zabrudzić

См. также в других словарях:

• zabrudzić — dk VIa, zabrudzićdzę, zabrudzićdzisz, zabrudzićbrudź, zabrudzićdził, zabrudzićdzony rzad. zabrudzać ndk I, zabrudzićam, zabrudzićasz, zabrudzićają, zabrudzićaj, zabrudzićał, zabrudzićany «uczynić brudnym, zanieczyścić, pobrudzić, powalać;… …   Słownik języka polskiego

• zabrudzić (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}brudzić (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• brudzić się – pobrudzić się, ubrudzić się, zabrudzić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} brudzić samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Brudzić się przy wymiataniu komina. Pobrudzić się atramentem. Ubrudzić się czekoladą. Zabrudzić się smarem. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• osmarować — dk IV, osmarowaćruję, osmarowaćrujesz, osmarowaćruj, osmarowaćował, osmarowaćowany osmarowywać ndk VIIIa, osmarowaćowuję, osmarowaćowujesz, osmarowaćowuj, osmarowaćowywał, osmarowaćywany «posmarować z wierzchu, zabrudzić, pobrudzić czymś» przen.… …   Słownik języka polskiego

• ubabrać — dk IX, ubabraćbrzę, ubabraćbrzesz, ubabrz, ubabraćał, ubabraćany a. I, ubabraćam, ubabraćasz, ubabraćają, ubabraćaj pot. «ubrudzić, zabrudzić; upaprać» Ubabrane w glinie ręce. Ubabrać sobie buty. ubabrać się pot. «zabrudzić się; upaprać się»… …   Słownik języka polskiego

• zanieczyścić — dk VIa, zanieczyścićczyszczę, zanieczyścićcisz, zanieczyścićczyść, zanieczyścićcił, zanieczyścićczyszczony zanieczyszczać ndk I, zanieczyścićam, zanieczyścićasz, zanieczyścićają, zanieczyścićaj, zanieczyścićał, zanieczyścićany «uczynić nieczystym …   Słownik języka polskiego

• zapaprać — dk IX, zapapraćprzę, zapapraćprzesz, zapapraćpaprz, zapapraćprał, zapapraćprany pot. «zabrudzić, zawalać» Zapaprać ubranie. zapaprać się, pot. «zabrudzić się, zawalać się» Zapaprał się farbami …   Słownik języka polskiego

• dobrudzić — dk VIa, dobrudzićdzę, dobrudzićdzisz, dobrudzićbrudź, dobrudzićdził, dobrudzićdzony dobrudzać ndk I, dobrudzićam, dobrudzićasz, dobrudzićają, dobrudzićaj, dobrudzićał, dobrudzićany «całkowicie zabrudzić coś już trochę brudnego» Dobrudzić fartuch …   Słownik języka polskiego

• napaskudzić — dk VIa, napaskudzićdzę, napaskudzićdzisz, napaskudzićudź, napaskudzićdził posp. «zanieczyścić coś odchodami; zabrudzić coś, nabrudzić» Gołębie napaskudziły na balkonie …   Słownik języka polskiego

• podeptać — dk IX, podeptaćpczę (podeptaćpcę), podeptaćpczesz (podeptaćpcesz), podeptaćdepcz, podeptaćał, podeptaćany «pognieść, zniszczyć, zabrudzić coś depcząc nogami; zdeptać, stratować» Podeptać trawnik, klomb. Podeptać zapastowaną podłogę. Podeptać… …   Słownik języka polskiego

• powalać — I dk I, powalaćam, powalaćasz, powalaćają, powalaćaj, powalaćał, powalaćany «zabrudzić, umazać czymś; poplamić» Powalać ręce atramentem. Powalać spodnie o brudną ławkę. powalać się «pobrudzić się, ulec powalaniu, zostać powalanym» Powalać się… …   Słownik języka polskiego