-
21 odbierać
( odzyskiwać) to get back, to reclaim; ( otrzymywać) to receive; (zgłaszać się po: paczkę, bagaż, list) to collect; (dziecko, chorego, znajomego) to pick up; ( telefon) to pick up, to answer; (pozbawiać: głos, rozum, apetyt, chęć) to deprive of, to take away; (prawo, przywilej) to withdraw, to take away; ( zabierać przemocą) to seize, to confiscate; (stację, fale) to receive; ( odczuwać) to experience* * *ipf.1. (= zabrać) take away, deprive of; kto daje i odbiera, ten się w piekle poniewiera give a thing, and take a thing, to wear the devil's gold ring; give a thing and take again, and you shall ride in hell's wain; (= zabierać przemocą) seize; (= konfiskować) confiscate.2. (= odzyskiwać) get back, reclaim.3. (= zabierać z powrotem) collect, pick up ( od kogoś from sb); odebrać pranie z pralni pick one's wash(ing) up from the laundry l. cleaners; odbierać dzieci z przedszkola pick the children up from the kindergarten; odebrać buty od szewca pick sb's shoes up from a shoe repair shop.4. (= otrzymać) receive, get, pick up; odbierać listy pick up sb's letters; odebrać nagrodę receive a prize l. an award; odbierać życzenia receive wishes l. greetings; odebrać staranne wychowanie receive a thorough education; odbierać gości z dworca pick up one's guests from the station, meet one's guests at the station.5. (= uzyskiwać, przyjmować) receive; obtain; take; odebrać dziecko l. poród deliver a baby; odbierać telefon answer the phone l. a call, pick up the phone; odebrać od kogoś przysięgę l. ślubowanie swear sb in, administer an oath to sb.6. (= zabierać) take away, steal; odebrać komuś żonę steal sb's wife; odbierać komuś złudzenia disillusion sb; odebrać komuś wiarę shake sb's faith; odbierać komuś głos cut sb off from speaking; wzruszenie odebrało mu głos he was speechless with emotion; odebrać komuś życie take sb's life; odebrać sobie życie take one's own life; odbierać komuś sen keep sb up; odebrać komuś spokój drive sb to distraction, tip sb off their balance; kogo Bóg chce ukarać, temu rozum odbiera whom God will destroy, He first makes mad; whom God would ruin, He first deprives of reason.7. (= pozbawiać uprawnień) revoke; odbierać prawo jazdy revoke a driver's license; odbierać uprawnienia adwokackie disbar.8. (= przyjmować, zrozumieć) get, understand; odebrać wiadomość get a message; odbierać coś jako wyraz sympatii take sth as a manifestation of support.9. ( o sprzęcie radiowo-telewizyjnym) receive; odbierać na tej samej fali pot. be on the same wavelength.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > odbierać
-
22 zabierać
I. vt1) ( brać sobie)\zabierać coś komuś jdm etw [weg]nehmen [ lub fortnehmen]2) ( brać ze sobą) mitnehmen3) ( usuwać) wegnehmen5) \zabierać komuś czas jdn lange aufhalten, jdm die Zeit stehlen ( fam)zabrało mi to dużo czasu das hat mich viel Zeit gekostet\zabierać głos das Wort ergreifen [ lub nehmen]II. vr1) ( rozpoczynać coś)\zabierać się do czegoś etw in Angriff nehmen, sich +akk an etw +dat heranmachen ( fam)2) (pot: być wobec kogoś stanowczym)\zabierać się z kimś do miasta/kina mit jdm in die Stadt/ins Kino gehen\zabierać się z kimś na wycieczkę mit jdm einen Ausflug machen [ lub unternehmen] -
23 floor
[flɔː(r)] 1. n( of room) podłoga f; ( storey) piętro nt; (of sea, valley) dno nt; ( for dancing) parkiet m; ( fig) ( at meeting) prawo nt głosu2. vt (US first floor) (US second floor)to have/take the floor — mieć/zabierać (zabrać perf) głos
