Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

herbis

  • 1 Amór non ést medicábilis hérbis

    Любовь травами не лечится; нет лекарства от любви.
    Овидий, "Героиды", V, 149:
    Mé misaram, quod amór non ést medicábilis hérbis "Горе мне, что любовь травами не излечивается".
    ср. А. С. Пушкин, Юношеское стихотворение:
    Его судьба неумолима.
    Несите прочь медикамент:
    Болезнь любви неизлечима.

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Amór non ést medicábilis hérbis

  • 2 herba

    herba, ae, f. jede halmartig emporsprossende Pflanze, Halm, Kraut, Gras (Sing. oft kollektiv), I) im allg., verb. stirpes et herbae, Pflanzen u. Kräuter, Cic.: herbae virgultaque, Lucr.: herbae frondesque, Ov.: omne herbarum radicumque genus, Liv. – m. Genet., h. graminis, Grashalm, Verg.: u. so graminis herba pura, Liv. – m. Adjj., herbae palustres, Sumpfpflanzen, Liv.: h. irrigua, Wiesengrün, Plaut.: herbae laetae, Verg.: h. multa, üppiger Graswuchs, Hor.: h. solstitialis, Plaut. u. Plin.: h. viridis, Verg. – m. Verben, umida (tellus) maiores herbas alit, Verg.: gignendae herbae non alius (amnis) est aptior, Curt.: herbis prata convestirier, Enn. u. Lucr.: internatae herbae feno reserventur, Col. – als Futter für Tiere, salsae herbae, Verg.: immemor herbae victor equus, Verg.: in eodem prato bos herbam quaerit, canis leporem, ciconia lacertam, Sen.: desecare herbas, Caes. – als Nahrung der Menschen im Naturzustande oder aus Not, haec (quercus) erat et teneri caespitis herba cibus, Ov.: vivere herbis, Hor., herbarum radicibus, Sen.: victu pasci simplicis herbae, Verg.: volsis pascere alqm radicibus herbae, Verg.: herba, ubi necesse est, non pecori tantum sed homini nascitur, Sen. – als Grünware, Küchenkraut, eas herbas herbis aliis condiunt, Plaut.: fungos, helvellas, herbas omnes ita condiunt, ut nihil possit esse suavius, Cic.: hoc ubi confusum sectis inferbuit herbis, Hor. – zur Bekränzung, corona ex asperis herbis, Cic.: cornu cingere recentibus herbis, Ov. – als botanische u. mediz. Pflanze, Kraut, Heilkraut, herba lapathi, Hor.: h. muralis, Cels.: h. parietaria u. parietina, Aur. Vict. u. Amm.: h. sanguinalis, Cels.: herbae fortes, Ov., salutares, Ov. u. Sen.: fallax herba veneni, Ov.: terra medicas fundit herbas, Plin.: herbis curare vulnus, Liv.: ipse lectas Pagasaeis collibus herbas temperat, Ov. – als Zauberkraut, herba nigri veneni, Verg.: herbae magicae, Plin.: herbae Hecateae, Ov.: potentes, Ov.: cantatae, Ov.: herbarum potentia, Ov.: Paeoniis revocatus herbis et amore Dianae, Verg.: excĭdere herbas atque incantata lacertis vincula, Hor. – Sing. kollektiv u. Plur. als Sitz od. Lager, Gras, Kasen, alta nativo creverat herba toro, Prop.: fusus (fusi) per herbam, Verg.: in herba se abicere, Cic.: in herba recumbere, Cic.: herbā requiescere, Ov.: iuvat prope rivum somnus in herba, Hor.: victor per herbas, ›aura veni‹, dixi, im Grase (hingestreckt), Ov. – Plur. als Weideplatz, Trift, Anger, herbae Albanae, Hor.: Aventinae, Ov.: communes, Hor.: mille greges illi totidemque armenta per herbas errabant, Ov. – als Tummelplatz, ludentes Panes in herba, Ps. Verg. cul. 114. – ein Grashalm als Zeichen der Unterwerfung überreicht (s. Paul. ex Fest. 99, 7); dah. sprichw. herbam dare od. porrigere, sich für besiegt erklären, Afran. com. 145 (vgl. R.2 not. crit.). Varro fr. bei Serv. Verg. Aen. 8, 128. Plin. 22, 8. Vgl. Wölfflins Archiv 6, 398. – II) insbes.: a) die Pflanze, der Halm des Getreides (vollst. frumenti herba, Verg. georg. 1, 134, od. seminis herba, Ov. fast. 1, 154), Sing. kollekt. u. Plur. auch das im Halm stehende Getreide, die Saat, h. recens, Ov.: h. sterilis, Ov.: herbae non fallaces, Cic.: iam altae in segetibus herbae, das auf den Saatfeldern schon hoch aufgeschossene Getreide, Liv.: frumenta, quae iam in herbis erant, im H. standen, Liv.: ex hordeo alterum caput grani (Keimspitze) in radicem exit, alterum in herbam, wird zum Halm, Plin.: illa herba (Pflanze), quae in segetem frugemque ventura est, Sen.: seges altera in herba est, ist im zweiten Halm, sprießt (schoßt) von neuem auf, Pers.: hoc (triticum) nondum est in herba lactente, Sen.: saepe Ceres primis dominum fallebat in herbis, Ov.: primis segetes moriuntur in herbis, Ov. – Bildl., adhuc tua messis in herba est, noch steht dein Korn auf dem H. (= noch ist für dich die Zeit der Ernte nicht gekommen), Ov. her. 16 (17), 263: omnis illa laus velut in herba vel flore praecepta (gleichsam im grünen Halme oder in der Blüte schon geerntet) ad nullam certam et solidam pervenit fragem, Tac. dial. 9. – b) das Unkraut (vollst. mala herba, Cato r. r. 50, 1, od. sterilis herba, Curt. 4, 1 [4], 21), officiant laetis ne frugibus herbae, Verg. georg. 1, 69: bis segetem densis obducunt sentibus herbae, ibid. 2, 411.

    lateinisch-deutsches > herba

  • 3 herba

    herba, ae, f. jede halmartig emporsprossende Pflanze, Halm, Kraut, Gras (Sing. oft kollektiv), I) im allg., verb. stirpes et herbae, Pflanzen u. Kräuter, Cic.: herbae virgultaque, Lucr.: herbae frondesque, Ov.: omne herbarum radicumque genus, Liv. – m. Genet., h. graminis, Grashalm, Verg.: u. so graminis herba pura, Liv. – m. Adjj., herbae palustres, Sumpfpflanzen, Liv.: h. irrigua, Wiesengrün, Plaut.: herbae laetae, Verg.: h. multa, üppiger Graswuchs, Hor.: h. solstitialis, Plaut. u. Plin.: h. viridis, Verg. – m. Verben, umida (tellus) maiores herbas alit, Verg.: gignendae herbae non alius (amnis) est aptior, Curt.: herbis prata convestirier, Enn. u. Lucr.: internatae herbae feno reserventur, Col. – als Futter für Tiere, salsae herbae, Verg.: immemor herbae victor equus, Verg.: in eodem prato bos herbam quaerit, canis leporem, ciconia lacertam, Sen.: desecare herbas, Caes. – als Nahrung der Menschen im Naturzustande oder aus Not, haec (quercus) erat et teneri caespitis herba cibus, Ov.: vivere herbis, Hor., herbarum radicibus, Sen.: victu pasci simplicis herbae, Verg.: volsis pascere alqm radicibus herbae, Verg.: herba, ubi necesse est, non pecori tantum sed homini nascitur, Sen. – als Grünware, Küchenkraut, eas herbas herbis aliis condiunt, Plaut.: fungos, helvellas, herbas omnes ita condiunt, ut nihil possit esse suavius, Cic.: hoc ubi
    ————
    confusum sectis inferbuit herbis, Hor. – zur Bekränzung, corona ex asperis herbis, Cic.: cornu cingere recentibus herbis, Ov. – als botanische u. mediz. Pflanze, Kraut, Heilkraut, herba lapathi, Hor.: h. muralis, Cels.: h. parietaria u. parietina, Aur. Vict. u. Amm.: h. sanguinalis, Cels.: herbae fortes, Ov., salutares, Ov. u. Sen.: fallax herba veneni, Ov.: terra medicas fundit herbas, Plin.: herbis curare vulnus, Liv.: ipse lectas Pagasaeis collibus herbas temperat, Ov. – als Zauberkraut, herba nigri veneni, Verg.: herbae magicae, Plin.: herbae Hecateae, Ov.: potentes, Ov.: cantatae, Ov.: herbarum potentia, Ov.: Paeoniis revocatus herbis et amore Dianae, Verg.: excĭdere herbas atque incantata lacertis vincula, Hor. – Sing. kollektiv u. Plur. als Sitz od. Lager, Gras, Kasen, alta nativo creverat herba toro, Prop.: fusus (fusi) per herbam, Verg.: in herba se abicere, Cic.: in herba recumbere, Cic.: herbā requiescere, Ov.: iuvat prope rivum somnus in herba, Hor.: victor per herbas, ›aura veni‹, dixi, im Grase (hingestreckt), Ov. – Plur. als Weideplatz, Trift, Anger, herbae Albanae, Hor.: Aventinae, Ov.: communes, Hor.: mille greges illi totidemque armenta per herbas errabant, Ov. – als Tummelplatz, ludentes Panes in herba, Ps. Verg. cul. 114. – ein Grashalm als Zeichen der Unterwerfung überreicht (s. Paul. ex Fest. 99, 7); dah. sprichw. herbam dare od. porrigere, sich für besiegt erklären, Afran. com. 145 (vgl. R.2
    ————
    not. crit.). Varro fr. bei Serv. Verg. Aen. 8, 128. Plin. 22, 8. Vgl. Wölfflins Archiv 6, 398. – II) insbes.: a) die Pflanze, der Halm des Getreides (vollst. frumenti herba, Verg. georg. 1, 134, od. seminis herba, Ov. fast. 1, 154), Sing. kollekt. u. Plur. auch das im Halm stehende Getreide, die Saat, h. recens, Ov.: h. sterilis, Ov.: herbae non fallaces, Cic.: iam altae in segetibus herbae, das auf den Saatfeldern schon hoch aufgeschossene Getreide, Liv.: frumenta, quae iam in herbis erant, im H. standen, Liv.: ex hordeo alterum caput grani (Keimspitze) in radicem exit, alterum in herbam, wird zum Halm, Plin.: illa herba (Pflanze), quae in segetem frugemque ventura est, Sen.: seges altera in herba est, ist im zweiten Halm, sprießt (schoßt) von neuem auf, Pers.: hoc (triticum) nondum est in herba lactente, Sen.: saepe Ceres primis dominum fallebat in herbis, Ov.: primis segetes moriuntur in herbis, Ov. – Bildl., adhuc tua messis in herba est, noch steht dein Korn auf dem H. (= noch ist für dich die Zeit der Ernte nicht gekommen), Ov. her. 16 (17), 263: omnis illa laus velut in herba vel flore praecepta (gleichsam im grünen Halme oder in der Blüte schon geerntet) ad nullam certam et solidam pervenit fragem, Tac. dial. 9. – b) das Unkraut (vollst. mala herba, Cato r. r. 50, 1, od. sterilis herba, Curt. 4, 1 [4], 21), officiant laetis ne frugibus herbae, Verg. georg. 1, 69: bis segetem densis obducunt sen-
    ————
    tibus herbae, ibid. 2, 411.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > herba

  • 4 herba

    herba, ae, f. [old Lat. forb-ea; Gr. phorbê; Sanscr. root bhar-, to nourish], springing vegetation, grass, green stalks or blades, green crops, herbage, an herb (cf.:

    gramen, faenum, caespes, glaeba): herba cubile Praebebat, multa et molli lanugine abundans,

    Lucr. 5, 816:

    in molli consedimus herba,

    Verg. E. 3, 55:

    cum ceteris in campo exercentibus in herba ipse recubuisset,

    Cic. de Or. 2, 71, 287:

    abicere se in herba,

    id. ib. 1, 7, 28:

    fusus per herbam (agricola),

    Verg. G. 2, 527 al.:

    invitant (Pecudes) herbae gemmantes rore recenti,

    Lucr. 2, 319; so,

    gemmantes rore,

    id. 5, 461:

    herbae rore vigentes,

    id. 2, 361:

    teneras per herbas Ludere,

    id. 1, 260:

    nova tum tellus herbas virgultaque primum Sustulit,

    id. 5, 790:

    ex quibusdam stirpibus et herbis,

    Cic. N. D. 2, 64, 161:

    corona ex asperis herbis et agrestibus,

    id. Div. 1, 34, 75; cf. ib. 2, 32, 68:

    quas herbas pecudes non edunt, homines edunt,

    Plaut. Ps. 3, 2, 23 sq.; cf.:

    fungos, helvellas, herbas omnes ita condiunt, ut nihil possit esse suavius,

    Cic. Fam. 7, 26, 2:

    herbis vivis et urticā,

    Hor. Ep. 1, 12, 7:

    solstitialis herba,

    Plaut. Ps. 1, 1, 36:

    interim mores mali Quasi herba irrigua succreverunt uberrume,

    id. Trin. 1, 1, 9:

    fallax veneni,

    a poisonous plant, Verg. E. 4, 24:

    nulla neque amnem Libavit quadrupes, nec graminis attigit herbam,

    a blade, id. ib. 5, 26; cf. Ov. M. 10, 87:

    et sulcis frumenti quaereret herbam,

    young crop, Verg. G. 1, 134:

    novitates si spem afferunt, ut tamquam in herbis non fallacibus fructus appareat, etc.,

    Cic. Lael. 19, 68; cf.:

    primis segetes moriuntur in herbis,

    Ov. M. 5, 4:

    Ceres dominum primis fallebat in herbis,

    id. F. 4, 645.—So prov.: saepe audivi, inter os atque offam multa intervenire posse; verum vero inter offam atque herbam, ibi vero longum intervallum est, Cato ap. Gell. 13, 17, 1; cf.:

    sed nimium properas et adhuc tua messis in herba est,

    Ov. H. 17, 263; and:

    egone, qui indolem ingenii tui in germine etiam tum et in herba et in flore dilexerim, nunc frugem ipsam maturae virtutis nonne multo multoque amplius diligam?

    Front. Ep. ad Anton. 1, 5 Mai.:

    omnis illa laus... velut in herba vel flore praecerpta ad nullam certam et solidam pervenit frugem,

    Tac. Dial. 9, 5.—Prov.: herbam dare, to own one's self beaten: herbam do cum ait Plautus, significat: victum me fateor; quod est antiquae et pastoralis vitae indicium. Nam qui in prato cursu aut viribus contendebant, cum superati erant, ex eo solo, in quo certamen erat, decerptam herbam adversario tradebant, Paul. ex Fest. p. 99 Müll.; cf. Serv. Verg. A. 8, 128; Varr. ib.; Plin. 22, 4, 4, § 8; Att. and Afran. ap. Non. 317, 18 and 20.—
    II.
    Transf., weeds, useless plants:

    officiant laetis ne frugibus herbae,

    Verg. G. 1, 69; 2, 251; cf. id. ib. 2, 411; Plin. 18, 30, 72, § 300.

    Lewis & Short latin dictionary > herba

  • 5 herba

    ae f.
    1) трава, зелень
    h. V или mala herba Cato — сорная трава, сорняк
    h. graminis V, L — травинка, былинка
    2) коренья, пищевая зелень (herbis condire aliquid Pl)
    3) зелье, растение (herbis curare vulnus L; herbae magĭcae PM)
    4) дёрн, луг, лужайка (in herbā recumbere C; herbā requiescere O)
    5) пастбище, выгон ( greges per herbas errant O)
    6) всходы, колосья, хлеб на корню ( frumenta jam in herbis sunt L)
    in herbā esse погов. O, T — быть ещё незрелым, ещё не созреть

    Латинско-русский словарь > herba

  • 6 herba

        herba ae, f    [1 FER-], an herb, grass, green blades, herbage, turf: in molli consedimus herbā, V.: abicere se in herbā: fusus per herbam, V.: corona ex asperis herbis: herbas omnīs condiunt: herbis Vivis et urticā, H.: (Fennis) victui herba, Ta.: herbae fortes, O.: salutares, O.: herbis curare volnus, L.: fallax veneni, a poisonous plant, V.: graminis, a blade, V.: frumenti, young shoots, V.—Fig.: laus velut in herbā praecepta, i. e. gathered too soon, Ta.—Prov.: adhuc tua messis in herbā est, O.— Weeds, useless plants: officiant ne frugibus herbae, V.: sterilis, Cu.
    * * *
    herb, grass

    Latin-English dictionary > herba

  • 7 morior

    morior, mortuus sum, moritūrus, morī (wie mors von Wz. mor), sterben, I) eig., v. lebenden Wesen, sterben, v. Tieren auch = verrecken, krepieren, bes. vom Bilde = verenden, ii qui iam sunt mortui (Ggstz. ii qui vivunt), Cic.: moriendum est mihi, Sen. rhet.: cum mori coepisset, als er im Sterben lag, Vopisc.: murena in piscina domi suae mortua, Macr.: canis aeditui mortua, Iul. Obsequ.: morientia lumina, die gebrochenen Augen, Ov. (morientes oculi, Amm. 16, 12, 53): mori ab alqo = interfici ab alqo, Cic. ep.: m. ex vulnere, Liv., ex vulneribus, Pollio in Cic. ep.: morte suā, eines natürlichen Todes sterben, Sen.: inhonestā morte suspendio, sich hängen, Plaut.: ferro, Liv.: anginā acerrume (reißend dahinsterben, v. Schweinen), Plaut.: morbo, Nep.: hoc morbo, Cic.: fame, Cic.: veneno poto, Sen.: risu, Fest. fr.: frigore, Hor.: desiderio alcis, Cic.: inter medicorum manus, Augustin.: in armis, Sen. u. Verg.: in suo lectulo, Cic.: in mari, Cic.: in patria saepe servata, Liv. epit.: in quinto sulco (v. Pflugstier), Plaut.: huius domi, in dessen Hause, Cic.: propter alqm, Sen.: pro amico, Cic., pro patria, Cic.: repentino (plötzlich), Cic.: bene, in Ehren, Liv., ruhig, Plin. ep.: fortiter, Liv.: honeste, prudenter, fortiter, Sen.: aequo animo, Lact.: secundis suis rebus, Cic.: uxore gravidā relictā, Liv.: ego moriar stando, im Stehen, stehend, Amm.: mori intra paucos dies, Liv.: paucis post diebus, Sall.: octavā horā, occidente sole, Cic. – si mortuum tibi filium doles, Sen.: cum iam pro condemnato mortuoque esset, für tot galt, Cic. – voces morientes, eines Sterbenden, Cic.: u. so artus morientes, Ov. – moriar, si oder ni, ich will des Todes sein usw., Cic.: moriere, si vocem emiseris, Liv. – in studio dimetiendi caeli m., sich mit der Ausmessung des Himmels bis zum letzten Atemzuge beschäftigen, Cic. – Partiz. moritūrus, teils = im Begriffe zu sterben, Cic. Arch. 20 u.a. Liv. 4, 2, 8 u.a. (s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 3. S. 585 u. 586), teils = bereit (entschlossen) zu sterben, Verg. Aen. 2, 511 u.a., teils = bestimmt zu sterben, der sterben muß, sterblich, Hor. carm. 1, 28, 6 u. 2, 3, 4. Sen. ep. 77, 12. Lucan. 2, 524. Vgl. Hildebr. Apul. met. 4, 30. p. 289, a. – II) übtr.: A) v. Pers., sterblich verliebt sein, ganz aufgelöst sein in Liebeslust, Prop. u. Ov.; vgl. Lachmann Prop. 2, 4, 2. – B) v. lebl. u. abstr. Subjj.: 1) im allg.: virgae in tergo meo morientur, werden ihren Tod finden (= zerhauen werden), Plaut. capt. 650. – 2) insbes., a) absterben, v. Pflanzen usw., rutam et hederas, res medicatissimas, ilico mori, Plin.: morientur herbae, Solin.: primis segetes moriuntur in herbis, Ov.: exustus ager morientibus aestuat herbis, Verg. – v. den Gliedern u. dem Fleische des Leibes, morientes artus, digiti, manus, Ov.: morientia membra, Claud.: at hi (lacerti) mortui iam sunt, Cic.: id, quod supra vinculum est, moritur, Cels. – b) erlöschen, verschwinden, v. der Flamme usw., vidi (flammas) nullo concutiente mori, Ov. am. 1, 2, 12: aut validis tenues moriantur fontibus ignes, Sedul. 1, 247: v. Kometen, donec in exiguum moriens vanesceret ignem, Claud. b. Get. 248: dies quidem iam ad umbilicum est dimidiatus mortuos, erloschen, zu Ende, Plaut. Men. 155. – c) von Örtl. = sich verlieren, Manil. 4, 627. – d) v. Salben = die Kraft verlieren, Plin. 13, 20. – e) v. Abstr. = sein Ende nehmen, vergehen, erlöschen, ut iste interpositus sermo deliciarum desidiaeque moreretur, Cic.: suavissimi hominis memoria moritur, Cic.: meriti morietur gratia vestri, Ov.: antiquae sunt istae leges et mortuae, und erloschen (verschollen), Cic.: Caesar cum venisset mortuo plausu (wurde es totenstill, keine Spur mehr von Beifallklatschen), Curio filius est insecutus, Cic. – f) v. Wörtern, die sich aus dem Gebrauche verlieren, Quint. – / Archaist. nach der 4. Konjug., morīmur, Enn. ann. 392: Infin. morīrī, Plaut. asin. 121; capt. 732; Pseud. 1222; rud. 675 u. 684. Vidul. fr. X Stud. (b. Non. 138, 29). Ov. met. 14, 215. – aktive Nbf. morio, wovon Perf. moriēre, Ven. Fort. carm. 9, 2, 52: Fut. moriam, Itala (psalt. Veron.) psalm. 117, 17: Infin. morire, Capitul. reg. Franc. tom. 3. p. 331.

    Dav. PAdi. mortuus, a, um, tot, gestorben (Ggstz. vivus), a) eig., Cic. u.a.: mortuus concĭdisti, wie tot, Cic. – subst., mortuus, ī, m., der Tote, die Leiche, mortuum inferre in domum, Cic.: a mortuis excitare, von den Toten erwecken, Cic.: amandare alqm infra mortuos, ins Reich der Toten schicken, töten, Cic.: Ggstz., qui non tantum viventibus, sed etiam mortuis praemium potest virtutis exsolvere, Lact. – sprichw., verba fiunt mortuo, man redet zu einem Toten (= vergeblich), Ter. Phorm. 1015; vgl. Plaut. Poen. 840. – nihil mecum tibi, mortuos tibi sum, bin für dich tot, Plaut. cist. 646 sq. – b) übtr., gleichs. tot, abgestorben, flores, Plin.: mare, das Tote Meer, Iustin.

    lateinisch-deutsches > morior

  • 8 grünen

    grünen, I) = grün werden: virescere. virere coepisse (im allg.). – frondescere. frondere coepisse (Laub bekommen, v. Bäumen). – gramine vestiri. herbā convestiri (mit Gras od. Kräutern bekleidet werden, v. Wiesen etc.). – wieder (von neuem) g., revirescere. – II) grün sein: virere. – frondere (belaubt sein, v. Bäumen). – herbis od. gramine vestitum esse (mit Kräutern od. Gras bekleidet sein, wie Wiesen, Ufer). – grünend, viridis: herbis od. gramine vestitus (voll grünen Grases, z.B. Wiesen). – g. u. blühen (bildl.), vigere ac florere; vivere et vigere.

    deutsch-lateinisches > grünen

  • 9 kleiden

    kleiden, vestire. convestire (mit einem Kleide, dann übh. mit einer Decke versehen). – veste tegere (mit einem Kleide bedecken). – veste induere alqm. vestem induere alci (jmdm. [1447] ein Kleid anziehen). – veste alqm amicire (jmdm. ein Kleid, z.B. einen Mantel, umwerfen, niemals = anziehen). – Soldaten als Hirten gekleidet, milites pastorum habitu. – Gedanken in Worte k., sensus verbis prosequi. sich kleiden, induere sibi vestem od. se veste. veste indui (ein Kleid anziehen); (veste) se amicire (sich in ein Gewand hüllen, niemals = ein Kleid anziehen): sich mit etwas k., vestiri, amiciri alqā re (s. vorher den Untersch.): sich neu k., novam sibi parare vestem: sich römisch k., Romano habitu uti: sich anständig k., anständig gekleidet einhergehen, honeste vestiri od. vestitum esse (z.B. in foro, Ggstz. vestiri domi quod satis est, d.i. zu Hause zur Notdurft, einfach gekleidet gehen): sich schlecht k., schlecht gekleidet einhergehen, male vestiri od. vestitum esse: sich ebenso (mit jmd. überein) k., eodem ornatu vestiri (dah.: das Volk sich ebenso k. lassen, eodem ornatu etiam populum vestiri iubere): sich ebenso nähren u. k., eodem victu et cultu corporis uti: in Gold u. Purpur gekleidet einhergehen, insignem auro et purā conspici: in Lumpen gekleidet einhergehen, pannis obsitum esse. – die Erde kleidet sich mit Blumen, Gras, terra vestitur floribus, herbis: die Wiesen kleiden sich mit Gras, herbis prata convestiuntur. – es kleidet jmd. (etwas steht ihm), decet alqm alqd: es kleidet jmd. gut, satis decet alqm alqd; ornat alqm alqd (alle sowohl von Kleidungsstücken als bildl. von Eigenschaften).

