-
21 morbus
morbus ī, m [1 MAR-], a sickness, disease, disorder, distemper, ailment, illness, malady (of body or mind): Senectus ipsast morbus, T.: Si morbus amplior factus siet, T.: morbo interitura vita, S.: in morbo esse, be sick: adfecti morbis, Cs.: gravis oculorum: morbo tabescere: conflictari, N.: in morbum cadere, fall sick: morbum nancisci, N.: morbo mori, N.: homo aeger morbo gravi: ex morbo convalescere, recover.—Person.: Pallentes Morbi, V.— A disease, fault, vice: animi morbi sunt cupiditates, etc.: hic morbus, qui est in re p., ingravescet: Maxima pars hominum morbo iactatur eodem, H.: voltu morbum fateri, Iu.* * *sickness, illness, weakness; disease; distemper; distress; vice -
22 sēgnitia
sēgnitia ae, and* * *sloth, sluggishness, inertia; weakness, feebleness; disinclination for action -
23 sēgnitiēs
sēgnitiēs —, em, ē, f [segnis], slowness, tardiness, dilatoriness, sluggishness, inactivity: nihil locist segnitiae, T.: consulem segnitiae accusare, L.: sine segnitiā verecundus: maris, Ta.: qua tam sera moratur Segnities? V.: castigemus segnitiem hominum: in segnitie perstare, L.* * *sloth, sluggishness, inertia; weakness, feebleness; disinclination for action -
24 bulima
great/insatiable hunger; weakness of stomach/fainting (L+S) -
25 bulimos
great/insatiable hunger; weakness of stomach/fainting (L+S) -
26 bulimus
great/insatiable hunger; weakness of stomach/fainting (L+S) -
27 caducitas
weakness; fraility; perishableness -
28 debiliter
impotently; with weakness, feeblely; lamely, infirmly (L+S) -
29 impotentia
weakness; immoderate behavior, violence -
30 inpotentia
weakness; immoderate behavior, violence -
31 mollitia
softness, tenderness; weakness, effeminacy -
32 mollities
softness, tenderness; weakness, effeminacy -
33 mortifico
mortificare, mortificavi, mortificatus V TRANSkill; destroy; mortify, subdue, reduce to weakness -
34 fragilitas
frailness, weakness, fragility, frailty -
35 adficio
af-fĭcĭo (better adf-), affēci (adf-), affectum (adf-), 3, v. a. [facio], to do something to one, i. e. to exert an influence on body or mind, so that it is brought into such or such a state (used by the poets rarely, by Hor. never).1.Aliquem.A.Of the body rarely, and then commonly in a bad sense:B.ut aestus, labor, fames, sitisque corpora adficerent,
Liv. 28, 15:contumeliis adficere corpora sua,
Vulg. Rom. 1, 24:non simplex Damasichthona vulnus Adficit,
Ov. M. 6, 255:aconitum cor adficit,
Scrib. Comp. 188:corpus adficere M. Antonii,
Cic. Phil. 3:pulmo totus adficitur,
Cels. 4, 7; with abl. of spec.:stomacho et vesicā adfici,
Scrib. Comp. 186. —In bon. part.:corpus ita adficiendum est, ut oboedire rationi possit,
Cic. Off. 1, 23.—More freq. of the mind:2.litterae tuae sic me adfecerunt, ut, etc.,
Cic. Att. 14, 3, 2:is terror milites hostesque in diversum adfecit,
Tac. A. 11, 19:varie sum adfectus tuis litteris,
Cic. Fam. 16, 2:consules oportere sic adfici, ut, etc.,
Plin. Pan. 90:adfici a Gratiā aut a Voluptate,
Cic. Fam. 5, 12; id. Mil. 29, 79:sollicitudo de te duplex nos adficit,
id. Brut. 92, 332:uti ei qui audirent, sic adficerentur animis, ut eos adfici vellet orator,
id. de Or. 1, 19, 87 B. and K.:adfici animos in diversum habitum,
Quint. 1, 10, 25.—With acc. and abl., to affect a person or (rarely) thing with something; in a good sense, to bestow upon, grace with; in a bad sense, to visit with, inflict upon; or the ablative and verb may be rendered by the verb corresponding to the ablative, and if an adjective accompany the ablative, this adjective becomes an adverb.—Of inanimate things (rare): luce locum adficiens, lighting up the place, Varr. ap. Non. p. 250, 2:3.adficere medicamine vultum,
