Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

adjoining

  • 1 contiguus

        contiguus adj.    [com-+TAG-], bordering, neighboring, adjoining, near, close: domos, O.: Aventino, Ta.: tibi, O.: missae hastae, within reach of, V.
    * * *
    contigua, contiguum ADJ
    near, adjoining/adjacent/neighboring; bordering upon; within reach; touching, contiguous; side by side; closely connected; allied

    Latin-English dictionary > contiguus

  • 2 proximus or proxumus

        proximus or proxumus adj. sup.    [prope], the nearest, next: vicinus, next neighbor, T.: oppida, Cs.: mare, S.: iter in Galliam, most direct, Cs.: paries cum proximus ardet, adjoining, H.: ex proximo vicini fundo deiectus: Belgae proximi sunt Germanis, Cs.: Proxima Campano ponti villula, close, H.: ager qui proximus finem Megalopolitarum est, L.: dactylus proximus a postremo, next to the last: proximus a dominā, O.: regio ab eā (urbe), Cu.—As subst m.: ut proximi iacentibus insisterent, those nearest, Cs.: ab proximis impetrare, their nearest neighbors, Cs.—As subst n., the neighborhood, vicinity, nearest place: quom in proximo hic sit aegra, next door, T.: vastatis proximis Illyrici, adjoining districts, L.—Fig., in time, the previous, last, latest, most recent: optime proximo civili bello de re p. meritus: proximis superioribus diebus: bellum tanto maiore quam proximo conatu apparatum est (i. e. quam proximo anno), L.: censor qui proximus ante me fuerat.— The next, following, ensuing, coming: proximā nocte, on the next night, Cs.: silentio proximae noctis editum vocem, L.: in proxumum annum consulatum petere: in proximum (sc. diem), Cu.—In order or rank, the next: summa necessitudo videtur esse honestatis, huic proxima incolumitatis: prima volnera... Proxima, O.: Proximos illi tamen occupavit Pallas honores, H.: proximum est ergo, ut quaeramus, we must next inquire: proximum est, ut doceam, etc., the next point is.—In value or merit, the next, nearest, most like: ut id habendum sit eo proximum, quod sit optimum: non nasci homini optimum est, proximum autem, etc., next best: proxima Phoebi Versibus ille facit, V.: proximum vero est, Porsinnam dedisse, etc., nearest the truth, L.—In relationship, the nearest, next, closest, next of kin, most like: illi genere, T.: cognatione: propinquitate, N.; cf. Negabat illa se esse culpae proximam, i. e. guilty, Ph.—As subst m., a near relation, next of kin: quaesivit proximum, paene alterum filium: iniuriosi in proximos: responderunt proximi, Ph.— Most devoted, most faithful: in dis patriis repetendis proximus fuit.

    Latin-English dictionary > proximus or proxumus

  • 3 finitimi

    fīnĭtĭmus or fīnĭtŭmus, a, um, adj. [finis; cf. maritimus], bordering upon, adjoining, neighboring (class.; syn.: vicinus, confinis, conterminus, contiguus, continens).
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.
    (α).
    With dat.:

    sumus enim finitimi Atinatibus,

    Cic. Planc. 9, 22:

    Galli Belgis,

    Caes. B. G. 2, 2, 3:

    homines bellicosi locis patentibus,

    id. ib. 1, 10, 2: regnum Ariobarzanis vestris vectigalibus, Cic. de lmp. Pomp. 2, 5:

    aër mari,

    id. N. D. 2, 39, 101:

    latus Boreae,

    i. e. bordering upon the north, northern, Hor. C. 3, 24, 38.—
    (β).
    Absol.:

    Romanos ea loca finitimae provinciae adjungere,

    Caes. B. G. 3, 2 fin.:

    Marsi,

    Hor. Epod. 16, 3:

    bellum,

    Caes. B. C. 2, 38, 1; cf. Ov. Tr. 4, 10, 111:

    civitates,

    Liv. 1, 32, 2.—
    B.
    Subst.: fīnĭtĭmi, ōrum, m., neighbors:

    bella cum finitimis felicissime multa gessit,

    Cic. Rep. 2, 9; cf.:

    finitimi ac vicini,

    id. Sull. 20, 58; id. de Imp. Pomp. 4, 9; Caes. B. G. 1, 2, 4; 1, 5, 4; 2, 16, 2 et saep. —
    II. (α).
    With dat.:

    unicuique virtuti finitimum vitium reperietur, ut audacia, quae fidentiae finitima est,

    Cic. Inv. 2, 54, 165; cf. id. de Or. 2, 44, 185:

    metus aegritudini,

    id. Tusc. 4, 30, 64:

    falsa veris,

    closely allied, id. Ac. 2, 21, 68:

    deterrimum genus optimo,

    id. Rep. 1, 42:

    consensus principum administrationi,

    id. ib. 1, 28:

    poëta oratori,

    id. de Or. 1. 16, 70; cf.:

    historia huic generi,

    id. Or. 20, 66:

    Autronii nomen finitimum maxime est hujus periculo et crimini,

    is very closely connected with, id. Sull. 25, 71.—
    (β).
    Absol.:

    illa, quae propinqua videntur et finitima esse,

    Cic. Inv. 2, 54, 165:

    artium studiorumque quasi finitima vicinitas,

    id. Brut. 42, 156:

    finitimum malum,

    id. Rep. 1, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > finitimi

  • 4 finitimus

    fīnĭtĭmus or fīnĭtŭmus, a, um, adj. [finis; cf. maritimus], bordering upon, adjoining, neighboring (class.; syn.: vicinus, confinis, conterminus, contiguus, continens).
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.
    (α).
    With dat.:

    sumus enim finitimi Atinatibus,

    Cic. Planc. 9, 22:

    Galli Belgis,

    Caes. B. G. 2, 2, 3:

    homines bellicosi locis patentibus,

    id. ib. 1, 10, 2: regnum Ariobarzanis vestris vectigalibus, Cic. de lmp. Pomp. 2, 5:

    aër mari,

    id. N. D. 2, 39, 101:

    latus Boreae,

    i. e. bordering upon the north, northern, Hor. C. 3, 24, 38.—
    (β).
    Absol.:

    Romanos ea loca finitimae provinciae adjungere,

    Caes. B. G. 3, 2 fin.:

    Marsi,

    Hor. Epod. 16, 3:

    bellum,

    Caes. B. C. 2, 38, 1; cf. Ov. Tr. 4, 10, 111:

    civitates,

    Liv. 1, 32, 2.—
    B.
    Subst.: fīnĭtĭmi, ōrum, m., neighbors:

    bella cum finitimis felicissime multa gessit,

    Cic. Rep. 2, 9; cf.:

    finitimi ac vicini,

    id. Sull. 20, 58; id. de Imp. Pomp. 4, 9; Caes. B. G. 1, 2, 4; 1, 5, 4; 2, 16, 2 et saep. —
    II. (α).
    With dat.:

    unicuique virtuti finitimum vitium reperietur, ut audacia, quae fidentiae finitima est,

    Cic. Inv. 2, 54, 165; cf. id. de Or. 2, 44, 185:

    metus aegritudini,

    id. Tusc. 4, 30, 64:

    falsa veris,

    closely allied, id. Ac. 2, 21, 68:

    deterrimum genus optimo,

    id. Rep. 1, 42:

    consensus principum administrationi,

    id. ib. 1, 28:

    poëta oratori,

    id. de Or. 1. 16, 70; cf.:

    historia huic generi,

    id. Or. 20, 66:

    Autronii nomen finitimum maxime est hujus periculo et crimini,

    is very closely connected with, id. Sull. 25, 71.—
    (β).
    Absol.:

    illa, quae propinqua videntur et finitima esse,

    Cic. Inv. 2, 54, 165:

    artium studiorumque quasi finitima vicinitas,

    id. Brut. 42, 156:

    finitimum malum,

    id. Rep. 1, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > finitimus

  • 5 finitumus

    fīnĭtĭmus or fīnĭtŭmus, a, um, adj. [finis; cf. maritimus], bordering upon, adjoining, neighboring (class.; syn.: vicinus, confinis, conterminus, contiguus, continens).
    I.
    Lit.
    A.
    Adj.
    (α).
    With dat.:

    sumus enim finitimi Atinatibus,

    Cic. Planc. 9, 22:

    Galli Belgis,

    Caes. B. G. 2, 2, 3:

    homines bellicosi locis patentibus,

    id. ib. 1, 10, 2: regnum Ariobarzanis vestris vectigalibus, Cic. de lmp. Pomp. 2, 5:

    aër mari,

    id. N. D. 2, 39, 101:

    latus Boreae,

    i. e. bordering upon the north, northern, Hor. C. 3, 24, 38.—
    (β).
    Absol.:

    Romanos ea loca finitimae provinciae adjungere,

    Caes. B. G. 3, 2 fin.:

    Marsi,

    Hor. Epod. 16, 3:

    bellum,

    Caes. B. C. 2, 38, 1; cf. Ov. Tr. 4, 10, 111:

    civitates,

    Liv. 1, 32, 2.—
    B.
    Subst.: fīnĭtĭmi, ōrum, m., neighbors:

    bella cum finitimis felicissime multa gessit,

    Cic. Rep. 2, 9; cf.:

    finitimi ac vicini,

    id. Sull. 20, 58; id. de Imp. Pomp. 4, 9; Caes. B. G. 1, 2, 4; 1, 5, 4; 2, 16, 2 et saep. —
    II. (α).
    With dat.:

    unicuique virtuti finitimum vitium reperietur, ut audacia, quae fidentiae finitima est,

    Cic. Inv. 2, 54, 165; cf. id. de Or. 2, 44, 185:

    metus aegritudini,

    id. Tusc. 4, 30, 64:

    falsa veris,

    closely allied, id. Ac. 2, 21, 68:

    deterrimum genus optimo,

    id. Rep. 1, 42:

    consensus principum administrationi,

    id. ib. 1, 28:

    poëta oratori,

    id. de Or. 1. 16, 70; cf.:

    historia huic generi,

    id. Or. 20, 66:

    Autronii nomen finitimum maxime est hujus periculo et crimini,

    is very closely connected with, id. Sull. 25, 71.—
    (β).
    Absol.:

    illa, quae propinqua videntur et finitima esse,

    Cic. Inv. 2, 54, 165:

    artium studiorumque quasi finitima vicinitas,

    id. Brut. 42, 156:

    finitimum malum,

    id. Rep. 1, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > finitumus

  • 6 ad-fīnis (aff-)

        ad-fīnis (aff-) e, adj.    (abl. īnī, C.; once īne, T.), adjoining, bordering on: fundo: gens Mauris, L.—Fig., related by marriage: Hegio nobis, T.— Hence, subst.

    Latin-English dictionary > ad-fīnis (aff-)

  • 7 cohaerēns

        cohaerēns ntis, adj.    [P. of cohaereo], adjoining, continuous: aedificia, Ta. — Fig., consistent: apta inter se et cohaerentia: non cohaerentia inter se dicere, inconsistent assertions. — Harmonious: oratio.
    * * *
    (gen.), cohaerentis ADJ
    touching, adjacent; holding together, coherent (literary work); being in accord

    Latin-English dictionary > cohaerēns

  • 8 comitium

        comitium ī, n    [com- + I-], a place of assembly, place of meeting: in comitio esse Spartae, i. e. the Ephoreium, N.—Esp., a place adjoining the Forum, in which the Comitia curiata were held, the comitium, C., Cs., L., Ta.; see also comitia.
    * * *
    place in Forum where comitia were held; comitia (pl.), assembly; elections

    Latin-English dictionary > comitium

  • 9 cōnexus

        cōnexus (not conn-), adj.    [P. of conecto], adjoining: aedificia, Ta.
    * * *
    I
    joined/linked; bound by ties; contiguous; related/associated/interdependent
    II
    connection; joining together; combination (L+S)

    Latin-English dictionary > cōnexus

  • 10 cōn-fīnis

        cōn-fīnis e, adj.,    bordering, conterminous, adjoining, contiguous: ager, L.: hi Senonibus, Cs.: potentiori, S.: caput collo, O.: litora prato, O.— Fig., nearly related, like, similar: carmina studio vestro, O.

    Latin-English dictionary > cōn-fīnis

  • 11 coniūnctus

        coniūnctus adj. with comp. and sup.    [P. of coniungo], connected: ratis coniuncta crepidine saxi Expositis scalis, V.—Of places, adjoining, bordering upon, near, close: loca castris, Cs.: Paphlagonia Cappadociae, N. — Connected by marriage, married: digno viro, V.—United by relationship, associated, allied, kindred, intimate, friendly: civium omnium sanguis, kindred: cum aliquo vinculis adfinitatis: equites concordiā coniunctissimi: sanguine, S.: propinquitatibus adfinitatibusque, Cs.: quis mihi debet esse coniunctior?: ab stirpe Atridis, V.: inter se coniunctissimi: Pompeium coniunctum (sc. sibi) non offendit, N.: sontibus, Cu.: populo R. civitas, Cs.: in re p., i. e. of the same party.—Fig., connected, pertaining, accordant, agreeing, conformable: esse quiddam inter nos: nihil cum virtute: iustitia intellegentiae: vanitati coniunctior quam liberalitati: libido scelere: constantia inter augures, harmonious.

    Latin-English dictionary > coniūnctus

  • 12 con-terminus

        con-terminus adj.,    bordering upon, adjoining, neighboring, bounding: gens, Ta.: morus fonti, O.: Sybaris nostris oris, O.—As subst n.: contermina Scythiae, the regions adjacent, Ta.

    Latin-English dictionary > con-terminus

  • 13 fīnitimus or fīnitumus

        fīnitimus or fīnitumus adj.    [finis], bordering upon, adjoining, neighboring: Galli Belgis, Cs.: aër mari: latus Boreae, i. e. bordering upon the north, H.: provincia, Cs.: Marsi, H.: finitimis inperat, next neighbors, S.: finitimi ac vicini.— Fig., bordering upon, nearly related, like, kindred, associated, connected: virtuti vitium: falsa veris: poëta oratori: historia huic generi: artium quasi finitima vicinitas, closest: malum.

    Latin-English dictionary > fīnitimus or fīnitumus

  • 14 forum

        forum ī, n    [1 FOR-], an open space, public place, court, market-place: forum, id est, vestibulum sepulcri: per fora loqui, Ta.: Pars forum celebrant, O.— A market-place, market, enclosure for selling, exchange: fora exstruere, Ta.: rerum venalium, S.: cui fora multa restarent, had many market-places to visit: boarium, the cattle-market (adjoining the circus), L.: holitorium, the vegetable-market, L.: piscatorium, the fish-market, L.— Prov.: Scisti uti foro, i. e. to act for your advantage, T.— A market-place, forum, public square, exchange (in each city, the centre of public life): Nunc forum quem spectat, i. e. all the people, H.: statua eius (Anici) Praeneste in foro statuta, I<*>: mane forum pete, H.—In Rome, esp. Forum Romanum, or Forum, an open space between the Capitoline and Palatine hills, surrounded by porticos and shops: toto quantum foro spatium est, L.: adripere verba de foro, pick up in the street: caruit foro Pompeius, i. e. was compelled to avoid: filiam in foro suā manu interemere: forumque Litibus orbum, H.: ut primum forum attigerim, i. e. engaged in public affairs: studia fori, Ta.: forum Mandabo siccis, i. e. affairs of state, H.: ut forum et iuris dictionem cum ferro et armis conferatis, the courts: cedat forum castris: Insanum, V.: forum agere, hold court: fori harena, Iu.: civitates, quae in id forum convenerant, that court-district: extra suum forum vadimonium promittere, jurisdiction: annos iam triginta in foro versaris, in trade: sublata erat de foro fides: hunc in foro non haberemus, i. e. he would have been bankrupt: Cedere foro, become bankrupt, Iu.: Forum Augustum (with an ivory statue of Apollo), O.; called forum, Iu.—As nom propr. of many market and assize towns.—Esp.: Appī, a markettown in Latium, on the Via Appia, C., H.: Aurelium, a small town on the Via Aurelia, C.
    * * *
    market; forum (in Rome); court of justice

