-
1 αμαρτημάτων
-
2 ἁμαρτημάτων
-
3 ἁμαρτημάτων
Ελληνικά-Ρωσικά λεξικό στα κείμενα της Καινής Διαθήκης (Греческо-русский словарь к текстам Нового Завета) > ἁμαρτημάτων
-
4 καθαρεύω
καθαρεύω (s. καθαρός; Aristoph., Pla.+; pap, Philo; TestReub 6:1, 2; Just., D. 49, 7) be pure, clean Ox 840, 23 and 24. κ. τινός be free fr. someth. (Pla., Ep. 8 p. 356e; Plut., Phoc. 37, 2 φόνου, Cato Min. 24, 6 ἁμαρτημάτων; Ael. Aristid. 44 p. 828 D. τῶν αἰσχρῶν; Herm. Wr. 6, 3 τ. κακίας; CPR I, 232, 34 πάσης αἰτίας; Philo, Rer. Div. Her. 7 ἁμαρτημάτων; Jos., Ant. 1, 102 φόνου, Vi. 79) τοῦ αἵματός τινος free fr. someone’s blood GPt 11:46.—DELG s.v. καθαρός. -
5 ἁμάρτημα
ἁμάρτημα, τος, τό (w. mngs. ranging fr. involuntary mistake to serious moral default: Arist., EN 1135b; Pre-Socr., Soph. et al.; Diod S 14, 76, 4 εἰς θεοὺς ἁμαρτήματα; POxy 34 III, 13; PTebt 5, 3 [s. ἀγνόημα]; PParis 63 XIII, 2ff; BGU 1141, 8; 1185, 7; LXX; En; PsSol 17:8; TestSol D; TestAbr A 14 p. 94, 22 [Stone, p. 36]; ParJer 2:2; ApcEsdr, ApcMos; EpArist 297; Philo; Jos., Bell. 4, 348, Ant. 1, 22, 3:221 al.; Mel., P. 103, 788 [B; ἁμαρτιῶν Ch.]; Fgm. 12, 9; Theoph. Ant. 1, 2 [p. 60, 20]) as an individual act sin, transgression (as moral default Pla., Phd. 113e) Ro 5:16 v.l.; αἰώνιον ἁ. an everlasting sin Mk 3:29; τὰ προγεγονότα ἁμαρτήματα Ro 3:25 (s. Eunap. p. 76 [B.] τὰ προγεγενημένα τῶν ἁμαρτημάτων); cp. τῶν πάλαι αὐτοῦ ἁμαρτημάτων 2 Pt 1:9 v.l.; ἐξαλείφειν τὰ πρότερα ἁ. wipe out our former sins 2 Cl 13:1; καθαρίζεσθαι ἀπὸ τῶν ἁ. be cleansed fr. sins Hv 3, 2, 2; ποιεῖν ἁ. (Hdt. 7, 194, 2; Jdth 11:17; 13:16) 1 Cor 6:18. κρύπτειν τὸ ἁ. GJs 14:1; φανεροῦν τὸ ἁ. 16:1, 3. ἀφιέναι τινὶ τὰ ἁ. (1 Macc 13:39) forgive someone’s sins Mk 3:28; PtK 3 p. 15, 27; GJs 5:1; for this ἰᾶσθαι τὰ ἁ. (Pla., Gorg. 525b ἰάσιμα ἁμαρτήματα ἁμαρτάνειν) Hv 1, 1, 9; Hs 9, 23, 5; ποιεῖν ἴασιν τοῖς προτέροις ἁ. m 12, 6, 2; σῴζειν ἐκ τῶν ἁ. GJs 14:2. τελειοῦν τὰ ἁ. GPt 5:17=ASyn. 347, 60. ἵνα κἀκεῖνοι τελειωθῶσιν τοῖς ἁ. in order that they might be perfected in their sins = that the measure of their (i.e. the rebellious Israelites at the time of Moses) sins might be filled B 14:5. μετανοεῖν ἐπὶ τοῖς ἁ. repent of sins 1 Cl 7:7 (Wsd 12:19 ἐπὶ ἁμαρτήμασιν μετάνοια. Cp. Appian, Bell. Civ. 2, 63 §261f ἐπὶ μετάνοιαν … τὸ ἁμάρτημα). ἐφήδεσθαι τοῖς ἁ. delight in sins Dg 9:1. OHey, Philol 83, 1928, 1–17, 137–63.—DELG s.v. ἁμαρτάνω. M-M. TW. -
6 ἄφεσις
ἄφεσις, έσεως, ἡ (s. ἀφίημι; Pla.+)① the act of freeing and liberating from someth. that confines, release fr. captivity (Polyb. 1, 79, 12; SIG 374, 21; PGrenf I, 64, 5; 1 Esdr 4, 62; Philo, Mut. Nom. 228 [after Lev 25:10]; Jos., Ant. 12, 40; 17, 185) Lk 4:18ab (Is 61:1; 58:6); B 3:3 (Is 58:6); 14:9 (Is 61:1).② the act of freeing from an obligation, guilt, or punishment, pardon, cancellation (Pla., Leg. 9, 869d φόνου; Diod S 20, 44, 6 ἐγκλημάτων; 32, 2, 6 τῆς τιμωρίας; Dionys. Hal. 8, 50 al.; En 13:4 and 6; Philo, Mos. 2, 147 ἀ. ἁμαρτημάτων, Spec. Leg. 1, 215; 237; Jos., Bell. 1, 481; exx. fr. ins and pap in Nägeli 56. Cp. also Dt 15:3; Jdth 11:14; 1 Macc 10:34; 13:34. For history of the word Dssm., B 94–97 [BS 98–101]) ἁμαρτιῶν forgiveness of sins i.e. cancellation of the guilt of sin (Iren. 1, 21, 2 [Harv. I 182, 4]; Theoph. Ant. 2, 16 [p. 140, 9]) Mt 26:28; Mk 1:4; Lk 1:77; 3:3; 24:47; Ac 2:38; 5:31 (δοῦναι ἄφεσιν as Diod S 20, 54, 2); 10:43 (λαβεῖν; likew. TestSol 6:10 A; Just., D. 141, 2 al.); 13:38; 26:18; Col 1:14; B 5:1; 6:11; 8:3; 11:1; 16:8; Hm 4, 3, 1ff; AcPl Ha 2, 30. For this ἄ. τ. παραπτωμάτων Eph 1:7; τοῖς παραπτώμασιν ἄ. Hm 4, 4, 4 (cp. ἄφεσις ἁμαρτημάτων Orig., C. Cels. 1, 47, 4); ἄ. abs. in same sense (Hippol., Ref. 6, 41, 2) Mk 3:29; Hb 9:22; 10:18. τὸ τῆς ἀφέσεως what is offered for forgiveness of sins GJs 1:1; αἰτεῖσθαι ἄφεσίν τινι ask forgiveness for someone 1 Cl 53:5 (εὔχεσθαί τε καὶ αἰτεῖν … παρὰ τοῦ θεοῦ Just., A I, 61, 2).—ERedlich, The Forgiveness of Sins ’37; VTaylor, Forgiveness and Reconciliation (in the NT) ’41; HThyen, Studien z. Sündenvergebung im NT ’70.—DELG s.v. ἵημι. EDNT. M-M. TW. Spicq. -
7 πάρ-εσις
πάρ-εσις, ἡ, das Vorbeilassen, Durchlassen, Hippocr. u. Sp., wie Plut.; auch das Entlassen, Dion et Brut. 2; Erschlaffung, Symp. 5, 5, 2; – τῶν άμαρτημάτων, Erlassen, N. T.
-
8 συγ-γνώμων
συγ-γνώμων, ον, 1) verzeihend; τῶν εἰρημένων συγγνώμονα εἶναι, Eur. Med. 870; ϑεοὺς παραιτήσῃ συγγνώμονάς σοι εἶναι, εἴ τι παρημέληκας, Xen. Mem. 2, 2, 14; ἁμαρτημάτων συγγν. καὶ πρᾷος, Cyr. 6, 1, 37; τὸ ἐπιεικὲς καὶ ξύγγνωμον, Plat. Legg. VI, 757, d, vgl. X, 906 c; συγγνώμονες ἔστε, gewähret, Thuc. 2, 74; – pass. was Verzeihung verdient, verzeihlich, erlaubt, ξ ύγγνωμόν τι γίγνεσϑαι καὶ πρὸς ϑεοῠ, Thuc. 4. 98. – 2) übereinstimmend, derselben Meinung; App. B. C. 2, 122; Plut. Cleom. 10.
-
9 κατα-πλήξ
κατα-πλήξ, ῆγος, erschrocken, bestürzt, schüchtern, bes. im Uebermaaß; bei Arist. Eth. 2, 7 Ggstz von ἀναίσχυντος, ὁ πάντα αἰδούμενος erkl.: πρὸς τοὺς φόβους μαλακὸν ὄντα καὶ καταπλῆγα Plut. Pericl. 27, der es auch mit περιδεής u. ἄτολμος verbindet, de educ. lib. 9 reip. ger. praec. 19. Harpocr. erkl. ὁ συνεχῶς πεπληγμένος in Bezug auf Lys. 6, 50, ἀλλ' ἐστὲ γὰρ ὑπὸ τῶν τούτου ἁμαρτημάτων ἤδη καταπλῆγες – ὥςτε οὐδὲ τὰ δεινὰ ἔτι δεινὰ δοκεῖ εἶναι, ganz verblüfft, verdutzt.
-
10 καθαρεύω
καθαρεύω, rein sein, sich rein, unbefleckt halten; ὅςτις γνώμῃ μὴ καϑαρεύει Ar. Ran. 355; Plat. Phaed. 58 b; οἴκησις Legg. VI, 759 c; φόνου καϑαρεύων καὶ δεσμοῦ καὶ φυγῆς Ep. VIII, 356 e; ἁμαρτημάτων Plut. Cat. min. 24; ὀνείδους Luc. am. 22; τῶν οὐ καϑαρευόντων Dem. 59, 78; καϑαρεύειν περί τι, sich in Beziehung auf Etwas rein halten, Pol. 6, 56, 15. – Vom Styl, D. Hal. iud. de Lys. 2; ὧν καϑαρευτέον, wovon man frei sein muß, Luc. conscr. hist. 6.
-
11 μετά-θεσις
μετά-θεσις, ἡ, das Umsetzen, die Umstellung, τῶν ῥημάτων, Din. 24, 84 u. oft bei den Rhett.; auch das Uebertreten zu einer andern Partei, ὴ μετάϑεσις πρός τινα, Pol. 5, 26, 8; die Veränderung übh., Sinnesänderung, ἐκ μεταϑέσεως, 30, 18, 2; ἡ ἐπὶ τὸ βέλτιον μετ., 1, 35, 7; dah. Verbesserung, ἁμαρτημάτων, 5, 11, 5; – von Waaren, der Umsatz, 10, 1, 8. – Bei Plut. frat. amor. 9 ὀνομάτων μετ., eine Art Euphemismus, wenn man z. B. für ῥᾳϑυμία ἁπλότης sagt. – Bei Gramm. Buchstabenversetzung.
-
12 διά-κρουσις
διά-κρουσις, ἡ, 1) Aufschub, Verzögerung, Dem. 54, 27. 29. – 2) Abwendung der Gefahr, Plut. Coriol. 19; – καὶ φυλακὴ τῶν ἁμαρτημάτων de cohib. ira 12.
