Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

pre-eminence

  • 1 praestantia

        praestantia ae, f    [praestans], pre-eminence, superiority, excellence: animantium reliquarum, over other creatures: di omnium rerum praestantiā excellentes, in all things.
    * * *
    excellence, outstanding excellence, pre-eminence, superiority

    Latin-English dictionary > praestantia

  • 2 ēminentia

        ēminentia ae, f    [eminens], a distinctive feature, conspicuous part: nulla.— The lights (in painting).
    * * *
    pre-eminence, superiority; prominence/projection; protuberance; foreground; eminence, excellence, standing out; title of a cardinal

    Latin-English dictionary > ēminentia

  • 3 palma

        palma ae, f, παλάμη, the palm, flat hand: cum manum dilataverat, palmae illius similem, etc.: cavis undam palmis Sustinet, V.: faciem contundere palmā, Iu.—The hand: palmarum intentus: passis palmis salutem petere, Cs.: amplexus tremulis altaria palmis, O.—The broad end of an oar, Ct.—A palm-tree, palm: in templo palma exstitisse ostendebatur, Cs.: ardua, V.—Sing. collect.: umbrosa, Iu.—The fruit of the palmtree, date: Quid volt palma sibi, O.—A broom of palm-twigs: lapides lutulentā radere palmā, H.— A branch, twig, L.—A palm-branch, palm-wreath, token of victory, palm, prize, pre-eminence: palmae victoribus datae, L.: plurimarum palmarum gladiator, victories: cum palmam iam primus acceperit: Elea, H.: docto oratori palma danda est: Huic consilio palmam do, T.: donat mea carmina palmā, O.: subit... tertia palma Diores, i. e. winning the third prize, V.: Eliadum palmae equarum, the best, V.—The topmost twig, shoot, branch: unum cornu existit... ab eius summo sicut palmae ramique diffunduntur, Cs.: quae cuiusque stipitis palma sit, L.: palmae arborum eminentium, Cu.
    * * *
    palm/width of the hand; hand; palm tree/branch; date; palm award/first place

    Latin-English dictionary > palma

  • 4 prīncipātus

        prīncipātus ūs, m    [princeps], a beginning, origin: an mundus ab aliquo temporis principatu ortus est?— The first place, pre-eminence, chief part, supremacy, leadership: (animi) principatum in capite posuit: sententiae principatum tenere: eloquentiae.— The chief command, post of commander-in-chief: Cassio principatum dari: Cingetorigi principatus atque imperium est traditum, Cs.: de principatu contendere, N.— Reign, empire, dominion, sovereignty: miscuit principatum ac libertatem, Ta.
    * * *
    first place; rule; leadership; supremacy; chief command

    Latin-English dictionary > prīncipātus

  • 5 praedominium

    Latin-English dictionary > praedominium

  • 6 principalitas

    superiority, pre-eminence, excellence; first place

    Latin-English dictionary > principalitas

  • 7 principatus

    rule, dominion, pre-eminence, first place.

    Latin-English dictionary of medieval > principatus

  • 8 excellentia

    excellentia, ae, f. [excello, P. a. 1.], superiority, excellence, perfection ( abstr. and rel.):

    magna cum excellentia praestantiaque animantium reliquarum,

    Cic. Off. 1, 28; cf. id. ib. 1, 27 fin.:

    animi excellentia magnitudoque,

    id. ib. 1, 5, 17; so,

    picturae,

    Plin. 35, 14, 49, § 173:

    crurum,

    id. 34, 8, 19, § 82; Prud. steph. 10, 52: propter excellentiam, pre-eminence, Gr. kat exochên, ut Homerus propter excellentiam commune poëtarum nomen efficit apud Graecos suum, Cic. Top. 13, 55; cf.:

    per excellentiam,

    Sen. Ep. 58, 17.— Plur.:

    saepe excellentiae quaedam sunt, qualis erat Scipionis in nostro grege,

    Cic. Lael. 19, 69.

