Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

weakness

  • 21 morbus

        morbus ī, m    [1 MAR-], a sickness, disease, disorder, distemper, ailment, illness, malady (of body or mind): Senectus ipsast morbus, T.: Si morbus amplior factus siet, T.: morbo interitura vita, S.: in morbo esse, be sick: adfecti morbis, Cs.: gravis oculorum: morbo tabescere: conflictari, N.: in morbum cadere, fall sick: morbum nancisci, N.: morbo mori, N.: homo aeger morbo gravi: ex morbo convalescere, recover.—Person.: Pallentes Morbi, V.— A disease, fault, vice: animi morbi sunt cupiditates, etc.: hic morbus, qui est in re p., ingravescet: Maxima pars hominum morbo iactatur eodem, H.: voltu morbum fateri, Iu.
    * * *
    sickness, illness, weakness; disease; distemper; distress; vice

    Latin-English dictionary > morbus

  • 22 sēgnitia

        sēgnitia    ae, and
    * * *
    sloth, sluggishness, inertia; weakness, feebleness; disinclination for action

    Latin-English dictionary > sēgnitia

  • 23 sēgnitiēs

        sēgnitiēs —, em, ē, f    [segnis], slowness, tardiness, dilatoriness, sluggishness, inactivity: nihil locist segnitiae, T.: consulem segnitiae accusare, L.: sine segnitiā verecundus: maris, Ta.: qua tam sera moratur Segnities? V.: castigemus segnitiem hominum: in segnitie perstare, L.
    * * *
    sloth, sluggishness, inertia; weakness, feebleness; disinclination for action

    Latin-English dictionary > sēgnitiēs

  • 24 bulima

    great/insatiable hunger; weakness of stomach/fainting (L+S)

    Latin-English dictionary > bulima

  • 25 bulimos

    great/insatiable hunger; weakness of stomach/fainting (L+S)

    Latin-English dictionary > bulimos

  • 26 bulimus

    great/insatiable hunger; weakness of stomach/fainting (L+S)

    Latin-English dictionary > bulimus

  • 27 caducitas

    weakness; fraility; perishableness

    Latin-English dictionary > caducitas

  • 28 debiliter

    impotently; with weakness, feeblely; lamely, infirmly (L+S)

    Latin-English dictionary > debiliter

  • 29 impotentia

    weakness; immoderate behavior, violence

    Latin-English dictionary > impotentia

  • 30 inpotentia

    weakness; immoderate behavior, violence

    Latin-English dictionary > inpotentia

  • 31 mollitia

    softness, tenderness; weakness, effeminacy

    Latin-English dictionary > mollitia

  • 32 mollities

    softness, tenderness; weakness, effeminacy

    Latin-English dictionary > mollities

  • 33 mortifico

    mortificare, mortificavi, mortificatus V TRANS
    kill; destroy; mortify, subdue, reduce to weakness

    Latin-English dictionary > mortifico

  • 34 fragilitas

    frailness, weakness, fragility, frailty

    Latin-English dictionary of medieval > fragilitas

  • 35 adficio

    af-fĭcĭo (better adf-), affēci (adf-), affectum (adf-), 3, v. a. [facio], to do something to one, i. e. to exert an influence on body or mind, so that it is brought into such or such a state (used by the poets rarely, by Hor. never).
    1.
    Aliquem.
    A.
    Of the body rarely, and then commonly in a bad sense:

    ut aestus, labor, fames, sitisque corpora adficerent,

    Liv. 28, 15:

    contumeliis adficere corpora sua,

    Vulg. Rom. 1, 24:

    non simplex Damasichthona vulnus Adficit,

    Ov. M. 6, 255:

    aconitum cor adficit,

    Scrib. Comp. 188:

    corpus adficere M. Antonii,

    Cic. Phil. 3:

    pulmo totus adficitur,

    Cels. 4, 7; with abl. of spec.:

    stomacho et vesicā adfici,

    Scrib. Comp. 186. —In bon. part.:

    corpus ita adficiendum est, ut oboedire rationi possit,

    Cic. Off. 1, 23.—
    B.
    More freq. of the mind:

    litterae tuae sic me adfecerunt, ut, etc.,

    Cic. Att. 14, 3, 2:

    is terror milites hostesque in diversum adfecit,

    Tac. A. 11, 19:

    varie sum adfectus tuis litteris,

    Cic. Fam. 16, 2:

    consules oportere sic adfici, ut, etc.,

    Plin. Pan. 90:

    adfici a Gratiā aut a Voluptate,

    Cic. Fam. 5, 12; id. Mil. 29, 79:

    sollicitudo de te duplex nos adficit,

    id. Brut. 92, 332:

    uti ei qui audirent, sic adficerentur animis, ut eos adfici vellet orator,

    id. de Or. 1, 19, 87 B. and K.:

    adfici animos in diversum habitum,

    Quint. 1, 10, 25.—
    2.
    With acc. and abl., to affect a person or (rarely) thing with something; in a good sense, to bestow upon, grace with; in a bad sense, to visit with, inflict upon; or the ablative and verb may be rendered by the verb corresponding to the ablative, and if an adjective accompany the ablative, this adjective becomes an adverb.—Of inanimate things (rare): luce locum adficiens, lighting up the place, Varr. ap. Non. p. 250, 2:

    adficere medicamine vultum,

    Ov. Med. Fac. 67:

    factum non eo nomine adficiendum,

    designated, Cic. Top. 24, 94:

    res honore adficere,

    to honor, id. N. D. 1, 15, 38:

    non postulo, ut dolorem eisdem verbis adficias, quibus Epicurus, etc.,

    id. Tusc. 2, 7, 18.—
    3.
    Very freq. of persons.
    (α).
    In a good sense:

    Qui praedā atque agro adoreāque adfecit populares suos,

    Plaut. Am. 1, 1, 38:

    quem sepulturā adficit,

    buries, Cic. Div. 1, 27, 56:

    patres adfecerat gloriā,

    id. Tusc. 1, 15, 34:

    admiratione,

    id. Off. 2, 10, 37:

    voluptate,

    id. Fin. 3, 11, 37:

    beneficio,

    id. Agr. 1, 4, 13:

    honore,

    id. Rosc. Am. 50, 147:

    laude,

    id. Off. 2, 13, 47:

    nomine regis,

    to style, id. Deiot. 5, 14:

    bonis nuntiis,

    Plaut. Am. prol. 8:

    muneribus,

    Cic. Fam. 2, 3; Nep. Ages. 3, 3:

    praemio,

    Cic. Mil. 30, 82:

    pretio,

    Verg. A. 12, 352:

    stipendio,

    Cic. Balb. 27, 61.—
    (β).
    In a bad sense: injuriā abs te adficior indignā, pater, am wronged unjustly, Enn. ap. Auct. ad Heren. 2, 24, 38; so Ter. Phorm. 5, 1, 3:

    Quantā me curā et sollicitudine adficit Gnatus,

    id. ib. 2, 4, 1; so Cic. Att. 1, 18:

    desiderio,

    id. Fam. 2, 12:

    timore,

    to terrify, id. Quint. 2, 6:

    difficultate,

    to embarrass, Caes. B. G. 7, 6:

    molestiā,

    to trouble, Cic. Att. 15, 1:

    tantis malis,

    Vulg. Num. 11, 15:

    maculā,

    Cic. Rosc. Am. 39, 113:

    ignominiā,

    id. ib. 39, 123:

    contumeliis,

    Vulg. Ezech. 22, 7; ib. Luc. 20, 11:

    rerum et verborum acerbitatibus,

    Suet. Calig. 2:

    verberibus,

    Just. 1, 5:

    supplicio,

    Cic. Brut. 1, 16; so Caes. B. G. 1, 27:

    poenā,

    Nep. Hann. 8, 2:

    exsilio,

    to banish, id. Thras. 3:

    morte, cruciatu, cruce,

    Cic. Verr. 3, 4, 9:

    morte,

    Vulg. Matt. 10, 21:

    cruce,

    Suet. Galb. 9:

    ultimis cruciatibus,

    Liv. 21, 44:

    leto,

    Nep. Regg. 3, 2.—And often in pass.:

    sollicitudine et inopiā consilii,

    Cic. Att. 3, 6:

    adfici aegritudine,

    id. Tusc. 3, 7, 15:

    doloribus pedum,

    id. Fam. 6, 19:

    morbo oculorum,

    Nep. Hann. 4, 3:

    inopiā rei frumentariae,

    Caes. B. G. 7, 17:

    calamitate et injuriā,

    Cic. Att. 11, 2:

    magnā poenā, Auct. B. G. 8, 39: vulneribus,

    Col. R. R. 4, 11:

    torminibus et inflationibus,

    Plin. 29, 5, 33, § 103:

    servitute,

    Cic. Rep. 1, 44.—Hence, affectus ( adf-), a, um, P. a.
    I.
    In a peculiar sense, that on which we have bestowed labor, that which we are now doing, so that it is nearly at an end; cf.: Adfecta, sicut M. Cicero et [p. 67] veterum elegantissime locuti sunt, ea proprie dicebantur, quae non ad finem ipsum, sed proxime finem progressa deductave erant, Gell. 3, 16:

    bellum adfectum videmus et paene confectum,

    Cic. Prov. Cons. 8, 19:

    in provinciā (Caesar) commoratur, ut ea. quae per eum adfecta sunt, perfecta rei publicae tradat,

    id. ib. 12, 29: cum adfectā prope aestate uvas a sole mitescere tempus, etc., near the end of summer, id. ap. Gell. l. c.:

    Jamque hieme adfectā mitescere coeperat annus,

    Sil. 15, 502:

    in Q. Mucii infirmissimā valetudine adfectāque jam aetate,

    Cic. de Or. 1,45,200; id. Verr. 2,4,43, § 95.—
    II.
    In nearly the same sense as the verb, absol. and with abl.
    A.
    Absol.
    (α).
    Of persons laboring under disease, or not yet quite recovered:

    Qui cum ita adfectus esset, ut sibi ipse diffideret,

    was in such a state, Cic. Phil. 9, 1, 2:

    Caesarem Neapoli adfectum graviter videam,

    very ill, id. Att. 14, 17; so Sen. Ep. 101:

    quem adfectum visuros crediderant,

    ill, Liv. 28, 26:

    corpus adfectum,

    id. 9, 3:

    adfectae vires corporis,

    reduced strength, weakness, id. 5, 18:

    puella,

    Prop. 3, 24, 1:

    aegra et adfecta mancipia,

    Suet. Claud. 25:

    jam quidem adfectum, sed tamen spirantem,

    id. Tib. 21.—
    (β).
    Of things, weakened, sick, broken, reduced:

    partem istam rei publicae male adfectam tueri,

    Cic. Fam. 13, 68:

    adfecta res publica,

    Liv. 5, 57:

    Quid est enim non ita adfectum, ut non deletum exstinctumque esse fateare?

    Cic. Fam. 5, 13, 3:

    sic mihi (Sicilia) adfecta visa est, ut hae terrae solent, in quibus bellum versatum est,

    id. Verr. 5, 18, 47:

    adfecta res familiaris,

    Liv. 5, 10:

    opem rebus adfectis orare,

    id. 6, 3; so Tac. H. 2, 69:

    fides,

    id. ib. 3, 65:

    spes,

    Val. Fl. 4, 60.—
    (γ).
    Of persons, in gen. sense, disposed, affected, moved, touched:

    Quonam modo, Philumena mea, nunc te offendam adfectam?

    Ter. Hec. 3, 1, 45:

    quomodo sim adfectus, e Leptā poteris cognoscere,

    Cic. Fam. 14, 17:

    ut eodem modo erga amicum adfecti simus, quo erga nosmetipsos,

    id. Lael. 16, 56; id. Fin. 1, 20, 68:

    cum ita simus adfecti, ut non possimus plane simul vivere,

    id. Att. 13, 23; id. Fin. 5, 9, 24:

    oculus conturbatus non est probe adfectus ad suum munus fungendum,

    in proper state, id. Tusc. 3, 7, 15:

    oculi nimis arguti, quem ad modum animo adfecti simus, loquuntur,

    id. Leg. 1, 9, 27; id. Off. 3, 5, 21; id. Att. 12, 41, 2.—
    (δ).
    As rhet. t. t.: affectus ad, related to, resembling:

    Tum ex eis rebus, quae quodam modo affectae sunt ad id, de quo quaeritur,

    Cic. Top. 2, 8 Forcellini.—
    B.
    With abl. chiefly of persons, in indifferent sense, in good or bad sense (cf.:

    Animi quem ad modum adfecti sint, virtutibus, vitiis, artibus, inertiis, aut quem ad modum commoti, cupiditate, metu, voluptate, molestiā,

    Cic. Part. Or. 10, 35).
    (α).
    In indifferent sense, furnished with, having:

    validos lictores ulmeis affectos lentis virgis,

    Plaut. As. 3, 2, 29:

    pari filo similique (corpora) adfecta figurā,

    Lucr. 2, 341:

    Tantāne adfectum quemquam esse hominem audaciā!

    Ter. Phorm. 5, 7, 84:

    omnibus virtutibus,

    Cic. Planc. 33, 80.—
    (β).
    In bad sense:

    aegritudine, morbo adfectus,

    Col. R. R. 7, 5, 20:

    aerumnis omnibus,

    Lucr. 3, 50:

    sollicitudine,

    Caes. B. G. 7, 40:

    difficultatibus,

    Cic. Fam. 7, 13:

    fatigatione,

    Curt. 7, 11:

    frigore et penuriā,

    id. 7, 3:

    adfecta sterilitate terra, Col. R. R. praef. 1, 2: vitiis,

    Cic. Mur. 6, 13:

    ignominiā,

    id. Att. 7, 3:

    supplicio,

    Tac. A. 15, 54:

    verberibus,

    Curt. 7, 11:

    vulnere corpus adfectum,

    Liv. 1, 25:

    morbo,

    Ter. Hec. 3, 3, 6:

    dolore,

    Cic. de Or. 2, 49, 201:

    febre,

    Suet. Vit. 14:

    pestilentiā,

    Liv. 41, 5:

    desperatione,

    Cic. Att. 14, 22:

    clade,

    Curt. 10, 6:

    senectute,

    Cic. de Or. 3, 18, 68:

    aetate,

    id. Cat. 2, 20; id. Sen. 14, 47:

    morte,

    Serv. ad Cic. Fam. 4, 12.— Sup.:

    remiges inopiā adfectissimi,

    Vell. 2, 84.—
    (γ).
    In good sense:

    beneficio adfectus,

    Cic. Fam. 14, 4:

    aliquo honore aut imperio,

    id. Off. 1, 41, 149:

    valetudine optimā,

    id. Tusc. 4, 37, 81:

    laetitiā,

    id. Mur. 2, 4, and ad Brut. 1, 4:

    munere deorum,

    id. N. D. 3, 26, 67:

    praemiis,

    id. Pis. 37, 90.— Adv.: affectē ( adf-), with (a strong) affection, deeply:

    oblectamur et contristamur et conterremur in somniis quam adfecte et anxie et passibiliter,

    Tert. Anim. 45.

    Lewis & Short latin dictionary > adficio

  • 36 adjuvans

    ad-jŭvo, jūvi, jūtum, 1, v. a. (very rare juvavi, juvatum;

    hence, adjuvaturus,

    Petr. Sat. 18: adjŭro or adjuero = adjuvero, Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1:

    adjuerit = adjuverit,

    Ter. Phorm. 3, 3, 4), to give aid to, to help, assist, support: aliquem. (Adjuvare applies to every kind of help or support; while auxiliari is only used of one who, from his weakness, needs assistance, and subvenire of one who is in difficulty or embarrassment; cf. Manut. ad Cic. Fam. 1, 7.)
    I.
    In gen.: O Tite, si quid te adjuero curamve levāsso quae nunc te coquit, etc., Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1 (Ann. v. 339 Vahl.): di me etsi perdunt, tamen esse adjutam expetunt, Pac. ap. Non. 97, 14 (Rib. Trag. Rel. p. 102):

    miseras, inopes, aerumnosas aliquo auxilio,

    Plaut. Rud. 1, 4, 39:

    operā me adjuves,

    Ter. Phorm. 5, 3, 3:

    me adjuves in hac re,

    id. And. 3, 3, 10:

    id spero adjuturos deos (i. e. in ea re),

    id. ib. 3, 2, 42:

    ad verum probandum auctoritas adjuvat,

    Cic. Quint. 23:

    si nihil ad percipiendam colendamque virtutem litteris adjuvarentur,

    id. Arch. 7, 16: maerorem orationis lacrimis suis, id. de Or. [p. 39] 2, 47:

    Q. Hortensii operā rem publicam adjutam (esse),

    id. Phil. 10, 26: si nos mediocris fortuna rei publicae adjuverit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 15:

    aliquem in filiarum collocatione,

    id. Off. 2, 16:

    auxiliis et copiis, i. e. militibus auxiliariis,

    id. Fam. 1, 7; cf. Liv. 29, 5:

    sua sponte eos adjutum profectus,

    Nep. Chabr. 2; id. Milt. 2; id. Phoc. 2:

    Antiochum Aetolosque adjuturos pronuntiat,

    Liv. 34, 37:

    fortĭs fortuna adjuvat,

    Ter. Phorm. 1, 4, 25, and Liv. 34, 37:

    aliquem ad bellum,

    id. 29, 1; cf. id. 27, 15 Drak.:

    adjutus casu,

    Suet. Tib. 13:

    suffragio,

    id. Vitell. 7:

    manu alicujus,

    id. Dom. 14:

    adjuvare preces,

    id. Ner. 21:

    pennis adjutus amoris,

    Ov. M. 1, 540; so Juv. 6, 504; Sil. 6, 249; cf. id. 5, 326.—
    II.
    Esp.
    A.
    To help, cherish (esp. a state of mind), to sustain:

    jam tu quoque hujus adjuvas insaniam,

    Plaut. Am. 2, 2, 166:

    ferendus error immo vero etiam adjuvandus,

    Cic. Att. 12, 43:

    clamore Romani adjuvant militem suum,

    animate, encourage, Liv. 1, 25; so Curt. 3, 6:

    ignem,

    Liv. 34, 39:

    formam cură,

    Ov. M. 2, 732.—
    B.
    Absol. (very rare), to profit, avail, be of use, be profitable (syn.: utile est, operae pretium est, convenit).
    (α).
    Impers.:

    in re mala animo si bono utare, adjuvat,

    Plaut. Capt. 2, 1, 10.—
    (β).
    With subject:

    solitudo aliquid adjuvat,

    Cic. Att. 12, 14:

    alteri non multum adjuvabant,

    Caes. B. G. 7, 17:

    adjuvat hoc quoque,

    Hor. S. 2, 5, 73.
    Rare constructions. a.
    With a whole subjective clause with quod as subject: multum eorum opinionem adjuvat, quod ( the circumstance that) sine jumentis... ad iter profectos videbant, Caes. B. C. 1, 69. —
    b.
    With two acc.:

    irrides in re tanta? neque me quidquam consilio adjuvas?

    Ter. Heaut. 5, 2, 29; cf. Rudd. II. p. 179, n. 75.—
    c.
    With ut or ne:

    ut amplissimum nomen consequeremur, unus praeter ceteros adjuvisti,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 15:

    adjuvato, nequis liminis obseret tabellam,

    Cat. 324.—
    d.
    With inf.: adjuvat enim (pater, the male) incubare, helps to hatch, Plin. 11, 24, 29, § 85.—
    e.
    With the dat. of the person and the acc. of the thing:

    operam mutuam dent et messem hanc nobis adjuvent,

    Gell. 2, 29; cf. adjuto.—Hence, adjŭvans, antis, P. a., subst. with gen.:

    non haec adjuvantia causarum, sed has ipsas esse omnium causas,

    Cic. Univ. 14.

    Lewis & Short latin dictionary > adjuvans

  • 37 adjuvo

    ad-jŭvo, jūvi, jūtum, 1, v. a. (very rare juvavi, juvatum;

    hence, adjuvaturus,

    Petr. Sat. 18: adjŭro or adjuero = adjuvero, Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1:

    adjuerit = adjuverit,

    Ter. Phorm. 3, 3, 4), to give aid to, to help, assist, support: aliquem. (Adjuvare applies to every kind of help or support; while auxiliari is only used of one who, from his weakness, needs assistance, and subvenire of one who is in difficulty or embarrassment; cf. Manut. ad Cic. Fam. 1, 7.)
    I.
    In gen.: O Tite, si quid te adjuero curamve levāsso quae nunc te coquit, etc., Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1 (Ann. v. 339 Vahl.): di me etsi perdunt, tamen esse adjutam expetunt, Pac. ap. Non. 97, 14 (Rib. Trag. Rel. p. 102):

    miseras, inopes, aerumnosas aliquo auxilio,

    Plaut. Rud. 1, 4, 39:

    operā me adjuves,

    Ter. Phorm. 5, 3, 3:

    me adjuves in hac re,

    id. And. 3, 3, 10:

    id spero adjuturos deos (i. e. in ea re),

    id. ib. 3, 2, 42:

    ad verum probandum auctoritas adjuvat,

    Cic. Quint. 23:

    si nihil ad percipiendam colendamque virtutem litteris adjuvarentur,

    id. Arch. 7, 16: maerorem orationis lacrimis suis, id. de Or. [p. 39] 2, 47:

    Q. Hortensii operā rem publicam adjutam (esse),

    id. Phil. 10, 26: si nos mediocris fortuna rei publicae adjuverit, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 15:

    aliquem in filiarum collocatione,

    id. Off. 2, 16:

    auxiliis et copiis, i. e. militibus auxiliariis,

    id. Fam. 1, 7; cf. Liv. 29, 5:

    sua sponte eos adjutum profectus,

    Nep. Chabr. 2; id. Milt. 2; id. Phoc. 2:

    Antiochum Aetolosque adjuturos pronuntiat,

    Liv. 34, 37:

    fortĭs fortuna adjuvat,

    Ter. Phorm. 1, 4, 25, and Liv. 34, 37:

    aliquem ad bellum,

    id. 29, 1; cf. id. 27, 15 Drak.:

    adjutus casu,

    Suet. Tib. 13:

    suffragio,

    id. Vitell. 7:

    manu alicujus,

    id. Dom. 14:

    adjuvare preces,

    id. Ner. 21:

    pennis adjutus amoris,

    Ov. M. 1, 540; so Juv. 6, 504; Sil. 6, 249; cf. id. 5, 326.—
    II.
    Esp.
    A.
    To help, cherish (esp. a state of mind), to sustain:

    jam tu quoque hujus adjuvas insaniam,

    Plaut. Am. 2, 2, 166:

    ferendus error immo vero etiam adjuvandus,

    Cic. Att. 12, 43:

    clamore Romani adjuvant militem suum,

    animate, encourage, Liv. 1, 25; so Curt. 3, 6:

    ignem,

    Liv. 34, 39:

    formam cură,

    Ov. M. 2, 732.—
    B.
    Absol. (very rare), to profit, avail, be of use, be profitable (syn.: utile est, operae pretium est, convenit).
    (α).
    Impers.:

    in re mala animo si bono utare, adjuvat,

    Plaut. Capt. 2, 1, 10.—
    (β).
    With subject:

    solitudo aliquid adjuvat,

    Cic. Att. 12, 14:

    alteri non multum adjuvabant,

    Caes. B. G. 7, 17:

    adjuvat hoc quoque,

    Hor. S. 2, 5, 73.
    Rare constructions. a.
    With a whole subjective clause with quod as subject: multum eorum opinionem adjuvat, quod ( the circumstance that) sine jumentis... ad iter profectos videbant, Caes. B. C. 1, 69. —
    b.
    With two acc.:

    irrides in re tanta? neque me quidquam consilio adjuvas?