Ov. Med. Fac. 67:factum non eo nomine adficiendum,
designated, Cic. Top. 24, 94:res honore adficere,
to honor, id. N. D. 1, 15, 38:non postulo, ut dolorem eisdem verbis adficias, quibus Epicurus, etc.,
id. Tusc. 2, 7, 18.—Very freq. of persons.(α).In a good sense:(β).Qui praedā atque agro adoreāque adfecit populares suos,
Plaut. Am. 1, 1, 38:quem sepulturā adficit,
buries, Cic. Div. 1, 27, 56:patres adfecerat gloriā,
id. Tusc. 1, 15, 34:admiratione,
id. Off. 2, 10, 37:voluptate,
id. Fin. 3, 11, 37:beneficio,
id. Agr. 1, 4, 13:honore,
id. Rosc. Am. 50, 147:laude,
id. Off. 2, 13, 47:nomine regis,
to style, id. Deiot. 5, 14:bonis nuntiis,
Plaut. Am. prol. 8:muneribus,
Cic. Fam. 2, 3; Nep. Ages. 3, 3:praemio,
Cic. Mil. 30, 82:pretio,
Verg. A. 12, 352:stipendio,
Cic. Balb. 27, 61.—In a bad sense: injuriā abs te adficior indignā, pater, am wronged unjustly, Enn. ap. Auct. ad Heren. 2, 24, 38; so Ter. Phorm. 5, 1, 3:I.Quantā me curā et sollicitudine adficit Gnatus,
id. ib. 2, 4, 1; so Cic. Att. 1, 18:desiderio,
id. Fam. 2, 12:timore,
to terrify, id. Quint. 2, 6:difficultate,
to embarrass, Caes. B. G. 7, 6:molestiā,
to trouble, Cic. Att. 15, 1:tantis malis,
Vulg. Num. 11, 15:maculā,
Cic. Rosc. Am. 39, 113:ignominiā,
id. ib. 39, 123:contumeliis,
Vulg. Ezech. 22, 7; ib. Luc. 20, 11:rerum et verborum acerbitatibus,
Suet. Calig. 2:verberibus,
Just. 1, 5:supplicio,
Cic. Brut. 1, 16; so Caes. B. G. 1, 27:poenā,
Nep. Hann. 8, 2:exsilio,
to banish, id. Thras. 3:morte, cruciatu, cruce,
Cic. Verr. 3, 4, 9:morte,
Vulg. Matt. 10, 21:cruce,
Suet. Galb. 9:ultimis cruciatibus,
Liv. 21, 44:leto,
Nep. Regg. 3, 2.—And often in pass.:sollicitudine et inopiā consilii,
Cic. Att. 3, 6:adfici aegritudine,
id. Tusc. 3, 7, 15:doloribus pedum,
id. Fam. 6, 19:morbo oculorum,
Nep. Hann. 4, 3:inopiā rei frumentariae,
Caes. B. G. 7, 17:calamitate et injuriā,
Cic. Att. 11, 2:magnā poenā, Auct. B. G. 8, 39: vulneribus,
Col. R. R. 4, 11:torminibus et inflationibus,
Plin. 29, 5, 33, § 103:servitute,
Cic. Rep. 1, 44.—Hence, affectus ( adf-), a, um, P. a.In a peculiar sense, that on which we have bestowed labor, that which we are now doing, so that it is nearly at an end; cf.: Adfecta, sicut M. Cicero et [p. 67] veterum elegantissime locuti sunt, ea proprie dicebantur, quae non ad finem ipsum, sed proxime finem progressa deductave erant, Gell. 3, 16:II.bellum adfectum videmus et paene confectum,
Cic. Prov. Cons. 8, 19:in provinciā (Caesar) commoratur, ut ea. quae per eum adfecta sunt, perfecta rei publicae tradat,
id. ib. 12, 29: cum adfectā prope aestate uvas a sole mitescere tempus, etc., near the end of summer, id. ap. Gell. l. c.:Jamque hieme adfectā mitescere coeperat annus,
Sil. 15, 502:in Q. Mucii infirmissimā valetudine adfectāque jam aetate,
Cic. de Or. 1,45,200; id. Verr. 2,4,43, § 95.—In nearly the same sense as the verb, absol. and with abl.A.Absol.(α).Of persons laboring under disease, or not yet quite recovered:(β).Qui cum ita adfectus esset, ut sibi ipse diffideret,
was in such a state, Cic. Phil. 9, 1, 2:Caesarem Neapoli adfectum graviter videam,
very ill, id. Att. 14, 17; so Sen. Ep. 101:quem adfectum visuros crediderant,
ill, Liv. 28, 26:corpus adfectum,
id. 9, 3:adfectae vires corporis,
reduced strength, weakness, id. 5, 18:puella,
Prop. 3, 24, 1:aegra et adfecta mancipia,
Suet. Claud. 25:jam quidem adfectum, sed tamen spirantem,
id. Tib. 21.—Of things, weakened, sick, broken, reduced:(γ).partem istam rei publicae male adfectam tueri,
Cic. Fam. 13, 68:adfecta res publica,
Liv. 5, 57:Quid est enim non ita adfectum, ut non deletum exstinctumque esse fateare?
