-
1 zgodzić
глаг.• нанять• принимать• соответствовать* * *zgodz|ić\zgodzićę, zgódź, \zgodzićony сов. уст. нанять;\zgodzić do pracy нанять на работу
+ (wy)nająć* * *zgodzę, zgódź, zgodzony сов. уст.наня́тьzgodzić do pracy — наня́ть на рабо́ту
Syn: -
2 zgodzić\ się
zgodzi|ć sięсов. 1. согласиться;\zgodzić\ się się na coś согласиться (дать согласие) на что-л.; 2. (okazać się prawidłowym) оказаться правильным (верным);obliczenia (rachunki) \zgodzić\ sięły się подсчёты оказались правильными;
3. уст. наняться;\zgodzić\ się się do koszenia siana наняться косить сено; \zgodzić\ się się za parobka наняться в батраки (батраком);
4. помириться+1. przystać 3. wynająć się 4. pojednać się, pogodzić się
-
3 zgodzić się
сов.1) согласи́тьсяzgodzić się się na coś — согласи́ться (дать согла́сие) на что́-л.
2) ( okazać się prawidłowym) оказа́ться пра́вильным (ве́рным)obliczenia — ( rachunki) zgodziły się подсчёты оказа́лись пра́вильными
3) уст. наня́тьсяzgodzić się się do koszenia siana — наня́ться коси́ть се́но
zgodzić się się za parobka — наня́ться в батраки́ (батрако́м)
4) помири́тьсяSyn: -
4 przystać
глаг.• пристать* * *1) (zatrzymać się) остановиться2) przystać (zgodzić się) принять, согласиться3) przystać (przyłączyć się) пристать (присоединиться)przyczepić się, przylepić się, przywrzeć пристать (прилипнуть)przybić (do brzegu) пристать (причалить)pot. przyczepić się разг. пристать (начать надоедать)* * *przyst|ać%1, \przystaćanę, \przystaćanie, \przystaćań, \przystaćał сов. 1. do czego пристать, прилипнуть, прильнуть к чему;2. па со согласиться на что, принять что; 3. do kogo-czego присоединиться, примкнуть к ко-му-чему+1. przywrzeć 2. zaakceptować, zgodzić się 3. przyłączyć się
jak \przystaćało (\przystaćoi) na kogoś, komuś как подобает кому-л.* * *I przystanę, przystanie, przystań, przystał сов.1) do czego приста́ть, прили́пнуть, прильну́ть к чему3) do kogo-czego присоедини́ться, примкну́ть к кому-чемуSyn:II przystoi несов. - jak przystoi na kogoś, komuś -
5 przyznać
глаг.• ассигновать• допустить• исповедовать• наделять• назначать• назначить• предназначать• придавать• признавать• признаваться• признать• признаться• присудить• разрешать• уступать* * *1) (nagrodę) присудить, удостоить2) przyznać (potwierdzić) сознаться3) przyznać (udzielić) предоставить, утвердить4) przyznać (zgodzić się) признать, согласитьсяuznać признать (счесть)poznać, rozpoznać признать (узнать)* * *przyzna|ć\przyznaćny сов. co 1. признать что, согласиться с чем;\przyznać komuś słuszność (rację) согласиться с кем-л., признать чью-л. правшу; 2. предоставить;\przyznać kredyty предоставить кредит;
3. присудить что; удостоить чего;\przyznać stypendium дать стипендию;
\przyznać nagrodę присудить премию, удостоить премии+1. zgodzić się 2. wyasygnować 3. nadać
* * *przyznany сов. co1) призна́ть что, согласи́ться с чемprzyznać komuś słuszność (rację) — согласи́ться с ке́м-л., призна́ть чью́-л. правоту́
2) предоста́витьprzyznać kredyty — предоста́вить креди́т
3) присуди́ть что; удосто́ить чегоprzyznać stypendium — дать стипе́ндию
przyznać nagrodę — присуди́ть пре́мию, удосто́ить пре́мии
Syn: -
6 pozwolić
глаг.• давать• дозволить• дозволять• допускать• изволить• оставлять• позволить• позволять• пропускать• пускать• разрешать• разрешить• упускать* * *pozw|olić\pozwolićól сов. разрешить; позволить;\pozwolić coś (na coś) разрешить что-л.; \pozwolić sobie na coś позволить себе что-л.;pan \pozwolići do gabinetu
проходите, пожалуйста, в кабинет+zgodzić się, zezwolić
* * *pozwól сов.разреши́ть; позво́литьpozwolić coś (na coś) — разреши́ть что́-л.
pozwolić sobie na coś — позво́лить себе́ что́-л.
pan pozwi do gabinetu — проходи́те, пожа́луйста, в кабине́т
Syn: -
7 skłonny
прил.• готовый• подверженный• предрасположенный• склонный* * *skłonn|y\skłonnyi do czego, ku czemu склонный; предрасположенный к чему;jestem \skłonny się zgodzić я готов согласиться
* * *skłonni do czego, ku czemuскло́нный; предрасполо́женный к чемуjestem skłonny się zgodzić — я гото́в согласи́ться
-
8 ugodzić
ugodz|ić\ugodzićę, ugodź, \ugodzićony сов. 1. попасть, поразить;\ugodzić kulą сразить пулей; \ugodzić kamieniem попасть камнем;
2. kogo разг. сговориться с кем, нанять кого+1. trafić 2. zgodzić, nająć
* * *ugodzę, ugódź, ugodzony сов.1) попа́сть, порази́тьugodzić kulą — срази́ть пу́лей
ugodzić kamieniem — попа́сть ка́мнем
Syn: -
9 zaprzeczyć
глаг.• возражать• возразить• опровергать• опровергнуть• отрицать• противоречить* * *zaprzecz|yć\zaprzeczyćony сов. 1. ответить отрицательно;2. (nie zgodzić się) не согласиться, запротестовать; 3. опровергнуть; ср. zaprzeczać+1. zanegować 3. zdementować
* * *zaprzeczony сов.1) отве́тить отрица́тельно2) ( nie zgodzić się) не согласи́ться, запротестова́ть3) опрове́ргнуть; ср. zaprzeczaćSyn:zanegować 1), zdementować 3) -
10 nająć się
-
11 podać się
1) (do dymisji) подать (в отставку)2) podać się (za kogoś) выдать себя, назваться3) podać się (do przodu) податься (вперёд)posunąć się, przesunąć się податься (напр. в сторону)skierować się, wyjechać, udać się податься (отправиться)ustąpić, zgodzić się податься (согласиться)ustąpić (poddać się naciskowi) податься (уступить напору)* * *сов. za kogoвы́дать себя́ за кого, назва́ться кемSyn: -
12 przychylić się
-
13 sprzeciwić się
сов.2) воспроти́витьсяSyn: -
14 ugodzić się
-
15 wynająć się
-
16 zgadzać się
несов.1) соглаша́тьсяnie zgadzam się — я не согла́сен
2) соотве́тствовать; быть пра́вильным (ве́рным)zgadzać się się z prawdą — соотве́тствовать и́стине
wszystko się zgadza — всё пра́вильно; ср. zgodzić się 1), 2)
Syn:przystawać 1) -
17 nająć\ się
сов. do czego наняться на что;\nająć\ się się do żniw наняться на уборку хлебов
+ wynająć się, zgodzić się -
18 przychylić\ się
-
19 sprzeciwić\ się
сов. 1. czemu возразить, запротестовать против чего; не согласиться на что;2. воспротивиться+1. zaoponować, zaprotestować, nie zgodzić się 2. oprzeć się
-
20 ugodzić\ się
сов. разг. сговориться, договориться;\ugodzić\ się się o cenę (co do ceny) сторговаться
+ zgodzić się
- 1
- 2
См. также в других словарях:
zgodzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zgodzićdzę, zgodzićdzi, zgódź, zgodzićdzony, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} nająć kogoś do pracy, zazwyczaj fizycznej; wynająć coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zgodzić pokojówkę, opiekunkę do dzieci. Zgodzić kogoś na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zgodzić — dk VIa, zgodzićdzę, zgodzićdzisz, zgódź, zgodzićdził, zgodzićdzony przestarz. «przyjąć kogoś do pracy (zwykle fizycznej); zatrudnić kogoś czasowo» Zgodzić opiekunkę do dziecka. Zgodzić kogoś do pomocy w gospodarstwie. zgodzić się przestarz.… … Słownik języka polskiego
zgodzić się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zgadzać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zgodzić się II {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zgodzić siędzę się, zgodzić siędzi się, zgódź się {{/stl 8}}{{stl 7}} umówić się z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zgodzić się — dk VIa, zgodzić siędzę się, zgodzić siędzisz się, zgódź się, zgodzić siędził się zgadzać się ndk I, zgodzić sięam się, zgodzić sięasz się, zgodzić sięają się, zgodzić sięaj się, zgodzić sięał się 1. «udzielić na coś zgody, przystać na coś»… … Słownik języka polskiego
zgadzać się — → zgodzić się … Słownik języka polskiego
przyjąć — dk Xc, przyjąćjmę, przyjąćjmiesz, przyjąćjmij (przyjm), przyjąćjął, przyjąćjęła, przyjąćjęli, przyjąćjęty, przyjąćjąwszy przyjmować ndk IV, przyjąćmuję, przyjąćmujesz, przyjąćmuj, przyjąćował, przyjąćowany 1. «stać się odbiorcą czegoś, wziąć to,… … Słownik języka polskiego
ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… … Słownik frazeologiczny
skóra — 1. Czuć, poczuć, wyczuć coś przez skórę «przeczuwać, przeczuć coś, mieć intuicję, że coś się stanie»: Pora oczekiwania – czuł to przez skórę – dobiegała końca. Nadchodził czas akcji. Andrzej Zbych, Stawka. 2. pot. Dać komuś w skórę «zbić kogoś,… … Słownik frazeologiczny
odmówić — dk VIa, odmówićwię, odmówićwisz, odmówićmów, odmówićwił, odmówićwiony odmawiać ndk I, odmówićam, odmówićasz, odmówićają, odmówićaj, odmówićał, odmówićany 1. «nie zgodzić się na zrobienie tego, o co ktoś prosił, czego żądał; nie zgodzić się na… … Słownik języka polskiego
ugodzić — dk VIa, ugodzićdzę, ugodzićdzisz, ugódź, ugodzićdził, ugodzićdzony 1. «uderzyć kogoś, trafić czymś w kogoś, w coś; uderzywszy zranić, uszkodzić» Został ugodzony kulą w serce. Drzewo ugodzone pociskiem. Ugodził niedźwiedzia siekierą. 2. pot.… … Słownik języka polskiego
ulec — rzad. ulegnąć dk Vc, ulegnę, ulegniesz, ulegnij, uległ, uległszy ulegać ndk I, ulecam, ulecasz, ulecają, ulecaj, ulecał 1. «zaprzestać walki uznając czyjąś przewagę, wyższość, poddać się, skapitulować; zostać pokonanym» Ulec w nierównej walce.… … Słownik języka polskiego
