-
1 okuć
oku|ć\okućty сов. 1. оковать; подковать;2. (przybić zawiasy, zamki itp.) снабдить фурнитурой (двери, окна etc.)* * *okuty сов.1) окова́ть; подкова́ть2) (przybić zawiasy, zamki itp.) снабди́ть фурниту́рой (двери, о́кна и т. п.) -
2 okuwać
глаг.• оковывать* * *okuwa|ć\okuwaćny несов. 1. оковывать; подковывать;2. (j)rzybijać zawiasy, zamki itp.) снабжать фурнитурой (двери, окна etc.)* * *okuwany несов.1) око́вывать; подко́вывать2) (przybijać zawiasy, zamki itp.) снабжа́ть фурниту́рой (двери, о́кна и т. п.) -
3 zawias
сущ.• петля* * *♂, Р. \zawiasu петля ž; шарнир;zdjąć drzwi z \zawiasów снять двери с петель; \zawiasу do drzwi дверные петли
+ zawiasa* * *м, P zawiasuпе́тля́ ż; шарни́рzdjąć drzwi z zawiasów — снять две́ри с пе́те́ль
zawiasy do drzwi — дверны́е пе́тли
Syn:
См. также в других словарях:
zawias — m IV, D. u, Ms. zawiassie; lm M. y «okucie składające się zazwyczaj z dwu członów połączonych przegubowo, z których jeden jest przytwierdzony do skrzydła drzwi, okna itp., drugi do ościeżnicy (futryn) lub bezpośrednio do wewnętrznej powierzchni… … Słownik języka polskiego
nadrdzewieć — dk III, nadrdzewiećeje, nadrdzewiećwiał, nadrdzewiećwiały «nieco zardzewieć» Zawiasy nadrdzewiały od wilgoci. Wymienić nadrdzewiałe zawiasy … Słownik języka polskiego
zawias — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. zawiassie {{/stl 8}}{{stl 7}} ruchome połączenie składające się z dwóch części złączonych przegubowo, na którym obracają się skrzydła drzwi i okien, pokrywy, włazy itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zawias czopowy … Langenscheidt Polski wyjaśnień
metalowy — «zrobiony z metalu, zawierający metal; związany z metalem, z metalami» Przemysł metalowy. Wyroby metalowe. Metalowe części maszyn. Metalowe okucia, zawiasy … Słownik języka polskiego
naoliwić — dk VIa, naoliwićwię, naoliwićwisz, naoliwićliw, naoliwićwił, naoliwićwiony naoliwiać ndk I, naoliwićam, naoliwićasz, naoliwićają, naoliwićaj, naoliwićał, naoliwićany «nasmarować, natłuścić coś oliwą albo smarem» Naoliwić maszynę, motor, zamek u… … Słownik języka polskiego
nasmarować — dk IV, nasmarowaćruję, nasmarowaćrujesz, nasmarowaćruj, nasmarowaćował, nasmarowaćowany 1. «smarując pomazać, powlec czymś; posmarować» Nasmarować zawiasy olejem. Chleb nasmarowany masłem. 2. żart. «napisać, narysować coś szybko, niedbale, byle… … Słownik języka polskiego
odkręcić — dk VIa, odkręcićcę, odkręcićcisz, odkręcićkręć, odkręcićcił, odkręcićcony odkręcać ndk I, odkręcićam, odkręcićasz, odkręcićają, odkręcićaj, odkręcićał, odkręcićany «kręcąc (śrubę, gwint, nakrętkę) odjąć, odłączyć, otworzyć, odetkać coś;… … Słownik języka polskiego
odkuć — dk Xa, odkućkuję, odkućkujesz, odkućkuj, odkućkuł, odkućkuty odkuwać ndk I, odkućam, odkućasz, odkućają, odkućaj, odkućał, odkućany 1. «kując sformować, nadać czemuś określony kształt; wykuć» Odkuć pierścień z kruszcu. 2. «kując odbić, odłączyć… … Słownik języka polskiego
okucie — n I 1. rzecz. od okuć. 2. lm D. okucieuć «metalowe, często ozdobne, umocnienie zwykle drewnianych przedmiotów: drzwi, opraw ksiąg, skrzyń, kufrów, szaf itp.» 3. lm D. okucieuć «element stolarki budowlanej (okiennej, drzwiowej), np. zamek, zasuwa … Słownik języka polskiego
okuć — dk Xa, okuję, okujesz, okuj, okuł, okuty okuwać ndk I, okućam, okućasz, okućają, okućaj, okućał, okućany «przybić do czegoś metalowe umocnienia, zawiasy, zamki itp.; obić coś metalem» Okuć wóz, sanie, skrzynię. Okuć drzwi blachą. ◊ Okuć kogoś (w… … Słownik języka polskiego
oliwić — ndk VIa, oliwićwię, oliwićwisz, oliw, oliwićwił, oliwićwiony «smarować coś oliwą; naoliwiać» Oliwić zamki, zawiasy … Słownik języka polskiego