Cic. Fam. 5, 13, 3:sic mihi (Sicilia) adfecta visa est, ut hae terrae solent, in quibus bellum versatum est,
id. Verr. 5, 18, 47:adfecta res familiaris,
Liv. 5, 10:opem rebus adfectis orare,
id. 6, 3; so Tac. H. 2, 69:fides,
id. ib. 3, 65:spes,
Val. Fl. 4, 60.—Of persons, in gen. sense, disposed, affected, moved, touched:(δ).Quonam modo, Philumena mea, nunc te offendam adfectam?
Ter. Hec. 3, 1, 45:quomodo sim adfectus, e Leptā poteris cognoscere,
Cic. Fam. 14, 17:ut eodem modo erga amicum adfecti simus, quo erga nosmetipsos,
id. Lael. 16, 56; id. Fin. 1, 20, 68:cum ita simus adfecti, ut non possimus plane simul vivere,
id. Att. 13, 23; id. Fin. 5, 9, 24:oculus conturbatus non est probe adfectus ad suum munus fungendum,
in proper state, id. Tusc. 3, 7, 15:oculi nimis arguti, quem ad modum animo adfecti simus, loquuntur,
id. Leg. 1, 9, 27; id. Off. 3, 5, 21; id. Att. 12, 41, 2.—As rhet. t. t.: affectus ad, related to, resembling:B.Tum ex eis rebus, quae quodam modo affectae sunt ad id, de quo quaeritur,
Cic. Top. 2, 8 Forcellini.—With abl. chiefly of persons, in indifferent sense, in good or bad sense (cf.:(α).Animi quem ad modum adfecti sint, virtutibus, vitiis, artibus, inertiis, aut quem ad modum commoti, cupiditate, metu, voluptate, molestiā,
Cic. Part. Or. 10, 35).In indifferent sense, furnished with, having:(β).validos lictores ulmeis affectos lentis virgis,
Plaut. As. 3, 2, 29:pari filo similique (corpora) adfecta figurā,
Lucr. 2, 341:Tantāne adfectum quemquam esse hominem audaciā!
Ter. Phorm. 5, 7, 84:omnibus virtutibus,
Cic. Planc. 33, 80.—In bad sense:(γ).aegritudine, morbo adfectus,
Col. R. R. 7, 5, 20:aerumnis omnibus,
Lucr. 3, 50:sollicitudine,
Caes. B. G. 7, 40:difficultatibus,
Cic. Fam. 7, 13:fatigatione,
Curt. 7, 11:frigore et penuriā,
id. 7, 3:adfecta sterilitate terra, Col. R. R. praef. 1, 2: vitiis,
Cic. Mur. 6, 13:ignominiā,
id. Att. 7, 3:supplicio,
Tac. A. 15, 54:verberibus,
Curt. 7, 11:vulnere corpus adfectum,
Liv. 1, 25:morbo,
Ter. Hec. 3, 3, 6:dolore,
Cic. de Or. 2, 49, 201:febre,
Suet. Vit. 14:pestilentiā,
Liv. 41, 5:desperatione,
Cic. Att. 14, 22:clade,
Curt. 10, 6:senectute,
Cic. de Or. 3, 18, 68:aetate,
id. Cat. 2, 20; id. Sen. 14, 47:morte,
Serv. ad Cic. Fam. 4, 12.— Sup.:remiges inopiā adfectissimi,
Vell. 2, 84.—In good sense:beneficio adfectus,
Cic. Fam. 14, 4:aliquo honore aut imperio,
id. Off. 1, 41, 149:valetudine optimā,
id. Tusc. 4, 37, 81:laetitiā,
id. Mur. 2, 4, and ad Brut. 1, 4:munere deorum,
id. N. D. 3, 26, 67:praemiis,
id. Pis. 37, 90.— Adv.: affectē ( adf-), with (a strong) affection, deeply:oblectamur et contristamur et conterremur in somniis quam adfecte et anxie et passibiliter,
Tert. Anim. 45. -
36 adjuvans
ad-jŭvo, jūvi, jūtum, 1, v. a. (very rare juvavi, juvatum;I.hence, adjuvaturus,
Petr. Sat. 18: adjŭro or adjuero = adjuvero, Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1:adjuerit = adjuverit,
Ter. Phorm. 3, 3, 4), to give aid to, to help, assist, support: aliquem. (Adjuvare applies to every kind of help or support; while auxiliari is only used of one who, from his weakness, needs assistance, and subvenire of one who is in difficulty or embarrassment; cf. Manut. ad Cic. Fam. 1, 7.)In gen.: O Tite, si quid te adjuero curamve levāsso quae nunc te coquit, etc., Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1 (Ann. v. 339 Vahl.): di me etsi perdunt, tamen esse adjutam expetunt, Pac. ap. Non. 97, 14 (Rib. Trag. Rel. p. 102):II.miseras, inopes, aerumnosas aliquo auxilio,
