-
1 zgodzić
godzić się < zgodzić> (na A oder z I) einverstanden sein (mit D), hinnehmen (A); sich gefallen lassen (A) -
2 zgodzić się
zgodzić się pf →LINK="zgadzać się" zgadzać się -
3 zgodzić się
zgodzić się [zgɔʥ̑iʨ̑ ɕɛ] < imp -ódź> -
4 zgodzić się
vr pf→ zgadzać się -
5 zgadzać się
zgadzać się [zgaʣ̑aʨ̑ ɕɛ] < perf zgodzić>vr1) ( udzielać zgody)\zgadzać się na coś mit etw einverstanden sein, etw erlauben ( pot) etw abnicken2) ( przyznawać komuś rację)\zgadzać się z kimś jdm Recht geben, mit jdm einig seinzgadzam się z panem, że ona jest wspaniałą śpiewaczką ich stimme mit ihnen überein, dass sie eine hervorragende Sängerin ist[nie] mogę się z tobą zgodzić, że... ich kann dir [nicht] zustimmen, dass...\zgadzać się z czymś mit etw übereinstimmente rachunki się nie zgadzają diese Rechnungen stimmen nicht übereincoś mi się tu nie zgadza hier stimmt etwas nicht4) \zgadzać się ze sobą miteinander gut auskommen, sich +akk gut vertragen -
6 godzić
godzić się < zgodzić> (na A oder z I) einverstanden sein (mit D), hinnehmen (A); sich gefallen lassen (A) -
7 pogodzić
godzić się < zgodzić> (na A oder z I) einverstanden sein (mit D), hinnehmen (A); sich gefallen lassen (A) -
8 propozycja
propozycja pracy Arbeitsangebot n;propozycja kupna Kaufangebot n;propozycja małżeństwa Heiratsantrag m;zgodzić się pf na propozycję den Vorschlag akzeptieren -
9 zgadzać się
zgadzać się (-am) < zgodzić się> (-ę): zgadzać się na (A) (udzielać zgody) einverstanden sein (mit D), zustimmen (D); erlauben (A);zgadzać się z (I) (przyznawać rację) mit jemandem einig sein, mit jemandem übereinstimmen, jemandem beipflichten; einverstanden sein (mit D), beipflichten (D);zgadzać się na rozwód in die Scheidung einwilligen;zgadzać się (rozumieć się) sich verstehen, gut miteinander auskommen; rachunek, kopia übereinstimmen (z I mit D);zgadzać się na propozycję auf einen Vorschlag eingehen;zgadza się! stimmt!, genau!;coś się tu nie zgadza hier stimmt etwas nicht;zgadzam się! einverstanden! -
10 przychylać się
przychylać się [pʃɨxɨlaʨ̑ ɕɛ], przychylić się [pʃɨxɨliʨ̑ ɕɛ] -
11 przyznać
perf,\przyznać komuś coś obywatelstwo, status jdm etw verleihen; kredyt jdm etw gewähren [ lub einräumen]; nagrodę, wyróżnienie jdm etw zuerkennen [ lub verleihen]; stypendium jdm etw gewähren [ lub zuerkennen]\przyznać, że... zugeben, dass...muszę \przyznać, że... ich muss zugeben, dass...\przyznać się do czegoś etw gestehen\przyznać się do winy sich +akk schuldig bekennen -
12 wysłuchać
wysłuchać [vɨswuxaʨ̑], wysłuchiwać [vɨswuxivaʨ̑]1) ( posłuchać)\wysłuchać koncertu/wykładu [sich +dat ] ein Konzert/einen Vortrag anhören\wysłuchać czyichś próśb jds Bitten erhören -
13 zgódź się
zgódź się [zguʨ̑ ɕɛ]perf 2. Pers Sg Imper von zgodzić się -
14 abnicken
ab|nickenvt ( fam) -
15 beipflichten
bei|pflichtenvijdm \beipflichten przyznać komuś racjęjdm/einer S. \beipflichten zgodzić się z kimś/czymś -
16 eingehen
ein|gehen1) ( ankommen)[im Sekretariat] \eingehen Post: nadejść [do sekretariatu]2) fin[auf dem Konto] \eingehen wpłynąć [na konto]3) ( sterben)[an etw ( dat) ] \eingehen Tier: zdechnąć [na coś]; Pflanze: obumrzeć4) ( einlaufen)[beim Waschen] \eingehen Kleidung: skurczyć się [w praniu]5) ( sich auseinandersetzen)auf etw \eingehen zagłębić się cośauf jdn \eingehen wyjść komuś naprzeciw ( przen)6) ( zustimmen)auf ein Angebot \eingehen przystać na ofertę7) ( Aufnahme finden)in die Geschichte \eingehen wejść do historii8) (fam: einleuchten)es will mir nicht \eingehen, dass... nie mogę pojąć, że...Wette \eingehen założyć sięBündnis \eingehen zawrzeć sojusz -
17 einig
2) ( einer Meinung) zgodny -
18 einigen
-
19 einverstanden
ei nverstanden adj[mit jdm/etw] \einverstanden sein zgadzać [ perf zgodzić] się [z kimś/czymś]sich mit etw \einverstanden erklären wyrażać [ perf wyrazić] zgodę na coś\einverstanden! zgoda! -
20 einwilligen
- 1
- 2
См. также в других словарях:
zgodzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zgodzićdzę, zgodzićdzi, zgódź, zgodzićdzony, rzad. {{/stl 8}}{{stl 7}} nająć kogoś do pracy, zazwyczaj fizycznej; wynająć coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zgodzić pokojówkę, opiekunkę do dzieci. Zgodzić kogoś na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zgodzić — dk VIa, zgodzićdzę, zgodzićdzisz, zgódź, zgodzićdził, zgodzićdzony przestarz. «przyjąć kogoś do pracy (zwykle fizycznej); zatrudnić kogoś czasowo» Zgodzić opiekunkę do dziecka. Zgodzić kogoś do pomocy w gospodarstwie. zgodzić się przestarz.… … Słownik języka polskiego
zgodzić się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}zgadzać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}zgodzić się II {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zgodzić siędzę się, zgodzić siędzi się, zgódź się {{/stl 8}}{{stl 7}} umówić się z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zgodzić się — dk VIa, zgodzić siędzę się, zgodzić siędzisz się, zgódź się, zgodzić siędził się zgadzać się ndk I, zgodzić sięam się, zgodzić sięasz się, zgodzić sięają się, zgodzić sięaj się, zgodzić sięał się 1. «udzielić na coś zgody, przystać na coś»… … Słownik języka polskiego
zgadzać się — → zgodzić się … Słownik języka polskiego
przyjąć — dk Xc, przyjąćjmę, przyjąćjmiesz, przyjąćjmij (przyjm), przyjąćjął, przyjąćjęła, przyjąćjęli, przyjąćjęty, przyjąćjąwszy przyjmować ndk IV, przyjąćmuję, przyjąćmujesz, przyjąćmuj, przyjąćował, przyjąćowany 1. «stać się odbiorcą czegoś, wziąć to,… … Słownik języka polskiego
ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… … Słownik frazeologiczny
skóra — 1. Czuć, poczuć, wyczuć coś przez skórę «przeczuwać, przeczuć coś, mieć intuicję, że coś się stanie»: Pora oczekiwania – czuł to przez skórę – dobiegała końca. Nadchodził czas akcji. Andrzej Zbych, Stawka. 2. pot. Dać komuś w skórę «zbić kogoś,… … Słownik frazeologiczny
odmówić — dk VIa, odmówićwię, odmówićwisz, odmówićmów, odmówićwił, odmówićwiony odmawiać ndk I, odmówićam, odmówićasz, odmówićają, odmówićaj, odmówićał, odmówićany 1. «nie zgodzić się na zrobienie tego, o co ktoś prosił, czego żądał; nie zgodzić się na… … Słownik języka polskiego
ugodzić — dk VIa, ugodzićdzę, ugodzićdzisz, ugódź, ugodzićdził, ugodzićdzony 1. «uderzyć kogoś, trafić czymś w kogoś, w coś; uderzywszy zranić, uszkodzić» Został ugodzony kulą w serce. Drzewo ugodzone pociskiem. Ugodził niedźwiedzia siekierą. 2. pot.… … Słownik języka polskiego
ulec — rzad. ulegnąć dk Vc, ulegnę, ulegniesz, ulegnij, uległ, uległszy ulegać ndk I, ulecam, ulecasz, ulecają, ulecaj, ulecał 1. «zaprzestać walki uznając czyjąś przewagę, wyższość, poddać się, skapitulować; zostać pokonanym» Ulec w nierównej walce.… … Słownik języka polskiego