-
1 zrzędzić
ژكيدن ; گله ; لندلند ; نالهواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > zrzędzić
-
2 grognasser
zrzędzić -
3 nörgeln
zrzędzić -
4 брюзжать
глаг.• burczeć• gderać• warczeć• zrzędzić• złorzeczyć• łajać* * *burczeć, gderać, mantyczyć, ( время от времени) pokwękiwać, sarkać, tetryczyć, ( gderać) truć, zrzędzić -
5 ворчать
глаг.• burczeć• gderać• grzmieć• pomrukiwać• szemrać• warczeć• warkotać• zrzędzić* * *burczeć, gderać, mantyczyć, pomrukiwać, sarkać, tetryczyć, warczeć, zrzędzić -
6 nag
-
7 пилить
-
8 murren
vinarzekać, zrzędzić ( über etw na coś); szemrać ( gegen etw przeciwko czemuś) -
9 nörgeln
vi -
10 grouch
-
11 grumble
['grʌmbl]vi* * *1. verb1) (to complain in a bad-tempered way: He grumbled at the way he had been treated.) sarkać2) (to make a low and deep sound: Thunder grumbled in the distance.) pomrukiwać2. noun1) (a complaint made in a bad-tempered way.) gderanie2) (a low, deep sound: the grumble of thunder.) pomruk -
12 bougonner
1. gderać2. nudzić3. zrzędzić4. łajać -
13 chigner
1. gderać2. zrzędzić -
14 criailler
1. biadolić2. gderać3. gęgać4. krakać5. wrzeszczeć6. wykrzykiwać7. zrzędzić -
15 maugréer
1. kląć2. zrzędzić3. złorzeczyć -
16 ronchonner
1. burczeć2. gderać3. warczeć4. zrzędzić -
17 cearc
1 głuszec 2 jarząbek 3 kura 4 narzekać 5 pardwa 6 zrzędzić -
18 ceasnaigh
1 burczeć 2 dokuczać 3 gderanie 4 gderać 5 grzmieć 6 mruczenie 7 narzekać 8 pomruk 9 sarkać 10 skarżyć 11 szemrać 12 utyskiwać 13 zrzędzić -
19 bumulong-bulong
1 burczeć2 gderać3 zrzędzić -
20 dumabog
1 burczeć2 gderać3 mruczeć4 pomruk5 warczeć6 warknąć7 zrzędzić
- 1
- 2
См. также в других словарях:
zrzędzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, zrzędzićdzę, zrzędzićdzi, zrzędź, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} dawać wyraz swojemu niezadowoleniu ciągłymi skargami, utyskiwaniem, narzekać, gderać, ciągle zgłaszać jakieś uwagi i pretensje : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zrzędzić — ndk VIa, zrzędzićdzę, zrzędzićdzisz, zrzędź, zrzędzićdził pot. «wyrażać swoje niezadowolenie, strofować kogoś w sposób nudny, dokuczliwy; mówić gderliwie; narzekać, gderać, utyskiwać» Zrzędzić cały dzień. Zrzędzić na domowników, na nieporządki w… … Słownik języka polskiego
burczeć — ndk VIIb, burczećczę, burczećczysz, burcz, burczećczał, burczećczeli 1. częściej nieos. pot. «o brzuchu, kiszkach: wydawać charakterystyczny dźwięk, spowodowany zwykle głodem, zaburzeniami w trawieniu; kruczeć» Burczy komuś w brzuchu (z głodu). 2 … Słownik języka polskiego
gdakać — ndk IX, gdaczę, gdaczesz, gdacz, gdakał, rzad. ndk I, gdakaćam, gdakaćasz, gdakaćają, gdakaćaj gdaknąć dk Va, gdakaćnę, gdakaćniesz, gdakaćnij, gdakaćnął, gdakaćnęła, gdakaćnęli, gdakaćnąwszy 1. «o kurze (rzadko o innych ptakach): wydawać głośne… … Słownik języka polskiego
gderać — ndk I, gderaćam, gderaćasz, gderaćają, gderaćaj, gderaćał, rzad. ndk IX, gderzę, gderzesz, gderz pot. «ustawicznie zwracać komuś uwagę, pouczać kogoś w sposób nudny, dokuczliwy, narzekać stale na coś; zrzędzić, utyskiwać» Stale gderała na dzieci … Słownik języka polskiego
mantyczyć — ndk VIb, mantyczyćczę, mantyczyćczysz, mantyczyćtycz, mantyczyćczył pot. «zrzędzić, nudzić, dziwaczyć; być mantyką» … Słownik języka polskiego
margać — ndk I, margaćam, margaćasz, margaćają, margaćaj, margaćał rzad. margnąć dk Va, margaćnę, margaćniesz, margaćnij, margaćnął, margaćnęła, margaćnęli, margaćnąwszy, pot. «narzekać na coś, na kogoś, skarżyć się, zrzędzić» … Słownik języka polskiego
marudzić — ndk VIa, marudzićdzę, marudzićdzisz, marudzićudź, marudzićdził 1. «robić coś powoli, ślamazarnie, opieszale, długo; zwlekać, guzdrać się, grzebać się» Marudzić z robotą. 2. «ględzić, nudzić, gderać, zrzędzić; grymasić, kaprysić» Chore dziecko… … Słownik języka polskiego
tetryczka — ż III, CMs. tetryczkaczce; lm D. tetryczkaczek rzad. «kobieta zgryźliwa, zgorzkniała, lubiąca zrzędzić; nudziara» … Słownik języka polskiego
tetryk — m III, DB. a, N. tetrykkiem; lm M. tetrykycy, DB. ów «człowiek zgryźliwy, zgorzkniały, lubiący zrzędzić; zrzęda, nudziarz» ‹z łc.› … Słownik języka polskiego
truć — ndk Xa, truję, trujesz, truj, truł, truty 1. «wprowadzać do organizmu substancję wywołującą chorobę lub śmierć; zabijać za pomocą trucizny» Truć myszy strychniną. Trująca dawka narkotyku. przen. a) «dawać złe, niezdrowe jedzenie mogące spowodować … Słownik języka polskiego