Перевод: с польского на русский

с русского на польский

wzbudzić

  • 1 wzbudzić

    глаг.
    • будить
    • возбудить
    • вызвать
    • пробудить
    • пробуждать
    • проснуться
    • разбудить
    * * *
    wzbudz|ić
    \wzbudzićę, \wzbudzićony сов. возбудить; вызвать;

    \wzbudzić ciekawość возбудить любопытство; \wzbudzić entuzjazm вызвать восторг (энтузиазм)

    + wywołać

    * * *
    wzbudzę, wzbudzony сов.
    возбуди́ть; вы́звать

    wzbudzić ciekawość — возбуди́ть любопы́тство

    wzbudzić entuzjazm — вы́звать восто́рг (энтузиа́зм)

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > wzbudzić

  • 2 wzbudzić litość

    вызвать сострадание

    Otwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wzbudzić litość

  • 3 wzbudzić postrach

    вызвать страх

    Otwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wzbudzić postrach

  • 4 wzbudzić respekt

    вызвать уважение

    Otwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wzbudzić respekt

  • 5 wzbudzić strach

    вызвать страх

    Otwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wzbudzić strach

  • 6 litość wzbudzić

    сострадание вызвать

    Otwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > litość wzbudzić

  • 7 niesmak

    сущ.
    • антипатия
    • отвращение
    * * *
    ♂, Р. \niesmaku 1. неприятный вкус:

    \niesmak w ustach неприятный вкус во рту;

    2. неприятный осадок; отвращение ň;
    wzbudzić \niesmak оставить неприятный осадок
    +

    2. wstręt, obrzydzenie

    * * *
    м, Р niesmaku
    1) неприя́тный вкус

    niesmak w ustach — неприя́тный вкус во рту

    2) неприя́тный оса́док; отвраще́ние n

    wzbudzić niesmak — оста́вить неприя́тный оса́док

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > niesmak

  • 8 obudzić

    глаг.
    • будить
    • вызвать
    • вызывать
    • пробудить
    • пробуждать
    • проснуться
    • разбудить
    • разжигать
    * * *
    obudz|ić
    \obudzićę, \obudzićony сов. 1. разбудить;
    2. возбудить, пробудить
    +

    1. zbudzić 2. wzbudzić

    * * *
    obudzę, obudzony сов.
    1) разбуди́ть
    2) возбуди́ть, пробуди́ть
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > obudzić

  • 9 pobudzić

    глаг.
    • возбуждать
    • перебудить
    • побудить
    • побуждать
    • увеличить
    * * *
    pobudz|ić
    \pobudzićę, \pobudzićony сов. 1. перебудить (всех, многих);
    2. do czego побудить к чему; 3. возбудить;

    \pobudzić apetyt возбудить аппетит;

    \pobudzić działalność serca мед. стимулировать деятельность сердца
    +

    1. zbudzić 2. wzbudzić

    * * *
    pobudzę, pobudzony сов.
    1) перебуди́ть (всех, многих)
    2) do czego побуди́ть к чему
    3) возбуди́ть

    pobudzić apetyt — возбуди́ть аппети́т

    pobudzić działalność sercaмед. стимули́ровать де́ятельность се́рдца

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > pobudzić

  • 10 sensacja

    сущ.
    • ощущение
    • сенсация
    * * *
    sensacj|a
    ♀ 1. сенсация;

    wywołać (wzbudzić) \sensacjaę вызвать сенсацию, произвести сенсацию;

    2. \sensacjaе мн. разг. болезненные ощущения;

    \sensacjaе żołądkowe расстройство желудка

    * * *
    ж
    1) сенса́ция

    wywołać (wzbudzić) sensację — вы́звать сенса́цию, произвести́ сенса́цию

    2) sensacje мн, разг. боле́зненные ощуще́ния

    sensacje żołądkowe — расстро́йство желу́дка

    Słownik polsko-rosyjski > sensacja

  • 11 współczucie

    сущ.
    • жалость
    • милость
    • соболезнование
    • сожаление
    • сострадание
    * * *
    сочувствие;

    wyrazić \współczucie выразить сочувствие (соболезнование);

    wzbudzić \współczucie w kimś вызвать чьё-л. сочувствие
    * * *
    с
    сочу́вствие

    wyrazić współczucie — вы́разить сочу́вствие (соболе́знование)

    wzbudzić współczucie w kimś — вы́звать чьё-л. сочу́вствие

    Słownik polsko-rosyjski > współczucie

  • 12 rozwieść

    глаг.
    • развести
    * * *
    развести(расторгнуть брак)
    hodować, rozmnażać, rozpleniać развести(вырастить, дать расплодиться)
    założyć развести(основать)
    rozprowadzić, rozstawić развести(по местам)
    odprowadzić, poodprowadzać, rozprowadzić развести(проводить)
    rozcieńczyć развести(разбавить)
    rozewrzeć, rozsunąć развести(раздвинуть)
    rozniecić, rozpalić развести(разжечь)
    rozłączyć, rozsunąć развести(разнять)
    oddalić od siebie развести(разъединить)
    rozpuścić развести(растворить)
    wywołać, wzbudzić, wzniecić разг. развести(вызвать)
    dać się rozplenić, pozwolić się rozplenić разг. развести(дать размножиться)
    oszukać, pot. nabrać, naciąć, wystawić сл. развести(обмануть)
    * * *
    rozwi|eść
    \rozwieśćodę, \rozwieśćedzie, \rozwieśćedź, \rozwieśćódł, \rozwieśćodła, \rozwieśćedli, \rozwieśćedziony сов. развести;

