Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

a+reckoning

  • 41 Kalendae

    Kălendae ( Cal-; v. the letter K), ārum, f. [root kal-, cal-; Gr. kaleô; Lat. calāre, clamo; cf. Varr. L. L. 6, § 27 Müll.; prop., the day when the order of days was proclaimed; hence], the Calends, the first day of the month: primi dies nominati Kalendae, ab eo quod his diebus calantur ejus mensis nonae a pontificibus, quintanae an septimanae sint futurae, Varr. L. L. l. l.; Macr. S. 1, 15:

    sed heus tu, ecquid vides Kalendas venire, Antonium non venire?

    Cic. Att. 2, 2, 3:

    litteras accepi datas pridie Kalendas Maias,

    on the last day of April, id. ib. 13, 20, 1.—Interest was due on the first day of each month;

    hence: tristes Kalendae,

    Hor. S. 1, 3, 87:

    celeres,

    Ov. R. Am. 561.—This reckoning of time was Roman only;

    hence: Kalendae Ausoniae,

    Ov. F. 1, 55.—Prov.: ad Kalendas Graecas solvere, i. e. never, August. ap. Suet. Aug. 87.—

    The Kalends were sacred to Juno,

    Ov. F. 1, 55; Macr. S. 1, 15;

    hence the first day of the year, Kalendae Martiae, was celebrated as a festival of married women, the Matronalia: dabat, sicut Saturnalibus viris apophoreta, ita per Kalendas Martias feminis,

    Suet. Vesp. 19:

    Martiis caelebs quid agam Kalendis,

    Hor. C. 3, 8, 1:

    scis certe, puto, vestra jam venire Saturnalia, Martias Kalendas,

    Mart. 5, 84, 10; Dig. 24, 1, 31, § 8;

    hence: femineae Kalendae = Kal. Mart.,

    Juv. 9, 53:

    Kalendae Sextae,

    the Calends of June, Ov. F. 6, 181:

    Kalendae Germanicae,

    the Calends of September, Inscr. Orell. 4949 (cf.:

    in memoriam patris Septembrem mensem Germanicum appellavit,

    Suet. Calig. 15):

    Kalendae Januariae primae,

    of next January, Cato, R. R. 147 sq.; Inscr. Orell. 3121.—
    II.
    Transf., a month:

    nec totidem veteres, quot nunc, habuere Kalendas,

    Ov. F. 3, 99:

    intra septimas Kalendas,

    Mart. 1, 100, 6; 10, 75, 7; Dig. 45, 1, 46.

    Lewis & Short latin dictionary > Kalendae

  • 42 numerus

    nŭmĕrus, i, m. [Gr. nemô, to distribute; cf.: numa, nemus, nummus], a number.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    illi octo cursus septem efficiunt distinctos intervallis sonos: qui numerus rerum omnium fere nodus est,

    Cic. Rep. 6, 18, 18; cf. Macr. Somn. Scip. 1, 6:

    duo hi numeri,

    Cic. Rep. 6, 12, 12:

    consummare perfectissimum numerum, quem novem novies multiplicata componunt,

    Sen. Ep. 58:

    numerumque referri Jussit,

    that their number should be counted, Verg. E. 6, 85; cf.: numerus argenteorum facilior usui est, the counting, reckoning. Tac. G. 5 fin.: sed neque quam multae species, nec nomina quae sint Est numerus;

    neque enim numero conprendere refert,

    cannot be counted, Verg. G. 2, 104:

    eorumque nummorum vis et potestas non in numero erat, sed in pondere,

    Gai. Inst. 1, 122.—
    B.
    In partic.
    1.
    A certain collective quantity, a body, number of persons or things: tunc deinceps proximi cujusque collegii... in sortem coicerentur, quoad is numerus effectus esset, quem ad numerum in provincias mitti oporteret, S. C. ap. Cic. Fam. 8, 8, 8:

    haec in Aeduorum finibus recensebantur numerusque inibatur,

    Caes. B. G. 7, 76; Liv. 38, 22:

    eum clavum, quia rarae per ea tempora litterae erant, notam numeri annorum fuisse ferunt,

    Liv. 7, 3:

    Pompilius ad pristinum numerum duo augures addidit,

    Cic. Rep. 2, 14, 26:

    haec enim sunt tria numero,

    in number, altogether, id. de Or. 2, 28, 121:

    classis mille numero navium,

    id. Verr. 2, 1, 18, § 48:

    oppida sua omnia, numero ad duodecim, incendunt,

    Caes. B. G. 1, 5:

    ad duorum milium numero ex Pompeianis cecidisse reperiebamus,

    id. B. C. 3, 53: reliqui omnes, numero quadraginta, interfecti, Sall [p. 1226] J. 53, 4; cf. id. ib. 93, 8:

    cum magnus piratarum numerus deesset,

    Cic. Verr. 2, 5, 28, § 72:

    ad eorum numerum,

    to the full number of them, id. ib. 2, 5, 28, § 73; id. Q. Fr. 2, 13; Caes. B. G. 5, 20:

    si naves suum numerum haberent,

    Cic. Verr. 2, 5, 51, § 133:

    supra numerum,

    superfluous, Suet. Ner. 15; id. Claud. 25:

    magnus numerus frumenti,

    a great quantity, Cic. Verr. 2, 2, 72, § 176; cf. id. Planc. 26, 64; Caes. B. C. 2, 18:

    vini,

    Cic. Phil. 2, 28, 66; so without an adj., like the Engl. number, for a great number:

    est (in eādem provinciā) numerus civium Romanorum atque hominum honestissimorum,

    id. Font. 5, 13 (1, 3):

    plures numero tuti,

    Tac. A. 14, 49 fin.:

    sed illos Defendit numerus,

    Juv. 2, 46; cf. Verg. E. 7, 52:

    latet in numero virtus,

    Sil. 1, 323.—
    2.
    In plur.: numeri, the mathematics, astronomy:

    ut a sacerdotibus barbaris numeros et caelestia acciperet,

    Cic. Fin. 5, 29, 87:

