-
1 odbijać
odbijać (-am) < odbić> (odbiję) v/t światło reflektieren, zurückwerfen; piłkę zurückschlagen; zakładników befreien; fam. dziewczynę ausspannen; pieczęć aufdrücken; deseń aufdrucken; v/i MAR ablegen;odbija mu fam. er flippt aus, er dreht durch;odbijać się w lustrze sich widerspiegeln; głos widerhallen; piłka zurückprallen, abprallen; ślad sich abdrücken;odbijać się rękami sich mit den Händen abstoßen;odbijać się pozytywnie sich positiv auswirken;odbiło mu się er hat aufgestoßen;odbijać się od dna das Schlimmste überstehen -
2 przetrzymywać
przetrzymywać (-uję) < przetrzymać> (-am) (znosić) überstehen, durchhalten; zakładników festhalten; na policji vorläufig festnehmen; (ukrywać) verstecken, bei sich aufnehmen; pożyczone rzeczy zurückhalten, nicht zurückgeben; (nie dawać odejść) (lange) aufhalten -
3 uwolnienie
uwolnienie n (-a) Befreiung f; zakładników, więźniów Freilassung f -
4 wykup
-
5 wykupywać
wykupywać (-uję) < wykupić> (-ię) zakładników freikaufen, loskaufen; receptę, bon, zastaw einlösen; akcje kaufen;wykupywać wszystko (alles) aufkaufen, leer kaufen;wykupywać się sich freikaufen, sich loskaufen -
6 zakładniczka
wzięcie n zakładników Geiselnahme f -
7 zakładnik
wzięcie n zakładników Geiselnahme f -
8 zwolnienie
zwolnienie lekarskie Krankmeldung f, Krankschreibung f;zwolnienie z płacenia podatku Freistellung f von der Steuer; Steuererlass m;być na zwolnieniu krankgeschrieben sein;zwolnienie warunkowe JUR Entlassung f auf Bewährung;zwolnienie z więzienia Haftentlassung f;zwolnienie zakładników Freilassung f der Geisel -
9 Geiselnahme
Gei selnahme ['gaɪzəlna:mə] <-, -n> fwzięcie nt zakładników
См. также в других словарях:
Schieratz — Sieradz … Deutsch Wikipedia
Sieradz — Sieradz … Deutsch Wikipedia
otworzyć — 1. Nie mieć do kogo ust, pot. gęby otworzyć «nie ma w pobliżu nikogo, z kim można porozmawiać»: Nie było do kogo ust otworzyć. Powinowaci i znajomi byli poruszeni, zatroskani, ale trzymali się z daleka. M. Ławrynowicz, Diabeł. 2. Nie otworzyć ust … Słownik frazeologiczny
otwierać — 1. Nie mieć do kogo ust, pot. gęby otworzyć «nie ma w pobliżu nikogo, z kim można porozmawiać»: Nie było do kogo ust otworzyć. Powinowaci i znajomi byli poruszeni, zatroskani, ale trzymali się z daleka. M. Ławrynowicz, Diabeł. 2. Nie otworzyć ust … Słownik frazeologiczny
brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą … Słownik języka polskiego
powystrzelać — dk I, powystrzelaćam, powystrzelaćasz, powystrzelaćają, powystrzelaćaj, powystrzelaćał, powystrzelaćany 1. «strzelając zużyć wiele czegoś, wystrzelić kolejno» Powystrzelać wszystkie naboje, pociski. 2. «wystrzelać, zastrzelić wielu, jednego po… … Słownik języka polskiego
terroryzm — m IV, D. u, Ms. terroryzmzmie, blm «stosowanie terroru, zwłaszcza działalność niektórych ugrupowań ekstremistycznych usiłujących za pomocą zabójstw politycznych, porwań zakładników, uprowadzeń samolotów i podobnych środków zwrócić uwagę opinii… … Słownik języka polskiego
więzić — ndk VIa, więżę, więzićzisz, więź, więzićził, więzićziony «trzymać kogoś w przymusowym zamknięciu, w więzieniu, w niewoli» Więzić przestępców, zakładników. Więzić kogoś o chlebie i wodzie. przen. «zatrzymywać kogoś gdzieś przez pewien czas,… … Słownik języka polskiego
wojenny — wojennynni «związany z wojną, z prowadzeniem wojny; istniejący, używany podczas wojny» Wojenna zawierucha, burza, nawałnica. Działania wojenne. Prowokacja wojenna. Taktyka, strategia wojenna. Przemysł wojenny. Port wojenny. Spustoszenia,… … Słownik języka polskiego
wystrzelić — dk VIa, wystrzelićlę, wystrzelićlisz, wystrzelićstrzel, wystrzelićlił, wystrzelićlony wystrzelać ndk a. dk I, wystrzelićam, wystrzelićasz, wystrzelićają, wystrzelićaj, wystrzelićał, wystrzelićany, wystrzeliwać ndk VIIIb, wystrzelićwuję,… … Słownik języka polskiego
wziąć — dk Xc, wezmę, weźmiesz, weź, wziął, wzięła, wzięli, wzięty, wziąwszy 1. «ująć, chwycić, objąć (kogoś, coś) ręką, rękami lub innym narządem chwytnym (np. u zwierząt) albo narzędziem; przystosować do trzymania, niesienia» Wziąć książkę, zeszyt,… … Słownik języka polskiego
