-
1 beauftragen
-
2 machen
I v/t1. ( verrichten, tun) <z>robić (a jemanden zu etwas k-o I); Reise odby(wa)ć; Bett <po>słać; Zimmer <po>sprzątać (A, w L);2. ( herstellen) wyrabiać <- robić>;3. ( ausrichten) <z>organizować, <za>aranżować;4. ( verursachen, hervorrufen) mit subst sprawi(a)ć, <s>powodować; Angst napędzać <- dzić> (G); Lärm, Unordnung, Unfug usw robić (A), narobić pf (G); wird oft nur mit Verb übersetzt: jemandem Sorgen machen <z>martwić k-o; → betreffende Substantive;7. ( bewirken) mit adj wird meist mit Verb wiedergegeben: etwas größer machen powiększać <- szyć>, zwiększać <- szyć> (A);jemanden unglücklich machen unieszczęśliwi(a)ć k-o;jemanden neugierig machen zaciekawi(a)ć pf k-o;fam. er macht es nicht mehr lange on długo nie pociągnie;was macht deine Arbeit? co tam (słychać) w twojej pracy?;lass mich (das) nur machen pozwól, że ja to zrobię oder załatwię;8. ( ausmachen) wieviel macht das? ile to kosztuje?;das macht 100 Euro to kosztuje sto euro;zwei mal zwei macht vier dwa razy dwa równa się cztery;das macht nichts (to) nic nie szkodzi;macht nichts! nie szkodzi!;da kann man nichts machen, da ist nichts zu machen na to nie ma rady;machs gut! trzymaj się!, bądź zdrów!;II v/i wir müssen machen, dass wir fertig werden musimy się pośpieszyć, aby jak najszybciej skończyć;fam. mach schnell!, (nun) mach schon! pośpiesz się!;fam. machen wir! zrobi się!;selbst gemacht →LINK="selbst" selbst;fam. gemacht! dobra jest!;III v/r wenn es sich machen lässt jeśli to da się zrobić;fam. das wird sich machen lassen to się da zrobić;das macht sich gut to ładnie oder dobrze wygląda;das Bild macht sich hier ganz gut obraz prezentuje się tu nieźle;fam. er macht sich z niego jeszcze coś będzie;fam. das Wetter macht sich pogoda polepsza się;mach dir nichts daraus! nie przejmuj się tym!
См. также в других словарях:
zlecić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zlecać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zlecić — → zlecać … Słownik języka polskiego
powierzyć — dk VIb, powierzyćrzę, powierzyćrzysz, powierzyćwierz, powierzyćrzył, powierzyćrzony powierzać ndk I, powierzyćam, powierzyćasz, powierzyćają, powierzyćaj, powierzyćał, powierzyćany 1. «zlecić coś komuś do wykonania, zlecić jakąś funkcję; poddać… … Słownik języka polskiego
zlecać — ndk I, zlecaćam, zlecaćasz, zlecaćają, zlecaćaj, zlecaćał, zlecaćany zlecić dk VIa, zlecaćcę, zlecaćcisz, zleć, zlecaćcił, zlecaćcony «nakładać na kogoś obowiązek zrobienia czegoś, polecać; powierzać komuś wykonanie jakiejś pracy» Zlecić komuś… … Słownik języka polskiego
zlecać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zlecaćam, zlecaća, zlecaćają, zlecaćany {{/stl 8}}– zlecić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zlecaćcę, zlecaćci, zleć, zlecaćcony {{/stl 8}}{{stl 7}} polecać, nakazywać komuś wykonanie, zrobienie, załatwienie czegoś; … Langenscheidt Polski wyjaśnień
misja — ż I, DCMs. misjasji; lm D. misjasji (misjasyj) 1. «odpowiedzialne zadanie do spełnienia, ważne zlecenie do wykonania; posłannictwo» Misja kulturalna, naukowa, społeczna. Misja utworzenia nowego rządu. Pełnić, przyjąć, sprawować jakąś misję.… … Słownik języka polskiego
obciążyć — dk VIb, obciążyćżę, obciążyćżysz, obciążyćciąż, obciążyćżył, obciążyćżony obciążać ndk I, obciążyćam, obciążyćasz, obciążyćają, obciążyćaj, obciążyćał, obciążyćany 1. «włożyć na kogoś, na coś lub w coś jakiś ciężar, obładować czymś ciężkim,… … Słownik języka polskiego
obstalować — dk IV, obstalowaćluję, obstalowaćlujesz, obstalowaćluj, obstalowaćował, obstalowaćowany obstalowywać ndk VIIIa, obstalowaćowuję, obstalowaćowujesz, obstalowaćowuj, obstalowaćywał, obstalowaćywany «zlecić wykonanie czegoś, zamówić coś, zwykle u… … Słownik języka polskiego
podkomendny — podkomendnyni «pozostający pod czyjąś komendą, dowództwem, zwierzchnictwem» Podkomendni oficerowie. podkomendny w użyciu rzecz. «wojskowy pozostający pod czyimś dowództwem» Rozkazać, zlecić coś podkomendnym … Słownik języka polskiego
polecać — ndk I, polecaćam, polecaćasz, polecaćają, polecaćaj, polecaćał, polecaćany polecić dk VIa, polecaćcę, polecaćcisz, polecaćleć, polecaćcił, polecaćcony 1. zwykle dk «włożyć na kogoś obowiązek zrobienia czegoś; kazać, zlecić» Polecił wezwać… … Słownik języka polskiego
przykazać — dk IX, przykazaćkażę, przykazaćkażesz, przykazaćkaż, przykazaćał, przykazaćany przykazywać ndk VIIIa, przykazaćzuję, przykazaćzujesz, przykazaćzuj, przykazaćywał, przykazaćywany, pot. «wydać rozkaz, polecenie, surowo nakazać, zlecić coś»… … Słownik języka polskiego