Plaut. Rud. 1, 4, 39:operā me adjuves,
Ter. Phorm. 5, 3, 3:me adjuves in hac re,
id. And. 3, 3, 10:id spero adjuturos deos (i. e. in ea re),
id. ib. 3, 2, 42:ad verum probandum auctoritas adjuvat,
Cic. Quint. 23:si nihil ad percipiendam colendamque virtutem litteris adjuvarentur,
id. Arch. 7, 16: maerorem orationis lacrimis suis, id. de Or. [p. 39] 2, 47:Q. Hortensii operā rem publicam adjutam (esse),
id. Phil. 10, 26: si nos mediocris fortuna rei publicae adjuverit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 15:aliquem in filiarum collocatione,
id. Off. 2, 16:auxiliis et copiis, i. e. militibus auxiliariis,
id. Fam. 1, 7; cf. Liv. 29, 5:sua sponte eos adjutum profectus,
Nep. Chabr. 2; id. Milt. 2; id. Phoc. 2:Antiochum Aetolosque adjuturos pronuntiat,
Liv. 34, 37:fortĭs fortuna adjuvat,
Ter. Phorm. 1, 4, 25, and Liv. 34, 37:aliquem ad bellum,
id. 29, 1; cf. id. 27, 15 Drak.:adjutus casu,
Suet. Tib. 13:suffragio,
id. Vitell. 7:manu alicujus,
id. Dom. 14:adjuvare preces,
id. Ner. 21:pennis adjutus amoris,
Ov. M. 1, 540; so Juv. 6, 504; Sil. 6, 249; cf. id. 5, 326.—Esp.A.To help, cherish (esp. a state of mind), to sustain:B.jam tu quoque hujus adjuvas insaniam,
Plaut. Am. 2, 2, 166:ferendus error immo vero etiam adjuvandus,
Cic. Att. 12, 43:clamore Romani adjuvant militem suum,
animate, encourage, Liv. 1, 25; so Curt. 3, 6:ignem,
Liv. 34, 39:formam cură,
Ov. M. 2, 732.—Absol. (very rare), to profit, avail, be of use, be profitable (syn.: utile est, operae pretium est, convenit).(α).Impers.:(β).in re mala animo si bono utare, adjuvat,
Plaut. Capt. 2, 1, 10.—With subject:► Rare constructions. a.solitudo aliquid adjuvat,
Cic. Att. 12, 14:alteri non multum adjuvabant,
Caes. B. G. 7, 17:adjuvat hoc quoque,
Hor. S. 2, 5, 73.With a whole subjective clause with quod as subject: multum eorum opinionem adjuvat, quod ( the circumstance that) sine jumentis... ad iter profectos videbant, Caes. B. C. 1, 69. —b.With two acc.:c.irrides in re tanta? neque me quidquam consilio adjuvas?
Ter. Heaut. 5, 2, 29; cf. Rudd. II. p. 179, n. 75.—With ut or ne:d. e.ut amplissimum nomen consequeremur, unus praeter ceteros adjuvisti,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 15:adjuvato, nequis liminis obseret tabellam,
Cat. 324.—With the dat. of the person and the acc. of the thing:operam mutuam dent et messem hanc nobis adjuvent,
Gell. 2, 29; cf. adjuto.—Hence, adjŭvans, antis, P. a., subst. with gen.:non haec adjuvantia causarum, sed has ipsas esse omnium causas,
Cic. Univ. 14. -
37 adjuvo
ad-jŭvo, jūvi, jūtum, 1, v. a. (very rare juvavi, juvatum;I.hence, adjuvaturus,
Petr. Sat. 18: adjŭro or adjuero = adjuvero, Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1:adjuerit = adjuverit,
Ter. Phorm. 3, 3, 4), to give aid to, to help, assist, support: aliquem. (Adjuvare applies to every kind of help or support; while auxiliari is only used of one who, from his weakness, needs assistance, and subvenire of one who is in difficulty or embarrassment; cf. Manut. ad Cic. Fam. 1, 7.)In gen.: O Tite, si quid te adjuero curamve levāsso quae nunc te coquit, etc., Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1 (Ann. v. 339 Vahl.): di me etsi perdunt, tamen esse adjutam expetunt, Pac. ap. Non. 97, 14 (Rib. Trag. Rel. p. 102):II.miseras, inopes, aerumnosas aliquo auxilio,
