-
1 wybuchać
глаг.• взорвать• взорваться• взрывать• взрываться• лопаться* * *несов. 1. взрываться, разрываться;2. стремительно вырываться, извергаться; бить; 3. вспыхивать; начинаться, разражаться; ср. wybuchnąć+1. eksplodować
* * *несов.1) взрыва́ться, разрыва́ться2) стреми́тельно вырыва́ться, изверга́ться; бить3) вспы́хивать; начина́ться, разража́ться; ср. wybuchnąćSyn:eksplodować 1) -
2 detonować
глаг.• взорвать• взрывать• взрываться• детонировать* * *detonowa|ć\detonowaćny несов. 1. взрываться; детонировать;2. муз. детонировать, фальшивить; 3. обескураживать+1. wybuchać, eksplodować 3. deprymować, peszyć
* * *detonowany несов.1) взрыва́ться; детони́ровать2) муз. детони́ровать, фальши́вить3) обескура́живатьSyn: -
3 eksplodować
глаг.• взорвать• взорваться• взрывать• взрываться* * *eksplodowa|ćсов. несов. взорваться/взрываться;pocisk \eksplodowaćł снаряд взорвался
+ wybuchnąć/wybuchać* * *сов. несов.взорва́ться / взрыва́тьсяpocisk eksplodował — снаря́д взорва́лся
Syn: -
4 pękać
глаг.• взорвать• взорваться• взрывать• взрываться• заливать• заливаться• лопать• лопаться• разорвать• разрываться• растрескиваться• трескать• трескаться* * *pęk|aćнесов. 1. трескаться; давать трещину; лопаться;lód \pękaćа лёд трескается; wargi \pękaćają губы трескаются; szklanki \pękaćają лопаются стаканы;
2. разрываться, лопаться;struny \pękaćają струны лопаются;
3. взрываться, разрываться, рваться;\pękaćają pociski рвутся снаряды; ● głowa mi \pękaća у меня голова трещит;
serce \pękaćа komuś сердце разрывается у кого-л.;uszy \pękaćają барабанные перепонки лопаются; \pękać w szwach трещать по всем швам; \pękać ze śmiechu покатываться со смеху;
\pękać z zazdrości (z zawiści) лопаться от зависти+3. wybuchać
* * *несов.1) тре́скаться; дава́ть тре́щину; ло́патьсяlód pęka — лёд тре́скается
wargi pękają — гу́бы тре́скаются
szklanki pękają — ло́паются стака́ны
2) разрыва́ться, ло́патьсяstruny pękają — стру́ны ло́паются
3) взрыва́ться, разрыва́ться, рва́тьсяpękają pociski — рву́тся снаря́ды
•- serce pęka komuś
- uszy pękają
- pękać w szwach
- pękać ze śmiechu
- pękać z zazdrości
- pękać z zawiściSyn:wybuchać 3)
См. также в других словарях:
wybuchać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wybuchaćam, wybuchaća, wybuchaćają {{/stl 8}}– wybuchnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa a. IVb, wybuchaćnę, wybuchaćnie, wybuchaćnij, wybuchaćnąłem || wybuchaćchłem, wybuchaćnął || wybuchaćbuchł, wybuchaćnęła ||… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wybuchać — Bomba wybuchła zob. bomba 2 … Słownik frazeologiczny
wybuchnąć — dk Va a. Vc, wybuchnąćnę, wybuchnąćniesz, wybuchnąćnij, wybuchnąćbuchnął a. wybuchł, wybuchnąćbuchnęła a. wybuchnąćbuchła, wybuchnąćbuchnęli a. wybuchnąćbuchli, wybuchnąćnąwszy wybuchać ndk I, wybuchnąćam, wybuchnąćasz, wybuchnąćają, wybuchnąćaj … Słownik języka polskiego
ciskać — ndk I, ciskaćam, ciskaćasz, ciskaćają, ciskaćaj, ciskaćał, ciskaćany cisnąć dk Va, ciskaćnę, ciśniesz, ciśnij, ciskaćnął, ciskaćnęła, ciskaćnęli, ciśnięty, ciskaćnąwszy 1. «rzucać, miotać» Ciskać kamienie a. kamieniami. Cisnąć czapkę na stół a.… … Słownik języka polskiego
detonować — ndk IV, detonowaćnuję, detonowaćował, detonowaćowany 1. «wybuchać, eksplodować» Bomby detonowały co kilka minut. 2. «zbijać z tropu, onieśmielać, peszyć» Detonować kogoś ironicznym uśmiechem. 3. muz. «brać dźwięki fałszywie, nieczysto, za nisko… … Słownik języka polskiego
eksplodować — ndk a. dk IV, eksplodowaćduje, eksplodowaćował «wybuchać, wybuchnąć, rozrywać się, rozerwać się, pękać, pęknąć z hukiem» Eksplodował gaz ziemny. Bomba eksplodowała. Materiały wybuchowe eksplodowały. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
gniewać — ndk I, gniewaćam, gniewaćasz, gniewaćają, gniewaćaj, gniewaćał «wywoływać w kimś gniew; złościć kogoś» Gniewa kogoś niegrzeczne traktowanie, chamstwo, brud, niechlujstwo, niedbalstwo. gniewać się 1. «wybuchać gniewem, irytować się, złościć się,… … Słownik języka polskiego
implodować — ndk a. dk IV, implodowaćduje, implodowaćował «wybuchać, wybuchnąć do środka» Implodują gazy w galaktyce. Implodowała lampa kineskopowa. ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
pękać — ndk I, pękaćam, pękaćasz, pękaćają, pękaćaj, pękaćał pęknąć dk Vc, pękaćnę, pękaćniesz, pękaćnij, pękł, pękłszy 1. «przestawać być całym wskutek tworzenia się rysy, szczeliny, otworu; łamać się na kawałki» Lód pęka na rzece. Skóra pęka na rękach … Słownik języka polskiego
płacz — m II, D. u; lm M. e, D. ów «wylewanie, ronienie łez, często połączone ze szlochem; stan człowieka zdenerwowanego, wzruszonego, któremu łzy z oczu płyną» Bezgłośny, rzewny, spazmatyczny płacz. Oczy czerwone od płaczu. Był wyczerpany płaczem.… … Słownik języka polskiego
prychać — ndk I, prychaćam, prychaćasz, prychaćają, prychaćaj, prychaćał prychnąć dk Va, prychaćnę, prychaćniesz, prychaćnij, prychaćnął, prychaćnęła, prychaćnęli, prychaćnąwszy 1. «wydmuchiwać powietrze nozdrzami lub wargami, wydając charakterystyczny… … Słownik języka polskiego