    deutsch-lateinisches > kleiden

  • 10 educo

    [st1]1 [-] ēdŭco, āre, āvi, ātum: - tr. - [abcl][b]a - élever (un enfant), nourrir, allaiter, avoir soin de. - [abcl]b - au fig. élever, éduquer, instruire, former. - [abcl]c - poét. et post-Aug. élever, nourrir, entretenir, produire (en parl. des animaux et des plantes).[/b]    - eos tulit in casam et conjugi dedit educandos, Lhom.: il les emporta dans sa cabane et les donna à élever à son épouse.    - quas humus educat, herbis, Ov. M. 16: plantes que la terre produit. [st1]2 [-] ēdūco, ĕre, duxi, ductum: - tr. - [abcl][b]a - tirer de, retirer. - [abcl]b - faire sortir, jeter dehors, mettre dehors. - [abcl]c - citer en justice. - [abcl]d - enfanter, produire. - [abcl]e - élever, nourrir. - [abcl]f - élever, exhausser. - [abcl]g - vider (une coupe), épuiser. - [abcl]h - passer, employer (le temps).[/b]    - educere gladium e vagina, Cic. Inv. 2, 4, 14: tirer l'épée du fourreau.    - educere exercitum in expeditionem, Cic. Div. 1, 33, 72: mettre une armée en campagne.    - educere se multitudini, Sen. Vit. Beat. 2: se soustraire à la multitude.    - educere aliquem (in jus): citer qqn devant les tribunaux, assigner qqn.    - in aciem educit: il met ses soldats en ligne de bataille.
    * * *
    [st1]1 [-] ēdŭco, āre, āvi, ātum: - tr. - [abcl][b]a - élever (un enfant), nourrir, allaiter, avoir soin de. - [abcl]b - au fig. élever, éduquer, instruire, former. - [abcl]c - poét. et post-Aug. élever, nourrir, entretenir, produire (en parl. des animaux et des plantes).[/b]    - eos tulit in casam et conjugi dedit educandos, Lhom.: il les emporta dans sa cabane et les donna à élever à son épouse.    - quas humus educat, herbis, Ov. M. 16: plantes que la terre produit. [st1]2 [-] ēdūco, ĕre, duxi, ductum: - tr. - [abcl][b]a - tirer de, retirer. - [abcl]b - faire sortir, jeter dehors, mettre dehors. - [abcl]c - citer en justice. - [abcl]d - enfanter, produire. - [abcl]e - élever, nourrir. - [abcl]f - élever, exhausser. - [abcl]g - vider (une coupe), épuiser. - [abcl]h - passer, employer (le temps).[/b]    - educere gladium e vagina, Cic. Inv. 2, 4, 14: tirer l'épée du fourreau.    - educere exercitum in expeditionem, Cic. Div. 1, 33, 72: mettre une armée en campagne.    - educere se multitudini, Sen. Vit. Beat. 2: se soustraire à la multitude.    - educere aliquem (in jus): citer qqn devant les tribunaux, assigner qqn.    - in aciem educit: il met ses soldats en ligne de bataille.
    * * *
    I.
        Educo, educas, pen. corr. educare. Martial. Nourrir.
    II.
        Educo, educis, pen. prod. eduxi, eductum, educere. Tirer ou Mener hors.
    \
        Colores educere. Catul. Produire fleurs de diverses couleurs.
    \
        Educere cirneam vini. Plaut. Tirer hors.
    \
        Educere in aciem copias, vel in expeditionem exercitum. Liu. Mettre hors en bataille.
    \
        Educere gladium e vagina. Cic. Desgainer.
    \
        Letho educere aliquem. Valerius Flac. Delivrer et preserver de mort, Garder de mourir.
    \
        Noctem educere ludo. Valer. Flac. Passer et employer la nuict à jouer. \ Oculos educere. Sene. Tirer hors, Arracher.
    \
        Educere aliquem rus. Idem. Mener aux champs.
    \
        Aram caelo educere certant. Virgil. Eslever jusques au ciel.
    \
        Educere. Terent. Nourrir.
    \
        Foetum educere. Claud. Nourrir.
    \
        Educere foetum. Plin. Mettre hors et enfanter, Faire ses petits.

    Dictionarium latinogallicum > educo

  • 11 obambulo

    ŏbambŭlo, āre, āvi, ātum    - tr. et intr. avec dat. [st2]1 [-] se promener devant, se promener autour, aller devant, marcher le long de, marcher de long en large, parcourir. [st2]2 [-] errer, rôder, aller çà et là.    - gymnasio obambulans, Suet. Tib. 11: allant et venant dans le gymnase.    - gregibus obambulare, Virg. G. 3, 538: rôder autour des troupeaux.    - totam fremebundus obambulat Aetnam, Ov. M. 14, 188: frémissant de rage, il parcourt tout l'Etna.    - in herbis obambulare, Ov. M. 2, 851: errer dans les pâturages.    - cum solus obambulet, Ov. Tr. 2, 459: quand il rôde tout seul.
    * * *
    ŏbambŭlo, āre, āvi, ātum    - tr. et intr. avec dat. [st2]1 [-] se promener devant, se promener autour, aller devant, marcher le long de, marcher de long en large, parcourir. [st2]2 [-] errer, rôder, aller çà et là.    - gymnasio obambulans, Suet. Tib. 11: allant et venant dans le gymnase.    - gregibus obambulare, Virg. G. 3, 538: rôder autour des troupeaux.    - totam fremebundus obambulat Aetnam, Ov. M. 14, 188: frémissant de rage, il parcourt tout l'Etna.    - in herbis obambulare, Ov. M. 2, 851: errer dans les pâturages.    - cum solus obambulet, Ov. Tr. 2, 459: quand il rôde tout seul.
    * * *
        Obambulo, obambulas, pen. cor. obambulare. Plaut. Cheminer, Aller à l'entour ca et là, Costoyer.

    Dictionarium latinogallicum > obambulo

  • 12 morior

    morior, mortuus sum, moritūrus, morī (wie mors von Wz. mor), sterben, I) eig., v. lebenden Wesen, sterben, v. Tieren auch = verrecken, krepieren, bes. vom Bilde = verenden, ii qui iam sunt mortui (Ggstz. ii qui vivunt), Cic.: moriendum est mihi, Sen. rhet.: cum mori coepisset, als er im Sterben lag, Vopisc.: murena in piscina domi suae mortua, Macr.: canis aeditui mortua, Iul. Obsequ.: morientia lumina, die gebrochenen Augen, Ov. (morientes oculi, Amm. 16, 12, 53): mori ab alqo = interfici ab alqo, Cic. ep.: m. ex vulnere, Liv., ex vulneribus, Pollio in Cic. ep.: morte suā, eines natürlichen Todes sterben, Sen.: inhonestā morte suspendio, sich hängen, Plaut.: ferro, Liv.: anginā acerrume (reißend dahinsterben, v. Schweinen), Plaut.: morbo, Nep.: hoc morbo, Cic.: fame, Cic.: veneno poto, Sen.: risu, Fest. fr.: frigore, Hor.: desiderio alcis, Cic.: inter medicorum manus, Augustin.: in armis, Sen. u. Verg.: in suo lectulo, Cic.: in mari, Cic.: in patria saepe servata, Liv. epit.: in quinto sulco (v. Pflugstier), Plaut.: huius domi, in dessen Hause, Cic.: propter alqm, Sen.: pro amico, Cic., pro patria, Cic.: repentino (plötzlich), Cic.: bene, in Ehren, Liv., ruhig, Plin. ep.: fortiter, Liv.: honeste, prudenter, fortiter, Sen.: aequo animo, Lact.: secundis suis rebus, Cic.: uxore gravidā relictā, Liv.: ego moriar stando, im Stehen, stehend, Amm.: mori
    ————
    intra paucos dies, Liv.: paucis post diebus, Sall.: octavā horā, occidente sole, Cic. – si mortuum tibi filium doles, Sen.: cum iam pro condemnato mortuoque esset, für tot galt, Cic. – voces morientes, eines Sterbenden, Cic.: u. so artus morientes, Ov. – moriar, si oder ni, ich will des Todes sein usw., Cic.: moriere, si vocem emiseris, Liv. – in studio dimetiendi caeli m., sich mit der Ausmessung des Himmels bis zum letzten Atemzuge beschäftigen, Cic. – Partiz. moritūrus, teils = im Begriffe zu sterben, Cic. Arch. 20 u.a. Liv. 4, 2, 8 u.a. (s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 3. S. 585 u. 586), teils = bereit (entschlossen) zu sterben, Verg. Aen. 2, 511 u.a., teils = bestimmt zu sterben, der sterben muß, sterblich, Hor. carm. 1, 28, 6 u. 2, 3, 4. Sen. ep. 77, 12. Lucan. 2, 524. Vgl. Hildebr. Apul. met. 4, 30. p. 289, a. – II) übtr.: A) v. Pers., sterblich verliebt sein, ganz aufgelöst sein in Liebeslust, Prop. u. Ov.; vgl. Lachmann Prop. 2, 4, 2. – B) v. lebl. u. abstr. Subjj.: 1) im allg.: virgae in tergo meo morientur, werden ihren Tod finden (= zerhauen werden), Plaut. capt. 650. – 2) insbes., a) absterben, v. Pflanzen usw., rutam et hederas, res medicatissimas, ilico mori, Plin.: morientur herbae, Solin.: primis segetes moriuntur in herbis, Ov.: exustus ager morientibus aestuat herbis, Verg. – v. den Gliedern u. dem Fleische des Leibes, morientes artus, digiti, manus, Ov.: morientia membra, Claud.:
    ————
    at hi (lacerti) mortui iam sunt, Cic.: id, quod supra vinculum est, moritur, Cels. – b) erlöschen, verschwinden, v. der Flamme usw., vidi (flammas) nullo concutiente mori, Ov. am. 1, 2, 12: aut validis tenues moriantur fontibus ignes, Sedul. 1, 247: v. Kometen, donec in exiguum moriens vanesceret ignem, Claud. b. Get. 248: dies quidem iam ad umbilicum est dimidiatus mortuos, erloschen, zu Ende, Plaut. Men. 155. – c) von Örtl. = sich verlieren, Manil. 4, 627. – d) v. Salben = die Kraft verlieren, Plin. 13, 20. – e) v. Abstr. = sein Ende nehmen, vergehen, erlöschen, ut iste interpositus sermo deliciarum desidiaeque moreretur, Cic.: suavissimi hominis memoria moritur, Cic.: meriti morietur gratia vestri, Ov.: antiquae sunt istae leges et mortuae, und erloschen (verschollen), Cic.: Caesar cum venisset mortuo plausu (wurde es totenstill, keine Spur mehr von Beifallklatschen), Curio filius est insecutus, Cic. – f) v. Wörtern, die sich aus dem Gebrauche verlieren, Quint. – Archaist. nach der 4. Konjug., morīmur, Enn. ann. 392: Infin. morīrī, Plaut. asin. 121; capt. 732; Pseud. 1222; rud. 675 u. 684. Vidul. fr. X Stud. (b. Non. 138, 29). Ov. met. 14, 215. – aktive Nbf. morio, wovon Perf. moriēre, Ven. Fort. carm. 9, 2, 52: Fut. moriam, Itala (psalt. Veron.) psalm. 117, 17: Infin. morire, Capitul. reg. Franc. tom. 3. p. 331.
    Dav. PAdi. mortuus, a, um, tot, gestorben (Ggstz.
    ————
    vivus), a) eig., Cic. u.a.: mortuus concĭdisti, wie tot, Cic. – subst., mortuus, ī, m., der Tote, die Leiche, mortuum inferre in domum, Cic.: a mortuis excitare, von den Toten erwecken, Cic.: amandare alqm infra mortuos, ins Reich der Toten schicken, töten, Cic.: Ggstz., qui non tantum viventibus, sed etiam mortuis praemium potest virtutis exsolvere, Lact. – sprichw., verba fiunt mortuo, man redet zu einem Toten (= vergeblich), Ter. Phorm. 1015; vgl. Plaut. Poen. 840. – nihil mecum tibi, mortuos tibi sum, bin für dich tot, Plaut. cist. 646 sq. – b) übtr., gleichs. tot, abgestorben, flores, Plin.: mare, das Tote Meer, Iustin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > morior

  • 13 convestio

    con-vestio, īvī, ītum, īre
    1) одевать (omento corpora Enn ap. Macr)

    Латинско-русский словарь > convestio

  • 14 cultus

    I 1. a, um
    part. pf. к colo II
    2. adj.
    1) возделанный, обработанный (ager cultissimus C; cultiora loca QC)
    hortus odoratis cultissimus herbis O — сад, в котором выращено множество душистых трав
    2) разодетый, нарядный (matrona culta purpura Su); украшенный (lacertus armillā aureā c. Pt); красивый, изящный (carmina O; non bene culta puella O)
    3) образованный, утончённый, облагороженный, культурный, тонкий (ingenium QC; vita Just)
    II cultus, ūs m.
    1) возделывание, обработка, уход, культура (agrorum L; hortorum Col)
    2) насаждения, возделанные поля ( omnes cultus fructusque C)
    3) попечение, забота (c. et curatio corporis C)
    4) образ жизни (c. victusque Cs, C, Nep); роскошный образ жизни (c. imperatoris L)
    c. aedicularum Ptжилищный комфорт-
    5) наряд, туалет, одежда, одеяние (c. militaris L, virilis H, muliebris Q, rusticus L)
    6) убранство, пышность, великолепие ( triumphi VP); красота, изящество ( scribere non sine cultu Q)
    7) образование, развитие, воспитание (ingenii AG; animorum L; malo cultu corrumpi C)
    8) занятие, изучение (philosophiae, litterarum AG)
    9) почитание, поклонение, культ ( deorum C); почёт, уважение ( alicui cultum tribuere C)
    10) (веро)исповедание (religionis Aug; cultui Christiano adhaerere Amm)
    III cultus, a, um (редко) Vop = occultus

    Латинско-русский словарь > cultus

  • 15 depurgo

    dē-pūrgo, āvī, ātum, āre
    чистить ( pisces Pl); очищать ( terram ab herbis Cato); прочищать (potionibus, sc. alvum Vtr)

    Латинско-русский словарь > depurgo

  • 16 intervireo

    inter-vireo, —, —, ēre
    просвечивать (светиться) зелёным цветом, зеленеть (сквозь что-л.) ( anguis interviret herbis St)

    Латинско-русский словарь > intervireo

  • 17 luxuria

    ae f. и luxuriēs, ēī f. [ luxus I \]
    1) изобилие жизненных соков, бурный рост, тучность, пышность (segĕtum, foliōrum V; in herbis inest l. C)
    2)
    а) нега, изнеженность, роскошь (vestium, conviviorum Sen)
    3) резвость, непокорность ( taurorum VF)
    5) высокомерие, своеволие ( victoria in haud salubrem luxuriam vertit L)

    Латинско-русский словарь > luxuria

  • 18 medicabilis

    medicābilis, e [ medicor ]
    1) исцелимый, излечимый (nullis amor est m. herbis O)
    2) целебный (sucus Col; mel Pall)
    3) успокаивающий, умиротворяющий ( carmen VF)

    Латинско-русский словарь > medicabilis

  • 19 morior

    mortuus sum, morī (part. fut. moriturus) depon. [ mors ]
    1) умирать (fame C, Pt; ex vulnĕre L)
    moriar (si) C формула клятвы — пусть я умру (если), т. е. клянусь жизнью (что)
    sine metu mortis m. Sen — умирать, не испытывая страха смерти
    2)
    а) погибать, пасть (in mari C; in armis V, Sen); пропадать ( primis segĕtes moriuntur in herbis O); увядать ( herba moriens V); отмирать, неметь ( morientes manūs O)
    б) гаснуть, угасать ( flammae moriuntur O)
    jam moriente die St — на закате, когда уже смеркалось
    в) слабеть, ослабевать (memoria alicujus rei morĭtur C, T); изглаживаться из памяти, забываться, терять силу ( leges mortuae C); затихать
    3) выходить из употребления, устаревать ( verba moriuntur Q)

    Латинско-русский словарь > morior

  • 20 obambulo

    ob-āmbulo, āvī, ātum, āre
    прохаживаться, расхаживать, прогуливаться (in herbis O; Aetnam O; ante vallum L; muris L — dat.)

    Латинско-русский словарь > obambulo

См. также в других словарях:

  • Herbis — nm herbage, pâture fr …   Glossaire des noms topographiques en France

  • Libellus de Medicinalibus Indorum Herbis — A page of the Libellus illustrating the tlahçolteoçacatl, tlayapaloni, axocotl and chicomacatl plants, used to make a remedy for lęsum male tractatum corpus, injured and badly treated body The Libellus de Medicinalibus Indorum Herbis (Latin for… …   Wikipedia

  • Libellus de Medicinalibus Indorum Herbis — Die Aztekencodices (singular Codex) sind Bilderhandschriften, die von den Azteken in Form von Piktogrammen und Ideogrammen verfasst wurden. Es handelt sich dabei um gemalte bzw. illustrierte Bücher, in denen man hauptsächlich historische und… …   Deutsch Wikipedia

  • Libellus de medicinalibus indorum herbis — Une page du Codex Badiano, qui illustre les herbes connues comme tlahçolteoçacatl, tlayapaloni, axocotl et chicomacatl, employées comme remèdes pour des corps diminués et fatigués. Le Libellus de medicinalibus indorum herbis (titre latin, que l… …   Wikipédia en Français

  • Carmen graecum de herbis — Das carmen graecum de herbis (Griechisches Gedicht von den Pflanzen) ist ein griechisches Lehrgedicht über die Pflanzenkunde. Es besteht aus 215 Hexametern, ist im ionischen Dialekt verfasst und stammt vermutlich aus dem 3. Jahrhundert n. Chr.,… …   Deutsch Wikipedia

  • Libellus de medicinalibus indorum herbis — Страница кодекса. Изображены растения tlahçolteoçacatl, tlayapaloni, axocotl и chicomacatl Libellus de medicinalibus indorum herbis (лат. Книжечка об индейских лекарственных растениях)  …   Википедия

  • In herbis — (lat.), im Grase; scherzhaft von Dingen, welche noch verborgen sind; von Leuten, die noch nicht sind, was sie gern werden wollen …   Pierer's Universal-Lexikon

  • In herbis — In herbis, lat., im Grase (versteckt) …   Herders Conversations-Lexikon

  • CANTIBUS et HERBIS ligandi solvendique modi — apud Magos, celebriores. Vide supra in voce Canere, et infra passim …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Amor non est medicabilis herbis. — См. Болезнь любви неизлечима …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

  • Me miseram, quod amor non est medicabilis herbis. — См. Присушивать …   Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»