μέσος

(δάκτυλος Plat.; στῖφος Xen.)

μέσον σάκος Hom. — середина щита;

(ὀφθαλμοί Arst.)

(ἑνὸς καὴ πλήθους τὸ ὀλίγον μέσον Plat.)

(δικαστής Thuc.)

μέση λέξις (лат. vox media) — слово с обоюдным смыслом ( положительным и отрицательным);

μέσον ῥῆμα — глагол среднего залога;

μέσος δάχτυλος — средний палец;

μέσον ανάστημα — средний рост;

μέση θερμοκρασία — средняя температура;

μέση εκπαίδευση — среднее образование;

μέσοι χρόνοι — средние века;

μέσον ούς анат. — среднее ухо;

μέσος όρος αριθμών мат. — среднее арифметическое;

μέση διάθεση — средний залог;

μέσα ρήματα — глаголы среднего залога;

μέσοι χρόνοι — времена среднего залога;

μέσα σύμφωνα — смычные согласные (β, γ, δ);

§ η μέση οδός — золотая середина;

εν μέση ημέρα — а) в полдень; — б) среди бела дня;

εν μέσω χειμώνι — в разгар зимы;

εν μέση αγορά — публично, при всём народе;

κατά μέσον όρο — в среднем

(πρότασις Arst.)

(πόλεις Her.)

(μέγας = ἀντίχειρ Her., Arst.; μέσος Arst.; σμικρότατος Plat. или ἔσχατος Arst.; οἱ τῶν ποδῶν δάκτυλοι Xen., Arst.; δάκτυλοι τῶν καμήλων, ὀρνίθων, σαυρῶν Arst.)

(δ. ἀώς, sc. ἐστι Anth.)

(τῶν δακτύλων πυρῆνες Arst.)

μέσος διεσφηκωμένος Arph. — наполовину имеющий вид осы

(Αἴας Soph.; εὐτράπελος μέσος τοῦ ἀγροίκου καὴ δυστραπέλου Arst.)

ῥῆμα ἐπίμεσον (лат. verbum medium) — глагол среднего залога

(πεμπώβολα χερσίν, τόξον ἐν χειρί, στεροπέν μετὰ χερσίν Hom.; αἰχμήν Aesch.; διὰ χειρός τι и τινὰ ἐπ΄ ὤμων Soph.; μετὰ χεῖράς τι Thuc.)

ἐπὴ ξυροῦ ἀκμῆς ἔ. Her. — держаться на острие бритвы, т.е. «на волоске»

(οὐρανόν Hes.)

(Ἕκτορος μένος καὴ χεῖρας Hom.)

(τινὰ χειρός или ποδός Hom.; τινὰ μέσον Arph.)

(πέτρης Hom.; ὅπως κισσὸς δρυός Eur.; πείσματος Plat.; χλαμύδος Luc.)

(ἔργου Pind., Plut.; πολέμου Thuc., Plut.)

(δόξης τινὸς περί τινος, med. ἀληθείας Plat.; med. γνώμης τινός и λόγου τινός Thuc.)

(Κιλίκων τῶνδε ἔχονται Ἀρμένιοι οἵδε Her.)

(κυνέην κεφαλῇ, παρδαλέην ὤμοισιν, σὰκος ὤμῳ, εἷμα ἀμφ΄ ὤμοισι, ἵπποι ζυγὸν ἀμφὴς ἔχοντες Hom.; στολέν ἀμφὴ σῶμα Eur.; τὰ ὅπλα Arst.; συκῆ ἔχουσα φύλλα NT.)

(κραδίην καὴ θυμόν Hom.; τὰν βελέων ἀλκὰν χεροῖν Soph.; τέν γῆν Thuc.; ἐπιστήμην Xen., Plat.; τὰ ἐπιτήδεια Arst.; εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω NT.)

(κίονες γαῖάν τε καὴ οὐρανὸν ἀμφὴς ἔχουσιν Hom.; τὰ ἐπικείμενα βάρη Arst.)

(ὑψοῦ κάρη Hom.)

(ἥ γυνέ ἔχουσα Her.)

ἔ. τὸ κέρας ἄκρον Thuc. — находиться на крайнем фланге;

(οὐρανόν Hom.; Ὀλύμπια δώματα Hes.; χῶρον Aesch.; τὰ ὄρη Xen.)

(φρένες ἧπαρ ἔχουσι Hom.; ὅ χαλκὸς ἔχει τὸ εἶδος τοῦ ἀνδριάντος Arst.)

(Θήβας Eur.)

ἔ. πατρώϊα ἔργα Hom. — возделывать отцовские поля;

(ἀλόχους καὴ τέκνα Hom.)

ἐν θεοῖσιν ἔ. Hom. — зависеть от воли богов;

(σάρκας τε καὴ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν Hom.)

(ἵππους, μῦθον σιγῇ Hom.; στόμα σιγᾷ Eur.)

(ἕξουσιν ἅπαντας Ἀχαιοί Hom.)

(κῦμα, ὀδύνας Hom.)

οὐδέ οἱ ἔγχος ἔχε ἀτρέμας Hom. — копье (в руках) его не оставалось спокойным;

(μάχης Hom., Plut.; τιμωρίης Her.)

(ἄλγεα Hom.; φθόνον Aesch.; θαῦμα Soph.; αἰσχύνην Eur.)

(πικρὰς ὠδῖνας Hom.; ἀγανάκτησιν Thuc.; ἱδρῶτα οὐκ ὀλίγον Luc.; ἔλεον Plut.)

(ἵππους πεδίονδε Hom.; ἅρμα, δίφρον Hes.; τὰς νέας παρὰ τέν ἤπειρον Her.)

(Πύλονδε Hom.; εἰς τέν Ἀργολίδα χώρην Her.)

(ἔρευνάν τινος Soph.)

(τέν κεφαλέν πρὸς τῇ κεφαλῇ τινος Xen.)

(ταῦτα σ΄ ἔχω μόνον προσειπεῖν Soph.)

(οὐκ ἔχων ὅ τι χρέ λέγειν Xen.; τέχνην τινά Hes., Eur., Her., Plat.)

(γνώμην δίκαιαν, στέφανον εὐκλείας Soph.)

(τινί Arst., Dem., πρός τι Plat. и πρός τινα Plut.)

Ὀρφέα ἄνακτα ἔ. Eur. — считать Орфея (своим) учителем;

εὖ ἔ. Hom. и χαλῶς ἔ. Soph., Plat.; — быть в порядке, прекрасно обстоять, процветать;

ἔχε δή μοι τόδε εἰπέ Plat. — так скажи же мне;

ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληΐσας ἔχεις Her. — ты запретил мне доступ к обеим (войне и охоте);

(λάκε χαλκός Hom.)

λάκε ὀστέα Hom. — затрещали (переломленные) кости

(τί λέληκας; Hes. и τί λέλακας; Arph.)

(ὀλολυγμόν Aesch.; βοάν Eur.)

(ψεῦδος Soph.; ἀγγελίας Eur.; ῥῆμα γενναῖον Arph.)

(λ. πρὸς αὐλόν Eur.)

(ἐλάκησε μέσος NT.)