-
1 zespolić
глаг.• сочленить* * *zespol|ić\zespolićony сов. объединить; сплотить;\zespolić wysiłki объединить усилия; \zespolić naród сплотить народ
+ zjednoczyć* * *zespolony сов.объедини́ть; сплоти́тьzespolić wysiłki — объедини́ть уси́лия
zespolić naród — сплоти́ть наро́д
Syn: -
2 zespolić się
-
3 zespolić\ się
сов. объединиться; сплотиться -
4 scalić
-
5 skojarzyć
глаг.• ассоциировать• ассоциироваться• соединить• соединять* * *skojarz|yć\skojarzyćony сов. 1. соединить, сочетать;2. психол. ассоциировать+1. połączyć, zespolić
* * *skojarzony сов.1) соедини́ть, сочета́ть2) психол. ассоции́роватьSyn: -
6 skonsolidować
глаг.• консолидировать* * *skonsolidowa|ć\skonsolidowaćny сов. консолидировать+zespolić, umocnić
* * *skonsolidowany сов.консолиди́роватьSyn: -
7 spoić
глаг.• скрепить• спаять* * *spo|ić%1, \spoićję, spój, \spoićjony сов. 1. скрепить, соединить;2. перен. спаять, сплотить+2. zespolić, zjednoczyć
* * *I spoję, spój, spojony сов.1) скрепи́ть, соедини́ть2) перен. спая́ть, сплоти́тьSyn:zespolić, zjednoczyć 2)II spoję, spój, spojony сов.спои́тьSyn: -
8 skojarzyć się
-
9 skonsolidować się
-
10 spłacić
глаг.• погашать• расплатиться* * *выплатить, заплатить, погасить, расплатиться, уплатитьscalić, zespolić, zewrzeć, złączyć сплотить* * *spłac|ić\spłacićony сов. заплатить, уплатить;\spłacić kogoś заплатить (выплатить) кому-л. его долю, рассчитаться с кем-л.; \spłacić dług wdzięczności komuś отблагодарить кого-л.* * *spłacony сов.заплати́ть, уплати́тьspłacić kogoś — заплати́ть (вы́платить) кому́-л. его́ до́лю, рассчита́ться с ке́м-л.
spłacić dług wdzięczności komuś — отблагодари́ть кого́-л.
-
11 spławić
1) сплавить (отправить вплавь)2) pot. spławić (pozbyć się) разг. сплавить (избавиться)stopić сплавить (соединить плавлением)przen. zespolić, złączyć перен. сплавить (объединить)* * *spławi|ć\spławićony сов. сплавить;\spławić kanałem, rzeką сплавить по каналу, реке;
● \spławić kogoś, coś разг. сплавить кого-л., что-л., избавиться от кого-л., чего-л.* * *spławiony сов.спла́витьspławić kanałem, rzeką — спла́вить по кана́лу, реке́
-
12 skojarzyć\ się
сов. 1. соединиться, сочетаться;2. психол. ассоциироваться+1. połączyć się, zespolić się
-
13 skonsolidować\ się
сов. консолидироваться+zespolić się, umocnić się
См. также в других словарях:
zespolić — dk VIa, zespolićlę, zespolićlisz, zespolićspól, zespolićlił, zespolićlony zespalać ndk I, zespolićam, zespolićasz, zespolićają, zespolićaj, zespolićał, zespolićany «połączyć w jedność; zjednoczyć, związać» Wspólny cel zespolił ludzi. Zespolił w… … Słownik języka polskiego
zespolić (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zespalać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zespalać się – zespolić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} łączyć się w spójną całość; integrować się, wiązać się, jednoczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zespalać się z kimś duchowo. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zespalać — → zespolić … Słownik języka polskiego
połączyć — dk VIb, połączyćczę, połączyćczysz, połączyćłącz, połączyćczył, połączyćczony 1. «spoić, złączyć mechanicznie, zespolić w jedność, w całość, powiązać, związać; zmieszać, zsumować» Połączyć końce sznurka, przewody. Połączyć mostem brzegi rzeki.… … Słownik języka polskiego
przyłączyć — dk VIb, przyłączyćczę, przyłączyćczysz, przyłączyćłącz, przyłączyćczył, przyłączyćczony przyłączać ndk I, przyłączyćam, przyłączyćasz, przyłączyćają, przyłączyćaj, przyłączyćał, przyłączyćany 1. «włączyć kogoś, coś do jakiejś całości; dołączyć do … Słownik języka polskiego
skojarzyć — dk VIb, skojarzyćrzę, skojarzyćrzysz, skojarzyćarz, skojarzyćrzył, skojarzyćrzony 1. «spowodować połączenie, związek kogoś, czegoś; powiązać, zespolić, zjednoczyć» Skojarzyć małżeństwo, parę. Skojarzyć dwoje młodych. 2. «połączyć ze sobą wrażenia … Słownik języka polskiego
skonsolidować — dk IV, skonsolidowaćduję, skonsolidowaćdujesz, skonsolidowaćduj, skonsolidowaćował, skonsolidowaćowany «zjednoczyć, połączyć zespolić; umocnić, utrwalić» Skonsolidować państwo, naród. skonsolidować się «ulec konsolidacji; zjednoczyć się, zespolić … Słownik języka polskiego
skręcić — dk VIa, skręcićcę, skręcićcisz skręć, skręcićcił, skręcićcony skręcać ndk I, skręcićam, skręcićasz, skręcićają, skręcićaj, skręcićał, skręcićany 1. «spoić, zespolić, połączyć ze sobą luźne, równolegle ułożone włókna, nici itp., kręcąc je razem,… … Słownik języka polskiego
sprząc — dk XI, sprzęgę, sprzężesz, sprząż a. sprzęż, sprzągł, sprzęgła, sprzęgli, sprzężony, sprzągłszy a. sprzęgnąć dk Vc, sprzącnę, sprzącniesz, sprzącnij, sprzącnął a. sprzągł, sprzącgła, sprzącgli, sprzącnięty, sprzącnąwszy a. sprzącgłszy sprzęgać… … Słownik języka polskiego
zestroić — dk VIa, zestroićstroję, zestroićstroisz, zestroićstrój, zestroićił, zestroićstrojony zestrajać ndk I, zestroićam, zestroićasz, zestroićają, zestroićaj, zestroićał, zestroićany «złączyć, zespolić coś z czymś w jedną, harmonijną całość;… … Słownik języka polskiego
