-
1 wprawiać
-
2 wprawiać się
несов.1) приобрета́ть на́вык (уме́ние), упражня́ться2) доводи́ть себя́ до какого-л. состояния; ср. wprawić się -
3 wprawiać\ się
несов. 1. приобретать навык (умение), упражняться;2. доводить себя до како-го-л. состояния; ср. wprawić się -
4 ambaras
сущ.• беспокойство• волнение• замешательство• затруднение• помеха• препятствие* * *♂, Р. \ambarasu уст. затруднение ň, хлопоты lm. беспокойство ň;wprawiać w \ambaras приводить в замешательство;
narobić \ambarasu komuś причинить беспокойство (хлопоты) кому-л.+zakłopotanie;
kłopoty, tarapaty* * *м, Р ambarasu уст.затрудне́ние n, хло́поты lm, беспоко́йство nwprawiać w ambaras — приводи́ть в замеша́тельство
narobić ambarasu komuś — причини́ть беспоко́йство (хло́поты) кому́-л.
Syn: -
5 ćwiczyć
глаг.• заниматься• осуществлять• применять• тренировать• тренироваться• упражнять* * *ćwicz|yć\ćwiczyćony несов. 1. обучать; тренировать;\ćwiczyć wojsko обучать солдат;
\ćwiczyć w czymś обучать чему-л.;2. со тренироваться, упражняться в чём;\ćwiczyć
na skrzypcach заниматься на скрипке;3. сечь, хлестать+2. doskonalić się, wprawiać się 3. chłostać, smagać
* * *ćwiczony несов.1) обуча́ть; тренирова́тьćwiczyć wojsko — обуча́ть солда́т
ćwiczyć w czymś — обуча́ть чему́-л.
2) со тренирова́ться, упражня́ться в чёмćwiczyć na skrzypcach — занима́ться на скри́пке
3) сечь, хлеста́тьSyn: -
6 ćwiczyć się
-
7 ćwiczyć\ się
несов. упражняться; тренироваться+doskonalić się, wprawiać się
См. также в других словарях:
wprawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wprawiaćam, wprawiaća, wprawiaćają, wprawiaćany {{/stl 8}}– wprawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, wprawiaćwię, wprawiaćwi, wprawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mocować,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wprawiać się – wprawić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nabywać wprawy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wprawił się w rozwiązywaniu zadań. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} doprowadzić się do jakiegoś stanu… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wprawiać – wprawić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}w ruch {{/stl 13}}{{stl 7}} spowodować, że coś zacznie działać, poruszać się, pracować : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sprawnym ruchem wprawił w ruch maszynę. Wiatr wprawił w ruch skrzydła wiatraka. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wprawiać — Wprawić coś w ruch zob. ruch 5 … Słownik frazeologiczny
wprawić — dk VIa, wprawićwię, wprawićwisz, wpraw, wprawićwił, wprawićwiony wprawiać ndk I, wprawićam, wprawićasz, wprawićają, wprawićaj, wprawićał, wprawićany 1. «umocować, osadzić coś w czymś, obsadzić w ramę, w oprawę» Wprawić oczko do pierścionka.… … Słownik języka polskiego
kręcić — ndk VIa, kręcićcę, kręcićcisz, kręć, kręcićcił, kręcićcony, kręcićceni 1. «nadawać czemuś ruch obrotowy, obracać w koło, wprawiać w wirowanie; poruszać czymś we wszystkie strony» Kręcić korbą (patefonu). Kręcić gałkami radia. Kręcić młynka… … Słownik języka polskiego
miotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, miotaćam, miotaća, miotaćają, miotaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nadawać jakiemuś przedmiotowi dużą prędkość, wprawiać go w ruch, tak by przebył pewną odległość; rzucać,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
furora — Robić, zrobić furorę «zdobywać, zdobyć niebywałe powodzenie, odnosić, odnieść sukces, wprawiać, wprawić otoczenie w podziw, w zachwyt»: Spektakl zrobił furorę na Broadwayu (...). TSt 3/2000 … Słownik frazeologiczny
krew — 1. Bez kropli krwi «o człowieku, o twarzy: bardzo blady»: (...) leżał na wznak. Twarz miał bladą, bez kropli krwi, oczy przymknięte. H. Rudnicka, Uczniowie. 2. Błękitna krew «pochodzenie arystokratyczne»: Daniel jest sierotą, a w jego żyłach nie… … Słownik frazeologiczny
nerwy — 1. Coś kosztuje kogoś wiele nerwów «ktoś osiąga coś kosztem wielkiego napięcia, silnego zdenerwowania»: To wydawanie książek na dystans jest dramatyczne i wiele nerwów kosztuje, bo wszystko się robi na ostatnią chwilę i wszystko nie tak, jak było … Słownik frazeologiczny
ambarasować — ndk IV, ambarasowaćsuję, ambarasowaćsujesz, ambarasowaćsuj, ambarasowaćował, ambarasowaćowany przestarz. «sprawiać kłopot, przysparzać trudności, zmartwień, wprawiać w zakłopotanie, niepokoić» Ambarasować kogoś czymś. Ambarasujące słowa,… … Słownik języka polskiego