Plaut. Rud. 1, 4, 39:operā me adjuves,
Ter. Phorm. 5, 3, 3:me adjuves in hac re,
id. And. 3, 3, 10:id spero adjuturos deos (i. e. in ea re),
id. ib. 3, 2, 42:ad verum probandum auctoritas adjuvat,
Cic. Quint. 23:si nihil ad percipiendam colendamque virtutem litteris adjuvarentur,
id. Arch. 7, 16: maerorem orationis lacrimis suis, id. de Or. [p. 39] 2, 47:Q. Hortensii operā rem publicam adjutam (esse),
id. Phil. 10, 26: si nos mediocris fortuna rei publicae adjuverit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 15:aliquem in filiarum collocatione,
id. Off. 2, 16:auxiliis et copiis, i. e. militibus auxiliariis,
id. Fam. 1, 7; cf. Liv. 29, 5:sua sponte eos adjutum profectus,
Nep. Chabr. 2; id. Milt. 2; id. Phoc. 2:Antiochum Aetolosque adjuturos pronuntiat,
Liv. 34, 37:fortĭs fortuna adjuvat,
Ter. Phorm. 1, 4, 25, and Liv. 34, 37:aliquem ad bellum,
id. 29, 1; cf. id. 27, 15 Drak.:adjutus casu,
Suet. Tib. 13:suffragio,
id. Vitell. 7:manu alicujus,
id. Dom. 14:adjuvare preces,
id. Ner. 21:pennis adjutus amoris,
Ov. M. 1, 540; so Juv. 6, 504; Sil. 6, 249; cf. id. 5, 326.—Esp.A.To help, cherish (esp. a state of mind), to sustain:B.jam tu quoque hujus adjuvas insaniam,
Plaut. Am. 2, 2, 166:ferendus error immo vero etiam adjuvandus,
Cic. Att. 12, 43:clamore Romani adjuvant militem suum,
animate, encourage, Liv. 1, 25; so Curt. 3, 6:ignem,
Liv. 34, 39:formam cură,
Ov. M. 2, 732.—Absol. (very rare), to profit, avail, be of use, be profitable (syn.: utile est, operae pretium est, convenit).(α).Impers.:(β).in re mala animo si bono utare, adjuvat,
Plaut. Capt. 2, 1, 10.—With subject:► Rare constructions. a.solitudo aliquid adjuvat,
Cic. Att. 12, 14:alteri non multum adjuvabant,
Caes. B. G. 7, 17:adjuvat hoc quoque,
Hor. S. 2, 5, 73.With a whole subjective clause with quod as subject: multum eorum opinionem adjuvat, quod ( the circumstance that) sine jumentis... ad iter profectos videbant, Caes. B. C. 1, 69. —b.With two acc.:c.irrides in re tanta? neque me quidquam consilio adjuvas?
Ter. Heaut. 5, 2, 29; cf. Rudd. II. p. 179, n. 75.—With ut or ne:d. e.ut amplissimum nomen consequeremur, unus praeter ceteros adjuvisti,
Cic. Q. Fr. 1, 1, 15:adjuvato, nequis liminis obseret tabellam,
Cat. 324.—With the dat. of the person and the acc. of the thing:operam mutuam dent et messem hanc nobis adjuvent,
Gell. 2, 29; cf. adjuto.—Hence, adjŭvans, antis, P. a., subst. with gen.:non haec adjuvantia causarum, sed has ipsas esse omnium causas,
Cic. Univ. 14. -
38 aedus
haedus (less correctly hoedus, and archaic aedus or ēdus; cf. Quint. 1, 5, 19, and see the letter H; Sabine, fedus, like fircus for hircus, cf. Varr. L.L. 5, § 97 Müll., and see the letter F), i, m. [Sanscr. huda, ram; O. H. Germ. Geiz; cf. Gr. chimaros], a young goat, a kid (cf.: hircus, caper).I.Lit., Varr. R. R. 2, 3, 4; 8; Cic. de Sen. 16, 56; Verg. G. 4, 10; Hor. C. 3, 18, 5; id. Epod. 2, 60; Mart. 10, 87, 17.—As a fig. for wantonness:II.tenero lascivior haedo,
Ov. M. 13, 791;as a fig. of weakness,
Lucr. 3, 7.—Transf., plur.: Haedi, a small double star in the hand of the Waggoner (Auriga), Cic. poët. N. D. 2, 43, 110; so in plur., Varr. R. R. 2, 1, 8; Col. 11, 2, 73:pluviales Haedi,
Verg. A. 9,668; cf.nimbosi,
Ov. Tr. 1, 11, 13. —In sing.:purus et Orion, purus et Haedus erit,
Prop. 2, 26 (3, 22), 56. -
39 afficio
af-fĭcĭo (better adf-), affēci (adf-), affectum (adf-), 3, v. a. [facio], to do something to one, i. e. to exert an influence on body or mind, so that it is brought into such or such a state (used by the poets rarely, by Hor. never).1.Aliquem.A.Of the body rarely, and then commonly in a bad sense:B.ut aestus, labor, fames, sitisque corpora adficerent,
Liv. 28, 15:contumeliis adficere corpora sua,
Vulg. Rom. 1, 24:non simplex Damasichthona vulnus Adficit,
Ov. M. 6, 255:aconitum cor adficit,
Scrib. Comp. 188:corpus adficere M. Antonii,
Cic. Phil. 3:pulmo totus adficitur,
Cels. 4, 7; with abl. of spec.:stomacho et vesicā adfici,
Scrib. Comp. 186. —In bon. part.:corpus ita adficiendum est, ut oboedire rationi possit,
Cic. Off. 1, 23.—More freq. of the mind:2.litterae tuae sic me adfecerunt, ut, etc.,
Cic. Att. 14, 3, 2:is terror milites hostesque in diversum adfecit,
Tac. A. 11, 19:varie sum adfectus tuis litteris,
Cic. Fam. 16, 2:consules oportere sic adfici, ut, etc.,
Plin. Pan. 90:adfici a Gratiā aut a Voluptate,
Cic. Fam. 5, 12; id. Mil. 29, 79:sollicitudo de te duplex nos adficit,
id. Brut. 92, 332:uti ei qui audirent, sic adficerentur animis, ut eos adfici vellet orator,
id. de Or. 1, 19, 87 B. and K.:adfici animos in diversum habitum,
Quint. 1, 10, 25.—With acc. and abl., to affect a person or (rarely) thing with something; in a good sense, to bestow upon, grace with; in a bad sense, to visit with, inflict upon; or the ablative and verb may be rendered by the verb corresponding to the ablative, and if an adjective accompany the ablative, this adjective becomes an adverb.—Of inanimate things (rare): luce locum adficiens, lighting up the place, Varr. ap. Non. p. 250, 2:3.adficere medicamine vultum,
Ov. Med. Fac. 67:factum non eo nomine adficiendum,
designated, Cic. Top. 24, 94:res honore adficere,
to honor, id. N. D. 1, 15, 38:non postulo, ut dolorem eisdem verbis adficias, quibus Epicurus, etc.,
id. Tusc. 2, 7, 18.—Very freq. of persons.(α).In a good sense:(β).Qui praedā atque agro adoreāque adfecit populares suos,
Plaut. Am. 1, 1, 38:quem sepulturā adficit,
buries, Cic. Div. 1, 27, 56:patres adfecerat gloriā,
id. Tusc. 1, 15, 34:admiratione,
id. Off. 2, 10, 37:voluptate,
id. Fin. 3, 11, 37:beneficio,
id. Agr. 1, 4, 13:honore,
id. Rosc. Am. 50, 147:laude,
id. Off. 2, 13, 47:nomine regis,
to style, id. Deiot. 5, 14:bonis nuntiis,
Plaut. Am. prol. 8:muneribus,
Cic. Fam. 2, 3; Nep. Ages. 3, 3:praemio,
Cic. Mil. 30, 82:pretio,
Verg. A. 12, 352:stipendio,
Cic. Balb. 27, 61.—In a bad sense: injuriā abs te adficior indignā, pater, am wronged unjustly, Enn. ap. Auct. ad Heren. 2, 24, 38; so Ter. Phorm. 5, 1, 3:I.Quantā me curā et sollicitudine adficit Gnatus,
id. ib. 2, 4, 1; so Cic. Att. 1, 18:desiderio,
id. Fam. 2, 12:timore,
to terrify, id. Quint. 2, 6:difficultate,
to embarrass, Caes. B. G. 7, 6:molestiā,
to trouble, Cic. Att. 15, 1:tantis malis,
Vulg. Num. 11, 15:maculā,
Cic. Rosc. Am. 39, 113:ignominiā,
id. ib. 39, 123:contumeliis,
Vulg. Ezech. 22, 7; ib. Luc. 20, 11:rerum et verborum acerbitatibus,
Suet. Calig. 2:verberibus,
Just. 1, 5:supplicio,
Cic. Brut. 1, 16; so Caes. B. G. 1, 27:poenā,
Nep. Hann. 8, 2:exsilio,
to banish, id. Thras. 3:morte, cruciatu, cruce,
Cic. Verr. 3, 4, 9:morte,
Vulg. Matt. 10, 21:cruce,
Suet. Galb. 9:ultimis cruciatibus,
Liv. 21, 44:leto,
Nep. Regg. 3, 2.—And often in pass.:sollicitudine et inopiā consilii,
Cic. Att. 3, 6:adfici aegritudine,
id. Tusc. 3, 7, 15:doloribus pedum,
id. Fam. 6, 19:morbo oculorum,
Nep. Hann. 4, 3:inopiā rei frumentariae,
Caes. B. G. 7, 17:calamitate et injuriā,
Cic. Att. 11, 2:magnā poenā, Auct. B. G. 8, 39: vulneribus,
Col. R. R. 4, 11:torminibus et inflationibus,
Plin. 29, 5, 33, § 103:servitute,
Cic. Rep. 1, 44.—Hence, affectus ( adf-), a, um, P. a.In a peculiar sense, that on which we have bestowed labor, that which we are now doing, so that it is nearly at an end; cf.: Adfecta, sicut M. Cicero et [p. 67] veterum elegantissime locuti sunt, ea proprie dicebantur, quae non ad finem ipsum, sed proxime finem progressa deductave erant, Gell. 3, 16:II.bellum adfectum videmus et paene confectum,
Cic. Prov. Cons. 8, 19:in provinciā (Caesar) commoratur, ut ea. quae per eum adfecta sunt, perfecta rei publicae tradat,
id. ib. 12, 29: cum adfectā prope aestate uvas a sole mitescere tempus, etc., near the end of summer, id. ap. Gell. l. c.:Jamque hieme adfectā mitescere coeperat annus,
Sil. 15, 502:in Q. Mucii infirmissimā valetudine adfectāque jam aetate,
Cic. de Or. 1,45,200; id. Verr. 2,4,43, § 95.—In nearly the same sense as the verb, absol. and with abl.A.Absol.(α).Of persons laboring under disease, or not yet quite recovered:(β).Qui cum ita adfectus esset, ut sibi ipse diffideret,
was in such a state, Cic. Phil. 9, 1, 2:Caesarem Neapoli adfectum graviter videam,
very ill, id. Att. 14, 17; so Sen. Ep. 101:quem adfectum visuros crediderant,
ill, Liv. 28, 26:corpus adfectum,
id. 9, 3:adfectae vires corporis,
reduced strength, weakness, id. 5, 18:puella,
Prop. 3, 24, 1:aegra et adfecta mancipia,
Suet. Claud. 25:jam quidem adfectum, sed tamen spirantem,
id. Tib. 21.—Of things, weakened, sick, broken, reduced:(γ).partem istam rei publicae male adfectam tueri,
Cic. Fam. 13, 68:adfecta res publica,
Liv. 5, 57:Quid est enim non ita adfectum, ut non deletum exstinctumque esse fateare?
Cic. Fam. 5, 13, 3:sic mihi (Sicilia) adfecta visa est, ut hae terrae solent, in quibus bellum versatum est,
id. Verr. 5, 18, 47:adfecta res familiaris,
Liv. 5, 10:opem rebus adfectis orare,
id. 6, 3; so Tac. H. 2, 69:fides,
id. ib. 3, 65:spes,
Val. Fl. 4, 60.—Of persons, in gen. sense, disposed, affected, moved, touched:(δ).Quonam modo, Philumena mea, nunc te offendam adfectam?
Ter. Hec. 3, 1, 45:quomodo sim adfectus, e Leptā poteris cognoscere,
Cic. Fam. 14, 17:ut eodem modo erga amicum adfecti simus, quo erga nosmetipsos,
id. Lael. 16, 56; id. Fin. 1, 20, 68:cum ita simus adfecti, ut non possimus plane simul vivere,
id. Att. 13, 23; id. Fin. 5, 9, 24:oculus conturbatus non est probe adfectus ad suum munus fungendum,
in proper state, id. Tusc. 3, 7, 15:oculi nimis arguti, quem ad modum animo adfecti simus, loquuntur,
id. Leg. 1, 9, 27; id. Off. 3, 5, 21; id. Att. 12, 41, 2.—As rhet. t. t.: affectus ad, related to, resembling:B.Tum ex eis rebus, quae quodam modo affectae sunt ad id, de quo quaeritur,
Cic. Top. 2, 8 Forcellini.—With abl. chiefly of persons, in indifferent sense, in good or bad sense (cf.:(α).Animi quem ad modum adfecti sint, virtutibus, vitiis, artibus, inertiis, aut quem ad modum commoti, cupiditate, metu, voluptate, molestiā,
Cic. Part. Or. 10, 35).In indifferent sense, furnished with, having:(β).validos lictores ulmeis affectos lentis virgis,
Plaut. As. 3, 2, 29:pari filo similique (corpora) adfecta figurā,
Lucr. 2, 341:Tantāne adfectum quemquam esse hominem audaciā!
