Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

moriturus

  • 1 moriturus

    mŏrĭtūrus, a, um v. morior.
    * * *
    mŏrĭtūrus, a, um v. morior.
    * * *
        Moriturus, pen. prod. Aliud participium. Qui mourra.

    Dictionarium latinogallicum > moriturus

  • 2 moritūrus

        moritūrus    P. of morior.
    * * *
    die; expire, pass/die/wither away/out; decay; (FUT ACT PPL only, moriturus)

    Latin-English dictionary > moritūrus

  • 3 moriturus

    moritūrus, a, um part. fut. к morior

    Латинско-русский словарь > moriturus

  • 4 moriturus

    , moritura, moriturum (m,f,n) см. morior

    Dictionary Latin-Russian new > moriturus

  • 5 Moritūri te salūtant

    Идущие на смерть приветствуют тебя.
    Если прогресс - цель, то для кого мы работаем? Кто этот Молох [ В глубокой древности - божество семитских племен, которому приносили в жертву детей, сжигая их заживо. - авт. ], который по мере приближения к нему тружеников, вместо награды пятится, в утешение изнуренным и обреченным на гибель толпам, которые ему кричат: Morituri te salutant, только и умеет отвечать горькой насмешкой, что после их смерти будет прекрасно на земле? (А. И. Герцен, С того берега.)
    Что скажу? Понемногу отживаю и, пожалуй, скоро отживу совсем. Если Михаил Матвеевич спросит, что я, каково себя чувствую, - скажите ему (и другим, кому придется): moriturus te salutat. (И. А. Гончаров - М. М. Стасюлевичу, 4.V 1888.)
    Отвезши больного, каждый городовой докладывает: "доставил благополучно". Всю дорогу ехал, радовался и восклицал: Ave Москва. Ave и ты, городовой: morituri te salutant. (А. П. Чехов, Осколки московской жизни.)
    Он [ А. А. Блок ] допускал [в поэме "Двенадцать" ] мысль, что - романтическая революция в беге бешеной тройки окончательно додавит его класс, а может быть его самого, но готов был благословить это движение вперед, ибо никакого движения вперед для своей собственной социальной группы Блок не видел. Таким образом поэт воскликнул: morituri te salutant. (А. В. Луначарский, Александр Блок.)
    А теперь простимся! Что бы ни случилось с нами обоими, этот вечер я не забуду. Он с улыбкой протянул руку. Moriturus te saluto. (Джон Голсуорси, Патриций.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Moritūri te salūtant

  • 6 morior

    morior, mortuus sum, moritūrus, morī (wie mors von Wz. mor), sterben, I) eig., v. lebenden Wesen, sterben, v. Tieren auch = verrecken, krepieren, bes. vom Bilde = verenden, ii qui iam sunt mortui (Ggstz. ii qui vivunt), Cic.: moriendum est mihi, Sen. rhet.: cum mori coepisset, als er im Sterben lag, Vopisc.: murena in piscina domi suae mortua, Macr.: canis aeditui mortua, Iul. Obsequ.: morientia lumina, die gebrochenen Augen, Ov. (morientes oculi, Amm. 16, 12, 53): mori ab alqo = interfici ab alqo, Cic. ep.: m. ex vulnere, Liv., ex vulneribus, Pollio in Cic. ep.: morte suā, eines natürlichen Todes sterben, Sen.: inhonestā morte suspendio, sich hängen, Plaut.: ferro, Liv.: anginā acerrume (reißend dahinsterben, v. Schweinen), Plaut.: morbo, Nep.: hoc morbo, Cic.: fame, Cic.: veneno poto, Sen.: risu, Fest. fr.: frigore, Hor.: desiderio alcis, Cic.: inter medicorum manus, Augustin.: in armis, Sen. u. Verg.: in suo lectulo, Cic.: in mari, Cic.: in patria saepe servata, Liv. epit.: in quinto sulco (v. Pflugstier), Plaut.: huius domi, in dessen Hause, Cic.: propter alqm, Sen.: pro amico, Cic., pro patria, Cic.: repentino (plötzlich), Cic.: bene, in Ehren, Liv., ruhig, Plin. ep.: fortiter, Liv.: honeste, prudenter, fortiter, Sen.: aequo animo, Lact.: secundis suis rebus, Cic.: uxore gravidā relictā, Liv.: ego moriar stando, im Stehen, stehend, Amm.: mori intra paucos dies, Liv.: paucis post diebus, Sall.: octavā horā, occidente sole, Cic. – si mortuum tibi filium doles, Sen.: cum iam pro condemnato mortuoque esset, für tot galt, Cic. – voces morientes, eines Sterbenden, Cic.: u. so artus morientes, Ov. – moriar, si oder ni, ich will des Todes sein usw., Cic.: moriere, si vocem emiseris, Liv. – in studio dimetiendi caeli m., sich mit der Ausmessung des Himmels bis zum letzten Atemzuge beschäftigen, Cic. – Partiz. moritūrus, teils = im Begriffe zu sterben, Cic. Arch. 20 u.a. Liv. 4, 2, 8 u.a. (s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 3. S. 585 u. 586), teils = bereit (entschlossen) zu sterben, Verg. Aen. 2, 511 u.a., teils = bestimmt zu sterben, der sterben muß, sterblich, Hor. carm. 1, 28, 6 u. 2, 3, 4. Sen. ep. 77, 12. Lucan. 2, 524. Vgl. Hildebr. Apul. met. 4, 30. p. 289, a. – II) übtr.: A) v. Pers., sterblich verliebt sein, ganz aufgelöst sein in Liebeslust, Prop. u. Ov.; vgl. Lachmann Prop. 2, 4, 2. – B) v. lebl. u. abstr. Subjj.: 1) im allg.: virgae in tergo meo morientur, werden ihren Tod finden (= zerhauen werden), Plaut. capt. 650. – 2) insbes., a) absterben, v. Pflanzen usw., rutam et hederas, res medicatissimas, ilico mori, Plin.: morientur herbae, Solin.: primis segetes moriuntur in herbis, Ov.: exustus ager morientibus aestuat herbis, Verg. – v. den Gliedern u. dem Fleische des Leibes, morientes artus, digiti, manus, Ov.: morientia membra, Claud.: at hi (lacerti) mortui iam sunt, Cic.: id, quod supra vinculum est, moritur, Cels. – b) erlöschen, verschwinden, v. der Flamme usw., vidi (flammas) nullo concutiente mori, Ov. am. 1, 2, 12: aut validis tenues moriantur fontibus ignes, Sedul. 1, 247: v. Kometen, donec in exiguum moriens vanesceret ignem, Claud. b. Get. 248: dies quidem iam ad umbilicum est dimidiatus mortuos, erloschen, zu Ende, Plaut. Men. 155. – c) von Örtl. = sich verlieren, Manil. 4, 627. – d) v. Salben = die Kraft verlieren, Plin. 13, 20. – e) v. Abstr. = sein Ende nehmen, vergehen, erlöschen, ut iste interpositus sermo deliciarum desidiaeque moreretur, Cic.: suavissimi hominis memoria moritur, Cic.: meriti morietur gratia vestri, Ov.: antiquae sunt istae leges et mortuae, und erloschen (verschollen), Cic.: Caesar cum venisset mortuo plausu (wurde es totenstill, keine Spur mehr von Beifallklatschen), Curio filius est insecutus, Cic. – f) v. Wörtern, die sich aus dem Gebrauche verlieren, Quint. – / Archaist. nach der 4. Konjug., morīmur, Enn. ann. 392: Infin. morīrī, Plaut. asin. 121; capt. 732; Pseud. 1222; rud. 675 u. 684. Vidul. fr. X Stud. (b. Non. 138, 29). Ov. met. 14, 215. – aktive Nbf. morio, wovon Perf. moriēre, Ven. Fort. carm. 9, 2, 52: Fut. moriam, Itala (psalt. Veron.) psalm. 117, 17: Infin. morire, Capitul. reg. Franc. tom. 3. p. 331.

    Dav. PAdi. mortuus, a, um, tot, gestorben (Ggstz. vivus), a) eig., Cic. u.a.: mortuus concĭdisti, wie tot, Cic. – subst., mortuus, ī, m., der Tote, die Leiche, mortuum inferre in domum, Cic.: a mortuis excitare, von den Toten erwecken, Cic.: amandare alqm infra mortuos, ins Reich der Toten schicken, töten, Cic.: Ggstz., qui non tantum viventibus, sed etiam mortuis praemium potest virtutis exsolvere, Lact. – sprichw., verba fiunt mortuo, man redet zu einem Toten (= vergeblich), Ter. Phorm. 1015; vgl. Plaut. Poen. 840. – nihil mecum tibi, mortuos tibi sum, bin für dich tot, Plaut. cist. 646 sq. – b) übtr., gleichs. tot, abgestorben, flores, Plin.: mare, das Tote Meer, Iustin.

    lateinisch-deutsches > morior

  • 7 morior

    mŏrĭor, mŏri, mortŭus sum [st2]1 [-] mourir, décéder. [st2]2 [-] périr, perdre la vie, expirer, succomber. [st2]3 [-] se consumer, mourir (de plaisir, de dépit...). [st2]4 [-] cesser d'être, finir, être anéanti, être détruit. [st2]5 [-] s'éteindre, cesser.    - formes de la 4° conj.: inf. moriri, Plaut. Cap. 732; Ps. 1222; Rud. 675; Ov. M. 14, 215; morīmur Enn. An. 384.    - part. fut. mŏrĭtūrus.    - fame mori: mourir de faim.    - morbo mori: mourir de maladie.    - mori ex vulnere, Liv.: mourir d'une blessure.    - fame mori, Cic. Att. 6, 1, 6: mourir de faim.    - a latronibus, cruditate mori, Cic Fam. 15, 17, 2: mourir sous les coups des voleurs, d'une indigestion.    - moriuntur non alter ab altero, sed uterque a patre, Sen. Contr. 5, 3: ils sont morts non pas sous les coups l'un de l'autre, mais tous les deux sous les coups de leur père.    - in aliqua re mori, Cic. CM 49: se consumer dans une chose.    - flammas vidi nullo concutiente mori, Ov. Am. 1: j'ai vu les flammes (des torches) s'éteindre quand on ne les agitait pas.    - quid femineis ululatibus terrificas, moriture, viros? Stat. Theb. 7: pourquoi cherches-tu, quand tu vas mourir, à effrayer des hommes par tes hurlements de femme?    - nunc morere: maintenant, meurs.    - have imperator, morituri te salutant! Suet. Claud.: salut à l'empereur! ceux qui vont mourir te saluent!    - sua morte mori: mourir d'une mort naturelle.    - moriar si... Cic. Att. 8, 6, 4: que je meure si... (sorte de serment).    - virgae in tergo meo morientur, Plaut.: les verges finiront par se briser sur mon dos.    - moriente die, Stat.: au déclin du jour.    - leges mortuae, Cic.: lois tombées en désuétude.
    * * *
    mŏrĭor, mŏri, mortŭus sum [st2]1 [-] mourir, décéder. [st2]2 [-] périr, perdre la vie, expirer, succomber. [st2]3 [-] se consumer, mourir (de plaisir, de dépit...). [st2]4 [-] cesser d'être, finir, être anéanti, être détruit. [st2]5 [-] s'éteindre, cesser.    - formes de la 4° conj.: inf. moriri, Plaut. Cap. 732; Ps. 1222; Rud. 675; Ov. M. 14, 215; morīmur Enn. An. 384.    - part. fut. mŏrĭtūrus.    - fame mori: mourir de faim.    - morbo mori: mourir de maladie.    - mori ex vulnere, Liv.: mourir d'une blessure.    - fame mori, Cic. Att. 6, 1, 6: mourir de faim.    - a latronibus, cruditate mori, Cic Fam. 15, 17, 2: mourir sous les coups des voleurs, d'une indigestion.    - moriuntur non alter ab altero, sed uterque a patre, Sen. Contr. 5, 3: ils sont morts non pas sous les coups l'un de l'autre, mais tous les deux sous les coups de leur père.    - in aliqua re mori, Cic. CM 49: se consumer dans une chose.    - flammas vidi nullo concutiente mori, Ov. Am. 1: j'ai vu les flammes (des torches) s'éteindre quand on ne les agitait pas.    - quid femineis ululatibus terrificas, moriture, viros? Stat. Theb. 7: pourquoi cherches-tu, quand tu vas mourir, à effrayer des hommes par tes hurlements de femme?    - nunc morere: maintenant, meurs.    - have imperator, morituri te salutant! Suet. Claud.: salut à l'empereur! ceux qui vont mourir te saluent!    - sua morte mori: mourir d'une mort naturelle.    - moriar si... Cic. Att. 8, 6, 4: que je meure si... (sorte de serment).    - virgae in tergo meo morientur, Plaut.: les verges finiront par se briser sur mon dos.    - moriente die, Stat.: au déclin du jour.    - leges mortuae, Cic.: lois tombées en désuétude.
    * * *
        Morior, moriris, pen. prod. vel moreris, pen. corr. mortuus sum, mori et moriri, pen. prod. Terent. Mourir.
    \
        - certum est moriri, quam hunc pati Lenonem in me grassari. Plaut. J'aime mieulx mourir.
    \
        Nunquam vestrorum in nos beneficiorum memoria ac fama morietur. Cic. Il sera perpetuelle memoire des, etc.
    \
        Ve illis virgis miseris, quae hodie in tergo morientur meo. Plaut. Seront usees sur mon dos.
    \
        Moriar, Iurandi verbum, quemadmodum Dispeream. Cic. Je puisse mourir.