    Lewis & Short latin dictionary > excellentia

  • 9 exsuperantia

    exsŭpĕrantĭa ( exup-), ae, f. [exsupero], pre-eminence, superiority (rare but class.): an hoc non ita fit omni in populo? nonne omnem exsuperantiam virtutis oderunt? * Cic. Tusc. 5, 36, 105:

    ingens Scipionis (with fiducia),

    Gell. 4, 18, 2:

    splendoris vel altitudinis,

    id. 14, 1, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > exsuperantia

  • 10 exuperantia

    exsŭpĕrantĭa ( exup-), ae, f. [exsupero], pre-eminence, superiority (rare but class.): an hoc non ita fit omni in populo? nonne omnem exsuperantiam virtutis oderunt? * Cic. Tusc. 5, 36, 105:

    ingens Scipionis (with fiducia),

    Gell. 4, 18, 2:

    splendoris vel altitudinis,

    id. 14, 1, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > exuperantia

  • 11 palma

    1.
    palma, ae [palamê; Sanscr. phal, to open], f., the palm of the hand.
    I.
    Lit., Cic. Or. 32, 113; Cels. 8, 18:

    cavis undam de flumine palmis Sustulit,

    Verg. A. 8, 69:

    aliquem palmā concutere,

    Plin. Ep. 3, 14, 7:

    faciem contundere palmā,

    Juv. 13, 128: os hominis liberi manus suae palmā verberare, Laber. ap. Gell. 20, 1, 13. —
    II.
    Transf.
    A.
    (Pars pro toto.) The hand:

    compressan' palma an porrecta ferio?

    Plaut. Cas. 2, 6, 53:

    palmarum intentus,

    Cic. Sest. 55, 117:

    passis palmis salutem petere,

    Caes. B. C. 3, 98:

    teneras arcebant vincula palmas,

    Verg. A. 2, 406:

    duplices tendens ad sidera palmas,

    id. ib. 1, 93:

    amplexus tremulis altaria palmis,

    Ov. M. 5, 103; Val. Fl. 8, 44.—
    B.
    The sole of a goose's foot:

    palmas pedum anseris torrere,

    Plin. 10, 22, 27, § 52.—
    C.
    The broad end or blade of an oar: palmarum pulsus, Laber. ap. Non. 151, 27:

    caerula verrentes abiegnis aequora palmis,

    Cat. 64, 7; Vitr. 10, 8.—
    D.
    A palm-tree, a palm, phoinix:

    ab ejus summo, sicut palmae, rami quam late diffunduntur,

    Caes. B. G. 6, 26; Plin. 13, 4, 9, § 39:

    in palmarum foliis primo scriptitatum,

    id. 13, 11, 21, § 69; 16, 42, 81, § 223; Gell. 3, 6, 2:

    arbor palmae,

    Suet. Aug. 94:

    ardua,

    Verg. G. 2, 67:

    viridis,

    Ov. A. A. 2, 3:

    arbusto palmarum dives Idume,

    Luc. 3, 216.— Sing. collect.:

    umbrosa,

    Juv. 15, 76.—Hence,
    2.
    Transf.
    a.
    The fruit of the palm-tree, a date ( poet.):

    quid vult palma sibi rugosaque carica,

    Ov. F. 1, 185; Pers. 6, 39.—
    b.
    A palm-branch, e. g. which was suspended in wine to make it sweeter, Cato, R. R. 113; Col. 12, 20, 5.—
    c.
    Hence, also, a broom made of palm-twigs:

    ten' lapides varios lutulentā radere palmā,

    Hor. S. 2, 4, 83 (pro scopis ex palmā confectis, Schol.); Mart. 14, 82.—
    d.
    A palm-branch or palm-wreath, as a token of victory:

    eodem anno (461 A.U.C.)... palmae primum, translato e Graeciā more, victoribus datae,

