-
1 supervacuus
superfluous, unnecessary, extra -
2 redundo
red-undo, āvi, ātum, 1, v. n.; of water, from being over full, to run back or over, to pour over, stream over, overflow (freq. and class.; a favorite word of Cic., esp. in trop. senses; not in Cæs., Verg., or Hor.; cf.: refluo, recurro).I.Lit.:b.mare neque redundat unquam neque effunditur,
Cic. N. D. 2, 45, 116:si lacus Albanus redundasset,
id. Div. 2, 32, 69; so,lacus,
id. ib. 1, 44, 100; cf. Suet. Claud. 32: redundantibus cloacis, Sall. H. Fragm. ap. Non. 138, 7 (id. H. 3, 26 Dietsch):Nilus campis redundat,
Lucr. 6, 712; so,fons campis,
id. 5, 603; and:aqua gutture pleno,
Ov. R. Am. 536:cum pituita redundat aut bilis,
Cic. Tusc. 4, 10, 23; cf.:locos pituitosos et quasi redundantes,
id. Fat. 4, 7:sanguis in ora et oculos redundat,
Flor. 3, 17, 8. —Poet., in part. pass.:B. 1.redundatus = redundans: amne redundatis fossa madebat aquis,
Ov. F. 6, 402; and for undans: (Boreae vis saeva) redundatas flumine cogit aquas, the swelling, surging waters (opp. aequato siccis aquilonibus Istro), id. Tr. 3, 10, 52.—Of things:2.quae (crux) etiam nunc civis Romani sanguine redundat,
is soaked with, Cic. Verr. 2, 4, 11, § 26; cf.:sanguine hostium Africa,
id. Imp. Pomp. 11, 30; and id. Cat. 3, 10, 24:largus manat cruor: ora redundant Et patulae nares,
Luc. 9, 812.—Of persons:II.hesternā cenā redundantes,
Plin. Pan. 63, 3. —Trop., to flow forth in excess, superabound, redound, to be superfluous, redundant; to flow forth freely, to be copious, to abound:* b. B.is (Molo) dedit operam, ut nimis redundantes nos juvenili quādam dicendi impunitate et licentiā reprimeret, et quasi extra ripas diffluentes coërceret,
Cic. Brut. 91, 316:ne aut non compleas verbis, quod proposueris, aut redundes,
id. Part. Or. 7, 18; cf.:Stesichorus redundat atque effunditur,
Quint. 10, 1, 62:Asiatici oratores parum pressi et nimis redundantes,
Cic. Brut. 13, 51; id. de Or. 2, 21, 88; cf. Quint. 9, 4, 116; 12, 10, 12; 17:hoc tempus omne post consulatum objecimus iis fluctibus, qui per nos a communi peste depulsi, in nosmet ipsos redundarunt,
Cic. de Or. 1, 1, 3:quod redundabit de vestro frumentario quaestu,
id. Verr. 2, 3, 66, § 155:quorum (vitiorum) ad amicos redundet infamia,
id. Lael. 21, 76: vitia Atheniensium in civitatem nostram, id. Rep. 1, 3, 5:si ex hoc beneficio nullum in me periculum redundavit,
id. Sull. 9, 27; cf.:servi, ad quos aliquantum etiam ex cottidianis sumptibus ac luxurie redundet,
id. Cael. 23, 57 fin.:in genus auctoris miseri fortuna redundat,
Ov. Tr. 3, 1, 73:nationes, quae numero hominum ac multitudine ipsa poterant in provincias nostras redundare,
id. Prov. Cons. 12, 31:si haec in eum annum redundarint,
id. Mur. 39, 85:quod laudem adulescentis propinqui existimo etiam ad meum aliquem fructum redundare,
to redound, id. Lig. 3, 8; cf.:gaudeo tuā gloriā, cujus ad me pars aliqua redundat,
Plin. Ep. 5, 12, 2:omnium quidem beneficiorum quae merentibus tribuuntur non ad ipsos gaudium magis quam ad similes redundat,
id. Pan. 62, 1; Quint. 12, 2, 19:nisi operum suorum ad se laudem, manubias ad patriam redundare maluisset,
Val. Max. 4, 3, 13:ut gloria ejus ad ipsum redundaret,
id. 8, 14, ext. 4;Auct. B. Alex. 60, 2: animus per se multa desiderat, quae ad officium fructumve corporis non redundant,
Lact. 7, 11, 7:ex rerum cognitione efflorescat et redundet oportet oratio,
pour forth copiously, abundantly, Cic. de Or. 1, 6, 20:ex meo tenui vectigali... aliquid etiam redundabit,
something will still remain, id. Par. 6, 3, 49:non reus ex eā causā redundat Postumus,
does not appear to be guilty, id. Rab. Post. 5, 11:hinc illae extraordinariae pecuniae redundarunt,
have flowed, proceeded, id. Verr. 2, 1, 39, § 100; cf. id. ib. 2, 3, 43, § 103: ne quid hoc parricidā civium interfecto, invidiae mihi in posteritatem redundaret, should redound to or fall upon me, id. Cat. 1, 12, 29. —Transf., to be present in excess; to be redundant, superabound; and: redundare aliquā re, to have an excess or redundancy of any thing: redundat aurum ac thesauri patent, Lucil. ap. Non. 384, 17:in quibus (definitionibus) neque abesse quicquam decet neque redundare,
Cic. de Or. 2, 19, 83; cf.:ut neque in Antonio deesset hic ornatus orationis neque in Crasso redundaret,
id. ib. 3, 4, 16; Quint. 1, 4, 9:ut nulla (species) neque praetermittatur neque redundet,
Cic. Or. 33, 117:munitus indicibus fuit, quorum hodie copia redundat,
id. Sest. 44, 95:splendidissimorum hominum multitudine,
id. Pis. 11, 25; cf.:redundante multitudine,
Tac. H. 2, 93:quod bonum mihi redundat,
Cic. Q. Fr. 3, 9, 1:quo posset urbs et accipere ex mari, quo egeret, et reddere, quo redundaret,
id. Rep. 2, 5, 10:omnibus vel ornamentis vel praesidiis redundare,
id. Fam. 3, 10, 5:tuus deus non digito uno redundat, sed capite, collo, cervicibus, etc.,
id. N. D. 1, 35, 99:hominum multitudine,
id. Pis. 11, 25; cf.armis,
Tac. H. 2, 32:hi clientelis etiam exterarum nationum redundabant,
id. Or. 36:acerbissimo luctu redundaret ista victoria,
Cic. Lig. 5, 15:Curiana defensio tota redundavit hilaritate quādam et joco,
id. de Or. 2, 54, 221.— Hence, rĕdundans, antis, P. a., overflowing, superfluous, excessive, redundant:amputatio et decussio redundantioris nitoris,
Tert. Cult. Fem. 2, 9.— Adv.: rĕdundanter, redundantly, superfluously, excessively, Plin. Ep. 1, 20, 21.— Comp., Ambros. Ep. 82, 27. -
3 inculcō
inculcō āvī, ātus, āre [in+calco], to tread in, tread down; hence, in discourse, to force in, drag in: Graeca verba: inculcata invenias inania verba, i. e. superfluous.—To force upon, impress on, inculcate, insist: id quod inculcetur, percipere: oculis imagines: se auribus nostris, intrude: inculcatum est Metello, te aratores evertisse: ut nominaret, etc* * *inculcare, inculcavi, inculcatus Vforce upon, impress, drive home -
4 multus
multus adj. (for comp. and sup. in use see plūs, plūrimus). I. Plur., with subst., or with adjec. used as subst, many, a great number: multi alii, T.: multae sunt artes eximiae: tam multis verbis scribere, at such length: Quid multa verba? in short, T.: multa acerba habuit ille annus.—With other adjj., many: multae et magnae contentiones: multis magnisque praesidiis perditis, S.: multi et varii timores, L.: vectigalīs multos ac stipendiarios liberavit: multae liberae civitates, republics: multa libera capita, freemen, L.: multa secunda proelia, victories, L.: multa maiores magna et gravia bella gesserunt: multis suppliciis iustis: utebatur hominibus improbis multis: prodigia multa foeda, L.—As subst m., many men, many: multi pecunias coëgerunt: alter multos fefellit: pro multis dicere.—The multitude, mass, common people, vulgar: unus de multis esse: orator unus e multis, commonplace: numerari in multis, in the herd (of orators): e multis una sit tibi, no better than others, O.: sum unus Multorum, H. —As subst n. (only nom. and acc.), many things, much: quam multa te deficiant vides: quid multis moror? many words, T.: ne multa, in short: quid multa? H.— II. Sing., distributive, many a (poet.): trudit multā cane Apros in plagas, H.: multā victimā, V.: multā prece prosequi, H.—Of quantity, much, abundant, large, considerable, extensive: exstructa mensa multā carne: multum pro re p. sanguinem effudistis: multa et lauta supellex: lingua Gallica, quā multā utebatur, spoke fluently, Cs.: multus fluens, glibly, H.—In excess, superfluous: supellex modica, non multa, N.: qui in aliquo genere multus est, prolix.—Frequent, frequently, engaged, busy, diligent: ad vigilias multus adesse, S.: cum Timaeo multum fuisse: Multa viri virtus animo recursat, V.—Strong, influential: adeo teneris consuescere multum est, so strong is habit, V.—Of time, full, late: ad multum diem, till late in the day: multa iam dies erat, L.: multā nocte, late at night: multo mane, very early.* * *multa -um, -, plurimus -a -um ADJmuch, many, great, many a; large, intense, assiduous; tedious -
5 pūrgō