    Dictionarium latinogallicum > morior

  • 8 pile ou face

    (pile ou face [тж. croix/tête ou pile])

    Isabelle. - Tu montrais pourtant un grand enthousiasme, vibrant à tous les bruits du monde. Pierre. - Quand on joue sa vie à pile ou face, on ne se tolère aucune nuance. C'est pile... ou c'est face. (A. Salacrou, Tour à terre.) — Изабелла. - Ты всегда и по всякому поводу проявлял такой энтузиазм. Пьер. - Когда играешь жизнью, как монеткой, нюансов быть не может: либо орел... либо решка.

    Dans tous les groupes, il voyait un élève jeter un sou en l'air, et s'il devinait juste au jeu de tête ou pile, ses camarades en concluaient qu'il aurait bientôt une de ces cures à riche casuel. (Stendhal, Le Rouge et le Noir.) — В каждой группе семинаристов кто-нибудь подбрасывал в воздух монету: "Орел или решка?", и если он правильно угадывал, товарищи делали заключение, что он получит богатый приход.

    ... quand le malade en est à cet état-là, il n'y a plus à son chevet que deux forces en luttes: la nature et la maladie. Le médecin arrive et tape au hasard. Pile ou face. S'il atteint le mal, c'est face. Mais s'il atteint la nature, c'est pile, et le client est moriturus. Voilà le jeu, mon petit. (R. Martin du Gard, Les Thibault.) — Когда больной доходит до такого состояния, у его изголовья борются только две силы: природа и болезнь. Приходит врач и рассыпает удары вслепую. Орел или решка. Если удар приходится по болезни - орел, если же по природе - решка, тогда больной становится moriturus. Такова эта игра, милейший.

    Dictionnaire français-russe des idiomes > pile ou face

  • 9 morior

    morior, mortuus sum, moritūrus, morī (wie mors von Wz. mor), sterben, I) eig., v. lebenden Wesen, sterben, v. Tieren auch = verrecken, krepieren, bes. vom Bilde = verenden, ii qui iam sunt mortui (Ggstz. ii qui vivunt), Cic.: moriendum est mihi, Sen. rhet.: cum mori coepisset, als er im Sterben lag, Vopisc.: murena in piscina domi suae mortua, Macr.: canis aeditui mortua, Iul. Obsequ.: morientia lumina, die gebrochenen Augen, Ov. (morientes oculi, Amm. 16, 12, 53): mori ab alqo = interfici ab alqo, Cic. ep.: m. ex vulnere, Liv., ex vulneribus, Pollio in Cic. ep.: morte suā, eines natürlichen Todes sterben, Sen.: inhonestā morte suspendio, sich hängen, Plaut.: ferro, Liv.: anginā acerrume (reißend dahinsterben, v. Schweinen), Plaut.: morbo, Nep.: hoc morbo, Cic.: fame, Cic.: veneno poto, Sen.: risu, Fest. fr.: frigore, Hor.: desiderio alcis, Cic.: inter medicorum manus, Augustin.: in armis, Sen. u. Verg.: in suo lectulo, Cic.: in mari, Cic.: in patria saepe servata, Liv. epit.: in quinto sulco (v. Pflugstier), Plaut.: huius domi, in dessen Hause, Cic.: propter alqm, Sen.: pro amico, Cic., pro patria, Cic.: repentino (plötzlich), Cic.: bene, in Ehren, Liv., ruhig, Plin. ep.: fortiter, Liv.: honeste, prudenter, fortiter, Sen.: aequo animo, Lact.: secundis suis rebus, Cic.: uxore gravidā relictā, Liv.: ego moriar stando, im Stehen, stehend, Amm.: mori
    ————
    intra paucos dies, Liv.: paucis post diebus, Sall.: octavā horā, occidente sole, Cic. – si mortuum tibi filium doles, Sen.: cum iam pro condemnato mortuoque esset, für tot galt, Cic. – voces morientes, eines Sterbenden, Cic.: u. so artus morientes, Ov. – moriar, si oder ni, ich will des Todes sein usw., Cic.: moriere, si vocem emiseris, Liv. – in studio dimetiendi caeli m., sich mit der Ausmessung des Himmels bis zum letzten Atemzuge beschäftigen, Cic. – Partiz. moritūrus, teils = im Begriffe zu sterben, Cic. Arch. 20 u.a. Liv. 4, 2, 8 u.a. (s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 3. S. 585 u. 586), teils = bereit (entschlossen) zu sterben, Verg. Aen. 2, 511 u.a., teils = bestimmt zu sterben, der sterben muß, sterblich, Hor. carm. 1, 28, 6 u. 2, 3, 4. Sen. ep. 77, 12. Lucan. 2, 524. Vgl. Hildebr. Apul. met. 4, 30. p. 289, a. – II) übtr.: A) v. Pers., sterblich verliebt sein, ganz aufgelöst sein in Liebeslust, Prop. u. Ov.; vgl. Lachmann Prop. 2, 4, 2. – B) v. lebl. u. abstr. Subjj.: 1) im allg.: virgae in tergo meo morientur, werden ihren Tod finden (= zerhauen werden), Plaut. capt. 650. – 2) insbes., a) absterben, v. Pflanzen usw., rutam et hederas, res medicatissimas, ilico mori, Plin.: morientur herbae, Solin.: primis segetes moriuntur in herbis, Ov.: exustus ager morientibus aestuat herbis, Verg. – v. den Gliedern u. dem Fleische des Leibes, morientes artus, digiti, manus, Ov.: morientia membra, Claud.:
    ————
    at hi (lacerti) mortui iam sunt, Cic.: id, quod supra vinculum est, moritur, Cels. – b) erlöschen, verschwinden, v. der Flamme usw., vidi (flammas) nullo concutiente mori, Ov. am. 1, 2, 12: aut validis tenues moriantur fontibus ignes, Sedul. 1, 247: v. Kometen, donec in exiguum moriens vanesceret ignem, Claud. b. Get. 248: dies quidem iam ad umbilicum est dimidiatus mortuos, erloschen, zu Ende, Plaut. Men. 155. – c) von Örtl. = sich verlieren, Manil. 4, 627. – d) v. Salben = die Kraft verlieren, Plin. 13, 20. – e) v. Abstr. = sein Ende nehmen, vergehen, erlöschen, ut iste interpositus sermo deliciarum desidiaeque moreretur, Cic.: suavissimi hominis memoria moritur, Cic.: meriti morietur gratia vestri, Ov.: antiquae sunt istae leges et mortuae, und erloschen (verschollen), Cic.: Caesar cum venisset mortuo plausu (wurde es totenstill, keine Spur mehr von Beifallklatschen), Curio filius est insecutus, Cic. – f) v. Wörtern, die sich aus dem Gebrauche verlieren, Quint. – Archaist. nach der 4. Konjug., morīmur, Enn. ann. 392: Infin. morīrī, Plaut. asin. 121; capt. 732; Pseud. 1222; rud. 675 u. 684. Vidul. fr. X Stud. (b. Non. 138, 29). Ov. met. 14, 215. – aktive Nbf. morio, wovon Perf. moriēre, Ven. Fort. carm. 9, 2, 52: Fut. moriam, Itala (psalt. Veron.) psalm. 117, 17: Infin. morire, Capitul. reg. Franc. tom. 3. p. 331.
    Dav. PAdi. mortuus, a, um, tot, gestorben (Ggstz.
    ————
    vivus), a) eig., Cic. u.a.: mortuus concĭdisti, wie tot, Cic. – subst., mortuus, ī, m., der Tote, die Leiche, mortuum inferre in domum, Cic.: a mortuis excitare, von den Toten erwecken, Cic.: amandare alqm infra mortuos, ins Reich der Toten schicken, töten, Cic.: Ggstz., qui non tantum viventibus, sed etiam mortuis praemium potest virtutis exsolvere, Lact. – sprichw., verba fiunt mortuo, man redet zu einem Toten (= vergeblich), Ter. Phorm. 1015; vgl. Plaut. Poen. 840. – nihil mecum tibi, mortuos tibi sum, bin für dich tot, Plaut. cist. 646 sq. – b) übtr., gleichs. tot, abgestorben, flores, Plin.: mare, das Tote Meer, Iustin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > morior

  • 10 morior

        morior mortuus (P. fut. moritūrus), ī (morīrī, O.), dep.    [1 MAR-], to die, expire: ferme moriens, T.: Mori me malim, would rather die, T.: sine dedecore, S.: fertur moriturus in hostīs, to his death, V.: desiderio, of desire: vigilando, Iu.: in tormentis, L.: significabat interruptis atque morientibus vocibus, dying accents: moriar, si, etc., may I die, if, etc.: quoniam moriendum videbat: morientia lumina Turni, in death, V.— To die away, die out, expire, decay, wither, pass away: flammas vidi nullo concutiente mori, O.: moriens herba, V.: ne suavissimi hominis memoria moreretur.
    * * *
    mori, mortuus sum V DEP
    die, expire, pass/die/wither away/out; fail; decay

    Latin-English dictionary > morior

  • 11 morior

    mortuus sum, morī (part. fut. moriturus) depon. [ mors ]
    1) умирать (fame C, Pt; ex vulnĕre L)
    moriar (si) C формула клятвы — пусть я умру (если), т. е. клянусь жизнью (что)
    sine metu mortis m. Sen — умирать, не испытывая страха смерти
    2)
    а) погибать, пасть (in mari C; in armis V, Sen); пропадать ( primis segĕtes moriuntur in herbis O); увядать ( herba moriens V); отмирать, неметь ( morientes manūs O)
    б) гаснуть, угасать ( flammae moriuntur O)
    jam moriente die St — на закате, когда уже смеркалось
    в) слабеть, ослабевать (memoria alicujus rei morĭtur C, T); изглаживаться из памяти, забываться, терять силу ( leges mortuae C); затихать
    3) выходить из употребления, устаревать ( verba moriuntur Q)

    Латинско-русский словарь > morior

  • 12 Ave, Caesar, Imperātor, moritūri te salūtant

    = Ave, Caesar, moritūri te salūtant
    Здравствуй, Цезарь, император, идущие на смерть приветствуют тебя.
    Приветствие римских гладиаторов, обращенное к императору.
    Засвидетельствовано у римского историка Светония, который рассказывает, что так должны были приветствовать императора Клавдия гладиаторы, отправлявшиеся на морское сражение, устроенное им на Фукинском озере ("Божественный Клавдий", 21).
    Публика обычно склонна считать Швейцарию неприступной страной и приравнивать вторгающуюся туда армию к тем римским гладиаторам, прощальный возглас которых: "Ave, Caesar, morituri te salutant", приобрел такую широкую известность. (Ф. Энгельс, Горная война прежде и теперь.)
    [ Елена Викторовна ] тихо, как будто даже застенчиво, ответила: в прежнее время люди жили веселее и не знали никаких предрассудков. Вот тогда, мне кажется, я была бы на месте и жила бы полной жизнью. О, древний Рим! Никто ее не понял, кроме Рязанова, который, не глядя на нее, медленно произнес своим бархатным актерским голосом классическую, всем известную латинскую фразу: Ave, Caesar, morituri te salutant. (А. И. Куприн, Яма.)
    Бухольцев внимательно посмотрел на Симохотова - Милые друзья мои, - продолжал он, - в эту минуту вы можете мне поверить, перед вами - обреченный на смерть. Как бишь это по-латыни? Я плох в этом. - Moriturus, - подсказал Бухольцев. - Ave, Caesar, morituri te salutant, - добавил восточный человек, по специальности филолог. (П. П. Гнедич, Искатели.)
    Вы кончили свое письмо с шиком: "Morituri te salutant!" Все мы morituri, потому, что никто из нас не может сказать про себя: naturus sum. [ Вместо nasciturus sum - "Мне предстоит родиться". - авт. ] (А. П. Чехов - А. С. Суворину, 8.XII 1892.)
    Печальное, гнетущее впечатление остается у нас по прочтении крестьянских стихотворений г. Каспровича. Ведь это morituri nos salutant. (Иван Франко, Из области науки и литературы.)
    Я до сих пор вижу его-[ Наполеона ] на коне, вижу эти бессмертные глаза на мраморном лице императора, с роковым спокойствием взирающие на проходящие мимо гвардейские полки - в то время он отправлял их в Россию, и все старые гренадеры смотрели на него так разумно-сурово, с такою жуткою преданностью, с такою горделивою готовностью к смерти: te, Caesar, morituri salutant. (Генрих Гейне, Английские фрагменты.)
    Моя комната оглашена грохотом колесниц, звоном труб, конским ржанием и шумом войск. Стекла дрожат, в ушах у меня звенит, сердце колотится, я сейчас крикну: Ave, Caesar, imperator. (Ромен Роллан, Кола Брюньон.)
    □ Смерть отжившего мира захватит и нас, спастись нельзя, наши исторические легкие не могут дышать другим воздухом, кроме заражённого, мы влечемся с ним в неминуемую гибель; она законна, необходима, мы чувствуем, что нас скоро будет не нужно; но исчезая с ним, но чувствуя такую необходимость, связавшую нас, мы нанесем ему еще самые злые удары и, погибая в разгроме и хаосе, радостно будем приветствовать новый мир - мир не наш - нашим "Умирающие приветствуют тебя, Кесарь". (А. И. Герцен, Письма из Франции и Италии.)

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Ave, Caesar, Imperātor, moritūri te salūtant

  • 13 gemo

    gemo, uī, itum, ere, I) intr. seufzen, ächzen, stöhnen, A) eig., absol., Cic. u. a.: hos pro me lugere, hos gemere, Cic.: inclamatio tot milium sub gladio gementium, Sen.: saepe indolescere, ut exulcerata et aegra corpora, quae ad tactus levissimos gemunt, Sen.: nullo gemit hic tibicina cornu, Iuven.: gem. desiderio alcis, Cic.: multum gemens, Phaedr.: multa gemens, Verg.: raucum gemens, Lucan. u. Sil.: acerba gemens, Ov. – B) poet. übtr., a) v. Tieren, girren, klagen, turtur gemit, girrt, Verg.: noctua gemit, krächzt, Prop.: illa gemens (capella), Avian.: feras cum hominibus gemere, Avian.: ad praesepe gemit leto moriturus inerti (equus), Ov. – b) v. Lebl., seufzen, ächzen = knacken, knarren, dröhnen, plaustra gemunt, Verg.: gubernacula gemunt, Plin. ep.: malus celeri saucius Africo antennaeque gemunt, Hor. – m. Abl. wovon? gemuit parvo mota fenestra sono, Ov.: vesana misto conventu delubra gemunt, Claud. – m. Abl. wodurch? cuneis gemit grave robur adactis, Val. Flacc.: gemit impositis incudibus antrum, Verg.: gemit ultima pulsu Thraca pedum, Verg. – m. sub u. Abl., gemuit sub pondere cymba, Verg. Aen. 6, 413. – c) brummen, schelten, Sen. de vit beat. 20, 6. – II) tr. etwas od. jmd. beseufzen, beklagen, über etw. seufzen, ächzen, klagen, priusquam evenat quod in pauperie mea senex graviter gemam, Enn. fr.: haec gemebant boni, Cic.: quominus occulte vestrum malum gemeretis, Cic.: hic status unā voce omnium gemitur, Cic.: Ityn flebiliter gemens (v. der Prokne als Schwalbe), Hor.: multa gemens ignominiam, Verg.: m. folg. Acc. u. Infin., Hor. ep. 1, 15, 7 u. 1, 20, 4. Ov. met. 3, 94. Mart. 9, 92, 2. – / gemebit = gemet, Vulg. (Amiat.) prov. 29, 2.

