wyrobiony

См. также в других словарях:

• wyrobiony — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, wyrobionybieni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} taki, który się starł, zniszczył przez długie lub niewłaściwe używanie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wyrobione łożysko. {{/stl 10}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wyrobiony — wyrobionybieni imiesł. przymiotnikowy bierny czas. wyrobić (p.) wyrobiony w użyciu przym. «odznaczający się znajomością form towarzyskich; obyty» Być wyrobionym towarzysko …   Słownik języka polskiego

• aktywista — m odm. jak ż IV, CMs. aktywistaiście; lm M. aktywistaiści, DB. aktywistatów 1. «najbardziej czynny, wyrobiony społecznie i politycznie, wyróżniający się członek jakiejś grupy społecznej, zespołu, organizacji itp., ten, kto należy do aktywu;… …   Słownik języka polskiego

• biegły — biegłygli, biegłyglejszy «mający dużą wprawę, doświadczenie w jakiejś dziedzinie, sprawny, wyrobiony» Biegły w czytaniu, w piśmie, w obcym języku. Był biegły w sprawach administracyjnych. ∆ Biegłe czytanie «czytanie płynne, potoczyste» biegły w… …   Słownik języka polskiego

• charakter — m IV, D. u, Ms. charaktererze; lm M. y 1. «właściwy danemu człowiekowi zespół względnie stałych podstawowych cech psychicznych, określających jego stosunek do rzeczywistości, motywację jego czynów i przyjmowany system wartości oraz wynikające… …   Słownik języka polskiego

• dziki — dzicy, dzikszy 1. «będący w stanie natury, w stanie pierwotnym» a) «o zwierzętach: nie oswojony, nie obłaskawiony, nie hodowany» Dziki mustang. Dzikie gęsi, kaczki, łabędzie. b) «o roślinach: nie uprawiany, nie hodowany» Dzikie wino, dzika mimoza …   Słownik języka polskiego

• kulturalnie — kulturalnieej 1. «pod względem kultury» Był wyrobiony kulturalnie. 2. «w sposób właściwy komuś kulturalnemu, wyrobionemu, obytemu towarzysko» Zachowywać się kulturalnie. Zabawić się kulturalnie …   Słownik języka polskiego

• muzycznie — przysłów. od muzyczny Ktoś muzycznie wyrobiony …   Słownik języka polskiego

• obyty — obyci 1. «obeznany, zżyty, oswojony z czymś; przyzwyczajony do czegoś» Był obyty z bronią. Marynarze obyci z morzem. 2. «umiejący się zachować, znaleźć w towarzystwie, towarzysko wyrobiony, mający dobre maniery» Był bardzo młody i mało obyty …   Słownik języka polskiego

• politycznie — przysłów. od polityczny Program ważny politycznie. Obywatel wyrobiony, uświadomiony politycznie …   Słownik języka polskiego

• praktyczny — praktycznyni, praktycznyniejszy 1. «oparty na praktyce, na doświadczeniu; przeznaczony do zastosowania w praktyce; stosowany» Rada, wskazówka, wiadomość praktyczna. Szkolenie praktyczne. Umiejętności praktyczne. Wiedza praktyczna. Mieć zmysł… …   Słownik języka polskiego