pūrgō āvī, ātus, āre [purus+1 AG-], to free from what is superfluous, make clean, make pure, clean, cleanse, purify: piscīs ceteros purga, bone, T.: falcibus locum, cleared the ground: domum muribus, Ph.: educ omnīs tuos, purga urbem: miror morbi purgatum te illius, H.— To clear the body, purge: quid radix ad purgandum possit<*> Qui purgor bilem, purge myself of, H.— To clear away, remove: ligonibus herbas, O.: scindit se nubes et in aethera purgat apertum, melts away, V.: Cultello unguīs, trim, H.—Fig., of persons, to clear from accusation, excuse, exculpate, justify: Sullam ipsius virtus purgavit: me tibi: Caesarem de interitu Marcelli: si sibi purgati esse vellent, Cs.: civitatem facti hostilis, L.— To remove, refute, repel, justify: Aut ea refellendo aut purgando vobis corrigemus, T.: factum, O.: facinus, Cu.: purgandis criminibus, by disproving: suspicionem, remove, L.: ea, quae ipsis obicerentur, refute, L. — To establish, vindicate, plead: innocentiam suam, L.: viri factum (esse) purgantes cupiditate atque amore, pleading in excuse, L.: purgantibus iis multitudinis concursu factum, L.—In religion, to make atonement for, expiate, purify, atone for, lustrate: populos, O.: nefas, O.* * *purgare, purgavi, purgatus Vmake clean, cleanse; excuse -
6 re-linquo
re-linquo līquī, lictus, ere, to leave behind, not take along, not stay with, leave, move away from, quit, abandon: deos penatīs: vim auri in Ponto reliquit: post se hostem, Cs.: petere, ut in Galliā relinqueretur, might be left behind, Cs.: (cacumina silvae) limum tenent in fronde relictum, remaining, O.: sub sinistrā Britanniam relictam conspexit, in the rear, Cs.: me filiis quasi magistrum, T.: deum nullum Siculis.—Fig., to leave behind, leave: hanc excusationem ad Caesarem: Aeeta relictus, abandoned, O.—P. plur. n. as subst: repetat relicta, i. e. his former life, H.—At death, to leave behind, leave, bequeath: ea mortuast; reliquit filiam adulescentulam, T.: fundos decem et tres reliquit: ei testamento sestertiūm miliens: mihi haec omnia, T.: mihi arva, O.: heredem testamento hunc.—Fig., to leave, leave behind: virtutum nostrarum effigiem: Sibi hanc laudem relinquont: vixit, dum vixit, bene, T.: Sappho sublata desiderium sui reliquit: in scriptis relictum: orationes et annalīs: pater, o relictum Filiae nomen, H.: rem p. nobis: de valvarum pulchritudine scriptum: posterioribus exemplum.—To leave behind, leave remaining, permit to remain, let remain, leave: nil in aedibus, T.: ne paleae quidem ex annuo labore relinquerentur: angustioribus portis relictis, i. e. since the gates they had left were rather narrow, Cs.: unam (filiam) relinque, leave to me, O.: pauca aratro iugera Moles relinquent, H.: dapis meliora relinquens, H.: haec porcis comedenda, H.: relinquebatur una per Sequanos via, remained, Cs.: se cum paucis relictum videt, S.: equites paucos, leave alive, Cs.—Fig.: quam igitur relinquis populari rei p. laudem?: ceterorum sententiis semotis, relinquitur mihi, etc., there remains: non provocatione ad populum contra necem relictā: nec precibus nostris nec admonitionibus relinquit locum, i. e. he renders superfluous: deliberandi spatium, N.: tantummodo vita relicta est, O.: urbem direptioni, abandon: poenae Medea relinquar? O.: hominem innocentem ad alicuius quaestum: Posse queri tantum rauco stridore reliquit, O.: Dum ex parvo nobis tantundem haurire relinquas, H.: relinquitur, ut, si vincimur in Hispaniā, quiescamus, it remains, that: relinquebatur, ut pateretur, etc., Cs.: relinquitur ergo, ut omnia tria genera sint causarum, hence the conclusion is, etc.—With two acc, to leave behind, leave, let remain, suffer to be: eum locum integrum, leave untouched, T.: integram rem et causam, have left untouched: Morini, quos Caesar pacatos reliquerat, Cs.: amici, quos incorruptos Iugurtha reliquerat, S.: reliquit (eam) Incertam, V.: In mediis lacerā nave relinquor aquis, O.: inceptam oppugnationem, abandon, Cs.: infecta sacra, O.: sine ture aras, O.: mulierem nullam nominabo; tantum in medio relinquam.