-
13 ἀπο-τρέπω
ἀπο-τρέπω, abwenden, von Hom. an überall; λαόν Il. 11, 758, machen, daß das Volk umkehrt; τινά τινος, von etwas abwenden, abhalten, 12, 249; τὰ ἐπιόντα Her. 8, 29 u. öfter; ein Unglück abwenden, verhüten, συμφοράν, βλάβην, ἀλαζόνας Plat. Phaedr. 231 d Gorg. 509 b Charm. 173 c; καὶ οὐκ ἐᾷ πράττειν Theag. 128 d; τινός Apol. 31 b; τῆς κακουργίας Thuc. 6, 38; τῶν ἁμαρτημάτων Isocr. 4, 130; τῆς ἀλαζονείας Xen. Mem. 1, 7, 1; τῶν χειρίστων Pol. 11, 10, 1; abwehren, Ggstz προτρέπω, Arist. rhet. 1, 3; ἀπ' ὠφελίμων ibd.; c. inf., τὸ μὴ πορεύεσϑαι Her. 1, 105; ἀποτρέψαι τἀληϑὲς δηλοῠν Dem. 60, 26. – Med. von sich abwenden, zurückschlagen, Plut. Brut. 42. – Pass. mit aor. II. med., sich abwenden, bes. umkehren, zurückweichen, οὐδὲ ἀπετράπετ' οὐδ' ἀπίϑησεν Iliad. 12, 329; ὅϑεν αὖτις ἀπετράπετο 10, 200; Thuc. 6, 65; Xen. Cyr. 8, 6, 16 Hell. 6, 5, 23; ἐκ τῶν κινδύνων Thuc. 2, 40; vgl. 3, 68; πρὸς ϑυσίαν Plut. Rom. 7; οὐκ ἀποτρέψομαι λέγειν τι, ich werde mich nicht abhalten lassen, Dem. prooem. 23; vgl. Eur. Or. 410; τί, etwas verabscheuen, Aesch. Spt. 1032 Eur. I. A. 336.
-
14 ἀπο-γίγνομαι
ἀπο-γίγνομαι (s. γίγνομαι), 1) fern, abwesend sein, τῆς μάχης, nicht in der Schlacht zugegen, Her. 9, 69; τῶν ἁμαρτημάτων Thuc. 1, 39; Ggstz παραγίγνεσϑαι Plat. Soph. 247 a u. öfter. – 2) sich entfernen, weggehen, Ggstz προςγίγνομαι Plat. Tim. 82 b; so Thuc. 2, 98, wo es den Begriff von umkommen, sterben hat, wie Her. 2, 136. 5, 4; Thuc. 2, 34 Dem. 43, 57.
-
15 ἀ-τῑμ-ώρητος
ἀ-τῑμ-ώρητος, ungerächt, 1) an dem man keine Rache genommen hat, ungestraft, γίγνεσϑαι, der Strafe entgehen, Her. 2, 100; Thuc. 6, 6; κακῶν ἁμαρτημάτων, für, Plat. Legg. XII, 959 e; ἀφιέναι τινὰ ἀτ. Dinarch. 1, 29. – 2) dem man keine Genugthuung verschafft hat, ohne Hülfe, Thuc. 3, 57; ϑάνατον ἀτιμώρητον ἐᾶσαι Aesoh. 1, 145.
-
16 ἀν-εύθῡνος
ἀν-εύθῡνος ( εὐϑύνη), 1) keiner Prüfung unterworfen, nicht rechenschaftspflichtig, unumschränkt, τῇ μουναρχίῃ ἔξεστι ἀνευϑύνῳ ποιέειν τὰ βούλεται Her. 3, 80; dem ὑπεύϑυνος entgegenstehend, Thuc. 3, 43; Luc. abd. 22. – 2) der nicht zur Untersuchung gezogen zu werden braucht, unschuldig, Arist. pol. 2, 9; ἁμαρτημάτων Luc. Nigr. 9, frei von Fehlern.
-
17 ἀξία
ἀξία (s. ἄξιος), ἡ, Werth, Preis einer Sache, φορτίων Her. 4, 196; διπλασίαν τῆς ἀξίας τοῦ δούλου κομιζέσϑω Plat. Legg. XI, 936 d; ἔλαττον τῆς ἀξίας, unter dem Preise, Xen. Mem. 1, 6, 11 u. öfter; dah. Census, Pol. 2, 62. Uebh. das Jedem Gebührende, ὑποτελεῖν τὴν ἀξίην βασιλέϊ Her. 4, 201; von verdientem Lobe, τῆς ἀξίας τιμήσομαι Plat. Apol. 36 b; τὴν ἀξίαν κομίζεσϑαι Rep. X, 615 c; von verdienter Strafe, τὴν ἀξίην λαβεῖν Her. 7, 39; προςάπτειν ἑκἀστῳ τῶν ἁμαρτημάτων τὴν ἀξίαν Plat. Legg. IX, 876 d; so τὴν ἀξίαν ἀποτίνειν, ὑπέχειν, Luc. Am üblichstensind die Vrbdgn κατ' ἀξίαν, nach Gebühr, nach Würdigkeit, Plat. u. Andere; μὴ κατ' ἀξίαν τῆς οὐσίας ὠφελεῖν τοὺς φίλους Xen. Cyr. 8, 4, 32, nicht in einer dem Vermögen angemessenen Weise; πρὸς τὴν ἀξίαν ib. 8, 4, 29; παρὰ τὴν ἀξίαν, ohne Verdienst, ohne Verschulden, Thuc. 7, 77; εὖ πράττειν Dem. 1, 23; δεδουλωμένοι 2, 28; ὑπὲρ τὴν ἀξίαν τὴν ἑαυτοῦ πεποίηκε 2, 3, wie Eur. Herc. fur. 146. – Würde, auch äußere, wie ἀξίωμα, ἐπορεύετο μετὰ μεγάλης ἀξίας Pol. 39, 2; οἱ ἐπ' ἀξίας, die Würdenträger, Luc. Nigr. 24. – Bei den Stoikern das Sittlichgute, honestum. – Bei Sp. auch Verlangen, Wille, wie ἀξίωσις, κατὰ τὴν ἰδίαν ἀξίαν Diod. S. 14, 10.
-
18 ἀθλο-θετία
ἀθλο-θετία, ἡ, = ἀϑλοϑεσία, Ar. Poll. 3, 140. ἆθλον, τό (s. ἄεϑλον), 1) Kampfpreis, Soph. El. 672; Xen. Hell. 4, 2, 5; = νικητήριον, übh. Belohnung, mit μισϑοὶ καὶδῶρα verb., Plat. Rep. X, 613 e; ἀρετῆς Thuc. 2, 87; τῆς ἐρωτικῆς μανίας Plat. Phaedr. 256 d; ἁμαρτημάτων Lys. 1, 47, d. i. Strafe; πολέμου Dem. 4, 5; παρανομίας Pol. 15, 8, 11; ἆϑλα προτιϑέναι, Preise aussetzen, wie τιϑέναι, προφαίνειν, vgl. κεῖσϑαι; den Preis bekommen, λαμβάνειν, φέρειν. – 2) Kampf, Anstrengung ( στυγερόν Aesch. Suppl. 1015 ist zw. u. kann auch Preis sein), bes. im plur., Soph. Phil. 507; Plat. Legg. IX, 865 e; Xen. Hell. 4, 5, 2. – Bei Plat. sind τὰ ἆϑλα auch der Ort der Kampfspiele, neben ἀγορά u. δικαστήριον, Plat. Legg. XI, 935 b, vgl. IX, 868 a.
-
19 ἄ-τῑμος
ἄ-τῑμος ( τιμή), 1) ungeehrt, verachtet, entehrt, ἀτιμοτάτη ϑεός Il. 1, 516; Folgde; τινός, einer Sache unwerth geachtet, Aesch. Spt. 1015; vgl. Ag. 360; Soph. O. R. 789; γερῶν, beraubt, thuc. 3, 58; schimpflich, πληγή Plat. Gorg. 527 d; ἔργα Legg. IX, 866 e; ἀτιμοτέρα ἕδρα, ein minder ehrenvoller Platz, Xen. Cyr. 8, 4, 5. – 2) nicht mit Geldwerth abgeschätzt, τοῦ νῦν οἶκον ἄτιμον ἔδεις, du verzehrst dessen Vermögen ohne Ersatz, Od. 16, 431; ungestraft, μηδ' ἐφ' ἑνὶ τῶν ἁμαρτημάτων Plat. Legg. 855 a; vgl. Aesch. Ag. 1420. – 3) der bürgerlichen Rechte beraubt, bes. in Athen ein durch Gesetz u. Richterspruch ganz od. zum Theil seiner bürgerlichen Rechte verlustig u. für ehrlos erklärter Bürger, nächst Tod u. Verbannung die härteste Strafe, gew. Ggstz ἐπίτιμος, auch ὅμοιος, Xen. Cyr. 1, 2, 24. Oft bei Xen. u. Rednern, ἄτιμον τῆς πόλεως καϑιστάναι Lys. 12, 21; vgl. bes. Andoc. 1, 75 ff,; Dem. setzt hinzu καὶ μηδενὸς τῶν κοινῶν μετέχειν 15, 32; ἄτιμος τοῦ συμβουλεύειν, der von den Rathsversammlungen ausgeschlossen ist, 15, 33; vgl. Herm. gr. Staatsalterth. §. 124 Böckh Staatsh. p. 409. Vgl. noch Dem. 9, 42 ἄτιμος καὶ πολέμιος τοῦ δήμου, von Einem, der ungestraft getödtet werden darf, geächtet, was 44 erklärt ist καϑαρὸς ὁ τοῦτον ἀποκτείνας; Harpocr. ὁ ἀποκτείνας οὐχ ὑπόκειται ἐπιτιμίῳ.
-
20 ἄν-εσις
ἄν-εσις (ἀνίημι), ἡ, 1) das Nachlassen von starker Anspannung, Abspannung, χορδῶν, der ἐπίτασις entgegengesetzt, Plat. Rep. I, 349 e; κακῶν, Nachlassen des Unglücks, Her. 5, 28; neben χάλασις Plat. Rep. IX, 590 b; übertr., im Ggstz von σπουδή Legg. IV, 7246, Erholung; Erschlaffung, ἄνεσις καὶ σχολή Pol. 1, 66; πάγων, Aufgehen des Eises, Plut. Sert. 17. Nachlassen von der Strenge, Lyc. 2, 29. – 2) χρεῶν, Erlassen einer Schuld, Plut. Cat. min. 18; vgl. Sert. 6; ebenso ἁμαρτημάτων ἄνεσιν δοῠναι Herodian. 7, 12. Uebertr. – 3) das Loslassen der Leidenschaften, Zügellosigkeit, Ausschweifung, γυναικῶν Plat. Legg. I, 637 c; Aristot.; εἰς ἄνεσιν καὶ σώματος ἡδέα ἔργα Cleanth. H.
См. также в других словарях:
ἁμαρτημάτων — ἁμάρτημα failure neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
бремѧ — БРЕМ|Ѧ (77), ЕНЕ с. 1.Тяжесть, груз: идоуще поутьмь тѣ. коупьци на возѣхъ съ бремены тѩжькы. ЖФП XII, 31а; все т˫ажькоѥ оутробѣ. ˫ако нѣкоѥ брѣм˫а и ноужениѥ. ѡ(т)враща˫а. (ἄχϑος) ЖФСт XII, 41; животьно крѣпоко. и сильно тѣломь. оуложено… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
въмѣститисѧ — ВЪМѢ|СТИТИСѦ (43), ЩОУСѦ, СТИТЬСѦ гл. 1.Уместиться, поместиться; вселиться: преславьно велиѥ како въмѣстисѩ. въ ѹтробѹ твою богъ. Стих 1156–1163, 106; то же Мин XII (июль), 116 об.; [о Христе] вьсе въ нѥмь въмѣстивъшеѥсѩ б҃жьствьноѥ си˫аниѥ.… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
ίαση — ἡ (ΑΜ ἴασις, Α ιων. τ. ἴησις) [ιάομαι, ώμαι] θεραπεία, γιατρειά («τὰς τῆς ψώρας ἰάσεις», Πλάτ.) μσν. αρχ. 1. απαλλαγή από κάτι (α. «... ὁ Κύριος... δι ἡμᾱς ἄνθρωπος γέγονεν, ὅπως... τῶν παθῶν τῶν ἡμετέρων συμμέτοχος γενόμενος και ἴασιν ποιήσηται» … Dictionary of Greek
αμάρτημα — το (Α ἁμάρτημα) [ἁμαρτάνω] παράβαση τού θείου νόμου, τών εντολών τής θρησκείας και τών διατάξεων τής Εκκλησίας μσν. 1. παρανομία, αδίκημα 2. φρ. «εἶναι ἔργον τῶν ἐμῶν ἁμαρτημάτων να...», είναι άδικο, είναι κρίμα να... αρχ. 1. σφάλμα, αποτυχία 2.… … Dictionary of Greek
εξομολογώ — (AM ἐξομολογῶ, έω) [εξομολόγος] Ι. ακούω την εξομολόγηση, την αποκάλυψη τών αμαρτημάτων κάποιου ΙΙ. μέσ. εξομολογούμαι (AM ἐξομολογοῡμαι, έομαι) 1. ομολογώ τα αμαρτήματά μου στον πνευματικό για να συγχωρηθούν 2. ομολογώ, αποκαλύπτω νεοελλ.… … Dictionary of Greek
ησυχασμός — (quietismus). Μυστικιστικό κίνημα που αναπτύχθηκε τον 16o και κυρίως τον 17ο αι. στη Δύση και ιδιαίτερα στην Ισπανία, στη Γαλλία και στην Ιταλία. Σκοπός των οπαδών του κινήματος ήταν να επιτύχουν την απόλυτη και παθητική εγκατάλειψη της ψυχής… … Dictionary of Greek
κούφος — Ονομασία δύο οικισμών. 1. Παράλιος οικισμός (υψόμ. 10 μ., 2 κάτ.) του νομού Χαλκιδικής. Βρίσκεται στη νοτιοδυτική ακτή της χερσονήσου της Σιθωνίας. Υπάγεται διοικητικά στον δήμο Τορώνης. Έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός. 2. Πεδινός… … Dictionary of Greek
λογισμός — (Μαθημ.). Όρος που συναντάται σε διάφορα πεδία των μαθηματικών: απειροστικός λ., διαφορικός λ., ολοκληρωτικός λ., αριθμητικός λ., διανυσματικός λ., από μνήμης λ., γραπτός λ., μηχανικός λ., λ. της λογικής κλπ. Ο όρος λ. χρησιμοποιήθηκε αρχικά για… … Dictionary of Greek
μνησικακία — η (ΑΜ μνησικακία) [μνησίκακος] η ανάμνηση από κάποιον κακού που υπέστη, η οποία συνήθως συνοδεύεται από συναίσθημα μίσους και από έντονη επιθυμία για εκδίκηση («μνησικακία μνήμη παλαιῶν ἁμαρτημάτων ἐπὶ ἀνταποδόσει ὁμοίᾳ» Ευστ. Ποντ.) … Dictionary of Greek
ομοιότροπος — η, ο (Α ὁμοιότροπος, ον) 1. αυτός που γίνεται, που επιτελείται με τον ίδιο τρόπο με έναν άλλο ή άλλους («εἰδότες οὔτε φιλίαν ἰδιώταις βέβαιον γιγνομένην... εἰ μὴ μετ ἀρετῆς δοκούσης ἐς ἀλλήλους γίγνοιτο καὶ τἆλλα ὁμοιότροποι εἶεν», Θουκ.) 2.… … Dictionary of Greek