    Thales hoc etiam numeris inquirit et astris,

    Sid. 15, 79:

    numerisque sequentibus astra,

    Stat. Th. 4, 411. —Rarely in sing., Claud. Cons. Mall. 130.—
    3.
    In milit. lang., a division of the army, a troop, band (post-Aug.):

    sparsi per provinciam numeri,

    Tac. Agr. 18; cf.:

    plena urbs exercitu insolito: multi ad hoc numeri e Germaniā ac Britanniā,

    id. H. 1, 6:

    nondum distributi in numeros erant,

    Plin. Ep. 10, 29 (38), 2:

    revocare ad officium numeros,

    Suet. Vesp. 6:

    militares numeri,

    cohorts, Amm. 14, 7, 19:

    in numeris esse,

    to be enrolled, Dig. 29, 1, 43; cf. ib. 29, 1, 38; Claud. Epith. Pall. et Celer. 86; Inscr. Grut. 1096. —
    4.
    Like the Gr. arithmos, a mere number, opp. to quality, worth:

    nos numerus sumus et fruges consumere nati,

    we are mere numbers, ciphers, Hor. Ep. 1, 2, 27; cf. Juv. 2, 46 supra.—
    5.
    In gram., a number (singular, plural, dual), Varr. L. L. 9, § 65 sq. Müll.; Quint. 1, 4, 27; 1, 5, 42; 47; 1, 6, 25 et saep. —
    C.
    Transf., poet., dice (marked with numbers):

    seu ludet numerosque manu jactabit eburnos,

    Ov. A. A. 2, 203:

    et modo tres jactet numeros,

    id. ib. 3, 355; cf. Suet. Tib. 14, 2.—
    II.
    Trop., number, rank, place, position, estimation, relation, class, category (cf.:

    nomen, locus, in loco, in vicem): me adscribe talem (i. e. talium) in numerum,

    Cic. Phil. 2, 13, 33:

    in illo antiquorum hominum numero reponi,

    id. Verr. 2, 3, 90, § 210:

    in deorum numero haberi,

    id. N. D. 3, 19, 48:

    reponere,

    id. ib. 3, 3, 21:

    referre,

    id. ib. 3, 1, 12:

    numero beatorum aliquem eximere,

    Hor. C, 2, 2, 18:

    si quo in numero illud, quod per similitudinem affertur, et quo in loco illud, cujus causā affertur, haberi conveniat, ostendetur,

    Cic. Inv. 2, 50, 151; id. Verr. 2, 2, 54, § 134:

    ex hoc numero hunc esse,

    id. Arch. 7, 16:

    parentis numero alicui esse,

    id. Div. in Caecil. 19, 61 sq.:

    in hostium numero habere aliquem,

    Caes. B. G. 1, 28:

    ducere in numero hostium,

    id. ib. 6, 32:

    hujus originis apud veteres numerus erat exilis,

    Amm. 23, 6, 35: in numero esse, to be of the number of, to be reckoned among, to be any thing, Lucr. 5, 180:

    Q. Aelius Tubero fuit illo tempore nullo in oratorum numero,

    Cic. Brut. 31, 117:

    sine actione summus orator esse in numero nullo potest,

    id. de Or. 3, 56, 213:

    quo sunt in numero Curiosolites, etc.,

    Caes. B. G. 7, 75, 4; 3, 7, 2; Nep. Att. 1, 4:

    quo in numero ego sum,

    Cic. Fam. 13, 23, 1; Caes. B. C. 2, 44, 3; 3, 53, 2:

    qui in eo numero fuisset,

    Cic. Phil. 2, 11, 25; id. Fl. 4, 9; id. Fam. 7, 6, 1:

    quo in numero hi quoque fuerunt,

    Liv. 39, 36 fin.Without in:

    ut civium numero simus,

    Liv. 4, 4, 12; 7, 30, 19; 30, 42, 9; 4, 56, 11;

    36, 35, 9: aliquem hostium numero habere,

    Caes. B. G. 6, 6, 3; id. B. C. 3, 82, 3; id. B. G. 6, 21, 2:

    qui hostium numero non sunt,

    Cic. Phil. 13, 5, 11; id. Brut. 20, 78:

    aliquo numero esse,

    to be of some repute, id. Fam. 1, 10; Caes. B. G. 6, 13, 1; cf. Cic. Or. 62, 208; id. de Or. 3, 9, 33:

    Bambalio quidam, homo nullo numero,

    of no account, Cic. Phil. 3, 6, 16:

    numerum aliquem obtinere,

    id. Brut. 47, 175.—
    B.
    A part of a whole, member, category:

    omnes numeros virtutis continet,

    Cic. Fin. 3, 7, 24:

    varium et elegans omni fere numero poëma,

    id. Ac. 1, 3, 9:

    mundus perfectus expletusque omnibus suis numeris atque partibus,

    id. N. D. 2, 13, 37:

    animalia imperfecta suisque Trunca vident numeris,

    Ov. M. 1, 427; 7, 126:

    quid omnibus numeris praestantius?

    Quint. 10, 1, 91:

    liber numeris omnibus absolutus,

    Plin. Ep. 9, 38; cf. of the days of the month: luna alternis mensibus XXX. implebit numeros, alternis vero detrahet singulos, Plin. 18, 32, 75, § 325.—Hence, omnium numerorum esse, to be complete, perfect, Petr. 68:

    puer omnium numerūm,

    id. ib. 63. And, on the contrary:

    deesse numeris suis,

    to be deficient, Ov. Am. 3, 8, 11.—
    C.
    Order:

    quaecumque in foliis descripsit carmina virgo, Digerit in numerum,

    Verg. A. 3, 446.—
    D.
    An office, duty, part:

    ad numeros exige quidque suos,

    Ov. R. Am. 372:

    Veneri numeros eripere suos,

    id. H. 4, 88; id. Am. 3, 7, 18; cf. id. ib. 3, 7, 26:

    verae numeros modosque ediscere vitae,

    Hor. Ep. 2, 2, 143.—
    E.
    Musical measure, time, rhythm, harmony, numbers:

    in numerum exsultant,

    Lucr. 2, 631:

    in musicis numeri, et voces et modi, etc.,

    Cic. de Or. 1, 42, 187; Quint. 9, 4, 126:

    histrio si paulum se movet extra numerum,

    Cic. Par. 3, 2, 26; Quint. 12, 2, 12:

    sit igitur hoc cognitum, in solutis etiam verbis inesse numeros,

    Cic. Or. 56, 190:

    Isocrates verbis solutis numeros primus adjunxit,

    id. ib. 52, 174:

    in solutā oratione... modum tamen et numerum quendam oportere servari,

    id. Brut. 8, 32:

    multum interest, utrum numerosa sit, id est similis numerorum, an plane e numeris constet oratio,

    id. Or. 65, 220:

    redigere omnes fere in quadrum numerumque sententias,

    id. ib. 61, 208.—Hence, quamvis nil extra numerum fecisse modumque Curas, nothing out of measure, improper, Hor. Ep. 1, 18, 59.—
    2.
    A measure, number, in poetry:

    nam cum sint numeri plures, iambum et trochaeum frequentem segregat ab oratore Aristoteles,

    Cic. de Or. 3, 47, 182; id. Or. 64, 215:

    numeris nectere verba,

    Ov. P. 4, 2, 30; 4, 2, 5:

    numeros memini, si verba tenerem,

    i. e. the tune, Verg. E. 9, 45:

    numerisque fertur Lege solutis,

    Hor. C. 4, 2, 11.—
    3.
    A verse, in gen. ( poet.):

    arma gravi numero violentaque bella parabam Edere,

    i. e. verses in heroic metre, Ov. Am. 1, 1, 1:

    impares,

    i. e. elegiac verses, id. ib. 3, 1, 37.—Hence, nŭmĕrō (abl.), adverb., lit., measured according to number or time, i. e. precisely, exactly, just (only ante-class.; freq. in Plautus; not found in Ter. or Lucr.).
    A.
    Just, precisely, at the right time, on the instant: numero mihi in mentem fuit. Plaut. Am. 1, 1, 25: neminem vidi, qui numero sciret, quod scitu est opus, Naev. ap. Fest. p. 170 Müll.—
    B.
    Quickly, rapidly, soon:

    numero significat cito,

    Non. 352, 16 sq.:

    (apes) si quando displicatae sunt, cymbalis et plausibus numero reducunt in locum unum,

    Varr. R. R. 3, 16, 7. —With nimis: perfalsum et abs te creditum numero nimis, too quickly, too soon, Afran. ap. Paul. ex Fest. p. 170 Müll.: numquam nimis numero quemquam vidi facere, quam facto est opus, Turp. ap. Non. 352, 20.—
    2.
    In a bad sense, too quickly, too hastily, too soon:

    Menaechme, numero huc advenis ad prandium: Nunc opsonatu redeo,

    Plaut. Men. 2, 2, 13:

    numero dicis,

    id. Cas. 3, 5, 28; id. Mil. 5, 1, 6:

    o Apella, o Zeuxis pictor, Cur numero estis mortui, hinc exemplum ut pingeretis?

    why have you died too soon? id. Poen. 5, 4, 102; Afran. ap. Non. 352, 26; id. ap. Paul. ex Fest. l. l.

    Lewis & Short latin dictionary > numerus

  • 43 October

    1.
    Octōber, bris, adj. [id.], of or belonging to the eighth (month), the eighth, October, originally the eighth month of the Roman year, reckoning from March;

    usually connected with mensis: mense Octobri,

    Vell. 2, 56; Suet. Aug. 35; id. Dom. 13 al.:

    Octobres Idus,

    Mart. 12, 67, 3:

    Kalendae,

    id. 10, 87, 1: October equus appellatur, qui in campo Martio mense Octobri immolatur quot annis Marti, bigarum victricum dexterior, Paul. ex Fest. p. 178 Müll.— Subst.: Octōber, bris, m., October, Col. 11, 3 al.
    2.
    October, a Roman surname, Inscr. Marin. Fratr. Arval. p. 564.

    Lewis & Short latin dictionary > October

  • 44 pridie

    prīdĭē, adv. [from the obsol. pri (whence prior, primus, pridem) and dies].
    I.
    Lit., on the day before (class.; opp. postridie).— Constr. absol., with acc. of the day from which the reckoning was made, or with quam (class.); also, with gen. (class. only in the phrase pridie ejus diei).
    (α).
    Absol., Plaut. Stich. 1, 2, 65:

    cui cum pridie frequentes essetis assensi, postridie ad spem estis inanem pacis devoluti,

    Cic. Phil. 7, 4, 14:

    postero die tropaeum posuit, quo loco pridie pugnatum est,

    Nep. Dat. 8, 3:

    pridie asservata materia,

    Plin. 18, 11, 26, § 104.—
    (β).
    With quam:

    si hic pridie natus foret, quam hic est,

    Plaut. Mil. 4, 2, 91:

    pridie quam ego Athenas veni,

    Cic. Att. 5, 11, 6:

    haec epistula est pridie data quam illa,

    id. ib. 3, 8, 2.—
    (γ).
    With gen.:

    pridie ejus diei,

    on the day before this day, the day before, Caes. B. G. 1, 47:

    insidiarum,

    the day before the ambush, Tac. A. 15, 54:

    Kalendarum,

    Dig. 28, 1, 5.—
    (δ).
    With acc., designating the day (v. Madvig. §

    230, obs. 1): pridie Idus,

    Cic. Att. 13, 25, 2:

    Compitalia,

    id. ib. 2, 3, 3:

    Quinquatrus,

    id. ib. 9, 13, 2:

    eum diem,

    id. ib. 11, 23, 2:

    Parilia,

    Liv. 40, 2:

    Circenses,

    Suet. Calig. 55:

    constitutam diem,

    Just. 1, 10, 7:

    nuptiarum diem, Fest. s. v. Regillis, p. 286 Müll.: vindemias,

    Dig. 24, 3, 7:

    aequinoctium autumnale,

    ib. 43, 19, 1.—
    II.
    Transf., the phrase pridie Kalendas (Nonas, etc.) is used as a subst.:

    nos in Formiano esse volumus usque ad pridie Nonas Maias,

    Cic. Att. 2, 11, 2:

    ex ante diem III. Non. Jun. usque ad prid. Kal. Sept.,

    id. ib. 3, 17, 1:

    gignit id maxime arcturi exortus ex a. d. pridie Idus Septembris,

    Plin. 11, 16, 15, § 41; cf.: EX. A. D. V. KAL. DEC. AD PR. KAL. JAN. SEXT., for six years, to the 31 st December, Inscr. Orell. 594: litterarum datarum pridie Kal. Januar. suavem habuit recordationem clarissimi jurisjurandi, the 31 st of December, Cic. Att. 6, 1, 22.—With an acc., not designating a day:

    quod uxorem pridie sortitionem ductam postridie repudiasset,

    Suet. Tib. 35 fin. Roth (Oud. sortitione).—
    B.
    In gen., before, a short time before (post-class.), Dig. 40, 5, 10 fin.; Vell. 2, 83, 3:

    Psyche, non ita, ut pridie, parvula,

    App. M. 5, p. 165.

    Lewis & Short latin dictionary > pridie

  • 45 putatio

    pŭtātĭo, ōnis, f. [puto].
    I.
    A pruning or lopping of trees, Varr. R. R. 1, 6; Cic. de Or. 1, 58, 49; Col. 4, 9, 1; 4, 10, 1; Plin. 17, 20, 32, § 142 al.—
    II.
    A reckoning, computation (post-class.):

    universam putationem imparem fecit,

    Macr. S. 1, 13.—
    B.
    A counting, esteeming, considering (post - class.): personae, a taking one for a certain other person, e. g. a father for his son, Dig. 47, 10, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > putatio

  • 46 puto

    pŭto, āvi, ātum, 1, v. a. [root pu, to cleanse; whence putus, puteus, purus, etc.], to clean, cleanse (in the lit. sense very rare; in the trop. very freq.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    vellus lavare ac putare,

    Varr. R. R. 2, 2, 18: pensa lana putata, Titin. ap. Non. 369, 22:

    dolia,

    Cato, R. R. 39, 1 dub. (al. picare): aurum quoque putatum dici solet, id est expurgatum, Paul. ex Fest. s. v. putus, p. 216 Müll.—
    B.
    In partic., to trim, prune, or lop trees or vines:

    vineas arboresque falce putare,

    Cato, R. R. 32 init.; 33, 1:

    vitem,

    Verg. G. 2, 407; Just. 43, 4, 2:

    parcendum vitibus et ideo anguste putandum,

    Col. 4, 24, 21; id. Arb. 10, 1; Pall. 3, 12, 1; cf.: putatae vites et arbores, quod decisis impedimentis remanerent purae, Paul. ex Fest. p. 216 Müll.; so, too, in the foll., the passage from Gell. 6, 5, 6:

    olivetum,

    Cato, R. R. 44:

    arborem latius, strictius,

    Pall. 1, 6:

    vineam,

    Vulg. Lev. 25, 3; id. Isa. 5, 6.—
    II.
    Trop., to clear up, set in order; to arrange, settle, adjust.
    A.
    In gen.: rationem or rationes, to hold a reckoning, reckon together, settle accounts:

    putare veteres dixerunt vacantia ex quāque re ac non necessaria aut etiam obstantia et aliena auferre et excidere, et, quod esset utile ac sine vitio videretur, relinquere. Sic namque arbores et vites et sic etiam rationes putari dictum,

    Gell. 6, 5, 6 sq.:

    vilicus rationem cum domino crebro putet,

    Cato, R. R. 5, 3:

    rationes,

    id. ib. 2, 5:

    putatur ratio cum argentario,

    Plaut. Aul. 3, 5, 52:

    rationes cum publicanis putare,

    Cic. Att. 4, 11, 1:

    ideo ratio putari dicitur in quā summa fit pura,

    Varr. L. L. 5, 9.—
    2.
    Transf.:

    quom eam mecum rationem puto,

    think over, consider, Plaut. Cas. 3, 2, 25.—
    B.
    In partic.
    1.
    To reckon, count, compute a thing:

    colliciares (tegulae) pro binis putabuntur,

    will be counted, Cato, R. R. 14, 4; cf.:

    si numerus militum potius quam legionum putatur,

    Tac. H. 3, 2.—
    2.
    Transf.
    a.
    To believe in, regard:

    id ipsum est deos non putare, quae ab iis significantur contemnere,

    Cic. Div. 1, 46, 104.—
    b.
    To reckon, value, estimate, esteem a thing as any thing (= aestimare):

    aliquid denariis quadringentis,

    Cic. Verr. 2, 4, 7, § 13:

    magni putare honores,

    id. Planc. 4, 11:

    cum unum te pluris quam omnes illos putem,

    id. Att. 12, 21, 5:

    parvi,

    Cat. 23, 25:

    tantique putat conubia nostra,

    Ov. M. 10, 618.—
    c.
    To reckon, deem, hold, consider, count, esteem, etc.:

    aliquem nihilo,

    Cic. Div. in Caecil. 7, 24: aliquid pro certo, Matius et Trebat. ap. Cic. Att. 9, 15, A fin.:

    pro nihilo,

    Cic. Mil. 24, 64:

    imperatorem aliquo in numero putare,

    id. Imp. Pomp. 13, 37.—With two acc.:

    turpem putat lituram,

    Hor. Ep. 2, 1, 167:

    id nil puto,

    Ter. Heaut. 5, 1, 27; id. Ad. 1, 2, 19; 5, 4, 4; Hor. Ep. 2, 1, 84; 2, 2, 54; id. C. 4, 11, 30:

    hominem prae se neminem,

    Cic. Rosc. Am. 46, 135.—
    d.
    To ponder, consider, reflect upon a thing:

    dum haec puto,

    Ter. Eun. 4, 2, 4:

    in quo primum illud debes putare,

    Cic. Planc. 4, 10:

    multa putans,

    Verg. A. 6, 332: cum aliquo argumentis, to consider or investigate maturely, to argue, Plaut. Am. 2, 1, 45.—
    e.
    Transf. (as the result of consideration), to judge, suppose, account, suspect, believe, think, imagine, etc. (cf.:

    arbitror, opinor, censeo): verbum quoque ipsum puto, quod declarandae sententiae nostrae causā dicimus, non signat profecto aliud, quam id agere nos in re dubiā obscurāque, ut decisis amputatisque falsis opinionibus, quod videatur esse verum et integrum et incorruptum, retineamus,

    Gell. 6, 5, 8:

    aliquis forsan me Putet non putare hoc verum,

    Ter. And. 5, 5, 1:

    recte putas,

    id. ib. 1, 1, 114:

    rem ipsam putasti,

    you have hit the precise point, id. Phorm. 4, 5, 6:

    nec committere, ut aliquando dicendum sit, Non putaram,

    I should not have imagined that, Cic. Off. 1, 23, 81; id. Ac. 2, 18, 56:

    Cyprus insula et Cappadociae regnum tecum de me loquentur, puto etiam regem Deiotarum,

    id. Fam. 15, 4, 15:

    noli putare, me maluisse, etc.,

    id. Att. 6, 1, 3; cf. id. ib. 3, 15, 7; id. Fam. 9, 16, 2; id. Att. 12, 18, 1; Caes. B. C. 2, 31:

    Numidae remorati dum in elephantis auxilium putant,

    Sall. J. 53, 3: stare putes;

    adeo procedunt tempora tarde,

    one would suppose, Ov. Tr. 5, 10, 5; id. H. 11, 85:

    acies mea videt aut videre putat,

    id. ib. 18, 32:

    hanc virtutem vestram ultra periculis obicere nimis grande vitae meae pretium puto,

    Tac. A. 2, 47; Nep. Paus. 3, 7.—Parenthetically, Cic. Att. 12, 49, 1; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 3, 3; Cic. Att. 8, 9, 4; 7, 8, 5; 9, 9, 3;

    10, 16, 3: atque intra, puto, septimas Calendas,

    Mart. 1, 100, 6.—Ironically, Ov. Am. 3, 7, 2:

    ut puto, deus fio,

    as I think, in my opinion, Suet. Vesp. 23 fin.; Ov. A. A. 1, 370: non, puto, repudiabis, etc., [p. 1496] I think, I suppose, Vat. ap. Cic. Fam. 5, 9, 1. —With gen.:

    quaecumque sunt in omni mundo, deorum atque hominum putanda sunt,

    Cic. N. D. 2, 62, 154.—Elliptically, Cic. Fam. 15, 20, 1; cf. id. ib. 15, 4, 15; id. Fin. 5, 24, 76; Sen. Ep. 76, 11; Tac. Or. 33. —Hence, pŭtă, imper., suppose, for instance, for example, namely ( poet. and postAug.):

    Quinte, puta, aut Publi,

    Hor. S. 2, 5, 32:

    puta, tibi contigisse, ut oculos omnium effugias,

    Lact. 6, 24, 17:

    puta te servum esse communem,

    Sen. Contr. 3, 19, 4; 4, 25, 13; id. Clem. 1, 26, 2; id. Ben. 3, 41, 1; 5, 8, 6:

    si ille, puta, consul factus fuerit,

    Dig. 28, 5, 23:

    hoc, puta, non justum est,

    Pers. 4, 9; cf. Prisc. p. 1007 P.:

    ut puta (sometimes also written as one word, utputa),

    as for instance, as for example, Sen. Q. N. 2, 2, 3:

    ut puta novum crimen,

    Quint. 11, 3, 110; 7, 1, 14; Cels. 5, 26, 51 fin.; Sen. Ep. 47, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > puto

  • 47 ratiocinium

    rătĭōcĭnĭum, ii, n. [id.], a reckoning, computation, Col. 5, 1 fin.; 5, 2, 6; 5, 11, 13;

    Cod. Th. 8, 1, 6: publica,

    ib. 9, 16, 2.—
    II.
    The obligation to render an account: imponere, Cod. 2, 7, 6 al.

    Lewis & Short latin dictionary > ratiocinium

  • 48 ratiuncula

    rătĭuncula, ae, f. dim. [ratio].
    I.
    A small reckoning, a little account:

    subduxi ratiunculam, Quantum aeris mihi sit, quantumque alieni siet,

    Plaut. Curc. 3, 1; id. Capt. 1, 2, 89; Ter. Phorm. 1, 1, 2.—
    II.
    A slight ground or reason:

    leves,

    Cic. Tusc. 4, 19, 43:

    huic incredibili sententiae ratiunculas suggerit,

    id. N. D. 3, 29, 73.—
    2.
    In dialectics, a petty syllogism:

    concludunt ratiunculas Stoici,

    Cic. Tusc. 2, 12, 29: humanis ratiunculis falsis contravenire conantur, Aug. Civ. Dei, 20, 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > ratiuncula

  • 49 reputatio

    rĕpŭtātĭo, ōnis, f. [reputo] (post-Aug.).
    I.
    A reckoning, computation, Dig. 46, 3, 48. —In plur., Dig. 10, 2, 19; 27, 2, 2.—
    II.
    A thinking over, pondering, considering, consideration (cf.:

    cogitatio, consideratio): sed me veterum novorumque morum reputatio longius tulit,

    Tac. H. 2, 38 fin.; Plin. 18, 1, 1, § 2; 25, 3, 7, § 23; Plin. Pan. 70, 5;

    corresp. to contemplatio,

    Gell. 12, 5, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > reputatio

  • 50 September

    September, bris, m. [septem; as, October, Novem-ber, Decem-ber; cf. Varr. L. L. 6, § 34 Müll.], the seventh month of the Roman year, reckoning from March, i. e. our ninth, September (consisting, as now, of thirty days);

    usually with mensis: mense Septembri,

    Cic. Att. 1, 1, 2; Suet. Aug. 31; 35; id. Tib. 26; id. Calig. 15; id. Dom. 13 fin. —Without mensis, Aus. Ecl. de Mens. Monos. 9; so id. ib. Dist. 18; id. ib. Quot. Kal. 8 al.—As adj., with other substantives, of September, September-:

    Kalendis Septembribus,

    Cic. Fam. 14, 22; XIX. Kal. Septemb. (Aug. 14); XIII. Kal. Septemb. (Aug. 20), etc.... pridie Kal. Septemb. (Aug. 31)... Calendis Septemb.... quarto Nonas Septemb. (Sept. 2)... Non. Septemb. (Sept. 5)... VII. Idus Septemb. (Sept. 7)... tertio Idus Septembris (Sept. 11)... Id. Sept. (Sept. 13), Col. 11, 2, 57 sq.:

    Idibus Septembribus,

    Liv. 7, 3; so Suet. Caes. 83: Septembribus horis, in the (unhealthy) time of September, Hor. Ep. 1, 16, 16 Schneid.