—To leave behind, leave, go away from, forsake, abandon, desert: domum propinquosque, Cs.: Ilio relicto, H.: litus relictum Respicit, O.: Roma relinquenda est, O.: me somnu' reliquit, Enn. ap. C.: ubi vita tuos reliquerit artūs, O.: Animam, T.: lucem, V.: animus relinquit euntem, O.: ab omni honestate relictus, destitute of: si puerum quartana reliquerat, H.—To leave in the lurch, forsake, abandon, desert: Reliquit me homo atque abiit, has given me the slip, T.: succurrere relictae, V.—To leave, give up, abandon: auctores signa relinquendi et deserendi castra audiuntur, L.: relictā non bene parmulā, H.—To leave, let alone, give up, resign, neglect, forsake, abandon, relinquish: rem et causam: (puella) Quod cupide petiit, mature plena reliquit, H.: me relictis rebus iussit observare, etc., to stop work and watch, T.: omnibus rebus relictis persequendum sibi Pompeium existimavit, Cs.: agrorum et armorum cultum, neglect: bellum illud, abandon: obsidionem, raise the siege, L.: caedes, leave unmentioned: hoc certe neque praetermittendum neque relinquendum est: quae Desperat tractata nitescere posse relinquit, H.: iniurias tuas, leave unnoticed: vim hominibus armatis factam relinqui putare oportere. -
7 subsicīvus
subsicīvus (not subsec-), adj. [sub+2 SAC-], that is cut off and left ; hence, of time, left over, remaining, unoccupied: tempora, odd hours.—Of work, incidental, accessory: quae adripui subsicivis operis, ut aiunt.* * *subsiciva, subsicivum ADJleft over; extra, superfluous, spare -
8 super-sum or super sum
super-sum or super sum fuī, esse.—Of a remainder, to be over and above, be left, remain: duae partes, quae mihi supersunt inlustrandae orationis: quid superest de corporibus, Iu.: perexigua pars illius exercitūs superest, Cs.: quantum satietati superfuit: biduum supererat, Cs.: spatia si plura supersint, V.: nemo superesse quemquam praeter eos crederent, L.: quod superest, scribe quid placeat, for the rest: quod superfuit, Ph.: nihil erat super, N.: supererat nihil aliud quam evadere, L.: Pervigilem superest herbis sopire draconem, O.—To live after, outlive, be still alive, survive: Lucumo superfuit patri, L.: dolori, O.— To be in abundance, abound: Quoi tanta erat res et supererat, T.: vereor ne iam superesse mihi verba putes: adeo supererant animi ad sustinendam invidiam, L.—To be adequate, suffice: modo vita supersit, V.: labori, V.—To be in excess, be superabundant, be superfluous: ut neque absit quicquam neque supersit. -
9 supervacāneus
supervacāneus adj. [super-vacuus], over and above, needless, unnecessary, superfluous, supererogatory, redundant: opus, i. e. of leisure hours: oratio, L.: iter, L.: omnia ita locata sunt, ut nihil eorum supervacaneum sit: de timore supervacaneum est disserere, S.: quin alter consul pro supervacaneo habeatur, L.* * *supervacanea, supervacaneum ADJredundant; unnecessary -
10 super-vacuus
super-vacuus adj., useless, needless, unnecessary, superfluous, redundant: Omne supervacuum pleno de pectore manat, H.: sepulcri honores, H.: metus, O.: quod diutius exsequi supervacuum est, Cu.—In the phrase, ex supervacuo, to no purpose, L. -
11 circumfusus
circumfusa, circumfusum ADJsurrounded; draped around; distributed; extra, superfluous -
12 subsecivus
subseciva, subsecivum ADJleft over; extra, superfluous, spare -
13 superfluo
superfluere, superfluxi, superfluxus Voverflow, flow over brim/sides/surface; be superfluous/superabundant/surplus -
14 superfluus
superflua, superfluum ADJsuperfluous, in excess of need; remaining after something taken; surplus -
15 supersum
superesse, superfui, - Vbe left over; survive; be in excess/superfluous (to); remain to be performed -
16 supervacuus
supervacua, supervacuum ADJsuperfluous, redundant, more than needed; unnecessary, pointless, purposeless -
17 susicivus
susiciva, susicivum ADJleft over, spare; extra, superfluous -
18 superfluo
flow over, overflow, be superfluous. -
19 supersum
to be superfluous, to remain. -
20 susicivus
left over, to spare, extra, superfluous.
См. также в других словарях:
superfluous — superfluous,[/p] surplus, supernumerary, extra, spare all describe what is above or beyond what is needed or indispensable. Superfluous implies a superabundance or excess that requires elimination or pruning {many people . . . found themselves… … New Dictionary of Synonyms
Superfluous — Su*per flu*ous, a. [L. superfluus overflowing; super over, above + fluere to flow. See {Super }, and {Fluent}.] More than is wanted or is sufficient; rendered unnecessary by superabundance; unnecessary; useless; excessive; as, a superfluous price … The Collaborative International Dictionary of English
superfluous — I adjective additional, adscititious, dispensable, duplicate, excess, excrescent, expendable, extra, extravagant, inessential, inordinate, lavish, luxuriant, luxurious, more than enough, more than sufficient, needless, overflowing, overmuch,… … Law dictionary
superfluous — [sə pʉr′flo͞o əs, so͞opʉr′flo͞o əs] adj. [L superfluus < superfluere, to overflow: see SUPER & FLUCTUATE] 1. being more than is needed, useful, or wanted; surplus; excessive 2. not needed; unnecessary; irrelevant [a superfluous remark] 3. Obs … English World dictionary
superfluous — early 15c. (earlier superflue, late 14c.), from L. superfluus unnecessary, lit. overflowing, from superfluere to overflow, from super over (see SUPER (Cf. super )) + fluere to flow (see FLUENT (Cf. fluent)) … Etymology dictionary
superfluous — [adj] extra, unnecessary abounding, de trop, dispensable, excess, excessive, exorbitant, expendable, extravagant, extreme, gratuitous, inessential, in excess, inordinate, lavish, leftover, needless, nonessential, overflowing, overmuch, pleonastic … New thesaurus
superfluous — ► ADJECTIVE ▪ unnecessary, especially through being more than enough. DERIVATIVES superfluity noun (pl. superfluities) superfluously adverb. ORIGIN Latin superfluus, from fluere to flow … English terms dictionary
superfluous — [[t]suːpɜ͟ː(r)fluəs[/t]] ADJ GRADED Something that is superfluous is unnecessary or is no longer needed. My presence at the afternoon s proceedings was superfluous... I rid myself of many superfluous belongings and habits that bothered me. Syn:… … English dictionary
superfluous — su|per|flu|ous [ su pɜrfluəs ] adjective FORMAL not needed or wanted: UNNECESSARY: Charlie gave him a look that made words superfluous. They were superfluous to requirements (=not required). ╾ su|per|flu|ous|ly adverb … Usage of the words and phrases in modern English
superfluous — adjective 1) superfluous material Syn: surplus (to requirements), nonessential, redundant, unneeded, excess, extra, (to) spare, remaining, unused, left over, in excess, waste Ant: necessary, essential … Thesaurus of popular words
superfluous — adjective /suːˈpɜːflu.əs,sjʊˈpɜːflu.əs,suːˈpɝːflu.əs/ in excess of what is required or sufficient With a full rain suit, I think carrying an umbrella is superfluous. Syn: excessive, extraneous, extra, pleonastic, supernumerary, surplus … Wiktionary