zanieczyścić

См. также в других словарях:

• zanieczyścić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zanieczyszczać {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• zanieczyścić — dk VIa, zanieczyścićczyszczę, zanieczyścićcisz, zanieczyścićczyść, zanieczyścićcił, zanieczyścićczyszczony zanieczyszczać ndk I, zanieczyścićam, zanieczyścićasz, zanieczyścićają, zanieczyścićaj, zanieczyścićał, zanieczyścićany «uczynić nieczystym …   Słownik języka polskiego

• zanieczyszczać — → zanieczyścić …   Słownik języka polskiego

• zaoleić — dk VIa, zaoleićeję, zaoleićeisz, zaoleićej, zaoleićeił, zaoleićejony «zanieczyścić olejem (zwykle świece zapłonowe w silniku samochodowym)» zaoleić się «zanieczyścić się olejem» …   Słownik języka polskiego

• zanieczyszczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zanieczyszczaćam, zanieczyszczaća, zanieczyszczaćają, zanieczyszczaćany {{/stl 8}}– zanieczyścić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zanieczyszczaćczyszczę, zanieczyszczaćci, zanieczyszczaćczyść,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nakadzić — dk VIa, nakadzićdzę, nakadzićdzisz, nakadzićkadź, nakadzićdził, nakadzićdzony 1. «napełnić pomieszczenie dymem kadzidła» 2. posp. «nadymić, zanieczyścić powietrze dymem» Nakadzić papierosami …   Słownik języka polskiego

• napaskudzić — dk VIa, napaskudzićdzę, napaskudzićdzisz, napaskudzićudź, napaskudzićdził posp. «zanieczyścić coś odchodami; zabrudzić coś, nabrudzić» Gołębie napaskudziły na balkonie …   Słownik języka polskiego

• obsrać — dk I, obsraćam, obsraćasz, obsraćają, obsraćaj, obsraćał, obsraćany obsrywać ndk I, obsraćam, obsraćasz, obsraćają, obsraćaj, obsraćał, obsraćany, wulg. «oddając kał, wypróżniając się, zanieczyścić coś» przen. wulg. częściej ndk «obmówić, obgadać …   Słownik języka polskiego

• opluć — dk Xa, opluję, oplujesz, opluj, opluł, opluty opluwać ndk I, oplućam, oplućasz, oplućają, oplućaj, oplućał, oplućany 1. «opryskać plwocinami, śliną; plując zanieczyścić» Opluć podłogę. 2. «oczernić, oszkalować kogoś» opluć się opluwać się 1.… …   Słownik języka polskiego

• pobrudzić — dk VIa, pobrudzićdzę, pobrudzićdzisz, pobrudzićbrudź, pobrudzićdził, pobrudzićdzony «uczynić brudnym, zanieczyścić, powalać» Pobrudzić książkę, obrus, podłogę, ubranie. Pobrudzić sobie ręce, twarz, spodnie. Chusteczka pobrudzona szminką.… …   Słownik języka polskiego

• pokalać — dk I, pokalaćam, pokalaćasz, pokalaćają, pokalaćaj, pokalaćał, pokalaćany 1. książk. «zhańbić, skompromitować, zbezcześcić» Nigdy nie pokalał rąk biciem. Pokalał własne nazwisko. 2. przestarz. «zanieczyścić, powalać kałem» Zły to ptak, który… …   Słownik języka polskiego