    Lewis & Short latin dictionary > September

  • 51 Sextilis

    Sextīlis, e, adj. [sextus], sixth, only with mensis, of the month of August: MENSE SEXTILI, S. C. ap. Macr. S. 1, 12 fin.:

    Sextili menso caminus,

    Hor. Ep. 1, 11, 19. —Hence, subst.: Sextīlis, is, m. (sc. mensis), the sixth ( month); hence, the month of August, acc. to the old Roman reckoning (counting from March), afterwards called Augustus (v. h. v., and cf. Varr. L. L. 6, 4 fin.), Cic. Fam. 10, 26, 1:

    Sextilem totum mendax desideror,

    Hor. Ep. 1, 7, 2:

    Kalendae,

    of August, Liv. 3, 6; 6, 1 fin.:

    Nonae, Idus,

    id. 41, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > Sextilis

  • 52 subductio

    subductĭo, ōnis, f. [id.].
    I.
    (Acc. to subduco, I. B. 1.) Naut. t. t., a hauling ashore of a ship: ad celeritatem onerandi subductionesque paulo facit humiliores (naves), * Caes. B. G. 5, 1:

    navium,

    Vitr. 10, 2, 10.—
    * II.
    (Acc. to subduco, II. B.) A reckoning, Cic. Or. 2, 30, 132.

    Lewis & Short latin dictionary > subductio

  • 53 subputatio

    suppŭtātĭo ( subp-), ōnis, f. [id.], a reckoning up, computation, Vitr. 3, 1 med.; Arn. 2, 93:

    temporum, Aug. Civ. Dei, 18, 36: stadiorum,

    Mart. Cap. 6, § 609.

    Lewis & Short latin dictionary > subputatio

  • 54 sumbola

    symbŏla ( sumb-), ae, f., = sumbolê, a contribution of money to a feast, a share of a reckoning, one's scot, shot, = collecta (ante- and post-class.).
    I.
    Lit.:

    sumbolarum collatores,

    Plaut. Curc. 4, 1, 13; id. Stich. 3, 1, 28:

    sumbolam dare,

    id. ib. 3, 1, 34; so Ter. And. 1, 1, 61:

    aliquot adulescentuli coimus in Piraeeo In hunc diem, ut de sumbolis essemus,

    id. Eun. 3, 4, 2; cf. id. ib. 3, 5, 59.—
    II.
    Transf., of blows:

    sine meo sumptu paratae jam sunt scapulis sumbolae,

    Plaut. Ep. 1, 2, 22;

    and of entertaining topics of conversation,

    Gell. 6, 13, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > sumbola

  • 55 summa

    summa, ae, f. (sc. res; old gen. summai, Lucr. 1, 984; 6, 679) [summus, v. superus].
    I.
    Lit., that which is highest in any thing, the top, summit, surface (postAug. and very rare):

    testudines evectae in summā pelagi,

    Plin. 9, 10, 12, § 35 (cf. summus, I. s. v. superus).—
    II.
    Transf., that which is most important or prominent in any thing, the main thing, chief point, principal matter; the sum, height, substance, summit, completion, perfection
    A.
    In gen.:

    leges a me edentur non perfectae... sed ipsae summae rerum atque sententiae,

    the main points, chief particulars, Cic. Leg. 2, 7, 18:

    cujus rei satis erit summam dixisse,

    id. Inv. 1, 20, 28:

    ex hac infinitā licentiā haec summa cogitur, ut, etc.,

    id. Rep. 1, 43, 67:

    lectis rerum summis,

    Liv. 40, 29, 11:

    haec summa est, hic nostri nuntius esto,

    Verg. A. 4, 237:

    summa est, si curaveris, ut, etc.,

    Cic. Fam. 13, 75, 2:

    in hoc summa judicii causaque tota consistit,

    id. Quint. 9, 32:

    eam ignominiam ad summam universi belli pertinere ratus,

    to the issue of the whole war, Liv. 32, 17, 3; cf.:

    haec belli summa nefandi,

    Verg. A. 12, 572:

    solus summam habet hic apud nos,

    the first place, pre-eminence, Plaut. Truc. 4, 2, 15:

    qui vobis summam ordinis consiliique concedunt,

    Cic. Cat. 4, 7, 15:

    summam alicui rei dare,

    perfection, culmination, Quint. 3, 2, 1: 5, 10, 72; 11, 2, 41; 12, 1, 20: remittendo de summā quisque juris. strict or extreme right, Liv. 4, 43, 11.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of a reckoning of numbers, the amount, the sum, sum total, including each of the single items, as if counted: quid, tu, inquam, soles, cum rationem a dispensatore accipis, si aera singula probasti, summam, quae ex his confecta sit, non probare? Cic. Fragm. ap. Non. 193, 11:

    addendo deducendoque videre, quae reliqui summa fiat,

    id. Off. 1, 18, 59: Py. Quanta istaec hominum summa est? Ar. Septem milia, Plaut. Mil. 1, 1, 46:

    equitum magno numero ex omni populi summa separato,

    Cic. Rep. 2, 22, 39:

    subducamus summam,

    id. Att. 5, 21, 11:

    summam facere,

    id. Verr. 2, 2, 53, § 131.—
    2.
    Of money, a sum, amount.
    (α).
    With pecuniae:

    pecuniae summam quantam imperaverit, parum convenit,

    Liv. 30, 16, 12:

    pecuniae etiam par prope summa fuit,

    id. 33, 23, 9:

    summa pecuniae signatae fuit talentūm duo milia et sexcenta,

    Curt. 3, 13, 16:

    accessit ad hanc pecuniae summam sex milia talantum,

    id. 5, 6, 10:

    pecuniae summa homines movit,

    Liv. 22, 61, 1; 38, 11, 8; 40, 46, 16; 42, 62, 14; cf.:

    census equestrem Summam nummorum,

    Hor. A. P. 384:

    ob parvam pecuniae summam erogatam,

    Val. Max. 4, 8, 1.—
    (β).
    Without pecuniae:

    de summā nihil decedet,

    Ter. Ad. 5, 3, 30:

    hac summā redempti,

    Liv. 32, 17, 2; 22, 61, 2:

    Marcellus decem pondo auri et argenti ad summam sestertii decies in aerarium rettulit,

    id. 45, 4, 1:

    quācumque summā tradet luxuriae domum,

    Phaedr. 4, 4, 44;

    creditor totius summae,

    Quint. 5, 10, 117:

    actor summarum,

    Suet. Dom. 11.—
    3.
    Without reference to a count, the sum, the whole:

    de summā mali detrahere,

    Cic. Tusc. 3, 23, 55:

    summa cogitationum mearum omnium,

    id. Fam. 1, 9, 10:

    meorum maerorum atque amorum summam edictavi tibi,

    Plaut. Rud. 1, 2, 2:

    ergo ex hac infinita licentiā haec summa cogitur,

    Cic. Rep. 1, 43, 67:

    proposita vitae ejus velut summa,

    Suet. Aug. 9:

    vitae summa brevis spem nos vetat incohare longam,

    Hor. C. 1, 4, 15: summarum summa est aeterna, the sum of all sums, the sum of all things, i. e. the universe, Lucr. 5, 361; so,

    summa summarum,

    Plaut. Truc. 1, 1, 4; Sen. Ep. 40, 13; and: summa summaï, Lucr 6, 679. —
    4.
    Adverb.
    (α).
    Ad summam, on the whole, generally, in short, in a word:

    ille affirmabat... ad summam: non posse istaec sic abire,

    Cic. Att. 14, 1, 1; so,

    ad summam,

    id. ib. 7, 7, 7; id. Off. 1, 42, 149; id. Fam. 14, 14, 2; Hor. Ep. 1, 1, 106, Juv. 3, 79.—
    (β).
    In summā, in all:

    Drusus erat de praevaricatione a tribunis aerariis absolutus, in summā quattuor sententiis,

    Cic. Q. Fr. 2, 16, 3; Plin. Ep. 1, 22, 6; 2, 11, 25:

    in omni summā,

    Cic. Q. Fr. 3, 5, 5 —
    (γ).
    In summā, at last, finally (post-Aug.):

    diu colluctatus est: in summā victus occumbit,

    Just. 13, 8, 8; 22, 1, 8; 37, 1, 8.—
    C.
    Transf., the whole (opp. a part):

    magnam res diligentiam requirebat, non in summā exercitus tuenda, sed in singulis militibus conservandis,

    Caes. B. G. 6, 34; cf.:

    summa exercitus salva,

    the main body of the army, id. B. C. 1, 67:

    solet quaedam esse partium brevitas, quae longam tamen efficit summam,

    Quint. 4, 2, 41:

    quaedam partibus blandiuntur, sed in summam non consentiunt,

    id. 4, 2, 90.—
    2.
    That which relates to the whole, as opp. to a part; with gen., the general, supreme:

    (Remi dicebant) ad hunc (regem) totius belli summam omnium voluntate deferri,

    the command in chief, Caes. B. G. 2, 4:

    neque de summā belli suum judicium sed imperatoris esse,

    id. ib. 1, 41:

    cum penes unum est omnium summa rerum, regem illum unum vocamus,

    authority over all affairs, the supreme power, Cic. Rep. 1, 26, 42:

    is, qui summam rerum administrabat,

    id. Rosc. Am. 32, 91:

    ad te summa solum, Phormio, rerum redit,

    Ter. Phorm. 2, 2, 3:

    ad summam rerum consulere,

    for the general interest, Caes. B. C. 3, 51:

    ad discrimen summa rerum adducta,

    to a general engagement, Liv. 10, 27:

    discrimen summae rerum,

    id. 10, 14:

    quos penes summam consilii voluit esse, cum imperii summam rex teneret,

    the sole command, Cic. Rep. 2, 28, 51; cf.:

    qui vobis summam ordinis consiliique concedunt,

    id. Cat. 4, 7, 15:

    imperii,

    Caes. B. G. 2, 23; id. B. C. 3, 5:

    quod penes eos (Bituriges), si id oppidum retinuissent, summam victoriae constare intellegebant,

    the whole credit of the victory, id. B. G. 7, 21; so, victoriae, id. B. C. 1, 82.— Poet.:

    summa ducum, Atri des,

    Ov. Am. 1, 9, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > summa

  • 56 supputarius

    suppŭtārĭus, a, um, adj. [supputo], of or belonging to reckoning or computation:

    gesticuli digitorum,

    Tert. Apol. 19 (al. supputatorii, in the same sense).

    Lewis & Short latin dictionary > supputarius

  • 57 supputatio

    suppŭtātĭo ( subp-), ōnis, f. [id.], a reckoning up, computation, Vitr. 3, 1 med.; Arn. 2, 93:

    temporum, Aug. Civ. Dei, 18, 36: stadiorum,

    Mart. Cap. 6, § 609.

