-
1 wyrzucać
глаг.• выбрасывать• выгонять• выкидывать• выселить• выселять• вытащить• вытеснять• извергать• изгонять• изрыгать• освобождать• отбрасывать• отклонять• сбрасывать• скидывать• стрелять• увольнять* * *wyrzuca|ć\wyrzucaćny несов. 1. выбрасывать, выкидывать; ср. wyrzucić;2. komu со упрекать, укорять кого в чём; попрекать кого чем+2. wypominać
* * *wyrzucany несов.1) выбра́сывать, выки́дывать; ср. wyrzucićSyn:wypominać 2) -
2 wyrzucać nawóz
выбрасывать навозOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wyrzucać nawóz
-
3 wyrzucać pasztet
выбрасывать паштетOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wyrzucać pasztet
-
4 szkoda wyrzucać
досады выбрасывалиOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > szkoda wyrzucać
-
5 złoto wyrzucać
золото выбрасыватьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > złoto wyrzucać
-
6 wywalać
wywala|ć\wywalaćny несов. разг. 1. выбивать, выламывать; вышибать;2 вываливать; выбрасывать; 3. сваливать, опрокидывать; 4. выгонять, вышибать; ср. wywalić+1. мybijać 4. wyrzucać
* * *wywalany несов. разг.1) выбива́ть, выла́мывать; вышиба́ть2) выва́ливать; выбра́сывать3) сва́ливать, опроки́дывать4) выгоня́ть, вышиба́ть; ср. wywalićSyn: -
7 vorwerfen
vorwerfen ( irr) vt etwas rzucać <- cić> ( zum Fraß na pożarcie); fig wyrzucać <- cić>, zarzucać <- cić> ( jemandem etwas k-u A);ich habe mir nichts vorzuwerfen nie mam sobie nic do zarzucenia -
8 anspülen
-
9 ausgrenzen
-
10 ausmisten
-
11 auswerfen
-
12 Bord
an Bord na pokładzie; -
13 entrümpeln
-
14 Fenster
am Fenster przy oknie;zum Fenster z okna, przez okno;fam. fig das Geld zum Fenster hinauswerfen wyrzucać pieniądze na bruk -
15 feuern
-
16 hinauswerfen
-
17 hochkant
-
18 hochreißen
-
19 Luft
dünne Luft rozrzedzone powietrze;frische Luft atmen oddychać świeżym powietrzem;an der frischen Luft ( draußen) na wolnym powietrzu;die Luft anhalten wstrzym(yw)ać (od)dech;fig fam. die Luft ist rein okej, nic nie grozi;fam. jemanden wie Luft behandeln traktować k-o jak powietrze;fam. er ist Luft für mich on dla mnie nie istnieje;fam. da blieb ihm die Luft weg aż go zatkało;fam. das ist aus der Luft gegriffen to (jest) wzięte z sufitu;fam. die Angelegenheit hängt in der Luft sprawa wisi w powietrzu;ein Streit liegt in der Luft zanosi się na awanturę;fam. dicke Luft naprężona atmosfera;fam. in die Luft gehen wybuchnąć pf, wściec się pf; -
20 Müll
- 1
- 2
См. также в других словарях:
wyrzucać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyrzucaćam, wyrzucaća, wyrzucaćają, wyrzucaćany {{/stl 8}}– wyrzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wyrzucaćcę, wyrzucaćci, wyrzucaćrzuć, wyrzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzucać — 1. Wyrzucać (coś) z siebie «wypowiadać, wykrzykiwać coś, zwykle szybko»: Rozmowa okazała się niemożliwa, więc tylko podniosłam rękę i pogłaskałam krótkie kręcone włosy. Jednak dziewczyna pod wpływem mojego gestu zwinęła się nagle jak w spazmie… … Słownik frazeologiczny
wyrzucać — ndk I, wyrzucaćam, wyrzucaćasz, wyrzucaćają, wyrzucaćaj, wyrzucaćał, wyrzucaćany 1. forma ndk czas. wyrzucić (p.) 2. «robić komuś wyrzuty, wymówki z jakiegoś powodu; wytykać coś» Wyrzucać komuś lenistwo, opieszałość. Wyrzucać sobie brak… … Słownik języka polskiego
wyrzucać – wyrzucić pieniądze w błoto — {{/stl 13}}{{stl 7}} wydawać pieniądze bez przemyślenia, na rzeczy zbędne, nieprzynoszące zakładanych korzyści; marnotrawić pieniądze : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kupując to, wyrzucimy pieniądze w błoto. Ktoś nie wygląda na człowieka lubiącego wyrzucać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzucać – wyrzucić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}poza nawias [za burtę] {{/stl 13}}{{stl 7}} wyłączać kogoś z jakiejś społeczności, pozbawiać kogoś jego praw, znaczenia i możliwości działania w danej grupie; odosabniać, izolować kogoś : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzucać – wyrzucić [wywalać – wywalić] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś} {{/stl 8}}na bruk {{/stl 13}}{{stl 7}} wyrzucić kogoś z pracy, pozbawić kogoś pracy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nowy właściciel wyrzucił na bruk połowę załogi. Co dzień wyrzucano kogoś na bruk. Za pijaństwo wywalono go na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyrzucać w błoto — Wydawać pieniąze w głupi sposób lub na próżno Eng. To spend money foolishly or unnecessarily … Słownik Polskiego slangu
wyrzucić — 1. Wyrzucać (coś) z siebie «wypowiadać, wykrzykiwać coś, zwykle szybko»: Rozmowa okazała się niemożliwa, więc tylko podniosłam rękę i pogłaskałam krótkie kręcone włosy. Jednak dziewczyna pod wpływem mojego gestu zwinęła się nagle jak w spazmie… … Słownik frazeologiczny
wyrzucić — dk VIa, wyrzucićcę, wyrzucićcisz, wyrzucićrzuć, wyrzucićcił, wyrzucićcony wyrzucać ndk I, wyrzucićam, wyrzucićasz, wyrzucićają, wyrzucićaj, wyrzucićał, wyrzucićany 1. «rzuciwszy spowodować ruch czegoś w jakimś kierunku, cisnąć gdzieś; usunąć,… … Słownik języka polskiego
pluć — ndk Xa, pluję, plujesz, pluj, pluł plunąć dk Vb, plućnę, plućniesz, pluń, plućnął, plućnęła, plućnęli «wyrzucać z ust ślinę albo flegmę» Nie pluć na podłogę. Pluć przez zęby. Plunąć komuś w oczy. ∆ Pluć krwią «wypluwać z plwociną krew» ◊ pot.… … Słownik języka polskiego
rzygać — ndk I, rzygaćam, rzygaćasz, rzygaćają, rzygaćaj, rzygaćał rzygnąć dk Va, rzygaćnę, rzygaćniesz, rzygaćnij, rzygaćnął, rzygaćnęła, rzygaćnęli, rzygaćnąwszy, posp. «wyrzucać zawartość żołądka przez przełyk i jamę ustną na zewnątrz; wymiotować, mieć … Słownik języka polskiego