wystawienie

См. также в других словарях:

• ekspozycja — ż I, DCMs. ekspozycjacji; lm D. ekspozycjacji (ekspozycjacyj) 1. «wystawienie na pokaz, sposób wystawienia czegoś; pokaz, wystawa» Ekspozycja dzieł sztuki. Ekspozycja obejmuje zbiory muzealne. 2. «położenie, usytuowanie czegoś, szczególnie terenu …   Słownik języka polskiego

• ogień — 1. Coś piecze, pali kogoś jak ogień, żywym ogniem a) «coś jest przyczyną silnego, przejmującego, piekącego bólu»: Pod palcami czułem na policzku i uchu grubą pręgę, która straszliwie bolała i piekła jak ogień. J. Brzechwa, Owoc. b) «ktoś ma… …   Słownik frazeologiczny

• giełda — ż IV, CMs. giełdałdzie; lm D. giełd 1. «w krajach kapitalistycznych instytucja publiczna, w której kupcy i pośrednicy (maklerzy) dokonują kupna i sprzedaży przede wszystkim papierów wartościowych i niektórych towarów masowych (np. zboża, drzewa,… …   Słownik języka polskiego

• inscenizacja — ż I, DCMs. inscenizacjacji; lm D. inscenizacjacji (inscenizacjacyj) «opracowanie sceniczne, wystawienie utworu literackiego lub muzycznego na scenie; interpretacja artystyczna tekstu dramatycznego w teatrze» Inscenizacja dramatu. Formy, metody… …   Słownik języka polskiego

• prezentacja — ż I, DCMs. prezentacjacji; lm D. prezentacjacji (prezentacjacyj) 1. «zapoznanie kogoś z kimś, przedstawienie kogoś komuś» Dokonano prezentacji nowego kolegi. Przy prezentacji uścisnęli sobie ręce. 2. «wystawienie czegoś na widok publiczny;… …   Słownik języka polskiego

• przebitkowy — przym. od przebitka a) w zn. 1: Bibułka przebitkowa. Papier przebitkowy. Przebitkowe wystawienie dokumentów. b) w zn. 3: Przebitkowa metoda księgowania. Buchalteria przebitkowa …   Słownik języka polskiego

• realizacja — ż I, DCMs. realizacjacji; lm D. realizacjacji (realizacjacyj) 1. «wprowadzenie czegoś w życie, w czyn; urzeczywistnienie, zrealizowanie czegoś; spełnienie, ziszczenie» Realizacja planu, zamierzeń, zadań. Realizacja marzeń. Plan łatwy, trudny do… …   Słownik języka polskiego

• schlastać — dk I, schlastaćam, schlastaćasz, schlastaćają, schlastaćaj, schlastaćał, schlastaćany a. IX, schlaszczę, schlaszczesz, schlaszcz 1. pot. «mocno opryskać, zachlapać czymś» Samochód schlastany błotem. 2. pot. «zbić mocno, uderzając z rozmachem, ze… …   Słownik języka polskiego

• unowocześniać — ndk I, unowocześniaćam, unowocześniaćasz, unowocześniaćają, unowocześniaćaj, unowocześniaćał, unowocześniaćany unowocześnić dk VIa, unowocześniaćnię, unowocześniaćnisz, unowocześniaćnij, unowocześniaćnił, unowocześniaćniony «czynić coś… …   Słownik języka polskiego

• wab — m I, D. wabbia, B.=D. a. M., blm łow. «wabienie zwierzyny łownej podczas polowania przez naśladowanie głosów zwierząt za pomocą specjalnych przyrządów (wabików) lub przez wystawienie żywego albo wypchanego ptaka» Polować na wabia albo na wab. ∆… …   Słownik języka polskiego

• autoryzacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} mające moc prawną wyrażenie zgody przez autora lub innego dysponenta danego dzieła na jego publikację, przekład, inscenizację, wprowadzenie zmian, skrótów, poprawek itp.; upoważnienie,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień