Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

execrable

  • 1 dētestābilis

        dētestābilis e, adj. with comp.    [detestor], execrable, abominable, detestable: omen: nihil esse tam detestabile quam voluptatem: exemplum, L.: detestabilior immanitas.
    * * *
    detestabile, detestabilior -or -us, detestabilissimus -a -um ADJ
    detestable, execrable, abominable; subject to detestatio/curse

    Latin-English dictionary > dētestābilis

  • 2 detestandus

        detestandus adj.    [P. of detestor], execrable: fraus, Ta.

    Latin-English dictionary > detestandus

  • 3 exsecrātus (execr-)

        exsecrātus (execr-) adj.    [P. of exsecror], accursed, execrable, detestable: populo R.: columna.

    Latin-English dictionary > exsecrātus (execr-)

  • 4 in-testābilis

        in-testābilis e, adj.    with comp, infamous, execrable, detestable, abominable: homo, S.: saevitiā, Ta.: intestabilior et saevior, Ta.

    Latin-English dictionary > in-testābilis

  • 5 ne-fandus

        ne-fandus adj.,    unmentionable, impious, heinous, execrable, abominable: scelus: gens, V.: vehiculum, L.: fraus, Iu.—As subst n.: memores fandi atque nefandi, i. e. impiety, V.: omnia fanda nefanda, Ct.

    Latin-English dictionary > ne-fandus

  • 6 nefārius

        nefārius adj.    [nefas], impious, execrable, abominable, nefarious: consilium, S.: Atreus, H.: voluntates: facinus: scelus, Cs.—As subst n., a heinous act, crime: commemorare nefaria in socios: rem p. nefario obstringere, L.
    * * *
    nefaria, nefarium ADJ
    criminal, abominable

    Latin-English dictionary > nefārius

  • 7 sacer

        sacer cra, crum, adj. with sup.    [1 SAC-], dedicated, consecrated, devoted, sacred: aedes: aedificia: locus: iura sacerrima lecti, O.: luctus late, V.: aurum, L.: tus, O.: ales (as regarded in augury), V.: tempus, H.: commissum, a crime against religion: vitis (sacred to Bacchus), H.: robur, O.: aqua, H.: fontes, V.: sacer interpresque deorum Orpheus, H.: sacro Dianae celebris die, H.: terra sacra deorum est: Sacra Iovi quercus, O.: Cereri Polyphoetes, V.: mensis Manibus, O.—As nom prop.: legiones in Sacrum montem secessisse, to the Sacred mount (on the right bank of the Anio, three miles from Rome), L.: Sacra via, Holy street (between the Forum and the Capitol): Ibam forte viā Sacrā, H.— Regarded with reverence, holy, awful, venerable: silentium, H.; cf. ut sacrosancti habeantur, quibus ipsi dii neque sacri neque sancti sunt, L.— Devoted, forfeited, accursed, given over: sacer esto, H.: eum, qui cuiquam nocuerit, sacrum sanciri, L.: ut eius caput Iovi sacrum esset, L.— Accursed, execrable, detestable, horrible, infamous: Auri fames, V.: Remi Sacer nepotibus cruor, H.
    * * *
    sacra, sacrum ADJ
    sacred, holy, consecrated; accursed, horrible, detestable

    Latin-English dictionary > sacer

  • 8 abominandus

    abominanda, abominandum ADJ
    ill-omened, of evil omen; detestable, odious; execrable, abominable

    Latin-English dictionary > abominandus

  • 9 detestabilis

    dētestābĭlis, e, adj. [detestor], execrable, abominable, detestable (good prose):

    omen,

    Cic. Phil. 11, 5, 11; cf.:

    exsecratus populo Romano, detestabilis, etc.,

    id. ib. 2, 26 fin.:

    nihil esse tam detestabile tamque pestiferum quam voluptatem,

    id. de Sen. 12, 41; cf.

    res (with tetra, misera),

    id. Tusc. 3, 11 fin.:

    scelus,

    id. Lael. 8, 27:

    exemplum,

    Liv. 26, 48:

    voce,

    Suet. Vit. 10 et saep.— Comp., Cic. Off. 1, 17, 57; Vulg. Sap. 19, 13.— Sup. appears not to occur.— Adv., dētestābĭlĭter, abominably:

    quod nefarie, quod detestabiliter fecit,

    Lact. 5, 10, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > detestabilis

  • 10 detestabiliter

    dētestābĭlis, e, adj. [detestor], execrable, abominable, detestable (good prose):

    omen,

    Cic. Phil. 11, 5, 11; cf.:

    exsecratus populo Romano, detestabilis, etc.,

    id. ib. 2, 26 fin.:

    nihil esse tam detestabile tamque pestiferum quam voluptatem,

    id. de Sen. 12, 41; cf.

    res (with tetra, misera),

    id. Tusc. 3, 11 fin.:

    scelus,

    id. Lael. 8, 27:

    exemplum,

    Liv. 26, 48:

    voce,

    Suet. Vit. 10 et saep.— Comp., Cic. Off. 1, 17, 57; Vulg. Sap. 19, 13.— Sup. appears not to occur.— Adv., dētestābĭlĭter, abominably:

    quod nefarie, quod detestabiliter fecit,

    Lact. 5, 10, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > detestabiliter

  • 11 execrabilis

    exsē̆crābĭlis ( execr-), e, adj. [exsecror].
    I.
    Pass., execrable, accursed, detestable:

    exsecr. ac dirum solum,

    Val. Max. 1, 1, 15:

    nihil exsecrabilius,

    Plin. 9, 48, 72, § 155; Vulg. Levit. 11, 23 al.—
    II.
    Act., execrating:

    praeeuntibus exsecrabile carmen sacerdotibus,

    the song of cursing, of execration, Liv. 31, 17, 9:

    odium,

    i. e. raging, fearful, id. 9, 26, 4.— Adv.: exsē̆crābĭlĭter, execrably (only in comp.):

    tanto exsecrabilius me oderam,

    Aug. Conf. 8, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > execrabilis

  • 12 exsecrabilis

    exsē̆crābĭlis ( execr-), e, adj. [exsecror].
    I.
    Pass., execrable, accursed, detestable:

    exsecr. ac dirum solum,

    Val. Max. 1, 1, 15:

    nihil exsecrabilius,

    Plin. 9, 48, 72, § 155; Vulg. Levit. 11, 23 al.—
    II.
    Act., execrating:

    praeeuntibus exsecrabile carmen sacerdotibus,

    the song of cursing, of execration, Liv. 31, 17, 9:

    odium,

    i. e. raging, fearful, id. 9, 26, 4.— Adv.: exsē̆crābĭlĭter, execrably (only in comp.):

    tanto exsecrabilius me oderam,

    Aug. Conf. 8, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecrabilis

  • 13 exsecrandus

    ex-sē̆cror ( execr-), ātus, 1, v. dep. a. and n. [sacer], to curse, execrate.
    I.
    Prop. (class.;

    syn.: abominor, detestor, abhorreo, horreo, aversor, devoveo): te oderunt, tibi pestem exoptant, te exsecrantur,

    Cic. Pis. 40, 96;

    (with male precari),

    id. ib. 14, 33:

    aliquem,

    id. Leg. 1, 12, 33; id. Off. 3, 3, 11:

    consilia Catilinae,

    Sall. C. 48, 1:

    severitatem nimiam et assidua belli pericula,

    Just. 13, 1:

    superbiam regis,

    id. 39, 1:

    litem,

    Dig. 4, 7, 4 et saep.:

    in se ac suum ipsius caput,

    Liv. 30, 20, 7:

    exsecratus deinde in caput regnumque Prusiae,

    id. 39, 51 fin.:

    exsecratur Thyestes, ut naufragio pereat Atreus,

    Cic. Tusc. 1, 44, 107:

    verba exsecrantia,

    Ov. M. 5, 105 et saep.—
    * II.
    Transf., to take a solemn oath with imprecations (against its infringement):

    eamus omnis execrata civitas (= his votis cum exsecratione conceptis),

    Hor. Epod. 16, 36; cf. v. 18.
    ► *
    1.
    Also, act.: exsecro, āre: exsecrabant se ac suos, Afran. ap. Non. 473, 24; cf. Prisc. p. 797 P.—
    2.
    exsē̆crātus, a, um, in pass. signif. and as P. a., accursed, execrable, detestable:

    non te exsecratum populo Romano, non detestabilem, etc.... scias,

    Cic. Phil. 2, 26 fin.: exsules duo, Cato ap. Prisc. p. 792 P.:

    columna,

    Cic. Phil. 1, 2, 5; Vulg. Apoc. 21, 8.— Sup.:

    exsecratissima auguria,

    Plin. 28, 2, 5, § 27.—
    3.
    exsē̆crandus, a, um, as P. a., detestable (late Lat.); Vulg. Levit. 11, 10: libido, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 2 Huschke.— Sup.:

    exsecrandissimum nefas,

    Salv. Gub. D. 7, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecrandus

  • 14 exsecro

    ex-sē̆cror ( execr-), ātus, 1, v. dep. a. and n. [sacer], to curse, execrate.
    I.
    Prop. (class.;

    syn.: abominor, detestor, abhorreo, horreo, aversor, devoveo): te oderunt, tibi pestem exoptant, te exsecrantur,

    Cic. Pis. 40, 96;

    (with male precari),

    id. ib. 14, 33:

    aliquem,

    id. Leg. 1, 12, 33; id. Off. 3, 3, 11:

    consilia Catilinae,

    Sall. C. 48, 1:

    severitatem nimiam et assidua belli pericula,

    Just. 13, 1:

    superbiam regis,

    id. 39, 1:

    litem,

    Dig. 4, 7, 4 et saep.:

    in se ac suum ipsius caput,

    Liv. 30, 20, 7:

    exsecratus deinde in caput regnumque Prusiae,

    id. 39, 51 fin.:

    exsecratur Thyestes, ut naufragio pereat Atreus,

    Cic. Tusc. 1, 44, 107:

    verba exsecrantia,

    Ov. M. 5, 105 et saep.—
    * II.
    Transf., to take a solemn oath with imprecations (against its infringement):

    eamus omnis execrata civitas (= his votis cum exsecratione conceptis),

    Hor. Epod. 16, 36; cf. v. 18.
    ► *
    1.
    Also, act.: exsecro, āre: exsecrabant se ac suos, Afran. ap. Non. 473, 24; cf. Prisc. p. 797 P.—
    2.
    exsē̆crātus, a, um, in pass. signif. and as P. a., accursed, execrable, detestable:

    non te exsecratum populo Romano, non detestabilem, etc.... scias,

    Cic. Phil. 2, 26 fin.: exsules duo, Cato ap. Prisc. p. 792 P.:

    columna,

    Cic. Phil. 1, 2, 5; Vulg. Apoc. 21, 8.— Sup.:

    exsecratissima auguria,

    Plin. 28, 2, 5, § 27.—
    3.
    exsē̆crandus, a, um, as P. a., detestable (late Lat.); Vulg. Levit. 11, 10: libido, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 2 Huschke.— Sup.:

    exsecrandissimum nefas,

    Salv. Gub. D. 7, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecro

  • 15 exsecror

    ex-sē̆cror ( execr-), ātus, 1, v. dep. a. and n. [sacer], to curse, execrate.
    I.
    Prop. (class.;

    syn.: abominor, detestor, abhorreo, horreo, aversor, devoveo): te oderunt, tibi pestem exoptant, te exsecrantur,

    Cic. Pis. 40, 96;

    (with male precari),

    id. ib. 14, 33:

    aliquem,

    id. Leg. 1, 12, 33; id. Off. 3, 3, 11:

    consilia Catilinae,

    Sall. C. 48, 1:

    severitatem nimiam et assidua belli pericula,

    Just. 13, 1:

    superbiam regis,

    id. 39, 1:

    litem,

    Dig. 4, 7, 4 et saep.:

    in se ac suum ipsius caput,

    Liv. 30, 20, 7:

    exsecratus deinde in caput regnumque Prusiae,

    id. 39, 51 fin.:

    exsecratur Thyestes, ut naufragio pereat Atreus,

    Cic. Tusc. 1, 44, 107:

    verba exsecrantia,

    Ov. M. 5, 105 et saep.—
    * II.
    Transf., to take a solemn oath with imprecations (against its infringement):

    eamus omnis execrata civitas (= his votis cum exsecratione conceptis),

    Hor. Epod. 16, 36; cf. v. 18.
    ► *
    1.
    Also, act.: exsecro, āre: exsecrabant se ac suos, Afran. ap. Non. 473, 24; cf. Prisc. p. 797 P.—
    2.
    exsē̆crātus, a, um, in pass. signif. and as P. a., accursed, execrable, detestable:

    non te exsecratum populo Romano, non detestabilem, etc.... scias,

    Cic. Phil. 2, 26 fin.: exsules duo, Cato ap. Prisc. p. 792 P.:

    columna,

    Cic. Phil. 1, 2, 5; Vulg. Apoc. 21, 8.— Sup.:

    exsecratissima auguria,

    Plin. 28, 2, 5, § 27.—
    3.
    exsē̆crandus, a, um, as P. a., detestable (late Lat.); Vulg. Levit. 11, 10: libido, Mos. et Rom. Leg. Coll. 6, 4, 2 Huschke.— Sup.:

    exsecrandissimum nefas,

    Salv. Gub. D. 7, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > exsecror

  • 16 inexsecrabilis

    ĭn-exsecrābĭlis, e, adj., not execrable, not accursed, Not. Tir. p. 152.

    Lewis & Short latin dictionary > inexsecrabilis

  • 17 intestabilis

    1.
    in-testābĭlis, e, adj., that is incapable, by reason of misconduct, of being a witness or of making a will.
    I.
    Lit.:

    si quis ob carmen famosum damnetur, senatusconsulto expressum est, ut intestabilis sit, ergo nec testamentum facere poterit, nec ad testamentum adhiberi testis,

    Dig. 28, 1, 18.—
    II.
    Transf.
    A.
    Infamous, execrable, detestable, abominable:

    homo,

    Sall. J. 67 fin.; Hor. S. 2, 3, 181; Tac. A. 6, 40:

    intestabilis et sacer esto,

    Hor. S. 2, 3, 81.— Comp., Sall. H. Fragm. 1, 41, 1; Tac. H. 4, 42 fin.
    B.
    Of things:

    ars magica,

    Plin. 30, 2, 6, § 7:

    saevitia,

    Tac. A. 6, 51.
    2.
    intestābĭlis, e, adj. [in-, 2. testis], = 2. intestatus;

    in double sense with 1. intestabilis, II. A.,

    Plaut. Curc. 1, 1, 30; id. Mil. 5, 1, 24 (cf. Lorenz ad loc.).

    Lewis & Short latin dictionary > intestabilis

  • 18 nefandus

    nĕfandus, a, um, adj. [ne-fari, lit. not to be mentioned, unmentionable; hence], impious, heinous, execrable, abominable (mostly post-Aug.;

    syn. infandus): sperate deos memores fandi atque nefandi,

    i. e. wrong, impiety, Verg. A. 1, 543: nefandum adulterium, Cic. Fragm. ap. Quint. 5, 11, 12 (al. nefarium):

    nefandum vehiculum,

    Liv. 1, 59:

    nefandissima quaeque tyrannicae crudelitatis exercuit,

    Just. 16, 4, 11:

    fraus,

    Juv. 13, 174:

    sacri,

    id. 15, 116.—Of persons:

    homo nefandus,

    Plin. 28, 1, 2, § 9:

    nefandi homines,

    Quint. 1, 3, 17.— Sup.:

    aususne es, nefandissimum caput? etc.,

    Just. 18, 7, 10.—Hence, adv.: nĕfandē, impiously: multa nefande ausi, Sall. Fragm. ap. Prisc. p. 993 P. (dub: Dietsch. H. 1, 62, nefanda).— Sup.:

    nefandissime,

    Cassiod. Hist. Eccl. 10, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > nefandus

  • 19 nefarium

    nĕfārĭus, a, um, adj. [nefas], impious, execrable, abominable, nefarious (class.;

    syn.: impius, sacrilegus): homo nefarius et impius,

    Cic. Off. 2, 14, 51:

    nefarius Atreus,

    Hor. A. P. 186:

    voluntates consceleratae ac nefariae,

    Cic. Sull. 9, 28:

    scelestum ac nefarium facinus,

    id. Rosc. Am. 13, 37:

    singularis et nefaria crudelitas,

    Caes. B. G. 7, 77; Cic. Rep. 3, 9, 14:

    multa commemorare nefaria in socios,

    id. Off. 2, 8, 28:

    nefario scelere se obstringere,

    Caes. B. C. 2, 32: nuptiae. Gai. Inst. 1, 64.—
    II.
    Subst.: nĕfārĭum, ii, n., a heinous act, a crime: rem publicam nefario obstringere. Liv 9, 34.—Hence, adv.: nĕfārĭē, impiously, execrably, heinously, abominably:

    aliquid nefarie flagitioseque facere,

    Cic. Verr. 1, 13, 37; id. Div. in Caecil. 12, 38:

    nefarie moliri pestem patriae,

    id. Cat. 2, 1, 1:

    nefarie occisus pater,

    id. Rosc. Am. 11, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > nefarium

  • 20 nefarius

    nĕfārĭus, a, um, adj. [nefas], impious, execrable, abominable, nefarious (class.;

    syn.: impius, sacrilegus): homo nefarius et impius,

    Cic. Off. 2, 14, 51:

    nefarius Atreus,

    Hor. A. P. 186:

    voluntates consceleratae ac nefariae,

    Cic. Sull. 9, 28:

    scelestum ac nefarium facinus,

    id. Rosc. Am. 13, 37:

    singularis et nefaria crudelitas,

    Caes. B. G. 7, 77; Cic. Rep. 3, 9, 14:

    multa commemorare nefaria in socios,

    id. Off. 2, 8, 28:

    nefario scelere se obstringere,

    Caes. B. C. 2, 32: nuptiae. Gai. Inst. 1, 64.—
    II.
    Subst.: nĕfārĭum, ii, n., a heinous act, a crime: rem publicam nefario obstringere. Liv 9, 34.—Hence, adv.: nĕfārĭē, impiously, execrably, heinously, abominably:

    aliquid nefarie flagitioseque facere,

    Cic. Verr. 1, 13, 37; id. Div. in Caecil. 12, 38:

    nefarie moliri pestem patriae,

    id. Cat. 2, 1, 1:

    nefarie occisus pater,

    id. Rosc. Am. 11, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > nefarius

См. также в других словарях:

  • exécrable — [ ɛgzekrabl; ɛksekrabl ] adj. • 1355; lat. execrabilis → exécrer 1 ♦ Littér. Qu on doit exécrer, avoir en horreur. ⇒ abominable, détestable, odieux, répugnant. Fouquier Tinville « devint de plus en plus exécré et exécrable » (Michelet). 2 ♦ Cour …   Encyclopédie Universelle

  • execrable — EXECRABLE. adj. de tout genre. Detestable, dont on doit avoir horreur. Crime execrable. parricide execrable. c est un homme execrable. Il se dit fig. Par exaggeration des choses extremement mauvaises. Que dites vous de ce livre, de ce poëme? il… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • execrable — execrable, damnable, accursed, cursed mean so odious as to deserve cursing or condemning. In actual use they vary little if any in force and only slightly in implications, although usage to a certain extent limits their applications. Execrable is …   New Dictionary of Synonyms

  • Execrable — Ex e*cra*ble, a. [L. execrabilis, exsecrabilis: cf. F. ex[ e]crable. See {Execrate}.] Deserving to be execrated; accursed; damnable; detestable; abominable; as, an execrable wretch. Execrable pride. Hooker. {Ex e*cra*ble*ness}, n. {Ex e*cra*bly} …   The Collaborative International Dictionary of English

  • execrable — late 14c., from O.Fr. execrable, from L. execrabilis/exsecrabilis execrable, accursed, from execrari/exsecrari (see EXECRATE (Cf. execrate)). Related: Execrably …   Etymology dictionary

  • execrable — adjetivo 1. (antepuesto / pospuesto) Que merece ser condenado o aborrecido: El execrable crimen fue cometido por dos desaprensivos. Sinónimo: abominable …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • execrable — index arrant (onerous), bad (offensive), blameful, blameworthy, contemptible, contemptuous, depra …   Law dictionary

  • execrable — [adj] horrible, sickening abhorrent, abominable, accursed, atrocious, confounded, cursed, damnable, defective, deplorable, despicable, detestable, disgusting, foul, hateful, heinous, horrific, loathsome, low, monstrous, nauseous, obnoxious,… …   New thesaurus

  • execrable — et detestable, Sacer, Execrabilis, Deuotus …   Thresor de la langue françoyse

  • execrable — (Del lat. exsecrabĭlis). adj. Digno de execración …   Diccionario de la lengua española

  • execrable — ► ADJECTIVE ▪ extremely bad or unpleasant. DERIVATIVES execrably adverb. ORIGIN Latin execrabilis, from exsecrari curse …   English terms dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»