    Lewis & Short latin dictionary > supputatio

  • 58 symbola

    symbŏla ( sumb-), ae, f., = sumbolê, a contribution of money to a feast, a share of a reckoning, one's scot, shot, = collecta (ante- and post-class.).
    I.
    Lit.:

    sumbolarum collatores,

    Plaut. Curc. 4, 1, 13; id. Stich. 3, 1, 28:

    sumbolam dare,

    id. ib. 3, 1, 34; so Ter. And. 1, 1, 61:

    aliquot adulescentuli coimus in Piraeeo In hunc diem, ut de sumbolis essemus,

    id. Eun. 3, 4, 2; cf. id. ib. 3, 5, 59.—
    II.
    Transf., of blows:

    sine meo sumptu paratae jam sunt scapulis sumbolae,

    Plaut. Ep. 1, 2, 22;

    and of entertaining topics of conversation,

    Gell. 6, 13, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > symbola

  • 59 triens

    trĭens, entis, m. [tres], a third part, a third of any thing.
    I.
    In gen.:

    cum sciemus, quantum quasi sit in trientis triente,

    Cic. Att. 7, 8, 3:

    medicaminis,

    Col. 12, 20, 7:

    ut triens ex heminā supersit,

    Plin. 23, 7, 68, § 133.—Of inheritances:

    cum duobus coheredibus esse in triente,

    Cic. Att. 7, 8, 3:

    heredes ex triente,

    Suet. Aug. 101.—
    II.
    In partic.
    A.
    Of coins.
    1.
    The third part of an as, Varr. L. L. 5, § 171 Müll.; Hor. A. P. 328; Plin. 33, 3, 13, § 45; Liv. Ep. 60; 22, 10, 7; Messala ap. Plin. 34, 13, 38, § 137; Juv. 3, 267.—
    2.
    Under the later emperors, a gold coin, the third part of an aureus, Gall. ap. Treb. Claud. 17 fin.
    B.
    As a measure of interest, one third per cent. monthly, or, in our way of reckoning, four per cent. yearly:

    usurae,

    Dig. 35, 2, 3 fin.:

    pensiones,

    Lampr. Alex. Sev. 21.—
    C.
    In square or long measure.
    1.
    The third of a juger, Col. 5, 1, 11; 5, 2, 2.—
    2.
    The third of a foot in length, Front. Aquaed. 26; 38. —
    D.
    In liquid measure, a third of a sextarius, i. e. four cyathi, Prop. 3, 10 (4, 9), 29; Mart. 1, 107, 8; 6, 86, 1; 9, 88, 2; 10, 49, 1.—
    E.
    Among mathematicians, the number two (as a third of six), Vitr. 3, 1 med.
    III.
    Trientem tertium... id significare ait Cincius duas libras pondo et trientem, Fest. p. 363.

    Lewis & Short latin dictionary > triens

  • 60 uncia

    uncĭa, ae, f., = ounkia (Siculian and Etruscan; v. Müller, Etrusk. 1, p. 309 sq.) [akin to unus, unicus, unio; Gr. oinos], the twelfth part of any thing, a twelfth.
    I.
    Lit.
    1.
    Of inheritances:

    mortuus Babullius. Caesar, opinor, ex unciā, etsi nihil adhuc: sed Lepta ex triente,

    Cic. Att. 13, 48, 1:

    heres,

    Sen. Contr. 4, 28 med.; Cod. Just. 5, 27, 2.—Of a debt:

    non erit uncia tota,

    Mart. 9, 3, 5.—
    2.
    To denote a rate of interest, one twelfth per cent. a month, i. e. reckoning by the year, one per cent., Dig. 26, 7, 47, § 4.—
    3.
    As a weight, the twelfth part of a pound (as or libra), an ounce, Rhemn. Fan. Pond. 28; Plaut. Men. 3, 3, 3:

    uncia aloës,

    Plin. 20, 13, 51, § 140:

    Falerni,

    Mart. 1, 107, 3.—
    4.
    As a measure of land, one twelfth of a jugerum, Col. 5, 1, 10.—
    5.
    As a measure of length, the twelfth part of a foot, an inch, Front. Aquaed. 24; Plin. 6, 34, 39, § 214.—
    II.
    Transf., a trifle, bit, atom:

    neque piscium ullam unciam hodie Pondo cepi,

    Plaut. Rud. 4, 2, 8; Juv. 11, 131:

    nulla de nostro nobis uncia venit apro,

    Mart. 9, 49, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > uncia

См. также в других словарях:

  • Reckoning — Reck on*ing, n. 1. The act of one who reckons, counts, or computes; the result of reckoning or counting; calculation. Specifically: (a) An account of time. Sandys. (b) Adjustment of claims and accounts; settlement of obligations, liabilities, etc …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Reckoning — may refer to:Music* Reckoning (Grateful Dead album), 1981 Grateful Dead live album * Reckoning (R.E.M. album), 1984 R.E.M. album * Reckoning Night , 2004 Sonata Arctica albumTelevision* Reckoning , episode of the television series Alias *… …   Wikipedia

  • Reckoning — Saltar a navegación, búsqueda Reckoning Álbum de R.E.M. Publicación 9 de Abril de 1984 Grabación 1983 1984 …   Wikipedia Español

  • Reckoning Night — Studioalbum von Sonata Arctica Veröffentlichung 2004 Label Nuclear Blast F …   Deutsch Wikipedia

  • Reckoning Night — Saltar a navegación, búsqueda Reckoning Night Álbum de Sonata Arctica Publicación 11 de octubre de 2004 Grabación Marzo …   Wikipedia Español

  • Reckoning Night — Студийный альбом …   Википедия

  • Reckoning Night — album CD de Sonata Arctica, un groupe de power metal finlandais, sorti en 2004.C est le quatrième album studio du groupe . Reckoning Night Album par Sonata Arctica Sortie 11 octobre 2004 en Europe Enregistrement de mars à juin 2004 Durée …   Wikipédia en Français

  • Reckoning — Livealbum von Grateful Dead Veröffentlichung April 1981 Label Arista Records …   Deutsch Wikipedia

  • reckoning — ► NOUN 1) the action of calculating or estimating something. 2) an opinion or judgement. 3) punishment or retribution for one s actions. ● into (or out of) the reckoning Cf. ↑out of the reckoning …   English terms dictionary

  • reckoning — [rek′əniŋ] n. 1. the act of one who reckons; count or computation 2. a measuring of possibilities for the future; calculated guess 3. a) a bill; account b) the settlement of an account c) the settlement of rewards or penalties for any action [day …   English World dictionary

  • reckoning — index accounting, amount (sum), appraisal, assessment (estimation), bill (invoice), census …   Law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»