* * *[flo:] 1. noun1) (the surface in a room etc on which one stands or walks.) podłoga2) (all the rooms on the same level in a building: My office is on the third floor.) piętro2. verb1) (to make or cover a floor: We've floored the kitchen with plastic tiles.) pokryć, wyłożyć2) (to knock down: He floored him with a powerful blow.) powalić•- - floored
- floorboard
- flooring -
24 speak
[spiːk]to speak to sb/of/about sth — rozmawiać (porozmawiać perf) z kimś/o czymś
to speak at a conference/in a debate — zabierać (zabrać perf) głos na konferencji/w debacie
to speak one's mind — wyrażać (wyrazić perf) swoje zdanie
so to speak — że tak powiem, że się tak wyrażę
Phrasal Verbs:* * *[spi:k]past tense - spoke; verb1) (to say (words) or talk: He can't speak; He spoke a few words to us.) mówić2) ((often with to or (American) with) to talk or converse: Can I speak to/with you for a moment?; We spoke for hours about it.) rozmawiać3) (to (be able to) talk in (a language): She speaks Russian.) mówić po...4) (to tell or make known (one's thoughts, the truth etc): I always speak my mind.) mówić co się ma na myśli5) (to make a speech, address an audience: The Prime Minister spoke on unemployment.) przemawiać•- speaker- speaking
- spoken
- - spoken
- generally speaking
- speak for itself/themselves
- speak out
- speak up
- to speak of -
25 gr|ób
m (G grobu) 1. (miejsce pochówku) (ziemny) grave; (grobowiec) tomb, crypt- odwiedzać groby bliskich to visit one’s relatives’ graves- chodzić na groby to visit graves- złożyła kwiaty na grobie matki she put flowers on her mother’s grave- pochowano go w grobie rodzinnym he was interred in the family grave/tomb- już od dawna leży w grobie s/he’s been dead for quite some time now2. przen. grave przen.- małżeństwo jest grobem miłości marriage is the grave of love3. Relig. a representation of the Holy Sepulchre displayed for veneration in Catholic churches on Good Friday and Saturday- Grób Nieznanego Żołnierza the Tomb of the Unknown Soldier■ będę ci wierny/wdzięczny po grób I’ll be faithful/grateful to you to the day I die- będzie mi to wypominał po grób I’ll never hear the last of it- miłość po grób undying love- zza grobu from beyond the grave- głos/wołanie zza grobu a voice/call from beyond the grave- przewracać się w grobie pot. to turn in one’s grave- spocząć w grobie książk. to be laid to rest- spoczywać w grobie to lie in the grave- stać nad grobem to have one foot in the grave- wpędzić kogoś do grobu to be the death of sb- te ciągłe awantury/te dzieci wpędzą mnie do grobu these constant fights/those kids are going to be the death of me- kopać sobie grób to dig one’s own grave- swoim zachowaniem sam kopie sobie grób he’s digging his own grave with that behaviour- zabrać a. wziąć coś (ze sobą) do grobu to take sth to the grave [tajemnicę]The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > gr|ób
-
26 zabierać
zabierać (ze sobą) mitnehmen;zabierać głos das Wort ergreifen;zabierać czas k-u jemandes Zeit beanspruchen, jemanden aufhalten;to zabiera dużo miejsca das nimmt viel Platz weg;to zabiera dużo czasu das nimmt viel Zeit in Anspruch, das kostet viel Zeit;zabrało jej to tydzień sie brauchte dafür eine Woche, das hat sie eine Woche gekostet;zabierać się (do G) (heran)gehen (an A), anfangen (mit D);zabierać się za k-o sich jemanden vornehmen, fam. sich jemanden vorknöpfen;zabierać się do pracy sich an die Arbeit machen;zabierać się do wyjścia im Begriff sein zu gehen;zabieraj się stąd! fam. mach, dass du wegkommst!, verschwinde!
- 1
- 2
См. также в других словарях:
zabierać – zabrać głos — {{/stl 13}}{{stl 7}} publicznie wyrażać, wypowiadać swoje zdanie, przemawiać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Na wstępie zabrał głos przewodniczący. Nie zabierać głosu w dyskusji. Zabrać głos w polemice prasowej. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
głos — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. głossie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bodźce zewnętrzne odbierane zmysłem słuchu; brzmienie czegokolwiek : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć mocny, donośny głos. Słyszeć czyjś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zabrać — euf. Wojna, choroba, śmierć itp. kogoś zabrała «ktoś zginął na wojnie, ktoś umarł»: Ofensywa niemiecka na Verdun w czasie I wojny zabrała wszystkich mężczyzn w rodzinie Dominique. Trzech synów zginęło w bitwie, pradziadek zmarł kilka lat po… … Słownik frazeologiczny
zabrać — dk IX, zabraćbiorę, zabraćbierzesz, zabraćbierz, zabraćał, zabraćany zabierać ndk I, zabraćam, zabraćasz, zabraćają, zabraćaj, zabraćał, zabraćany 1. «pozbawić kogoś czegoś, odebrać coś komuś, wziąć coś sobie» Zabrać koleżance książkę. Złodzieje… … Słownik języka polskiego
głos — 1. Być przy głosie «mieć głos w dyskusji w danym momencie»: Wysoki Sejmie! Korzystając z tego, że jestem przy głosie – jeszcze minutę, pani marszałek – chcę powiedzieć o jednej rzeczy. S mowa 1991. 2. Dać głos «o psie: zaszczekać» 3. Dać, oddać… … Słownik frazeologiczny
głos — m IV, D. u, Ms. głossie; lm M. y 1. «dźwięk (artykułowany) wydawany przez istoty żyjące, mowa, śpiew; także wszelkie bodźce zewnętrzne oddziałujące na zmysł słuchu, brzmienie czegokolwiek» Donośny, mocny, słaby głos. Cienki, gruby głos. Dźwięczny … Słownik języka polskiego
zabierać — euf. Wojna, choroba, śmierć itp. kogoś zabrała «ktoś zginął na wojnie, ktoś umarł»: Ofensywa niemiecka na Verdun w czasie I wojny zabrała wszystkich mężczyzn w rodzinie Dominique. Trzech synów zginęło w bitwie, pradziadek zmarł kilka lat po… … Słownik frazeologiczny
odezwać się — dk IX, odezwać sięzwę się, odezwać sięzwiesz się, odezwać sięzwij się, odezwać sięał się odzywać się ndk I, odezwać sięam się, odezwać sięasz się, odezwać sięają się, odezwać sięaj się, odezwać sięał się 1. «przemówić, powiedzieć coś; zagadnąć… … Słownik języka polskiego
ozwać się — dk IX, ozwę się, ozwiesz się, ozwij się, ozwać sięał się ozywać się ndk I, ozwać sięam się, ozwać sięasz się, ozwać sięają się, ozwać sięaj się, ozwać sięał się 1. przestarz. «zwrócić się bezpośrednio do kogoś, zabrać głos; powiedzieć, odezwać… … Słownik języka polskiego
dojść — 1. Dojść do czyichś rąk «trafić bezpośrednio do kogoś»: List leżał w modlitewniku matki, zamkniętym na mosiężną klamerkę. Mógł tak leżeć i przepaść na zawsze, mógł nigdy nie dojść do rąk Bronki. P. Gojawiczyńska, Dziewczęta. 2. Dojść do głosu… … Słownik frazeologiczny
dochodzić — 1. Dojść do czyichś rąk «trafić bezpośrednio do kogoś»: List leżał w modlitewniku matki, zamkniętym na mosiężną klamerkę. Mógł tak leżeć i przepaść na zawsze, mógł nigdy nie dojść do rąk Bronki. P. Gojawiczyńska, Dziewczęta. 2. Dojść do głosu… … Słownik frazeologiczny