-
21 ease
[iːz] 1. n 2. vt 3. visituation uspokajać się (uspokoić się perf); pain, grip zelżeć ( perf); rain, snow słabnąć (osłabnąć perf)to ease sth in/out — włożyć/wyjąć coś
Phrasal Verbs:- ease off- ease up* * *[i:z] 1. noun1) (freedom from pain or from worry or hard work: a lifetime of ease.) spokój2) (freedom from difficulty: He passed his exam with ease.) łatwość3) (naturalness: ease of manner.) swoboda2. verb1) (to free from pain, trouble or anxiety: A hot bath eased his tired limbs.) uśmierzyć, sprawić ulgę2) ((often with off) to make or become less strong, less severe, less fast etc: The pain has eased (off); The driver eased off as he approached the town.) zelżeć, zwolnić3) (to move (something heavy or awkward) gently or gradually in or out of position: They eased the wardrobe carefully up the narrow staircase.) (po)suwać, przesunąć•- easily- easiness
- easy 3. interjection(a command to go or act gently: Easy! You'll fall if you run too fast.) Uwaga! Ostrożnie!- easy-going
- at ease
- easier said than done
- go easy on
- stand at ease
- take it easy
- take one's ease -
22 placate
[plə'keɪt]vt* * *[plə'keit, ]( American[) 'pleikeit](to stop (an angry person) feeling angry: He placated her with an apology.) ułagodzić, uspokoić -
23 smooth over
vtto smooth things over fig — łagodzić (załagodzić perf) sytuację
-
24 смягчить
глаг.• przełączać• ugłaskać• ulżyć• uspokajać• uśmierzać• wydelikatnieć• zaspokajać• zaspokoić• załagodzić• zmiękczać• zmiękczyć• zmniejszyć• złagodnieć• złagodzić• łagodnieć• łagodzić -
25 łag|odzić
impf vt 1. (osłabiać) to ease, to relieve, to soothe [ból]; to alleviate, to relieve [cierpienia]; to reduce, to relieve [stres]; to mitigate [karę, objawy choroby]; to calm, to appease, to moderate [gniew]; to allay, to assuage [żal]; to absorb, to cushion [uderzenie]- muzyka łagodzi obyczaje music soothes the savage breast- czas łagodzi cierpienia time heals all sorrows- leki łagodzące ból painkillers, painkilling drugs a. medicines- syrop łagodzący kaszel a (soothing) cough syrup ⇒ złagodzić2. (zażegnywać) to ease [napięcia]- łagodzić konflikt (rozwiązywać) to resolve a conflict; (osłabiać) to tone down a conflict ⇒ załagodzić3. (czynić mniej krytycznym) to moderate, to tone down [opinię, krytykę]- jego miłe zachowanie łagodzi sąd o nim his pleasant behaviour softens people’s opinion of him ⇒ złagodzićThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > łag|odzić
-
26 załagadzać
impf ⇒ załagodzićThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > załagadzać
-
27 accommoder
1. przysposabiać2. przystosować3. udogadniać4. udogodnić5. urządzać6. załagodzić7. zgodny -
28 apaiser
1. stłumić2. uciszać3. ukoić4. uspokajać5. uspokoić6. ustawać7. ustać8. uśmierzać9. uśmierzyć10. zaspokajać11. zaspokoić12. załagodzić13. złagodnieć14. złagodzić15. łagodzić -
29 arranger
1. porządkować2. układać3. uporządkować4. uporządkowywać5. urządzać6. urządzić7. załagodzić8. załatwiać -
30 ausgleichen
ausgleichen ( irr) vt wyrówn(yw)ać (vr sich się); Mangel usw kompensować ( durch etwas I); Etat zrównoważyć pf; Konflikt załagodzić pf; v/i SPORT wyrówn(yw)ać -
31 schlichten
-
32 łagodzić
-
33 złagodzić
-
34 ausgleichen
aus|gleichenI. vt1) ( wettmachen) zrekompensować[zum 1:1] \ausgleichen wyrównać [na 1:1]III. vrsich [durch etw] \ausgleichen Ungleichheiten: zniwelować się [przez coś]; s. a. ausgeglichen -
35 beilegen
bei|legenvt1) ( dazulegen) załączyć, dołączyćeiner S. zu viel Gewicht \beilegen przywiązywać zbyt wiele wagi do czegośjdm einen Titel \beilegen nadać komuś tytuł -
36 dämpfen
-
37 glätten
-
38 déiden
1) łagodnieć2) łagodzić3) przytłumiać4) tuszować5) ulżyć6) załagodzić7) złagodzić
- 1
- 2
См. также в других словарях:
załagodzić — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}łagodzić I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
załagodzić — dk VIa, załagodzićdzę, załagodzićdzisz, załagodzićgodź (załagodzićgódź), załagodzićdził, załagodzićdzony rzad. załagadzać ndk I, załagodzićam, załagodzićasz, załagodzićają, załagodzićaj, załagodzićał, załagodzićany «uczynić coś mniej dotkliwym,… … Słownik języka polskiego
łagodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, łagodzićdzę, łagodzićdzi, łagodzićgodź || łagodzićgódź, łagodzićdzony {{/stl 8}}– załagodzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 7}} zażegnywać, powściągać coś, co jest gwałtowne, burzliwe : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ślepy — 1. pot. Mówić (o czymś) jak ślepy o kolorach «mówić o czymś, czego się nie rozumie, nie wie, nie zna»: Na temat pieniędzy ciotka miała wyrobione zdanie, którego nic na świecie nie było w stanie zmienić. – Dyskusja jest teoretyczna – chciałem… … Słownik frazeologiczny
kłótnia — ż I, DCMs. kłótniani; lm D. kłótniani «ostra wymiana zdań, słów między osobami zdenerwowanymi, podnieconymi, mającymi jakieś pretensje do siebie, nie zgadzającymi się pod jakimś względem; sprzeczka, spór» Kłótnia brata z siostrą. Kłótnia między… … Słownik języka polskiego
konflikt — m IV, D. u, Ms. konfliktkcie; lm M. y «sprzeczność interesów, poglądów; niezgodność, spór, zatarg, kolizja» Konflikt rodzinny, społeczny, zbrojny. Konflikt w małżeństwie. Konflikty między ludźmi. Wejść z kimś, z czymś w konflikt. Załagodzić… … Słownik języka polskiego
zacałować — dk IV, zacałowaćłuję, zacałowaćłujesz, zacałowaćłuj, zacałowaćował, zacałowaćowany zacałowywać ndk VIIIa, zacałowaćowuję, zacałowaćowujesz, zacałowaćowuj, zacałowaćywał, zacałowaćywany 1. «wiele razy pocałować; obsypać pocałunkami» Tylko jej na… … Słownik języka polskiego
zażegnać — dk I, zażegnaćam, zażegnaćasz, zażegnaćają, zażegnaćaj, zażegnaćał, zażegnaćany zażegnywać ndk VIIIa, zażegnaćnuję, zażegnaćnujesz, zażegnaćnuj, zażegnaćywał, zażegnaćywany «odwrócić, oddalić coś złego, nie dopuścić do czegoś złego, zapobiec… … Słownik języka polskiego
kłótnia — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. kłótniani {{/stl 8}}{{stl 7}} gwałtowna, ostra, emocjonalna wymiana zdań, słów między zdenerwowanymi osobami, mającymi coś do zarzucenia sobie, niezgadzającymi się w jakiejś kwestii, kończąca się często obrazą … Langenscheidt Polski wyjaśnień
konflikt — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. konfliktkcie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zetknięcie się sprzecznych, wykluczających się nawzajem dążeń, działań, poglądów; niezgodność, sprzeczność, antagonizm :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień