-
21 wybi|ć
pf — wybi|jać impf (wybiję — wybijam) Ⅰ vt 1. (spowodować wypadnięcie) to smash, to break [okno, szybę]; to dislocate [palec, ramię]; to knock out [ząb]; to poke out [oko]; to knock out [korek z butelki] 2. Sport to knock away, to kick (out) [piłkę] 3. przen. (zakłócić) to disturb- wybić kogoś ze snu to disturb sb’s sleep, to bring sb out of their slumber- wybić kogoś z rytmu to put sb off (their stride)4. (przebić) to make, to knock out- wybić dziurę w ścianie/murze to knock out a hole in the wall5. pot. (wyryć) to inscribe, to imprint 6. (obić) to line [ściany] (czymś with sth); to cover [krzesło, kanapę] (czymś with sth)- pas wybijany ćwiekami a studded belt7. Muz. to beat, to beat out [rytm, takt] 8. (wskazać) [zegar] to strike [godzinę]; [licznik, taksometr] to ring [cenę, sumę]- zegar wybił ósmą the clock struck eight ⇒ bić9 (wycisnąć w metalu) to mint, to strike [medal, monety] ⇒ bić 10 (zabić) to wipe out, to kill off [oddział, bydło, muchy] 11 (zniszczyć gwałtownie) to destroy- grad wybił zboże na polu the hail destroyed the grain in the field12 pot. (przepalić) [urządzenie elektryczne] to blow [korki, bezpieczniki]- pralka wybiła bezpieczniki the washing machine blew the fusesⅡ vi (wydobyć się gwałtownie) [źródełko, woda] to gush out; [studzienka ściekowa] to overflow Ⅲ wybić się — wybijać się 1. (osiągnąć sukcesy) to make a mark, to make a name for oneself 2. (wydobyć się) [rośliny, woda] to push through, to come out 3. Sport (odbić się) to take off■ wybić komuś/sobie coś z głowy pot. to get an idea out of sb’s/one’s head, to knock sth out of sb’s/one’s head- wybić się ze snu to become wide awake- wybiła godzina czegoś książk. the time has come for sth- twoja/moja/jego (ostatnia) godzina wybiła your/my/his time is upThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wybi|ć
-
22 spuszczać
I. vt\spuszczać wodę ( w toalecie) spülen3) ( uwalniać)\spuszczać psa ze smyczy den Hund von der Leine losmachen4) (pot: obniżyć)spuścić cenę mit dem Preis runtergehen ( fam)5) nie \spuszczać kogoś/czegoś z oczu jdn/etw nicht aus den Augen lassenspuścić z tonu kleinlaut werden, klein beigeben
- 1
- 2
См. также в других словарях:
podbijać – podbić cenę — {{/stl 13}}{{stl 7}} podczas licytacji lub zawierania transakcji: podnosić cenę, nie kierując się prawami rynku, subiektywnie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pobijać cenę czegoś dla zniechęcenia konkurenta. Zbyt wysoko podbić cenę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
za cenę — {{/stl 13}}{{stl 8}}{czegoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} za coś w zamian, kosztem czegoś (w odniesieniu do sposobu osiągania, uzyskiwania czegoś) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ktoś zdobył swoją pozycję za cenę wielu wyrzeczeń i upokorzeń. Zawarcie pokoju za cenę … Langenscheidt Polski wyjaśnień
za cenę krwi — {{/stl 13}}{{stl 7}} kosztem zdrowia i życia, narażając, tracąc zdrowie i życie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zwyciężyć, zdobyć coś za cenę krwi. Bronić czegoś, wytrwać przy czymś nawet za cenę krwi. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cena — ż IV, CMs. cenie; lm D. cen 1. «wartość przedmiotu wyrażona w pieniądzach jako środku zamiennym» Cena detaliczna, hurtowa, rynkowa, giełdowa. Cena okazyjna, wysoka, wygórowana, wyśrubowana. Cena kupna, sprzedaży. Cena chleba. Cena za kilogram.… … Słownik języka polskiego
koszt — m IV, D. u, Ms. kosztszcie; lm M. y ( a) «suma pieniędzy wydatkowana na kupno lub opłacenie czegoś; nakład pieniężny na określony cel; wartość, cena» Koszt samochodu, lodówki. Koszty podróży, przejazdu. Koszty utrzymania. Koszty budowy domku.… … Słownik języka polskiego
po — «przyimek wchodzący w skład licznych związków wyrazowych, łączący się zwykle z miejscownikiem, rzadziej z biernikiem, wyjątkowo z celownikiem» 1. «w połączeniach z miejscownikiem wchodzi w skład wyrażeń oznaczających» a) «miejsce czynności… … Słownik języka polskiego
o — I 1. «litera oznaczająca samogłoskę o» ∆ O kreskowane «litera ó oznaczająca brzmienie u, stosowana przede wszystkim w wypadkach, gdy samogłoska ta wymienia się z o, np. wóz wozy» 2. «samogłoska ustna wymawiana przy niewielkim wzniesieniu tylnej… … Słownik języka polskiego
ustąpić — dk VIa, ustąpićpię, ustąpićpisz, ustąp, ustąpićpił ustępować ndk IV, ustąpićpuję, ustąpićpujesz, ustąpićpuj, ustąpićował 1. «opuścić jakieś miejsce, cofając się przed kimś, przed czymś, usunąć się dając miejsce, wolną drogę komuś, czemuś; odejść … Słownik języka polskiego
cenić — ndk VIa, cenićnię, cenićnisz, ceń, cenićnił, cenićniony 1. «przyznawać komuś, czemuś znaczenie, wartość, walory; szanować, poważać» Cenić czyjś talent. Cenił przyjaciół za lojalność. Cenić w dzieciach samodzielność. Cenić coś nisko, wysoko.… … Słownik języka polskiego
otaksować — dk IV, otaksowaćsuję, otaksowaćsujesz, otaksowaćsuj, otaksowaćował, otaksowaćowany «określić materialną wartość czegoś; wyznaczyć cenę czegoś; oszacować, ocenić coś» Otaksować majątek przed licytacją. Rzeczoznawcy otaksowali ruchomości po zmarłym … Słownik języka polskiego
przecenić — dk VIa, przecenićnię, przecenićnisz, przecenićceń, przecenićnił, przecenićniony przeceniać ndk I, przecenićam, przecenićasz, przecenićają, przecenićaj, przecenićał, przecenićany 1. «ocenić zbyt wysoko, przyznać komuś lub czemuś większe znaczenie… … Słownik języka polskiego