-
1 Verb
-
2 Verb
Verb, das, verbum.
-
3 verb
-
4 Verb
-
5 Verb
-
6 Verb
Verb [vErp] n -s, -en грам.глаго́л -
7 Verb
-
8 Verb
-
9 Verb
-
10 Verb
n; -s, -en; LING. verb* * *das Verbverb* * *[vɛrp]nt -s, -en[-bn] verb* * *(the word or phrase that gives the action, or asserts something, in a sentence, clause etc: I saw him; He ran away from me; I have a feeling; What is this?) verb* * *<-s, -en>[vɛrp]nt LING verbein \Verb konjugieren to conjugate a verbschwaches/starkes \Verb weak/strong verb* * *das; Verbs, Verben verb* * ** * *das; Verbs, Verben verb* * *-en n.verb n. -
11 verb
n; -s, -en; LING. verb* * *das Verbverb* * *[vɛrp]nt -s, -en[-bn] verb* * *(the word or phrase that gives the action, or asserts something, in a sentence, clause etc: I saw him; He ran away from me; I have a feeling; What is this?) verb* * *<-s, -en>[vɛrp]nt LING verbein \Verb konjugieren to conjugate a verbschwaches/starkes \Verb weak/strong verb* * *das; Verbs, Verben verb* * *vor fig pale (into insignificance) beside, be dwarfed by;verb eclipse* * *das; Verbs, Verben verb* * *-en n.verb n. -
12 Verb
vɛrpn GRAMMverbo mVerb [vεrp]<-s, -en> Linguistik verbo Maskulinein starkes/ schwaches Verb un verbo fuerte /débil -
13 Verb
-
14 Verb
Verb n verb n -
15 Verb
[v-]n <-s, -en> лингв глаголrégelmäßiges / únregelmäßiges Verb — правильный / неправильный глагол
-
16 Verb
-
17 Verb
-
18 Verb
-
19 Verb
-
20 Verb
nverb
См. также в других словарях:
Verb- — Verb … Deutsch Wörterbuch
Verb — (von lat. verbum (temporale) „Zeitwort“) ist ein fachsprachlicher Ausdruck der traditionellen Grammatik für eine Wortart, die eine Tätigkeit, ein Geschehen oder einen Zustand ausdrückt, und erfasst Wörter wie gehen, denken, segeln und wandern.… … Deutsch Wikipedia
verb — VERB, verbe, s.n. 1. Parte de vorbire care exprimă o acţiune sau o stare şi care se caracterizează prin flexiune proprie. 2. (livr.; la sg.) Mijloc, fel de exprimare; limbaj; cuvânt. – Din fr. verbe, lat. verbum. Trimis de RACAI, 04.02.2009.… … Dicționar Român
Verb — Verb, n. [F. verbe, L. verbum a word, verb. See {Word}.] 1. A word; a vocable. [Obs.] South. [1913 Webster] 2. (Gram.) A word which affirms or predicates something of some person or thing; a part of speech expressing being, action, or the… … The Collaborative International Dictionary of English
Verb T — is a UK hip hop artist based in London.He has released three albums and two EPs as well as numerous singles.His first release was the 16 track EP Backhand Slap Talk / Technical Illness which was a shared release featuring songs from fellow London … Wikipedia
verb — [və:b US və:rb] n [Date: 1300 1400; : Old French; Origin: verbe, from Latin verbum word, verb ] a word or group of words that describes an action, experience, or state, such as come , see , and put on →↑auxiliary verb, ↑linking verb, ↑modal verb … Dictionary of contemporary English
Verb — Sn Zeitwort erw. fach. (15. Jh., Form 18. Jh.) Entlehnung. Zunächst in lateinischer Form entlehnt aus l. verbum, auch: Wort, Ausdruck, Rede . Adjektiv: verbal. Ebenso nndl. verbum, ne. verb, nfrz. verbe, nschw. verb, nnorw. verb. Zur… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
verb — late 14c., from O.Fr. verbe part of speech that expresses action or being, from L. verbum verb, originally a word, from PIE root *were (Cf. Avestan urvata command; Skt. vrata command, vow; Gk. rhetor public speaker, rhetra agreement, covenant … Etymology dictionary
verb — ► NOUN Grammar ▪ a word used to describe an action, state, or occurrence, such as hear, become, or happen. ORIGIN Latin verbum word, verb … English terms dictionary
verb — [vʉrb] n. [ME verbe < OFr < L verbum,WORD (used as transl. of Gr rhēma, verb, orig., word)] any of a class of words expressing action, existence, or occurrence, or used as an auxiliary or copula, and usually constituting the main element of … English World dictionary
verb — Mot Monosíl·lab Nom masculí … Diccionari Català-Català