    lateinisch-deutsches > gemo

  • 14 immorior

    im-morior, mortuus sum, moritūrus, morī (in u. morior), in od. auf od. über od. bei etw. sterben, aquis, Ov.: tormentis, Sen. rhet.: sorori, sterbend aus die (tote) Schwester fallen, Ov.: apes immoriuntur in melle, Plin.: v. Gliedern, vulneri immoritur manus, Sen. poët.: manus immortua, ersterbende, Lucan. – übtr., für etw. sterben (bleiben); bei etw. sich halb zu Tode arbeiten = sich abquälen, legationi, Quint.: studiis, Hor.

    lateinisch-deutsches > immorior

  • 15 bereit

    bereit, paratus, zu etc., ad alqd od. mit Infin. (gefaßt, gerüstet; mit dem gehörigen Mute u. der subjektiv hinreichenden Kraft versehen). – promptus, zu etc., ad od. in alqd, od. bei etc., in alqa re (gleich-, schnell bei der Hand, schnell u. bereitwillig, da, wo es gilt); verb. promptus et paratus. – expeditus (ungehindert u. deshalb rasch, flink bei der Hand). – b., etwas zu tun, paratus facere alqd od. ad alqd faciendum. – Zuw. »bereit zu« m. Infin. = entschlossen zu etc. durch das bl. Partiz. Fut. Akt., z. B. ber. zu sterben, moriturus, periturus. – b. zum Absegeln, s. segelfertig: b. zum Kampfe, s. kampffertig. – b. sein (vgl. »in Bereitschaft stehen« unter »Bereitschaft«), praesto adesse, zu etwas, ad alqd: b. sein, etw. zu ertragen, non recusare alqd (z. B. molestias: u. ullam acerbitatem). – b. halten, ad manum habere (zur Hand haben, z. B. haec arma); expedire (zurechtmachen, z. B. arma); praeparare (im voraus instandsetzen, z. B. scaphas): b. machen. parare, instruere alqd: sich b. machen zu etw., se parare, se expedire ad alqd: sich b. halten, paratum promptumque esse; mit etw., providere, instruere alqd; in expedito habere alqd.

    deutsch-lateinisches > bereit

  • 16 entschließen, sich

    entschließen, sich, statuere, constituere, decernere, zu etwas, alqd, od. mit Infin. (festsetzen, sich bestimmen). – consilium capere mit Infin. od. mit Genet. des Gerund. (den [761] Entschluß fassen). – inducere animum od. in animum mit Infin. od. mit ut u. Konj. (es über sich gewinnen, sich fest vornehmen). – ase od. ab animo impetrare, ut od. ne etc. (es von sich erlangen). – descendere ad alqd (sich, wenn auch ungern, auf etwas einlassen; vgl. timide et pedetentim istuc descendere, sich schwer zu. diesem Schritt entschl.). – ich habe mich ungern, nicht ungern entschlossen zu etc., invitus feci, non invitus feci, ut etc. – ich bin fest entschlossen, stat mihi sententia: ich bin fest dazu entschlossen, fixum mihi istud ac deliberatum: ich bin fest entschlossen (es ist mein fester Entschluß), zu etc., certum estmihi consilium; certa res est; certum est (mihi); certum est deliberatumque; certum atque decretum est; destinatum od. obstinatum est mihi; mihi fixum ac deliberatum est; stat mihi (sententia); statutum habeo cum animo et deliberatum; alle mit folg. Infin. – entschlossen zu etc., durch das Partiz. Fut. Akt., z.B. entschl. zu sterben, moriturus; periturus. – fest entschlossen zu etc., obstinatus mit Infin. (z.B. mori). – sich zu nichts e. (zu keinem festen Entschluß gelangen) können, animi od. animo pendēre; varie od. in diversas partes distrahi; certum consilium capere non posse; certa aliqua in sententia consistere non posse; haereo, quid faciam; in incerto habeo, quidnam consilii capiam; non satis mihi constat, quid agam: sich nicht e. können, zu etc., ab animo impetrare non posse, ut etc.

    deutsch-lateinisches > entschließen, sich

  • 17 Tod

    Tod, mors (der Tod als Zerstörer). – letum [2289]( der Tod als Vertilger, mehr dicht.). – nex (der Tod als Würger; dah. der gewaltsame Tod, die Ermordung). – Oft durch die euphemistischen Ausdrücke: obitus. excessus vitae oder e vita. discessus e vita (das Hinscheiden). – finis od. exitus vitae (Lebensende). – interitus. exitium (Untergang, Vernichtung = gewaltsamer Tod). – der T. fürs Vaterland, mors pro patria oppetita: der T. im Kriege und in der Fremde, bellica peregrinaque mors: der T. im Feuer, s. Feuertod: der T. am Kreuze, s. Kreuzestod. – das Gefühl des Todes, moriendi sensus. – nach dem T., post mortem: nach jmds. T., alqo mortuo;mortuus: beim T., moriens: den T. vor Augen habend od. sehend, moriturus; periturus: den Tod schon im Herzen tragend, moribundus: einen schmachvollen T. vor Augen habend od. sehend, ignominiosā morte periturus: im Fall des T., mortis causā; si quid accĭderitmihi: noch im T. jmd. lieben, alqm mortuumamare: jmdm. noch im T. die größten Ehrenbezeigungen erweisen, alci mortuo honoresmaximos tribuere: dem T. nahe sein, mortivicinum esse; in vitae discrimine versari (in Todesgefahr schweben); animam agere (in den letzten Zügen liegen): den T. fühlen, morise sentire: den T. herannahen sehen, mortemadventare videre: einen leichten T. haben, facilem exitum habere od. sortitum esse: sich den T. antun, geben, mortem sibi consciscere od. sibi inferre: jmdm. den T. geben, jmd. den T. erleiden lassen, mortem alci afferre; morte alqm afficere: sich den T. zuziehen, in exitium sese praecipitare (z.B. von einem Kranken): in den T. gehen, ad mortemproficisci; mortem subire od. oppetere: in den sichern T. gehen, concurrere ad non dublam mortem: für jmd. in den T. gehen. emori,mortem occumbere pro alqo (vgl. »[sich] aufopfern für etc.«): den T. suchen, mortem petere od. expetere od. quaerere (z.B. in bello);ultro morti se offerre; im Kampfe, moriendicausā corpus suum offerre: sich den T. wünschen, mori velle. velle exire de vita (sterben wollen): mortem invocare (den Tod anrufen, herbeirufen, z.B. interdum): auf jmds. T. lauern, alcis morti inhiare: dort den T. finden, ibiinterire od. interfici: einen ehrenvollen Tod finden, honeste occumbere od. mori: mit dem T. bestrafen, morte multare. supplicioafficere. summo supplicio mactare. capite punire (eine Person); supplicio vindicarealqd (eine Sache): es steht der T. auf etwas, alci rei supplicium constitutum est: den T. von etwas haben, ex alqa re mori; estmihi alqd causa mortis: zu T. gefoltert werden, extortum mori: sich zu Tode (sich tot) lachen, risu mori; risu solvi in mortem: sich fast zu Tode (sich fast tot) lachen, risu paeneemori; risu rumpi oder dirumpi: sich zu T. fürchten, metu exanimari: sich vor etwas wie vor dem T. fürchten, alqd mortis instar putare: ich bin des Todes! perii! actum est!: ich will des Todes sein, wenn od. wenn nicht etc., moriar, peream, si od. nisi etc.: ich bin (ein Mann) des Todes, wenn etc., pereundum estmihi, si etc.: du bist des Todes, wenn du einen Laut von dir gibst, moriere, si miseris vocem: [2290] der T. ist kein Unglück, mori miserum non est.

    deutsch-lateinisches > Tod

  • 18 weihen

    weihen, I) eig.: dicare od. dedicare (z.B. aram: u. deo delubrum). – inaugurare (unter Befragung des Vogelflugs weihen, auch eine Person zum Priester). – consecrare (heiligen, z.B. aram: u. deo templum: u. alqm deum [zum G.]). – cultui divino sacrare (dem Dienste Gottes weihen, z.B. eine Jungfrau etc.; dah. »eine Geweihte Gottes«, virgo cultui divino sacrata). – initiare sacris u. bl. initiare (in einen geheimen Gottesdienst einweihen). – geweiht, sacratus; consecratus; sacer (heilig, als Eigentum der Götter); religiosus (unantastbar). – ein geweihter Ring, anulus mysticis disciplinis initiatus: eine geweihte Stätte, templum. – II) bildl.: dicare. dedicare (widmen). – offerre (darbringen, z.B. dis primitias). – jmdm. etw. w., alqm prosequi alqā re (gleichs. mit etw. geleiten, z.B. alqm gratā memoriā). – sein Leben ganz dem Vaterlande w., vitam suam totam patriae dedere. sich dem Tode w., [2660] se offerre ad mortem; se devovere, absol. od. für jmd., pro alqo (sich den unterirdischen Göttern weihen): dem Tode geweiht, morti destinatus (zum Tode bestimmt); moriturus. periturus (sterben, untergehen sollend): unfehlbar dem Tode geweiht, debitus iam destinatusque morti.

    deutsch-lateinisches > weihen

  • 19 deinceps

    [st1]1 [-] dĕinceps, adv: - [abcl][b]a - après (un lieu). - [abcl]b - successivement; qqf. toujours. - [abcl]c - par ordre, en suivant, sans interruption. - [abcl]d - ensuite, tout de suite après.[/b] [st1]2 [-] dĕinceps, cĭpĭtis (cĭpis), adj.: qui vient après, suivant.
    * * *
    [st1]1 [-] dĕinceps, adv: - [abcl][b]a - après (un lieu). - [abcl]b - successivement; qqf. toujours. - [abcl]c - par ordre, en suivant, sans interruption. - [abcl]d - ensuite, tout de suite après.[/b] [st1]2 [-] dĕinceps, cĭpĭtis (cĭpis), adj.: qui vient après, suivant.
    * * *
        Deinceps, Aduerbium. Columel. Quod quomodo fuciendum sit, non pigebit deinceps praecipere. En apres, Ci apres.
    \
        Qui primus eorum, qui secundus, qui deinceps moriturus esset. Cic. Et l'autre apres.
    \
        Tres fratres summo loco natos, video deinceps Tribunos plebis per triennium fore. Cic. Par ordre, De suite, L'un apres l'autre.

    Dictionarium latinogallicum > deinceps

  • 20 gemo

    gemo, uī, itum, ere, I) intr. seufzen, ächzen, stöhnen, A) eig., absol., Cic. u. a.: hos pro me lugere, hos gemere, Cic.: inclamatio tot milium sub gladio gementium, Sen.: saepe indolescere, ut exulcerata et aegra corpora, quae ad tactus levissimos gemunt, Sen.: nullo gemit hic tibicina cornu, Iuven.: gem. desiderio alcis, Cic.: multum gemens, Phaedr.: multa gemens, Verg.: raucum gemens, Lucan. u. Sil.: acerba gemens, Ov. – B) poet. übtr., a) v. Tieren, girren, klagen, turtur gemit, girrt, Verg.: noctua gemit, krächzt, Prop.: illa gemens (capella), Avian.: feras cum hominibus gemere, Avian.: ad praesepe gemit leto moriturus inerti (equus), Ov. – b) v. Lebl., seufzen, ächzen = knacken, knarren, dröhnen, plaustra gemunt, Verg.: gubernacula gemunt, Plin. ep.: malus celeri saucius Africo antennaeque gemunt, Hor. – m. Abl. wovon? gemuit parvo mota fenestra sono, Ov.: vesana misto conventu delubra gemunt, Claud. – m. Abl. wodurch? cuneis gemit grave robur adactis, Val. Flacc.: gemit impositis incudibus antrum, Verg.: gemit ultima pulsu Thraca pedum, Verg. – m. sub u. Abl., gemuit sub pondere cymba, Verg. Aen. 6, 413. – c) brummen, schelten, Sen. de vit beat. 20, 6. – II) tr. etwas od. jmd. beseufzen, beklagen, über etw. seufzen, ächzen, klagen, priusquam evenat quod in pauperie mea senex graviter gemam, Enn. fr.: haec ge-
    ————
    mebant boni, Cic.: quominus occulte vestrum malum gemeretis, Cic.: hic status unā voce omnium gemitur, Cic.: Ityn flebiliter gemens (v. der Prokne als Schwalbe), Hor.: multa gemens ignominiam, Verg.: m. folg. Acc. u. Infin., Hor. ep. 1, 15, 7 u. 1, 20, 4. Ov. met. 3, 94. Mart. 9, 92, 2. – gemebit = gemet, Vulg. (Amiat.) prov. 29, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gemo

См. также в других словарях:

  • morituri te salutant — Latin, lit. those about to die salute you, words addressed to emperor by gladiators upon entering the arena. Third person singular is moriturus te salutat, first person singular is moriturus te saluto …   Etymology dictionary

  • Samuel Johnson — For other people named Samuel Johnson, see Samuel Johnson (disambiguation). Samuel Johnson LLD MA Samuel Johnson c. 1772, painted by Sir Joshua Reynolds Born …   Wikipedia

  • Dying declaration — Evidence Part of the …   Wikipedia

  • Conrad Lycosthenes — (eigentlich Conrad Wolffhart, * 8. August 1518 in Rouffach (Oberelsaß); † 25. März 1561 in Basel) war Humanist und Enzyklopädist. Er gehört in die Reihe der bedeutenden polyhistorisch Gelehrten des 16. Jahrhunderts. Inhaltsverzeichnis …   Deutsch Wikipedia

  • Conrad Wolffhart — Conrad Lycosthenes Conrad Lycosthenes (eigentlich Conrad Wolffhart; * 1518 in Rouffach (Oberelsaß), † 25. März 1561 in Basel) war Humanist und Enzyklopädist. Er gehört in die Reihe der bedeutenden polyhistorisch Gelehrten des 16. Jahrhunderts.… …   Deutsch Wikipedia

  • Gasmac Gilmore — ist eine 2002 entstandene Wiener Rock Band, die sich anfangs auf Alternativ Metal mit Balkanrock Einflüssen spezialisiert hat. Aufsehen erregte die Band im Februar 2006, als sie in Wien einen U Bahn Waggon der Linie U4 kaperte und von Hütteldorf… …   Deutsch Wikipedia

  • Lycosthenes — Conrad Lycosthenes Conrad Lycosthenes (eigentlich Conrad Wolffhart; * 1518 in Rouffach (Oberelsaß), † 25. März 1561 in Basel) war Humanist und Enzyklopädist. Er gehört in die Reihe der bedeutenden polyhistorisch Gelehrten des 16. Jahrhunderts.… …   Deutsch Wikipedia

  • Partizip Futur Aktiv — Das Partizip Futur Aktiv, kurz PFA, ist in einigen Sprachen eine spezielle Verbform (Verbaladjektiv). Mit dem PFA kann eine spätere Handlung oder eine Absicht zum Ausdruck gebracht werden. In der deutschen Sprache gibt es jedoch nichts… …   Deutsch Wikipedia

  • Conrad Lycosthenes — Conrad Lycosthenes, né Conrad Wolffhart (1518 1561), était un savant, humaniste et un vulgarisateur des sciences alsacien du XVIe siècle. Diacre de Saint Léonard à Bâle, professeur de grammaire et de dialectique, Lycosthène avait une passion …   Wikipédia en Français

  • Conrad Veidt — Données clés Nom de naissance Hans Walter Conrad Weidt Naissance 22 janvier 1893 Potsdam, Allemagne. Nationalité  Allemande …   Wikipédia en Français

  • Conrad Wolffhart — Conrad Lycosthenes Conrad Lycosthenes Conrad Lycosthenes, né Conrad Wolffhart (1518 1561), était un savant et un vulgarisateur des sciences alsacien du XVIe siècle. Diacre de Saint Léonard à Bâle, professeur de grammaire et de dialectique,… …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»