-
1 zwalać
zwalać na kupę auf einen Haufen werfen, auftürmen;zwalać winę na k-o fam. die Schuld auf jemanden abwälzen;zwalać obowiązek na k-o fam. die Verantwortung auf jemanden abwälzen;zwalać robotę na k-o fam. jemandem eine Arbeit aufhalsen;zwalać na głowę k-u fam. jemandem aufhalsen;zwalać z nóg k-o fam. jemanden umhauen;zwalać się v/i schwer zu Boden fallen;zwalać się na głowę k-u (odwiedzać) fam. bei jemandem hereinschneien, jemanden überfallen, jemanden überrumpeln -
2 zwalać
( pot)I. vt1) ( zrzucać niechcący) herunterwerfen ( fam), runterschmeißen ( fam); książki, doniczki umwerfen, umschmeißen ( fam)4) (pot: obarczać czymś) abwälzen, schieben\zwalać na kogoś obowiązki die Pflichten auf jdn abwälzen\zwalać na kogoś odpowiedzialność/winę auf jdn die Verantwortung/Schuld abwälzen, jdm die Verantwortung/Schuld in die Schuhe schiebenII. vr2) (pot: przychodzić w gości)3) zwalić się komuś na głowę [ lub na kark] jdn überfallen ( fam), jdn unerwartet und ungelegen besuchen -
3 zwalić
zwalać na kupę auf einen Haufen werfen, auftürmen;zwalać winę na k-o fam. die Schuld auf jemanden abwälzen;zwalać obowiązek na k-o fam. die Verantwortung auf jemanden abwälzen;zwalać robotę na k-o fam. jemandem eine Arbeit aufhalsen;zwalać na głowę k-u fam. jemandem aufhalsen;zwalać z nóg k-o fam. jemanden umhauen;zwalać się v/i schwer zu Boden fallen;zwalać się na głowę k-u (odwiedzać) fam. bei jemandem hereinschneien, jemanden überfallen, jemanden überrumpeln -
4 aufladen
auf|ladenI. vt1) ( auf etw laden)2) (fam: aufbürden)jdm die ganze Arbeit/Verantwortung \aufladen zwalać [ perf zwalić] na kogoś całą robotę/odpowiedzialność ( pot)II. vrsich \aufladen Batterie: ładować [ perf na-] się
См. также в других словарях:
zwalać się – zwalić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} spadać, przewracać się (na kogoś, coś) z dużą siłą, całym ciężarem, bezwładnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zwalić się ze schodów, z krzesła. Zwalać się na łóżko … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zwalać się — 1. pot. Coś zwaliło się, spadło komuś na głowę, na kark, posp. na łeb «ktoś został obarczony niespodziewanie przykrym, uciążliwym obowiązkiem»: (...) przestał się uśmiechać i powiedział, że nie jest nawet zastępcą tamtego, tylko zwaliła mu się… … Słownik frazeologiczny
zwalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zwalaćam, zwalaća, zwalaćają, zwalaćany {{/stl 8}}– zwalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zwalaćlę, zwalaćli, zwalaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rzucając, zebrać na jednym … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zwalić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. zwalać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zwalić — dk VIa, zwalićlę, zwalićlisz, zwal, zwalićlił, zwalićlony zwalać ndk I, zwalićam, zwalićasz, zwalićają, zwalićaj, zwalićał, zwalićany 1. «waląc, rzucając, zgromadzić coś w jednym miejscu, zsypać razem, bezładnie; zrzucić z góry na dół» Zwalić… … Słownik języka polskiego
noga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. nodze; lm D. nóg {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kończyna dolna człowieka; kończyna zwierzęcia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Prawa, lewa, przednia, tylna noga. Krótkie, krzywe, smukłe,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
odpowiedzialność — ż V, DCMs. odpowiedzialnośćści, blm «konieczność, obowiązek moralny lub prawny odpowiadania za swoje czyny i ponoszenia za nie konsekwencji; odpowiadanie przed kimś, wobec kogoś, za kogoś lub za coś» Wielka, poważna, znaczna odpowiedzialność.… … Słownik języka polskiego
strącać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, strącaćam, strącaća, strącaćają, strącaćany {{/stl 8}}– strącić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, strącaćcę, strącaćci, strąć, strącaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dotykając,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień