zawiasy

См. также в других словарях:

• zawias — m IV, D. u, Ms. zawiassie; lm M. y «okucie składające się zazwyczaj z dwu członów połączonych przegubowo, z których jeden jest przytwierdzony do skrzydła drzwi, okna itp., drugi do ościeżnicy (futryn) lub bezpośrednio do wewnętrznej powierzchni… …   Słownik języka polskiego

• nadrdzewieć — dk III, nadrdzewiećeje, nadrdzewiećwiał, nadrdzewiećwiały «nieco zardzewieć» Zawiasy nadrdzewiały od wilgoci. Wymienić nadrdzewiałe zawiasy …   Słownik języka polskiego

• zawias — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. zawiassie {{/stl 8}}{{stl 7}} ruchome połączenie składające się z dwóch części złączonych przegubowo, na którym obracają się skrzydła drzwi i okien, pokrywy, włazy itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zawias czopowy …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• metalowy — «zrobiony z metalu, zawierający metal; związany z metalem, z metalami» Przemysł metalowy. Wyroby metalowe. Metalowe części maszyn. Metalowe okucia, zawiasy …   Słownik języka polskiego

• naoliwić — dk VIa, naoliwićwię, naoliwićwisz, naoliwićliw, naoliwićwił, naoliwićwiony naoliwiać ndk I, naoliwićam, naoliwićasz, naoliwićają, naoliwićaj, naoliwićał, naoliwićany «nasmarować, natłuścić coś oliwą albo smarem» Naoliwić maszynę, motor, zamek u… …   Słownik języka polskiego

• nasmarować — dk IV, nasmarowaćruję, nasmarowaćrujesz, nasmarowaćruj, nasmarowaćował, nasmarowaćowany 1. «smarując pomazać, powlec czymś; posmarować» Nasmarować zawiasy olejem. Chleb nasmarowany masłem. 2. żart. «napisać, narysować coś szybko, niedbale, byle… …   Słownik języka polskiego

• odkręcić — dk VIa, odkręcićcę, odkręcićcisz, odkręcićkręć, odkręcićcił, odkręcićcony odkręcać ndk I, odkręcićam, odkręcićasz, odkręcićają, odkręcićaj, odkręcićał, odkręcićany «kręcąc (śrubę, gwint, nakrętkę) odjąć, odłączyć, otworzyć, odetkać coś;… …   Słownik języka polskiego

• odkuć — dk Xa, odkućkuję, odkućkujesz, odkućkuj, odkućkuł, odkućkuty odkuwać ndk I, odkućam, odkućasz, odkućają, odkućaj, odkućał, odkućany 1. «kując sformować, nadać czemuś określony kształt; wykuć» Odkuć pierścień z kruszcu. 2. «kując odbić, odłączyć… …   Słownik języka polskiego

• okucie — n I 1. rzecz. od okuć. 2. lm D. okucieuć «metalowe, często ozdobne, umocnienie zwykle drewnianych przedmiotów: drzwi, opraw ksiąg, skrzyń, kufrów, szaf itp.» 3. lm D. okucieuć «element stolarki budowlanej (okiennej, drzwiowej), np. zamek, zasuwa …   Słownik języka polskiego

• okuć — dk Xa, okuję, okujesz, okuj, okuł, okuty okuwać ndk I, okućam, okućasz, okućają, okućaj, okućał, okućany «przybić do czegoś metalowe umocnienia, zawiasy, zamki itp.; obić coś metalem» Okuć wóz, sanie, skrzynię. Okuć drzwi blachą. ◊ Okuć kogoś (w… …   Słownik języka polskiego

• oliwić — ndk VIa, oliwićwię, oliwićwisz, oliw, oliwićwił, oliwićwiony «smarować coś oliwą; naoliwiać» Oliwić zamki, zawiasy …   Słownik języka polskiego