-
1 wykryć
-
2 wykryć
-
3 wykrywać
wykrywać (-am) < wykryć> (wykryję) zbrodnię, spisek, błąd aufdecken; sprawcę ermitteln; (odkryć naukowo) entdecken; nachweisen -
4 wykrywać
vt -
5 wypatrywać
wypatrywać [vɨpatrɨvaʨ̑], wypatrzyć [vɨpatʃɨʨ̑]\wypatrywać kogoś/czegoś nach jdm/etw Ausschau halten ( fig) -
6 aufdecken
auf|deckenvt -
7 ausheben
aus|hebenvt irr -
8 entdecken
entdecken *vtwieder \entdecken odkryć na nowo -
9 erkennen
erkennen *I. vt1) ( wahrnehmen) Einzelheiten, Details rozróżniać [ perf rozróżnić]; Fehler zauważać [ perf zauważyć]jdm zu \erkennen geben, dass... dawać [ perf dać] komuś do zrozumienia, że...\erkennen lassen, dass... dawać [ perf dać], poznać, że..., zdradzać oznaki czegoś2) ( identifizieren) Person, Stimme rozpoznawać [ perf rozpoznać]; Krankheit diagnozować [ perf z-]; Motorschaden wykrywać [ perf wykryć]II. vi1) jurauf Freispruch \erkennen wydać wyrok uniewinniający2) sport -
10 ermitteln
ermitteln * [ɛɐ'mɪtəln]I. vt[gegen jdn] wegen etw \ermitteln prowadzić [ perf po-] dochodzenie [przeciwko komuś] pod zarzutem czegoś -
11 hochnehmen
hoch|nehmenvt irr -
12 orten
vt -
13 recherchieren
См. также в других словарях:
wykryć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wykrywać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wykryć — dk Xa, wykryćkryję, wykryćkryjesz, wykryćkryj, wykryćkrył, wykryćkryty wykrywać ndk I, wykryćam, wykryćasz, wykryćają, wykryćaj, wykryćał, wykryćany 1. «uczynić wiadomym, ujawnić rzecz, o której się nie wiedziało, która była tajna, ukryta» Wykryć … Słownik języka polskiego
wykrywać — → wykryć … Słownik języka polskiego
wykrywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wykrywaćam, wykrywaća, wykrywaćają, wykrywaćany {{/stl 8}}– wykryć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIIc, wykrywaćkryję, wykrywaćkryje, wykrywaćkryty {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wytropić — dk VIa, wytropićpię, wytropićpisz, wytropićtrop, wytropićpił, wytropićpiony 1. «wykryć zwierzynę idąc jej tropem, odszukać trop zwierzyny» Wytropić stado łosi. 2. «ścigając wykryć, wyśledzić kogoś» Wytropić bandytów, złodziei … Słownik języka polskiego
nitka — 1. Dojść, trafić itp. po nitce do kłębka «wykryć, wyjaśnić coś przez cierpliwe śledzenie szczegółów jakiejś sprawy»: Pech polegał na tym, że pewien chłopczyk lubił sobie zapisywać numery samochodów, no i zanim sprawcy zdążyli skończyć oblewanie… … Słownik frazeologiczny
afera — ż IV, CMs. aferaerze; lm D. aferaer 1. «nieuczciwe, oszukańcze, kolidujące z prawem przedsięwzięcie, zwykle z udziałem wielu osób» Afera szpiegowska, gospodarcza. Głośna afera. Wykryć aferę. Wplątać się w aferę. Afera zatoczyła szerokie kręgi. 2 … Słownik języka polskiego
dociec — dk Vc, docieccieknę, dociecciekniesz, docieccieknij, dociecciekł, dociecciekłszy, rzad. XI, dociecciekę, docieccieczesz, dociecciecz, dociecciekł, docieccieczony dociekać ndk I, dociecam, dociecasz, dociecają, dociecaj, dociecał, dociecany 1.… … Słownik języka polskiego
doskonały — doskonałyali, doskonałyalszy 1. «odznaczający się najwyższą jakością, mający wszelkie zalety, wolny od jakichkolwiek błędów, usterek, wad; najlepszy, wzorowy, niezrównany, wyborny, znakomity» Doskonały humor. Doskonała piękność. Doskonali aktorzy … Słownik języka polskiego
kłębek — m III, D. kłębekbka, N. kłębekbkiem; lm M. kłębekbki zdr. od kłąb (tylko w zn. 1) Kłębek dymu. Kłębek nici, wełny. Zwijać nici, wełnę w kłębek. ◊ Kłębek nerwów «o człowieku bardzo nerwowym» ◊ Dojść, trafić po nitce do kłębka «wykryć, wyjaśnić,… … Słownik języka polskiego
matactwo — n III, Ms. matactwowie; lm D. matactwoactw «postępowanie nieuczciwe, podstępne, pełne kłamstw, wybiegów; czyn podstępny, oszustwo, szalbierstwo, krętactwo» Bezczelne, sprytne matactwo. Matactwa szulera, spekulanta, intryganta. Jąć się matactwa.… … Słownik języka polskiego