    \rozwieść małżeństwo развести супругов

    * * *
    rozwiodę, rozwiedzie, rozwiedź, rozwiódł, rozwiodła, rozwiedli, rozwiedziony сов.
    развести́

    rozwieść małżeństwo — развести́ супру́гов

    Słownik polsko-rosyjski > rozwieść

  • 13 wyzwać

    глаг.
    • вызвать
    * * *
    1) обозвать, обругать
    2) wyzwać (na pojedynek) вызвать (на поединок)
    wezwać вызвать (позвать)
    spowodować, wywołać, wzbudzić вызвать (послужить причиной)
    * * *
    wyzw|ać
    \wyzwaćie, \wyzwaćij, \wyzwaćany сов. 1. вызвать (на что-л.);

    \wyzwać na pojedynek вызвать на дуэль;

    2 разг. обозвать, обругать;
    \wyzwać od leniuchów обозвать лентяем
    +

    1. wezwać 2. zwymyślać, nawymyś-lać

    * * *
    wyzwie, wyzwij, wyzwany сов.
    1) вы́звать (на что-л.)

    wyzwać na pojedynek — вы́звать на дуэ́ль

    2) разг. обозва́ть, обруга́ть

    wyzwać od leniuchów — обозва́ть лентя́ем

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > wyzwać

См. также в других словарях:

  • wzbudzić — dk VIa, wzbudzićdzę, wzbudzićdzisz, wzbudź, wzbudzićdził, wzbudzićdzony wzbudzać ndk I, wzbudzićam, wzbudzićasz, wzbudzićają, wzbudzićaj, wzbudzićał, wzbudzićany 1. «spowodować powstanie czegoś, zwłaszcza jakichś uczuć; wywołać coś» Wzbudzić w… …   Słownik języka polskiego

  • narazić — dk VIa, narazićrażę, narazićzisz, narazićraź, narazićził, narazićrażony narażać ndk I, narazićam, narazićasz, narazićają, narazićaj, narazićał, narazićany «wystawić kogoś albo coś na niebezpieczeństwo, na działanie czegoś szkodliwego, spowodować… …   Słownik języka polskiego

  • zaciekawić — dk VIa, zaciekawićwię, zaciekawićwisz, zaciekawićaw, zaciekawićwił, zaciekawićwiony zaciekawiać ndk I, zaciekawićam, zaciekawićasz, zaciekawićają, zaciekawićaj, zaciekawićał, zaciekawićany «wzbudzić w kimś ciekawość, zainteresowanie; zająć,… …   Słownik języka polskiego

  • miłosny — Eliksir, napój miłosny «napój mający wzbudzić miłość w osobie, która go wypije, do osoby, która go podała»: Tymianek – wchodził w skład kadzideł, balsamów i napojów miłosnych. Pani 5/1993 …   Słownik frazeologiczny

  • przewrócić — komuś w głowie, posp. we łbie «wzbudzić w kimś zbytnią pewność siebie, zarozumiałość»: Czasem jednak myślę, że popularność może przewrócić Ani w głowie. TSt 7/2000. Ktoś ma przewrócone w głowie, we łbie zob. głowa 51. Przewracać oczami zob. oko… …   Słownik frazeologiczny

  • przewracać — Przewrócić komuś w głowie, posp. we łbie «wzbudzić w kimś zbytnią pewność siebie, zarozumiałość»: Czasem jednak myślę, że popularność może przewrócić Ani w głowie. TSt 7/2000. Ktoś ma przewrócone w głowie, we łbie zob. głowa 51. Przewracać oczami …   Słownik frazeologiczny

  • woda — 1. Cicha woda «o kimś, kto na pozór jest spokojny, zrównoważony, a potrafi zaskoczyć swoim zachowaniem»: – No, no, nie spodziewałem się – Zdzisio spojrzał na mnie z szacunkiem. – Ale cicha woda ten Jasio... Ja tu się zalewam potem nad lodowatą… …   Słownik frazeologiczny

  • zawrócić — 1. pot. Nie zawracaj głowy, gitary, kontrafałdy «zwroty wyrażające czyjś brak zainteresowania lub dezaprobatę dla tego, co ktoś mówi»: Nie zawracaj głowy, nie przerywaj mi, bo mogę nie zdążyć... W. Kowalewski, Bóg. (...) nic nie mów, idź się… …   Słownik frazeologiczny

  • zawracać — 1. pot. Nie zawracaj głowy, gitary, kontrafałdy «zwroty wyrażające czyjś brak zainteresowania lub dezaprobatę dla tego, co ktoś mówi»: Nie zawracaj głowy, nie przerywaj mi, bo mogę nie zdążyć... W. Kowalewski, Bóg. (...) nic nie mów, idź się… …   Słownik frazeologiczny

  • abominacja — ż I, DCMs. abominacjacji, blm przestarz. «odraza, obrzydzenie, wstręt» Uczucie abominacji. Wzbudzić w kimś abominację. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

  • burza — ż II, DCMs. burzarzy; lm D. burz «gwałtowne zakłócenie równowagi atmosferycznej, połączone z silnym wiatrem, często z grzmotami i piorunami oraz z obfitymi opadami» Burza gradowa, śnieżna, huraganowa, z piorunami. Burza na morzu. Zbiera się na… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»