    Latin-English dictionary > forum

  • 15 immineō (in-m-)

        immineō (in-m-) —, —, ēre,    to project over, lean towards, hang down over, overhang, overarch: Quos super silex Imminet, V.: imminente lunā, shining overhead, H.: in ore impuri hominis imminens, bending towards: gestu omni imminenti, bent towards him: collis urbi Imminet, commands, V.: moenibus tumulus, L.: caelumque quod imminet orbi, O.—To be near to, touch on, border upon, follow up: Imminet hic, sequiturque parem, O.: carcer imminens foro, adjoining, L.: imminentes domini, i. e. future, Ta.—To threaten, menace: instabat agmen atque universum imminebat, Cs.: Imbrium divina avis imminentūm, H.: cum Karthago huic imperio immineret: imminent reges Asiae: Parthi Latio, H.—Fig., to strive eagerly after, be eager for, long for, be intent upon: avaritiā imminenti esse: in exercitūs opprimendi occasionem, L.: ad caedem: ei potestati, L.: exitio coniugis, O.—To be at hand, impend: ea, quae cottidie imminent: mors, quae cottidie imminet: imminentium nescius, Ta.

    Latin-English dictionary > immineō (in-m-)

  • 16 iungō

        iungō ūnxī, ūnctus, ere    [IV-], to join together, unite, connect, attach, fasten, yoke, harness: Narcissum et florem anethi, V.: ostia, shut, Iu.: iunctas quatere fenestras, H.: oscula, exchange, O.: da iungere dextram, clasp, V.: Ticinum ponte, span, L.: ratibus flumen, bridge, L.: iunctae umbone phalanges, Iu.: pontīs et propugnacula, i. e. connect the bulwarks by bridges, V.: hoc opus ut aedificio iungatur, Cs.: Humano capiti cervicem equinam, H.: mortua corpora vivis, V.: se Romanis, L.: Ne castris iungant (i. e. se), V.: tigna bina inter se, Cs.: corpora inter se iuncta: erat cum pede pes iunctus, O.: digitis medio cum pollice iunctis, O.—To harness, yoke, attach: angues ingentes alites iuncti iugo, Pac. ap. C.: iunge pares, i. e. in pairs, V.: grypes equis, V.: curru Equos, to the car, V.: raeda equis iuncta: iuncta vehicula mille, L.—In P. pass., adjoining, continuous with: iuncta pharetratis Sarmatis ora Getis, O.—Of troops, etc., to join, unite: cum fratre copias, L.: agmina, V.— To add, give in addition: Commoda praeterea iungentur multa caducis, Iu.— To make by joining: camera lapideis fornicibus iuncta, built with, S.—To bring together, join, unite: cum hominibus consuetudines: an virtus et voluptas inter se iungi possint.—Of persons, to join, unite, bring together, associate, attach, ally: nos sibi amicos, T.: se tecum omni scelere: se Romanis, make an alliance with, L.: (eam) conubio, give in marriage, V.: me sibi, marry, V.: variis albae iunguntur columbae, O.: si populus R. foedere iungeretur regi, L.: hospitio cum iungeret absens (i. e. se), V.—To make by joining, enter into: cum hominibus amicitias: societatem cum populo R., L.—Of words, to join, unite, make by joining, compound: iuncta verba: carmina, compose, V.

    Latin-English dictionary > iungō

  • 17 iungō

        iungō ūnxī, ūnctus, ere    [IV-], to join together, unite, connect, attach, fasten, yoke, harness: Narcissum et florem anethi, V.: ostia, shut, Iu.: iunctas quatere fenestras, H.: oscula, exchange, O.: da iungere dextram, clasp, V.: Ticinum ponte, span, L.: ratibus flumen, bridge, L.: iunctae umbone phalanges, Iu.: pontīs et propugnacula, i. e. connect the bulwarks by bridges, V.: hoc opus ut aedificio iungatur, Cs.: Humano capiti cervicem equinam, H.: mortua corpora vivis, V.: se Romanis, L.: Ne castris iungant (i. e. se), V.: tigna bina inter se, Cs.: corpora inter se iuncta: erat cum pede pes iunctus, O.: digitis medio cum pollice iunctis, O.—To harness, yoke, attach: angues ingentes alites iuncti iugo, Pac. ap. C.: iunge pares, i. e. in pairs, V.: grypes equis, V.: curru Equos, to the car, V.: raeda equis iuncta: iuncta vehicula mille, L.—In P. pass., adjoining, continuous with: iuncta pharetratis Sarmatis ora Getis, O.—Of troops, etc., to join, unite: cum fratre copias, L.: agmina, V.— To add, give in addition: Commoda praeterea iungentur multa caducis, Iu.— To make by joining: camera lapideis fornicibus iuncta, built with, S.—To bring together, join, unite: cum hominibus consuetudines: an virtus et voluptas inter se iungi possint.—Of persons, to join, unite, bring together, associate, attach, ally: nos sibi amicos, T.: se tecum omni scelere: se Romanis, make an alliance with, L.: (eam) conubio, give in marriage, V.: me sibi, marry, V.: variis albae iunguntur columbae, O.: si populus R. foedere iungeretur regi, L.: hospitio cum iungeret absens (i. e. se), V.—To make by joining, enter into: cum hominibus amicitias: societatem cum populo R., L.—Of words, to join, unite, make by joining, compound: iuncta verba: carmina, compose, V.

    Latin-English dictionary > iungō

  • 18 adjacens

    I
    (gen.), adjacentis ADJ
    adjacent, neighboring
    II
    adjacent/neighboring areas/regions/parts (pl.); adjoining country

    Latin-English dictionary > adjacens

  • 19 adtiguus

    adtigua, adtiguum ADJ
    contiguous, adjoining, adjacent, neighboring

    Latin-English dictionary > adtiguus

  • 20 adtubernalis

    Latin-English dictionary > adtubernalis

См. также в других словарях:

  • Adjoining — Ad*join ing, a. Joining to; contiguous; adjacent; as, an adjoining room. The adjoining fane. Dryden. [1913 Webster] Upon the hills adjoining to the city. Shak. [1913 Webster] Syn: Adjacent; contiguous; near; neighboring; abutting; bordering. See… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • adjoining — index accession (annexation), adjacent, close (near), contiguous, immediate (not distant), local …   Law dictionary

  • adjoining — adj *adjacent, contiguous, abutting, tangent, conterminous, juxtaposed Analogous words: joined, connected (see JOIN vb): attached (see FASTEN) Antonyms: detached, disjoined Contrasted words: removed, *distant, remote, far …   New Dictionary of Synonyms

  • adjoining — [adj] being next to abutting, adjacent, approximal, bordering on, connecting, conterminous, contiguous, coterminous, impinging, interconnecting, joined, joining, juxtaposed, near, neighboring, next door, touching, verging; concept 586 Ant.… …   New thesaurus

  • adjoining — [ad join′iŋ; a join′iŋ, ə join′iŋ] adj. touching at some point or along a line; contiguous SYN. ADJACENT …   English World dictionary

  • adjoining — In its etymological sense, touching or contiguous. as distinguished from lying near or adjacent. Re Ward, 52 NY 395, 397. In certain contexts, close or near to. Matthews v Kimball, 70 Ark 451, 464, 69 SW 547. So, lands separated by a public way… …   Ballentine's law dictionary

  • adjoining — /euh joy ning/, adj. being in contact at some point or line; located next to another; bordering; contiguous: the adjoining room; a row of adjoining town houses. [1485 95; ADJOIN + ING2] Syn. ADJOINING, ADJACENT, BORDERING all mean near or close… …   Universalium

  • adjoining — adjacent, adjoining An adjacent property is normally one that is nearby without necessarily touching the one being considered in relation to it. Similarly, adjacent angles in a triangle are separated by the length of one side of the triangle, an… …   Modern English usage

  • adjoining — ad•join•ing [[t]əˈdʒɔɪ nɪŋ[/t]] adj. being in contact at some point or line; bordering; contiguous • Etymology: 1485–95 syn: adjoining, adjacent both mean near or close to something. adjoining implies touching at a common point or line: adjoining …   From formal English to slang

  • Adjoining — Adjoin Ad*join , v. t. [imp. & p. p. {Adjoined}; p. pr. & vb. n. {Adjoining}.] [OE. ajoinen, OF. ajoindre, F. adjoindre, fr. L. adjungere; ad + jungere to join. See {Join}, and cf. {Adjunct}.] To join or unite to; to lie contiguous to; to be in… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • adjoining — adjective /ʌˈʤɔɪn.ɪŋ/ Being in contact at some point or line; joining to; contiguous; bordering: an adjoining room. Syn: adjacent, bordering Ant: separated …   Wiktionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»