-
1 wykwint
-
2 wykwint
сущ.• богатство• роскошь -
3 wykwint
ч вишуканість -
4 szyk
сущ.• изящество• массив• образование• порядок• ряд• создание• формация• формирование• франтовство• шик• элегантность* * *1) (szereg) порядок, строй2) gram. szyk грамм. порядок3) szyk (elegancja) шик* * *%1 ♂, Р. \szyku 1. порядок, строй;\szyk bojowy боевой порядок; \szyk zwarty сомкнутый строй;
2. \szyki мн. книжн. ряды, отряды, войска;przedrzeć się (przebić się) przez \szyki nieprzyjacielskie пробиться сквозь ряды врагов;
3. грам. порядок (слов);● pomieszać (pokrzyżować, popsuć) \szyki komuś спутать чьй-л. карты+2. szeregi
* * *I м, P szyku1) поря́док, стройszyk bojowy — боево́й поря́док
szyk zwarty — со́мкнутый строй
2) szyki мн, книжн. ряды́, отря́ды, войска́przedrzeć się (przebić się) przez szyki nieprzyjacielskie — проби́ться сквозь ряды́ враго́в
3) грам. поря́док ( слов)•- pokrzyżować szyki komuś
- popsuć szyki komuśSyn:II м, P szykuшик, щегольство́ nSyn:
См. также в других словарях:
wykwint — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. wykwintncie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} komfort połączony z elegancją; dobry gust, smak; wytworność : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieszkanie urządzone z wykwintem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wykwint — m IV, D. u, Ms. wykwintncie, blm «komfort połączony z elegancją; wyszukana elegancja; wytworność» Wykwint stroju, życia. Pokój urządzony z wykwintem … Słownik języka polskiego
szyk — I m III, D. u, N. szykkiem; lm M. i «elegancja, wykwint, wytworność (zwłaszcza w ubieraniu się, w ruchach)» Szyk wielkomiejski. Nabierać szyku. Zajechać z szykiem samochodem. Ubierać się z szykiem, bez szyku. Ktoś jest bez szyku. ◊ pot. Zadać… … Słownik języka polskiego
wykwintny — wykwintnyni, wykwintnyniejszy «nacechowany, odznaczający się wykwintem, lubiący wykwint; wyszukanie elegancki» Wykwintny styl, sposób bycia, język. Wykwintna zastawa stołowa. Prowadzić wykwintne życie … Słownik języka polskiego
wyrafinowanie — I n I 1. rzecz. od wyrafinować. 2. «wielka subtelność; wymyślność, wyszukanie, wykwint» Wyrafinowanie kultury greckiej. Wyrafinowanie upodobań. II «w sposób wyrafinowany; wymyślnie, wyszukanie» Ktoś wyrafinowanie wytworny … Słownik języka polskiego
wyrafinowanie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}od cz. wyrafinować. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} niezwykła subtelność; wyszukanie, wykwint, wymyślność :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
