās

  • 5 vāstātiō

        vāstātiō ōnis, f    [vasto], a laying waste, desolating, ravaging, devastation: omnium: agri, L.: depopulationes, vastationes.
    * * *
    laying waste, ravaging

    Latin-English dictionary > vāstātiō

  • 6 clades

    defeat, reverse; casualties, slaughter/carnage/devastation; ruins; dissolution; disaster, ruin, calamity; plague; pest, bane, scourge (cause of disaster)

    Latin-English dictionary > clades

  • 7 devastatio

    Latin-English dictionary > devastatio

  • 8 populatus

    devastation; laying-waste

    Latin-English dictionary > populatus

  • 9 clades

    clādes, is ( gen. plur. usu. cladium, Liv. 2, 63, 7; 5, 22, 8 et saep.:

    cladum,

    Sil. 1, 41; 7, 505; 9, 353; 16, 672; Amm. 29, 1, 14; 32, 2, 1), f. [kindr. with Sanscr. klath, laedere; Gr. klaô, to break, break in pieces; cf.: per - cello, clava, gladius].
    I.
    Prop., a breaking, beating, dashing to pieces; hence,
    A.
    In gen., destruction, devastation, injury, mischief, harm, misfortune, disaster, loss, detriment, calamity (cf.: calamitas, pernicies;

    class. and freq.): clades calamitasque, intemperies modo in nostram advenit domum,

    Plaut. Capt. 4, 4, 3:

    haec igitur subito clades nova pestilitasque Aut in aquas cadit aut fruges persidit in ipsas,

    Lucr. 6, 1125:

    dare late cladem magnasque ruinas,

    id. 5, 347:

    etsi cursum ingeni tui, Bruti, premit haec inportuna clades civitatis,

    Cic. Brut. 97, 332:

    atque haec vetusta... Luctifica clades nostro infixa est corpori,

    id. Tusc. 2, 10, 25:

    et illam meam cladem... maximum esse rei publicae volnus judicastis,

    id. Sest. 13, 31:

    cum tibi ad pristinas cladis accessio fuisset Aetoliae repentinus interitus,

    id. Pis. 37, 91:

    quod si primo proelio Catilina superior discessisset, profecto magna clades atque calamitas rem publicam oppressisset,

    Sall. C. 39, 4:

    captae urbis Romanae clades,

    Liv. 5, 21, 16:

    publica,

    Tac. A. 14, 64:

    tum urbs tota eorum conruit et Taygeti montis magna pars... abrupta cladem eam insuper ruinā pressit,

    Plin. 2, 79, 81, § 191:

    plus populationibus quam proeliis cladium fecit (cf. B. 1. infra),

    Liv. 8, 2, 8:

    quidve superbia spurcitia ac petulantia? Quantas Efficiunt clades!

    Lucr. 5, 48:

    aliam quamvis cladem inportare pericli,

    id. 5, 369:

    agrum omni belli clade pervastat,

    Liv. 22, 4, 1:

    colonias belli clade premi,

    Curt. 9, 7, 22:

    colonias omni clade vastare,

    id. 4, 1, 10:

    majestas populi Romani... vastata cladibus fuerat,

    Plin. 16, 32, 57, § 132:

    per sex dies septemque noctes eā clade saevitum est,

    of the burning of Rome, Suet. Ner. 38:

    quo tantae cladis pretio,

    i. e. the burning of the Capitol, Tac. H. 3, 72; id. A. 13, 57:

    recens,

    the destruction of the amphitheatre, id. A. 4, 63 sq.:

    Lugdunensis,

    the burning of Lyons, id. ib. 16, 13 Nipp. ad loc.—With gen. obj.:

    si denique Italia a dilectu, urbs ab armis, sine Milonis clade numquam esset conquietura,

    without ruining Milo, Cic. Mil. 25, 68: tum privatae per domos clades vulgatae sunt, the losses of particular families at Cannae, Liv. 22, 56, 4.— Poet.:

    cladibus, exclamat, Saturnia, pascere nostris,

    Ov. M. 9, 176:

    Trojae renascens alite lugubri Fortuna tristi clade iterabitur,

    Hor. C. 3, 3, 62.—
    B.
    Esp.
    1.
    In war or battle, a disaster, defeat, overthrow, discomfiture, massacre:

    ni pedites cum equitibus permixti magnam cladem in congressu facerent,

    Sall. J. 59, 3:

    exercitatior hostis magnā clade eos castigavit,

    Liv. 39, 1, 4:

    iret ut... subitā turbaret clade Latinos,

    Verg. A. 12, 556:

    quodsi... supervenisset, ingens clades accipi potuit,

    Curt. 4, 12, 15;

    so freq.: accipere cladem,

    to be defeated, beaten, Liv. 3, 26, 3; 5, 11, 5; 8, 12, 17;

    22, 51, 11: apud Chaeroneam accepta,

    Quint. 9, 2, 62:

    classe devictā multas ipsi lacrimas, magnam populo Romano cladem attulit,

    Cic. N.D. 2, 3, 7:

    postquam is... contractae cladi superesset... fusa est Romana acies,

    Liv. 25, 19, 16:

    omnibus pacis modo incurrisse agentibus magna clades inlata,

    id. 29, 3, 8:

    non vulnus super vulnus sed multiplex clades,

    id. 22, 54, 9: paene exitiabilem omnibus cladem intulit, Vell. 2, 112, 4:

    tantā mole cladis obrui,

    Liv. 22, 54, 10:

    terrestri simul navalique clade obruebantur,

    Curt. 4, 3, 14; Sen. Med. 207: clades illa pugnae Cannensis vastissima, Claud. Quadrig. ap. Gell. 5, 17, 5:

    binaque castra clade unā deleta,

    Liv. 30, 6, 6:

    exercituum,

    Tac. A. 3, 6; 3, 73; Sall. H. 1, 41, 5 Dietsch:

    quis cladem illius noctis fando Explicet,

    Verg. A. 2, 362:

    Germanica,

    Tac. H. 4, 12:

    Variana,

    id. A. 1, 57:

    Pharsaliam Philippos et Perusiam ac Mutinam, nota publicarum cladium nomina loquebantur,

    id. H. 1, 50. — Poet.:

    ut barbarorum Claudius agmina... diruit... Primosque et extremos metendo Stravit humum, sine clade victor (i.e. of his own men),

    Hor. C. 4, 14, 32.—
    2.
    Of the plague:

    inque ipsos saeva medentes Erumpit clades,

    Ov. M. 7, 562; cf.:

    sue abstinent merito cladis, quā ipsos scabies quondam turpaverat, cui id animal obnoxium,

    Tac. H. 5, 4 Heraeus ad loc.—
    3.
    Of the loss of a limb:

    Mucius, cui postea Scaevolae a clade dextrae manūs cognomen inditum,

    Liv. 2, 13, 1.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of persons who bring destruction, etc., a destroyer, scourge, pest:

    geminos, duo fulmina belli, Scipiadas, cladem Libyae,

    Verg. A. 6, 843:

    haec clades,

    of Heliogabalus, Lampr. Heliog. 34, 1: illa, of immodest women as a class, id. Alex. Sev. 34, 4.—
    B.
    Of dissolute morals, corruption:

    fecunda culpae saecula nuptias inquinavere... Hoc fonte derivata clades In patriam populumque fluxit,

    Hor. C. 3, 6, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > clades

  • 10 ferrum

    ferrum, i, n. [cf. Sanscr. dharti, firmness; Lat. firmus], iron.
    I.
    Lit., Plin. 34, 14, 39, § 138; Lucr. 1, 571; 5, 1241; 1286; Cic. N. D. 2, 60, 151; id. Leg. 2, 18, 45; Caes. B. G. 5, 12, 5; Hor. S. 1, 4, 20 et saep.:

    mustum quod resipit ferrum,

    has a taste of iron, Varr. R. R. 1, 54, 3.—
    B.
    Poet.
    1.
    As a fig. of hard-heartedness, unfeelingness, cruelty, etc.:

    gerere ferrum in pectore,

    Ov. M. 9, 614; cf.:

    ferrum et scopulos gestare in corde,

    id. ib. 7, 33:

    durior ferro,

    id. ib. 14, 712; hence for the iron age, id. ib. 1, 127; 15, 260; Hor. Epod. 16, 65.—
    2.
    As an image of firmness, endurance, Ov. Pont. 4, 10, 3.—
    II.
    Transf., any thing made of iron, an iron implement, as a plough: glebas proscindere ferro, Lucil. ap. Non. 401, 19:

    solum terrae,

    Lucr. 5, 1295; cf.