    Liv. 10, 47; cf.:

    more victorum cum palmā discucurrit,

    Suet. Calig. 32: IMP. CAES. EX SICILIA EID. NOV. TRIVMPHAVIT, PALMAM DEDIT, dedicated to Jupiter, Inscr. Marin. Fratr. Arv. p. 607; so very frequently: palmam dare, Tabulae Fastorum Triumph., v. Bullet. Instit. Archaeol. 1861, p. 91; cf. Isid. Orig. 18, 2, 4; hence,
    e.
    Transf., a token or badge of victory, the palm or prize; and still more gen., victory, honor, glory, pre-eminence:

    antehac est habitus parcus... is nunc in aliam partem palmam possidet,

    Plaut. Most. 1, 1, 32:

    plurimarum palmarum gladiator,

    Cic. Rosc. Am. 6, 17:

    cum palmam jam primus acceperit,

    id. Brut. 47, 173:

    quos Elea domum reducit Palma caelestes,

    Hor. C. 4, 2, 17:

    quam palmam utinam di immortales tibi reservent,

    Cic. Sen. 6, 19:

    docto oratori palma danda est,

    id. de Or. 3, 35, 143; id. Att. 4, 15, 6; id. Phil. 11, 5, 11:

    alicujus rei palmam alicui deferre,

    id. de Or. 2, 56, 227; cf. Varr. R. R. 2, 1:

    palmā donare aliquem,

    Ov. A. A. 2, 3:

    arbiter pugnae posuisse nudo Sub pede palmam Fertur,

    Hor. C. 3, 20, 11. —Of things:

    Siculum mel fert palmam,

    bears away the palm, has the preference, Varr. R. R. 3, 16, 14.—
    f.
    Hence, in gen., the topmost twig or branch of any tree:

    quae cujusque stipitis palma sit,

    Liv. 33, 5, 10; cf. Curt. 4, 3, 10 (Mütz.)—
    g.
    Poet., of the victor himself:

    post Helymus subit et jam tertia palma Diores,

    Verg. A. 5, 339; Sil. 16, 504, 574.—
    h.
    Of horses:

    Eliadum palmae equarum,

    Verg. G. 1, 59.—
    k.
    Also, of one about to be conquered, and who is to become the prize of the victor:

    ultima restabat fusis jam palma duobus Virbius,

    Sil. 4, 392.—
    E.
    A branch on a tree, esp. on a vine, = palmes, Plin. 17, 23, 35, § 202; Varr. R. R. 1, 31, 3; Col. 3, 17, 4; 4, 15, 3; 4, 24, 12 sq.—
    F.
    The fruit of an Egyptian tree, Plin. 12, 22, 47, § 103.—
    G.
    An aromatic plant growing in Africa and Syria, Plin. 12, 28, 62, § 134 (= elate).—
    H.
    A marine plant, Plin. 13, 25, 49, § 138.—
    K.
    A town in the Balearic islands, Plin. 3, 5, 11, § 77.
    2.
    palma, ae, a collat. form for parma, v. parma init.

    Lewis & Short latin dictionary > palma

  • 12 praeeminentia

    prae-ēmĭnentĭa, ae, f., pre-eminence (post-class.):

    negotii,

    Claud. Mam. Stat. Anim. 1 praef.

    Lewis & Short latin dictionary > praeeminentia

  • 13 praestantia

    praestantĭa, ae, f. [praestans], preeminence, superiority, excellence (class.):

    excellentia praestantiaque animantium reliquorum,

    over other creatures, Cic. Off. 1, 28, 97:

    virtutis, ingenii, fortunae,

    pre-eminence in, id. Lael. 19, 70:

    di omnium rerum praestantiā excellentes,

    in all things, id. Div. 2, 63, 129:

    dignitatis,

    id. de Or. 2, 52, 209:

    remedii,

    Plin. 12, 3, 7, § 16:

    vulneribus sanandis tanta praestantia est, ut, etc.,

    of such superior efficacy, id. 27, 6, 24, § 42.

    Lewis & Short latin dictionary > praestantia

  • 14 primatus

    prīmātus, ūs, m. [primas], the first place or rank, preference, pre-eminence, primacy (ante-class. and in post-Aug. prose):

    alii dant primatum bonis pratis,

    Varr. R. R. 1, 7, 10:

    primatum obtinere apud regem,

    Plin. 24, 17, 102, § 165:

    donare aliquem primatu,

    id. 8, 5, 5, § 12; 13, 12, 24, § 79 (opp. secundatus).

    Lewis & Short latin dictionary > primatus

  • 15 principalitas

    princĭpālĭtas, ātis, f. [principalis], the first place, superiority, pre-eminence, excellence (post-class.;

    opp. posteritas, the last place),

    Tert. Praescr. 31:

    animae,

    id. Anim. 13:

    genera principalitatis,

    Macr. Somn. Scip. 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > principalitas

  • 16 principatus

    princĭpātus, ūs, m. [princeps], the first place, pre-eminence, preference (class.).
    I.
    In gen.: omnem naturam necesse est.. habere aliquem in se principatum, ut in homine mentem... in arborum autem radicibus inesse principatus putatur. Principatum autem id dico, quod Graeci hêgemonikon vocant, quo nihil in quoque genere nec potest, nec debet esse praestantius, Cic. N. D. 2, 11, 29 sq.:

    animi,

    id. Tusc. 1, 10, 20:

    ut quisque aetate antecedit, ita sententiae principatum tenet,

    id. Sen. 18, 64:

    Gallia hujus belli sustinendi principatum tenet, i. e. in bello sustinendo,

    id. Phil. 12, 4, 9:

    eloquentiae dignitatis principatum dare,

    id. Off. 2, 19, 49:

    qui tibi detulerat ex latronibus suis principatum,

    id. Phil. 2, 3, 5: sol astrorum obtinet principatum, id. N. D. 2, 19, 49:

    principatum in oleo obtinuit Italia,

    Plin. 15, 2, 3, § 8; 16, 36, 64, § 156; 37, 13, 76, § 198.—
    II.
    In partic.
    A.
    The chief place in the state or the army, the post of commander-in-chief:

    Cassio dominatum et principatum dari,

    Cic. Phil. 11, 14, 36:

    Cingetorigi principatus atque imperium est traditum,

    Caes. B. G. 6, 8 fin.:

    obtinere principatum totius Galliae,

    id. ib. 7, 4:

    se dejectos principatu,

    id. ib. 7, 63:

    de principatu contendere,

    Nep. Arist. 1.—
    2.
    Of the empire (post-Aug.), reign, empire, dominion, sovereignty:

    Nero toto principatu suo hostis generis humani,

    Plin. 7, 8, 6, § 46:

    Fenestella, qui obiit novissimo Tiberii Caesaris principatu,

    id. 33, 11, 52, § 146:

    Nerva res olim dissociabiles miscuit, principatum et libertatem,

    Tac. Agr. 3; Plin. Pan. 36, 3; 45, 3; Suet. Calig. 22; id. Tib. 24.—
    B.
    A beginning, origin (class. but very rare):

    an mundus ab aliquo temporis principatu ortus est?

    Cic. Univ. 2; cf.:

    totius opusculi principatus,

    the beginning, Diom. 375 P.—
    III.
    The hosts of angels, good or bad (eccl. Lat.), Vulg. Rom. 8, 38; id. Col. 1, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > principatus

  • 17 summa

    summa, ae, f. (sc. res; old gen. summai, Lucr. 1, 984; 6, 679) [summus, v. superus].
    I.
    Lit., that which is highest in any thing, the top, summit, surface (postAug. and very rare):

    testudines evectae in summā pelagi,

    Plin. 9, 10, 12, § 35 (cf. summus, I. s. v. superus).—
    II.
    Transf., that which is most important or prominent in any thing, the main thing, chief point, principal matter; the sum, height, substance, summit, completion, perfection
    A.
    In gen.:

    leges a me edentur non perfectae... sed ipsae summae rerum atque sententiae,

    the main points, chief particulars, Cic. Leg. 2, 7, 18:

    cujus rei satis erit summam dixisse,

    id. Inv. 1, 20, 28:

    ex hac infinitā licentiā haec summa cogitur, ut, etc.,

    id. Rep. 1, 43, 67:

    lectis rerum summis,

    Liv. 40, 29, 11:

    haec summa est, hic nostri nuntius esto,

    Verg. A. 4, 237:

    summa est, si curaveris, ut, etc.,

    Cic. Fam. 13, 75, 2:

    in hoc summa judicii causaque tota consistit,

    id. Quint. 9, 32:

    eam ignominiam ad summam universi belli pertinere ratus,

    to the issue of the whole war, Liv. 32, 17, 3; cf.:

    haec belli summa nefandi,

    Verg. A. 12, 572:

    solus summam habet hic apud nos,

    the first place, pre-eminence, Plaut. Truc. 4, 2, 15:

    qui vobis summam ordinis consiliique concedunt,

    Cic. Cat. 4, 7, 15:

    summam alicui rei dare,

    perfection, culmination, Quint. 3, 2, 1: 5, 10, 72; 11, 2, 41; 12, 1, 20: remittendo de summā quisque juris. strict or extreme right, Liv. 4, 43, 11.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of a reckoning of numbers, the amount, the sum, sum total, including each of the single items, as if counted: quid, tu, inquam, soles, cum rationem a dispensatore accipis, si aera singula probasti, summam, quae ex his confecta sit, non probare? Cic. Fragm. ap. Non. 193, 11:

    addendo deducendoque videre, quae reliqui summa fiat,

    id. Off. 1, 18, 59: Py. Quanta istaec hominum summa est? Ar. Septem milia, Plaut. Mil. 1, 1, 46:

    equitum magno numero ex omni populi summa separato,

    Cic. Rep. 2, 22, 39:

    subducamus summam,

    id. Att. 5, 21, 11:

    summam facere,

    id. Verr. 2, 2, 53, § 131.—
    2.
    Of money, a sum, amount.
    (α).
    With pecuniae:

    pecuniae summam quantam imperaverit, parum convenit,

    Liv. 30, 16, 12:

    pecuniae etiam par prope summa fuit,

    id. 33, 23, 9:

    summa pecuniae signatae fuit talentūm duo milia et sexcenta,

    Curt. 3, 13, 16:

    accessit ad hanc pecuniae summam sex milia talantum,

    id. 5, 6, 10:

    pecuniae summa homines movit,

    Liv. 22, 61, 1; 38, 11, 8; 40, 46, 16; 42, 62, 14; cf.:

    census equestrem Summam nummorum,

    Hor. A. P. 384:

    ob parvam pecuniae summam erogatam,

    Val. Max. 4, 8, 1.—
    (β).
    Without pecuniae:

    de summā nihil decedet,

    Ter. Ad. 5, 3, 30:

    hac summā redempti,

    Liv. 32, 17, 2; 22, 61, 2:

    Marcellus decem pondo auri et argenti ad summam sestertii decies in aerarium rettulit,

    id. 45, 4, 1:

    quācumque summā tradet luxuriae domum,

    Phaedr. 4, 4, 44;

    creditor totius summae,

    Quint. 5, 10, 117:

    actor summarum,

    Suet. Dom. 11.—
    3.
    Without reference to a count, the sum, the whole:

    de summā mali detrahere,

    Cic. Tusc. 3, 23, 55:

    summa cogitationum mearum omnium,

    id. Fam. 1, 9, 10:

    meorum maerorum atque amorum summam edictavi tibi,

    Plaut. Rud. 1, 2, 2:

    ergo ex hac infinita licentiā haec summa cogitur,

    Cic. Rep. 1, 43, 67:

    proposita vitae ejus velut summa,

    Suet. Aug. 9:

    vitae summa brevis spem nos vetat incohare longam,

    Hor. C. 1, 4, 15: summarum summa est aeterna, the sum of all sums, the sum of all things, i. e. the universe, Lucr. 5, 361; so,

    summa summarum,

    Plaut. Truc. 1, 1, 4; Sen. Ep. 40, 13; and: summa summaï, Lucr 6, 679. —
    4.
    Adverb.
    (α).
    Ad summam, on the whole, generally, in short, in a word:

    ille affirmabat... ad summam: non posse istaec sic abire,

    Cic. Att. 14, 1, 1; so,

    ad summam,

    id. ib. 7, 7, 7; id. Off. 1, 42, 149; id. Fam. 14, 14, 2; Hor. Ep. 1, 1, 106, Juv. 3, 79.—
    (β).
    In summā, in all:

    Drusus erat de praevaricatione a tribunis aerariis absolutus, in summā quattuor sententiis,

    Cic. Q. Fr. 2, 16, 3; Plin. Ep. 1, 22, 6; 2, 11, 25:

    in omni summā,

    Cic. Q. Fr. 3, 5, 5 —
    (γ).
    In summā, at last, finally (post-Aug.):

    diu colluctatus est: in summā victus occumbit,

    Just. 13, 8, 8; 22, 1, 8; 37, 1, 8.—
    C.
    Transf., the whole (opp. a part):

    magnam res diligentiam requirebat, non in summā exercitus tuenda, sed in singulis militibus conservandis,

    Caes. B. G. 6, 34; cf.:

    summa exercitus salva,

    the main body of the army, id. B. C. 1, 67:

    solet quaedam esse partium brevitas, quae longam tamen efficit summam,

    Quint. 4, 2, 41:

    quaedam partibus blandiuntur, sed in summam non consentiunt,

    id. 4, 2, 90.—
    2.
    That which relates to the whole, as opp. to a part; with gen., the general, supreme:

    (Remi dicebant) ad hunc (regem) totius belli summam omnium voluntate deferri,

    the command in chief, Caes. B. G. 2, 4:

    neque de summā belli suum judicium sed imperatoris esse,

    id. ib. 1, 41:

    cum penes unum est omnium summa rerum, regem illum unum vocamus,

    authority over all affairs, the supreme power, Cic. Rep. 1, 26, 42:

    is, qui summam rerum administrabat,

    id. Rosc. Am. 32, 91:

    ad te summa solum, Phormio, rerum redit,

    Ter. Phorm. 2, 2, 3:

    ad summam rerum consulere,

    for the general interest, Caes. B. C. 3, 51:

    ad discrimen summa rerum adducta,

    to a general engagement, Liv. 10, 27:

    discrimen summae rerum,

    id. 10, 14:

    quos penes summam consilii voluit esse, cum imperii summam rex teneret,

    the sole command, Cic. Rep. 2, 28, 51; cf.:

    qui vobis summam ordinis consiliique concedunt,

    id. Cat. 4, 7, 15:

    imperii,

    Caes. B. G. 2, 23; id. B. C. 3, 5:

    quod penes eos (Bituriges), si id oppidum retinuissent, summam victoriae constare intellegebant,

    the whole credit of the victory, id. B. G. 7, 21; so, victoriae, id. B. C. 1, 82.— Poet.:

    summa ducum, Atri des,

    Ov. Am. 1, 9, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > summa

См. также в других словарях:

  • pre-eminence — (n.) also pre eminence, c.1200, from L.L. praeminentia distinction, superiority (5c.), from L. praeeminens, prp. of praeeminere project forward, rise above, excel, from prae before (see PRE (Cf. pre )) + eminere stand out, project (see EMINENT… …   Etymology dictionary

  • pre-eminence — pre eminent ► ADJECTIVE ▪ surpassing all others. DERIVATIVES pre eminence noun pre eminently adverb …   English terms dictionary

  • pre-eminence — pre em·i·nence$10$ || ‚prɪː emɪnÉ™ns superiority, advantage, predominance …   English contemporary dictionary

  • pre-eminence — See: pre eminent …   English dictionary

  • pre-eminence — /pri ˈɛmənəns/ (say pree emuhnuhns) noun the state or character of being pre eminent …  

  • pre-eminence — n. Superiority, supremacy, precedence, priority of place, excellence, supreme excellence, commanding position …   New dictionary of synonyms

  • pre-eminence — n supremacy, distinction, excellence, fame, prestige, renown, repute, predominance, prominence, superiority, incomparability, peerlessness, matchlessness, paramountcy, transcendence …   Useful english dictionary

  • pre-eminence of man — advantage of man over the animal kingdom, supremacy of man over all other living creatures …   English contemporary dictionary

  • pre-eminent — (adj.) also preeminent, early 15c., from L. praeeminentem, prp. of praeeminare to project forward, rise above (see PRE EMINENCE (Cf. pre eminence)). Related: Pre eminently; preeminently …   Etymology dictionary

  • pre-eminent — pre em|i|nent preeminent [priˈemınənt] adj much more important, more powerful, or better than any others of its kind ▪ his pre eminent position in society >pre eminently adv >pre eminence n [U] …   Dictionary of contemporary English

  • pre-eminent — ► ADJECTIVE ▪ surpassing all others. DERIVATIVES pre eminence noun pre eminently adverb …   English terms dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»