Ter. Phorm. 5, 7, 84:omnibus virtutibus,
Cic. Planc. 33, 80.—In bad sense:(γ).aegritudine, morbo adfectus,
Col. R. R. 7, 5, 20:aerumnis omnibus,
Lucr. 3, 50:sollicitudine,
Caes. B. G. 7, 40:difficultatibus,
Cic. Fam. 7, 13:fatigatione,
Curt. 7, 11:frigore et penuriā,
id. 7, 3:adfecta sterilitate terra, Col. R. R. praef. 1, 2: vitiis,
Cic. Mur. 6, 13:ignominiā,
id. Att. 7, 3:supplicio,
Tac. A. 15, 54:verberibus,
Curt. 7, 11:vulnere corpus adfectum,
Liv. 1, 25:morbo,
Ter. Hec. 3, 3, 6:dolore,
Cic. de Or. 2, 49, 201:febre,
Suet. Vit. 14:pestilentiā,
Liv. 41, 5:desperatione,
Cic. Att. 14, 22:clade,
Curt. 10, 6:senectute,
Cic. de Or. 3, 18, 68:aetate,
id. Cat. 2, 20; id. Sen. 14, 47:morte,
Serv. ad Cic. Fam. 4, 12.— Sup.:remiges inopiā adfectissimi,
Vell. 2, 84.—In good sense:beneficio adfectus,
Cic. Fam. 14, 4:aliquo honore aut imperio,
id. Off. 1, 41, 149:valetudine optimā,
id. Tusc. 4, 37, 81:laetitiā,
id. Mur. 2, 4, and ad Brut. 1, 4:munere deorum,
id. N. D. 3, 26, 67:praemiis,
id. Pis. 37, 90.— Adv.: affectē ( adf-), with (a strong) affection, deeply:oblectamur et contristamur et conterremur in somniis quam adfecte et anxie et passibiliter,
Tert. Anim. 45. -
40 bulima
būlīmus, i, m., = boulimos, great hunger, bulimy; hence also, weakness of the stomach, fainting, Gell. 16, 3, 9; cf. bu; Veg. 5, 34 (3, 35); 5, 37 (3, 38) (in Varr. 2, 5, 4, written as Greek).—Also written būlī-ma, ae, f., Paul. ex Fest. p. 32 Müll.
См. также в других словарях:
weakness — weak‧ness [ˈwiːkns] noun 1. [uncountable] a lack of power, success, or influence: • The stock market doesn t fully reflect the weakness in the economy. • With this weakness in the market, buyers are able to name their prices and find willing… … Financial and business terms
Weakness — Weak ness, n. 1. The quality or state of being weak; want of strength or firmness; lack of vigor; want of resolution or of moral strength; feebleness. [1913 Webster] 2. That which is a mark of lack of strength or resolution; a fault; a defect.… … The Collaborative International Dictionary of English
weakness — ► NOUN 1) the state or condition of being weak. 2) a disadvantage or fault. 3) a person or thing that one is unable to resist. 4) (weakness for) a self indulgent liking for … English terms dictionary
weakness — [wēknis] n. 1. the state or quality of being weak 2. a weak point; fault or defect, as in one s character 3. a) a liking; esp., an immoderate fondness (for something) b) something of which one is immoderately fond [candy is my one weakness] SYN.… … English World dictionary
weakness — index caducity, defect, deficiency, detriment, disability (physical inability), disadvantage, disease, flaw, foible … Law dictionary
weakness — c.1300, quality of being weak, from WEAK (Cf. weak) + NESS (Cf. ness). Meaning a disadvantage, vulnerability is from 1590s. That of self indulgent fondness is from 1712; meaning thing for which one has an indulgent fondness is from 1822 … Etymology dictionary
weakness — [n] defect, proneness Achilles heel*, appetite*, blemish, chink in armor*, debility, decrepitude, deficiency, delicacy, enervation, failing, faintness, fault, feebleness, flaw, fondness, fragility, frailty, gap, impairment, imperfection,… … New thesaurus
Weakness — This article is about the medical condition. For other uses, see Weakness (disambiguation). Asthenia redirects here. The tortrix moth genus is nowadays considered a junior synonym of Epinotia. ICD 10 M62.8 ICD 9 728.87 ( … Wikipedia
weakness — weak|ness W3 [ˈwi:knıs] n ▬▬▬▬▬▬▬ 1¦(fault)¦ 2¦(lack of power)¦ 3¦(body)¦ 4¦(character)¦ 5¦(money)¦ 6 a weakness for something ▬▬▬▬▬▬▬ 1.) ¦(FAULT)¦ a fault in someone s character or in a system, organization, design etc … Dictionary of contemporary English
weakness — noun 1 lack of strength ADJECTIVE ▪ big, fundamental, great, major, profound, serious, significant ▪ glaring ▪ … Collocations dictionary
weakness — n. quality of being weak 1) to reveal, show weakness 2) weakness in (his weakness in mathematics) fondness 3) a weakness for (a weakness for chocolate) * * * [ wiːknɪs] show weakness [ quality of being weak ] to reveal [ fondness ] a weakness for … Combinatory dictionary