-
1 zawadzać
глаг.• задевать• засорить• затруднять• мешать• помешать• препятствовать* * *несов. 1. мешать;2. о со задевать, зацеплять за что; ср. zawadzić l, 2+1. przeszkadzać 2. zaczepiać
* * *несов.1) меша́тьSyn:przeszkadzać 1), zaczepiać 2) -
2 stören
I v/t przeszkadzać <- szkodzić> ( jemanden bei k-u w L oder inf); Ruhe, Ordnung zakłócać <- cić>, naruszać <- szyć>; rtv zakłócać;lassen Sie sich nicht stören proszę sobie nie przeszkadzać;störe ich? czy nie przeszkadzam?; -
3 Weg
nach dem Weg fragen <za>pytać o drogę;der Weg nach … droga do (G);der Weg führt durch den Wald droga prowadzi przez las;am Weg(e) przy drodze;auf dem Weg nach … ( unterwegs) po drodze do …;auf dem Weg nach Wien sein być w drodze do Wiednia;wohin des Weges? dokąd zmierzasz?, dokąd pan(i) zmierza?;auf dem Weg(e) der Besserung sein powracać do zdrowia;fig auf halbem Weg(e) w pół drogi;das ist nicht der richtige Weg to zła droga; fig a nie tędy droga;auf schnellstem Weg(e) możliwie jak najszybciej;fam. jemandem über den Weg laufen napatoczyć się pf k-u po drodze;fig seinen (eigenen) Weg gehen iść wytkniętą drogą;sich jemandem in den Weg stellen zastąpić pf k-u drogę; fig stawać k-u na drodze; a fig jemandem den Weg verbauen zagradzać <- grodzić> k-u drogę (zu do G);etwas in die Wege leiten wdrożyć, podjąć (A);jemandem nicht über den Weg trauen nie mieć zaufania do (G);fig ich sehe keinen anderen Weg, diese Sache zu erledigen nie widzę innej drogi załatwienia tej sprawy
См. также в других словарях:
zawadzać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zawadzaćam, zawadzaća, zawadzaćają {{/stl 8}}– zawadzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zawadzaćdzę, zawadzaćdzi, zawadzaćwadź {{/stl 8}}{{stl 7}} zahaczać, zaczepiać czymś o coś w trakcie wykonywania jakiegoś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zawadzać — Zawadzić okiem, spojrzeniem o kogoś, o coś «spojrzeć na kogoś, na coś przelotnie»: Ksiądz Grozd nie poruszał się wcale, jakby usnął. Teofil, parę razy zawadziwszy o niego spojrzeniem, doznał przeszywającego ukłucia nienawiści. J. Parandowski,… … Słownik frazeologiczny
odstawka — pot. Posłać, puścić kogoś w odstawkę «zwolnić kogoś z pracy, odsunąć od zajmowanego stanowiska, urzędu, pełnionych funkcji»: I co, puścili go w odstawkę. Zaczął im zawadzać (...). Roz tel 1998. Iść, pójść w odstawkę zob. iść 5 … Słownik frazeologiczny
sól — 1. Być komuś solą w oku «przeszkadzać, zawadzać komuś, być dla kogoś niewygodnym»: Zawsze się ktoś taki znajdzie, komu solą w oku będzie to, że ktoś inny więcej zarobi. Kasz 29/1998. Jednak często, nawet kiedy jesteśmy dorosłe, nie potrafimy… … Słownik frazeologiczny
ciążyć — ndk VIb, ciążyćżę, ciążyćżysz, ciąż, ciążyćył «przygniatać, przytłaczać swym ciężarem; być ciężkim, odczuwanym jako ciężki; chylić się, opadać pod wpływem własnego ciężaru» Plecak komuś ciąży. Ciążyły mu grube buty. Warkocze jej ciążą. Głowa… … Słownik języka polskiego
o — I 1. «litera oznaczająca samogłoskę o» ∆ O kreskowane «litera ó oznaczająca brzmienie u, stosowana przede wszystkim w wypadkach, gdy samogłoska ta wymienia się z o, np. wóz wozy» 2. «samogłoska ustna wymawiana przy niewielkim wzniesieniu tylnej… … Słownik języka polskiego
oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… … Słownik języka polskiego
przeszkadzać — ndk I, przeszkadzaćam, przeszkadzaćasz, przeszkadzaćają, przeszkadzaćaj, przeszkadzaćał przeszkodzić dk VIa, przeszkadzaćdzę, przeszkadzaćdzisz, przeszkadzaćszkodź, przeszkadzaćdził «być przeszkodą, zawadą; utrudniać, uniemożliwiać, udaremniać… … Słownik języka polskiego
sól — ż V, DCMs. soli; lm M. sole, D. soli, N. solami 1. «skała osadowa pochodzenia chemicznego składająca się głównie z halitu; bezbarwny, przezroczysty minerał powstający wskutek odparowywania płytkich zatok morskich i słonych jezior; używana głównie … Słownik języka polskiego
wadzić — ndk VIa, wadzićdzę, wadzićdzisz, wadź, wadzićdził 1. książk. «być przeszkodą, zawadą; przeszkadzać, zawadzać» Wadzić komuś swoją obecnością. Piesek nie wadził w mieszkaniu. Paweł spokojny, nie wadził nikomu. (Fredro) ◊ pot. Nie wadzi, nie… … Słownik języka polskiego
zawada — ż IV, CMs. zawadaadzie; lm D. zawadaad przestarz. «to, co zawadza, co utrudnia wykonanie czegoś; przeszkoda» dziś zwykle we fraz. Stać (komuś, czemuś) na zawadzie «zawadzać (komuś, czemuś); być (dla kogoś) przeszkodą, utrudnieniem» … Słownik języka polskiego