-
1 zdzielić
глаг.• огреть* * *zdziel|ić\zdzielićony сов. разг. стукнуть, хватить, огреть;\zdzielić pięścią стукнуть кулаком; \zdzielić kijem огреть палкой
+ walnąć, grzmotnąć, kropnąć* * *zdzielony сов. разг.сту́кнуть, хвати́ть, огре́тьzdzielić pięścią — сту́кнуть кулако́м
zdzielić kijem — огре́ть па́лкой
Syn: -
2 przywalić
глаг.• привалить* * *przywal|ić\przywalićony сов. 1. завалить;\przywalić dół завалить яму;
2. придавить;\przywalićiło go drzewo его придавило дёрево(♂);
З. разг. подвалить (дополнительно);4. komu разг. стукнуть, треснуть, огреть кого+1. zawalić 2. przydusić 3. dorzucić, dosypać 4. zdzielić, walnąć, przyłoić, przyłożyć, przyrżnąć
* * *przywalony сов.1) завали́тьprzywalić dół — завали́ть я́му
2) придави́тьprzywaliło go drzewo — его́ придави́ло де́рево(м)
3) разг. подвали́ть ( дополнительно)4) komu разг. сту́кнуть, тре́снуть, огре́ть когоSyn: -
3 hauen
hauen vt ( haute oder hieb, gehauen oder reg gehaut) Nagel wbi(ja)ć (in A w A); Loch wyrąb(yw)ać (in D w L); Relief <wy>rzeźbić ( in Stein w kamieniu); reg Baum zrąbać pf; fam. ( schlagen, prügeln) tłuc, kropić < kropnąć>, grzmocić < grzmotnąć>, zdzielić pf ( ins Gesicht w twarz, auf den Kopf po głowie);etwas in Stücke hauen rozbi(ja)ć w (drobne) kawałki; ( schleudern) grzmotnąć pf; v/i fam. tłuc, walić ( gegen die Tür w drzwi; mit der Faust auf den Tisch pięścią w stół); rąbać ( mit dem Säbel szablą); uderzyć się pf, fam. grzmotnąć się pf ( mit dem Knie an oder gegen den Tisch kolanem o stół); v/r fam. sich hauen ( raufen) <po>bić się, tłuc się;sich ins Bett hauen zwalić się pf do łóżka -
4 überziehen
fam. jemandem eins überziehen trzasnąć pf, zdzielić pf k-o
См. также в других словарях:
zdzielić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zdzielićlę, zdzielićli, zdzielićlony, pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} uderzyć kogoś mocno : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zdzielił go pałką. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zdzielić — dk VIa, zdzielićlę, zdzielićlisz, zdziel, zdzielićlił, zdzielićlony pot. «mocno uderzyć» Zdzielić kogoś kijem, pięścią. Zdzielić kogoś w kark, w głowę, po karku, po głowie. Zdzielić konia batem … Słownik języka polskiego
kij — m I, D. a; lm M. e, D. ów 1. «prosty drąg drewniany; łodyga, patyk, laska» Kij gruby, ostrugany, sękaty. Kij bambusowy, trzcinowy, wiklinowy. Kij dziadowski, podróżny, żebraczy. Szczotka na kiju. Bić, obić, uderzyć, walnąć, zdzielić kijem; dostać … Słownik języka polskiego
lacha — ż III, CMs. lasze; lm D. lach zgr. od laska w zn. 1 Gruba, ciężka lacha. Grozić komuś lachą. Uderzyć, zdzielić kogoś lachą. ◊ posp. Kłaść (położyć) lachę na coś, na kogoś (rzadziej na czymś, na kimś) «lekceważyć coś, kogoś, nie liczyć się z czymś … Słownik języka polskiego
tęgo — tężej 1. «w dużym stopniu, z dużym nasileniem, intensywnie, dużo» Tęgo pić, popijać. 2. «z dużą siłą fizyczną; silnie, mocno» Tęgo zbić, zdzielić kogoś … Słownik języka polskiego
ucho — n II; lm MB. uszy, D. uszu (uszów), C. uszom, N. uszami (uszyma), Ms. uszach 1. «parzysty narząd słuchu i równowagi u kręgowców (u człowieka i ssaków składający się z ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego) znajdujący się po obu stronach… … Słownik języka polskiego
zajechać — dk, zajechaćjadę, zajechaćjedziesz, zajechaćjedź, zajechaćjechał zajeżdżać ndk I, zajechaćam, zajechaćasz, zajechaćają, zajechaćaj, zajechaćał 1. «jadąc dotrzeć do jakiegoś celu, przybyć jakimś środkiem lokomocji na miejsce, zakończyć podróż;… … Słownik języka polskiego
kij — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. a; lm D. ów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} długi, cienki kawałek drewna; patyk, drąg, pałka, laska : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sękaty, tęgi kij. Kij bambusowy. Kij żebraczy. Kij do… … Langenscheidt Polski wyjaśnień