    also, campum,

    Ov. M. 7, 119:

    ferro scindimus aequor,

    Verg. G. 1, 50; a hatchet:

    ferro mitiget agrum,

    Hor. Ep. 2, 2, 186; an axe:

    mordaci velut icta ferro Pinus,

    id. C. 4, 6, 9; 4, 4, 60 (for which, shortly before, bipennis); cf. Lucr. 6, 168; a dart:

    petita ferro belua,

    Hor. Epod. 5, 10; the tip of an arrow:

    exstabat ferrum de pectore aduncum,

    Ov. M. 9, 128; the head (of a spear), Tac. G. 6; an iron stylus:

    dextra tenet ferrum,

    id. ib. 9, 522; hair-scissors:

    solitus longos ferro resecare capillos,

    id. ib. 11, 182; curling-irons:

    crines vibratos calido ferro,

    Verg. A. 12, 100 et saep.—Esp. freq. a sword:

    Drusum ferro. Metellum veneno sustulerat,

    Cic. N. D. 3, 33, 81:

    in aliquem cum ferro invadere,

    id. Caecin. 9, 25:

    aut ferro aut fame interire,

    Caes. B. G. 5, 30 fin.:

    uri virgis ferroque necari,

    Hor. S. 2, 7, 58; cf.:

    gladiator, ferrum recipere jussus,

    the stroke of the sword, Cic. Tusc. 2, 17, 41. So, ferrum et ignis, like our fire and sword, to denote devastation, utter destruction:

    huic urbi ferro ignique minitantur,

    Cic. Phil. 11, 14, 37; cf.:

    hostium urbes agrique ferro atque igni vastentur,

    Liv. 31, 7, 13:

    pontem ferro, igni, quacumque vi possent, interrumpant,

    id. 2, 10, 4; 30, 6, 9; 1, 59, 1:

    ecce ferunt Troës ferrumque ignemque Jovemque In Danaas classes,

    Ov. M. 13, 91:

    inque meos ferrum flammasque penates Impulit,

    id. ib. 12, 551; so, conversely, igni ferroque, Cic. Phil. 13, 21, 47; Liv. 35, 21, 10; cf. Tac. A. 14, 38; Suet. Claud. 21:

    flamma ferroque,

    Cic. Verr. 2, 4, 35, § 78; Flor. 2, 17, 15; 3, 18, 14; Sen. Const. Sap. 2, 2: ferrum, i. q. arms, for battle, war, force of arms: ferro, non auro, vitam cernamus, utrique, Enn. ap. Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 202 ed. Vahl.); cf.: quem nemo ferro potuit superare nec auro, id. ap. Cic. Rep. 3, 3 (Ann. v. 220 ed. Vahl.): adnuit, sese mecum decernere ferro, id. ap. Prisc. p. 822 P. (Ann. v. 136 ed. Vahl.):

    decernere ferro,

    Cic. de Or. 2, 78, 317; Liv. 40, 8 fin.; Verg. A. 7, 525; 11, 218:

    cernere ferro,

    id. ib. 12, 709:

    ferro regna lacessere,

    with war, id. ib. 12, 186; cf.:

    atque omnis, Latio quae servit purpura ferro,

    i. e. made subject by the force of arms, Luc. 7, 228.— Prov.: ferrum meum in igni est, i. q. mea nunc res agitur, Sen. Mort. Claud.

    Lewis & Short latin dictionary > ferrum

  • 11 populatio

    1.
    pŏpŭlātĭo, ōnis, f. [populor], a laying waste, ravaging, plundering, spoiling, devastation, etc. (not in Cic.).
    I.
    Lit.:

    populationem effuse facere,

    Liv. 2, 64.—In plur.:

    populationibus incursionibusque,

    Liv. 3, 3 fin.:

    hostem rapinis, pabulationibus populationibusque prohibere,

    Caes. B. G. 1, 15.—
    B.
    Transf.
    1.
    Concr., things plundered, plunder, booty:

    Veientes pleni populationum,

    Liv. 2, 43.—
    2.
    A ravaging, destroying done by animals:

    a populatione murium formicarumque frumenta defendere,

    Col. 2, 20; so,

    volucrum,

    id. 3, 21.—
    II.
    Trop., destruction, corruption, ruin (post-Aug.):

    morum,

    Plin. 9, 34, 53, § 104; of ruin through luxury, Col. 1, 5, 7.
    2.
    pŏpŭlātĭo, ōnis, f. [1. populus], population; concr., a people, a multitude (late Lat.):

    flebat populatio praesens,

    Sedul. 4, 275.

    Lewis & Short latin dictionary > populatio

  • 12 populatus

    pŏpŭlātus, ūs, m. [populor], a laying waste, a devastating, devastation ( poet.), Luc. 2, 634:

    squalent populatibus agri,

    Claud. in Eutr. 1, 244:

    coërcere populatibus,

    Sid. Ep. 3, 3, p. 181, 40.

    Lewis & Short latin dictionary > populatus

  • 13 Populonia

    1.
    Pŏpŭlōnĭa, ae, f. [populor] (she who protects against devastation), a surname of Juno, Macr. S. 3, 11; Arn. 3, 118; Mart. Cap. 2, § 149; Sen. ap. Aug. Civ. Dei, 6, 10 fin.
    2.
    Pŏpŭlōnĭa, ae, f., also Pŏpŭlō-nĭum, ĭi, n., and Pŏpŭlōnĭi, ōrum, m., a town on the coast of Etruria, now the ruins of Poplonia, near Piombino. —Form Populonia, Verg. A. 10, 172; Mel. 2, 4, 9:

    Populonium,

    Plin. 3, 5, 8, § 50:

    Populonii,

    Liv. 30, 39, 2.—Hence,
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > Populonia

  • 14 Populonienses

    1.
    Pŏpŭlōnĭa, ae, f. [populor] (she who protects against devastation), a surname of Juno, Macr. S. 3, 11; Arn. 3, 118; Mart. Cap. 2, § 149; Sen. ap. Aug. Civ. Dei, 6, 10 fin.
    2.
    Pŏpŭlōnĭa, ae, f., also Pŏpŭlō-nĭum, ĭi, n., and Pŏpŭlōnĭi, ōrum, m., a town on the coast of Etruria, now the ruins of Poplonia, near Piombino. —Form Populonia, Verg. A. 10, 172; Mel. 2, 4, 9:

    Populonium,

    Plin. 3, 5, 8, § 50:

    Populonii,

    Liv. 30, 39, 2.—Hence,
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > Populonienses

  • 15 Populonii

    1.
    Pŏpŭlōnĭa, ae, f. [populor] (she who protects against devastation), a surname of Juno, Macr. S. 3, 11; Arn. 3, 118; Mart. Cap. 2, § 149; Sen. ap. Aug. Civ. Dei, 6, 10 fin.
    2.
    Pŏpŭlōnĭa, ae, f., also Pŏpŭlō-nĭum, ĭi, n., and Pŏpŭlōnĭi, ōrum, m., a town on the coast of Etruria, now the ruins of Poplonia, near Piombino. —Form Populonia, Verg. A. 10, 172; Mel. 2, 4, 9:

    Populonium,

    Plin. 3, 5, 8, § 50:

    Populonii,

    Liv. 30, 39, 2.—Hence,
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > Populonii

  • 16 Populonium

    1.
    Pŏpŭlōnĭa, ae, f. [populor] (she who protects against devastation), a surname of Juno, Macr. S. 3, 11; Arn. 3, 118; Mart. Cap. 2, § 149; Sen. ap. Aug. Civ. Dei, 6, 10 fin.
    2.
    Pŏpŭlōnĭa, ae, f., also Pŏpŭlō-nĭum, ĭi, n., and Pŏpŭlōnĭi, ōrum, m., a town on the coast of Etruria, now the ruins of Poplonia, near Piombino. —Form Populonia, Verg. A. 10, 172; Mel. 2, 4, 9:

    Populonium,

    Plin. 3, 5, 8, § 50:

    Populonii,

    Liv. 30, 39, 2.—Hence,
    II.

    Lewis & Short latin dictionary > Populonium

  • 17 vastatio

    vastātĭo, ōnis, f. [id.], a laying waste, desolating, ravaging, devastation:

    omnium,

    Cic. Cat. 2, 8, 18:

    domuum,

    Sall. Or. ad Caes. 1, 4:

    villarum,

    Tac. H. 4, 34:

    agri,

    Liv. 7, 15 11; 10, 4, 7; Quint. 8, 4, 14: Italiam a vastatione defendere, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 15, 4.— Plur:

    intactum vastationibus regnum,

    Tac. A. 15, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > vastatio

  • 18 vastitas

    vastĭtas, ātis, f. [vastus], an empty place, a waste, desert.
    I.
    Lit.: te propter tot tantasque habemus vastitatis funerum, Att. ap. Non. 417, 12 (Trag. Rel. v. 175 Rib.):

    audistis, quae solitudo in agris esset, quae vastitas, quae fuga aratorum, quam deserta, quam inculta, quam relicta omnia,

    Cic. Verr. 2, 4, 5, § 114; so (with solitudo) Tac. A. 13, 55:

    judiciorum et fori,

    Cic. Brut. 6, [p. 1960] 21.—
    II.
    Transf. (acc. to vastus, II.).
    A.
    Desolation, devastation, ruin, destruction:

    cum caedem a vobis, vastitatem a templis, urbe, Italiā depellebam,

    Cic. Fl. 1, 1:

    Italiam totam ad exitium et vastitatem vocas,

    id. Cat. 1, 5, 12:

    vastitatem efficere,

    id. Pis. 35, 85:

    inferre vastitatem tectis atque agris,

    id. Har. Resp. 2, 3:

    ut studiis civilibus bellum atque vastitas Italiae finem faceret,

    Sall. J. 5, 2:

    vastitatem reddere,

    Liv. 3, 26, 2:

    et plus vastitatis hinc urbi secunda nostra fortuna faciet, quam adversa fecit?

    id. 5, 51, 3:

    fugam ac vastitatem late fecerunt,

    id. 8, 9, 12:

    protritis arboribus ac frugibus dira vastitas,

    Tac. H. 2, 70.—
    2.
    Trop., of persons:

    et has duplices pestis sociorum, publicanorum ruinas, provinciarum vastitates,

    destroyers, Cic. Prov. Cons. 6, 13.—
    B.
    Terrible size, hugeness, immensity, vastness (post-Aug.;

    but cf. vastus, II. B.): beluae pari vastitate,

    of like vast size, Col. 3, 8, 3:

    roborum Hercyniae silvae,

    Plin. 16, 2, 2, § 6; cf.:

    immensa aequorum,

    id. 3, praef. 1, §

    1: hostis formidandae vastitatis,

    Gell. 9, 13, 4:

    caeli,

    Plin. 2, 41, 41, § 110:

    solis,

    id. 2, 11, 8, § 49:

    odoris,

    id. 31, 6, 32, § 60:

    vocis,

    Col. 1, 9, 2. —
    2.
    Trop.:

    vastitas instantis laboris,

    the fearful magnitude, immensity, vastness, Col. 4, 18, 2:

    scientiae rei rusticae,

    id. 5, 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > vastitas

См. также в других словарях:

  • dévastation — [ devastasjɔ̃ ] n. f. • XIVe, rare av. 1690; lat. devastatio ♦ Action de dévaster (⇒ destruction, pillage, ravage); son résultat (⇒ dégât, ruine). Les dévastations de la guerre. « l état de dévastation où se trouvait son manoir » (Gautier). ●… …   Encyclopédie Universelle

  • Devastation — may refer to: Various warships: HMS Devastation, any of four ships of the British Royal Navy La Dévastation, various French warships named Dévastation. Some video games or movies based on them: Devastation (video game), a first person shooter… …   Wikipedia

  • devastation — Devastation. s. f. v. du verbe Devaster, qui n est point en usage. Desolation, ruine entiere d un pays par la guerre. La devastation d un Royaume. la devastation d une province. la devastation de tout un pays …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Devastation — Dev as*ta tion, n. [Cf. F. d[ e]vastation.] 1. The act of devastating, or the state of being devastated; a laying waste. [1913 Webster] Even now the devastation is begun, And half the business of destruction done. Goldsmith. [1913 Webster] 2.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Devastation — Разработчик Digitalo Studios и ARUSH Entertainment Издатель …   Википедия

  • devastation — DEVASTATION. s. f. Désolation, ruine d un Pays. La devastation des Provinces d Occident fut causée par l invasion des Barbares …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • devastation — mid 15c., from M.Fr. dévastation, from L.L. devastationem (nom. devastatio), from pp. stem of L. devastare lay waste completely, from de completely (see DE (Cf. de )) + vastare lay waste, from vastus empty, desolate (see WASTE …   Etymology dictionary

  • Devastation — (lat.), Verheerung; devastieren, verwüsten. Devastationsklage, Klage, welche der Hypothekgläubiger wegen erheblicher Verschlechterungen des ihm verpfändeten Grundstücks auf Sicherheitsmaßregeln und Rückzahlung vor Verfall der Hypothek erheben… …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Devastation — Devastation, lat., Verwüstung; devastiren, verwüsten …   Herders Conversations-Lexikon

  • devastation — index catastrophe, conflagration, consumption, debacle, defilement, destruction, disaster, havoc, plunder …   Law dictionary

  • devastation — *ruin, havoc, destruction Analogous words: demolishment, razing (see corresponding verbs at DESTROY): ravaging, sacking, pillaging, despoliation (see corresponding verbs at RAVAGE) …   New Dictionary of Synonyms

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»