-
1 wyodrębniać
wyodrębniać (-am) < wyodrębnić> (-ię, -nij!) hervorheben, markieren; (wyróżniać) unterscheiden; CHEM, BIOL isolieren, absondern;wyodrębniać się (I) sich hervorheben, sich unterscheiden (durch A) -
2 wyodrębniać
I. vtnaukowcy wyodrębniają różne typy die Wissenschaftler unterscheiden verschiedene Typen -
3 wyodrębnić
wyodrębniać (-am) < wyodrębnić> (-ię, -nij!) hervorheben, markieren; (wyróżniać) unterscheiden; CHEM, BIOL isolieren, absondern;wyodrębniać się (I) sich hervorheben, sich unterscheiden (durch A) -
4 wyróżniać
wyróżniać (-am) < wyróżnić> (-ię) auszeichnen; (faworyzować) bevorzugen; (wyodrębniać) unterscheiden; (podkreślać) unterstreichen, hervorheben;wyróżniać się (I) sich auszeichnen, sich hervortun (durch A); hervorstechen (durch A) -
5 wyróżnić
wyróżniać (-am) < wyróżnić> (-ię) auszeichnen; (faworyzować) bevorzugen; (wyodrębniać) unterscheiden; (podkreślać) unterstreichen, hervorheben;wyróżniać się (I) sich auszeichnen, sich hervortun (durch A); hervorstechen (durch A) -
6 odróżniać
I. vt1) ( dostrzegać różnicę)\odróżniać coś od czegoś etw von etw unterscheiden [ lub auseinander halten]2) ( wyodrębniać) unterscheiden -
7 rozgraniczać
rozgraniczać [rɔzgraɲiʧ̑aʨ̑] < perf rozgraniczyć>I. vt1) ( wytyczać granicę) abgrenzen2) ( wyodrębniać) trennen, unterscheiden\rozgraniczać prawdę od fałszu Wahrheit von Lüge trennen -
8 wyjmować
-
9 wyróżniać
I. vt1) ( zwracać uwagę na) hervorheben, unterstreichen\wyróżniać kogoś spośród kogoś jdn unter anderen hervorheben2) ( wyodrębniać) unterscheiden3) ( nagradzać) auszeichnen\wyróżniać się czymś sich +akk durch etw auszeichnen [ lub hervortun]
См. также в других словарях:
wyodrębniać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wyodrębniaćam, wyodrębniaća, wyodrębniaćają, wyodrębniaćany {{/stl 8}}– wyodrębnić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wyodrębniaćnię, wyodrębniaćni, wyodrębniaćnij, wyodrębniaćniony {{/stl 8}}{{stl 7}} oddzielać od… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wyodrębniać — ndk I, wyodrębniaćam, wyodrębniaćasz, wyodrębniaćają, wyodrębniaćaj, wyodrębniaćał, wyodrębniaćany wyodrębnić dk VIa, wyodrębniaćnię, wyodrębniaćnisz, wyodrębniaćnij, wyodrębniaćnił, wyodrębniaćniony «czynić coś odrębnym, wydzielać z jakiejś… … Słownik języka polskiego
wyodrębniać się — I – wyodrębnić się {{/stl 13}}{{stl 7}} oddzielać się od jakiejś całości, wydobywać się z tła, wyróżniać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okazała willa wyodrębniała się na tle osiedla. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}wyodrębniać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
różnicować — ndk IV, różnicowaćcuję, różnicowaćcujesz, różnicowaćcuj, różnicowaćował, różnicowaćowany «dzielić pozornie jednolitą całość na różniące się od siebie elementy; wyodrębniać według różnic» Dawne szkoły różnicowały społeczeństwo. różnicować się… … Słownik języka polskiego
abstrahować — ndk IV, abstrahowaćahuję, abstrahowaćahujesz, abstrahowaćahuj, abstrahowaćował 1. tylko w zwrocie: Abstrahować od czegoś «nie brać pod uwagę tego, co się uważa za mniej istotne, mniej ważne; pomijać» Abstrahując od stylu, uważam, że artykuł był… … Słownik języka polskiego
alienacja — ż I, DCMs. alienacjacji, blm 1. «wyobcowanie ze środowiska, odosobnienie, wyizolowanie» 2. filoz. «proces, w którym wytwory społecznego współdziałania ludzi zaczynają się wyodrębniać od swych wytwórców i przeciwstawiać się im jako samodzielna… … Słownik języka polskiego
dzielić — ndk VIa, dzielićlę, dzielićlisz, dziel, dzielićlił, dzielićony 1. «wyodrębniać z większej całości jakąś część, rozkładać jakąś całość na części, grupy, dokonywać podziału, klasyfikować» Dzielić bochen chleba na kromki. Historycy literatury dzielą … Słownik języka polskiego
ekstrahować — ndk IV, ekstrahowaćtrahuję, ekstrahowaćtrahujesz, ekstrahowaćtrahuj, ekstrahowaćował, ekstrahowaćowany chem. «wyodrębniać substancję z mieszaniny ciał stałych lub roztworów za pomocą odpowiednio dobranego rozpuszczalnika; robić wyciąg» ‹łac.› … Słownik języka polskiego
frazować — ndk IV, frazowaćzuję, frazowaćzujesz, frazowaćzuj, frazowaćował, frazowaćowany 1. lit. «uwypuklać strukturę frazową w wierszu» 2. muz. «uwydatniać frazę w kompozycji za pomocą łuków frazowych; wyodrębniać frazę przez wyrazistą interpretację w… … Słownik języka polskiego
górować — ndk IV, górowaćruję, górowaćrujesz, górowaćruj, górowaćował 1. «być wyższym od kogoś lub czegoś; być wyżej położonym, wznosić się ponad coś, przewyższać kogoś, coś wzrostem, wysokością» Nad miastem górował komin fabryczny. Topole w parku górowały … Słownik języka polskiego
indywidualizować — ndk IV, indywidualizowaćzuję, indywidualizowaćzujesz, indywidualizowaćzuj, indywidualizowaćował, indywidualizowaćowany «nadawać czemuś cechy indywidualne, wyodrębniające; traktować kogoś lub coś indywidualnie, rozróżniać charakterystyczne cechy… … Słownik języka polskiego