    Ter. Heaut. 5, 2, 29; cf. Rudd. II. p. 179, n. 75.—
    c.
    With ut or ne:

    ut amplissimum nomen consequeremur, unus praeter ceteros adjuvisti,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 15:

    adjuvato, nequis liminis obseret tabellam,

    Cat. 324.—
    d.
    With inf.: adjuvat enim (pater, the male) incubare, helps to hatch, Plin. 11, 24, 29, § 85.—
    e.
    With the dat. of the person and the acc. of the thing:

    operam mutuam dent et messem hanc nobis adjuvent,

    Gell. 2, 29; cf. adjuto.—Hence, adjŭvans, antis, P. a., subst. with gen.:

    non haec adjuvantia causarum, sed has ipsas esse omnium causas,

    Cic. Univ. 14.

    Lewis & Short latin dictionary > adjuvo

  • 38 aedus

    haedus (less correctly hoedus, and archaic aedus or ēdus; cf. Quint. 1, 5, 19, and see the letter H; Sabine, fedus, like fircus for hircus, cf. Varr. L.L. 5, § 97 Müll., and see the letter F), i, m. [Sanscr. huda, ram; O. H. Germ. Geiz; cf. Gr. chimaros], a young goat, a kid (cf.: hircus, caper).
    I.
    Lit., Varr. R. R. 2, 3, 4; 8; Cic. de Sen. 16, 56; Verg. G. 4, 10; Hor. C. 3, 18, 5; id. Epod. 2, 60; Mart. 10, 87, 17.—As a fig. for wantonness:

    tenero lascivior haedo,

    Ov. M. 13, 791;

    as a fig. of weakness,

    Lucr. 3, 7.—
    II.
    Transf., plur.: Haedi, a small double star in the hand of the Waggoner (Auriga), Cic. poët. N. D. 2, 43, 110; so in plur., Varr. R. R. 2, 1, 8; Col. 11, 2, 73:

    pluviales Haedi,

    Verg. A. 9,668; cf.

    nimbosi,

    Ov. Tr. 1, 11, 13. —In sing.:

    purus et Orion, purus et Haedus erit,

    Prop. 2, 26 (3, 22), 56.

    Lewis & Short latin dictionary > aedus

  • 39 afficio

    af-fĭcĭo (better adf-), affēci (adf-), affectum (adf-), 3, v. a. [facio], to do something to one, i. e. to exert an influence on body or mind, so that it is brought into such or such a state (used by the poets rarely, by Hor. never).
    1.
    Aliquem.
    A.
    Of the body rarely, and then commonly in a bad sense:

    ut aestus, labor, fames, sitisque corpora adficerent,

    Liv. 28, 15:

    contumeliis adficere corpora sua,

    Vulg. Rom. 1, 24:

    non simplex Damasichthona vulnus Adficit,

    Ov. M. 6, 255:

    aconitum cor adficit,

    Scrib. Comp. 188:

    corpus adficere M. Antonii,

    Cic. Phil. 3:

    pulmo totus adficitur,

    Cels. 4, 7; with abl. of spec.:

    stomacho et vesicā adfici,

    Scrib. Comp. 186. —In bon. part.:

    corpus ita adficiendum est, ut oboedire rationi possit,

    Cic. Off. 1, 23.—
    B.
    More freq. of the mind:

    litterae tuae sic me adfecerunt, ut, etc.,

    Cic. Att. 14, 3, 2:

    is terror milites hostesque in diversum adfecit,

    Tac. A. 11, 19:

    varie sum adfectus tuis litteris,

    Cic. Fam. 16, 2:

    consules oportere sic adfici, ut, etc.,

    Plin. Pan. 90:

    adfici a Gratiā aut a Voluptate,

    Cic. Fam. 5, 12; id. Mil. 29, 79:

    sollicitudo de te duplex nos adficit,

    id. Brut. 92, 332:

    uti ei qui audirent, sic adficerentur animis, ut eos adfici vellet orator,

    id. de Or. 1, 19, 87 B. and K.:

    adfici animos in diversum habitum,

    Quint. 1, 10, 25.—
    2.
    With acc. and abl., to affect a person or (rarely) thing with something; in a good sense, to bestow upon, grace with; in a bad sense, to visit with, inflict upon; or the ablative and verb may be rendered by the verb corresponding to the ablative, and if an adjective accompany the ablative, this adjective becomes an adverb.—Of inanimate things (rare): luce locum adficiens, lighting up the place, Varr. ap. Non. p. 250, 2:

    adficere medicamine vultum,

    Ov. Med. Fac. 67:

    factum non eo nomine adficiendum,

    designated, Cic. Top. 24, 94:

    res honore adficere,

    to honor, id. N. D. 1, 15, 38:

    non postulo, ut dolorem eisdem verbis adficias, quibus Epicurus, etc.,

    id. Tusc. 2, 7, 18.—
    3.
    Very freq. of persons.
    (α).
    In a good sense:

    Qui praedā atque agro adoreāque adfecit populares suos,

    Plaut. Am. 1, 1, 38:

    quem sepulturā adficit,

    buries, Cic. Div. 1, 27, 56:

    patres adfecerat gloriā,

    id. Tusc. 1, 15, 34:

    admiratione,

    id. Off. 2, 10, 37:

    voluptate,

    id. Fin. 3, 11, 37:

    beneficio,

    id. Agr. 1, 4, 13:

    honore,

    id. Rosc. Am. 50, 147:

    laude,

    id. Off. 2, 13, 47:

    nomine regis,

    to style, id. Deiot. 5, 14:

    bonis nuntiis,

    Plaut. Am. prol. 8:

    muneribus,

    Cic. Fam. 2, 3; Nep. Ages. 3, 3:

    praemio,

    Cic. Mil. 30, 82:

    pretio,

    Verg. A. 12, 352:

    stipendio,

    Cic. Balb. 27, 61.—
    (β).
    In a bad sense: injuriā abs te adficior indignā, pater, am wronged unjustly, Enn. ap. Auct. ad Heren. 2, 24, 38; so Ter. Phorm. 5, 1, 3:

    Quantā me curā et sollicitudine adficit Gnatus,

    id. ib. 2, 4, 1; so Cic. Att. 1, 18:

    desiderio,

    id. Fam. 2, 12:

    timore,

    to terrify, id. Quint. 2, 6:

    difficultate,

    to embarrass, Caes. B. G. 7, 6:

    molestiā,

    to trouble, Cic. Att. 15, 1:

    tantis malis,

    Vulg. Num. 11, 15:

    maculā,

    Cic. Rosc. Am. 39, 113:

    ignominiā,

    id. ib. 39, 123:

    contumeliis,

    Vulg. Ezech. 22, 7; ib. Luc. 20, 11:

    rerum et verborum acerbitatibus,

    Suet. Calig. 2:

    verberibus,

    Just. 1, 5:

    supplicio,

    Cic. Brut. 1, 16; so Caes. B. G. 1, 27:

    poenā,

    Nep. Hann. 8, 2:

    exsilio,

    to banish, id. Thras. 3:

    morte, cruciatu, cruce,

    Cic. Verr. 3, 4, 9:

    morte,

    Vulg. Matt. 10, 21:

    cruce,

    Suet. Galb. 9:

    ultimis cruciatibus,

    Liv. 21, 44:

    leto,

    Nep. Regg. 3, 2.—And often in pass.:

    sollicitudine et inopiā consilii,

    Cic. Att. 3, 6:

    adfici aegritudine,

    id. Tusc. 3, 7, 15:

    doloribus pedum,

    id. Fam. 6, 19:

    morbo oculorum,

    Nep. Hann. 4, 3:

    inopiā rei frumentariae,

    Caes. B. G. 7, 17:

    calamitate et injuriā,

    Cic. Att. 11, 2:

    magnā poenā, Auct. B. G. 8, 39: vulneribus,

    Col. R. R. 4, 11:

    torminibus et inflationibus,

    Plin. 29, 5, 33, § 103:

    servitute,

    Cic. Rep. 1, 44.—Hence, affectus ( adf-), a, um, P. a.
    I.
    In a peculiar sense, that on which we have bestowed labor, that which we are now doing, so that it is nearly at an end; cf.: Adfecta, sicut M. Cicero et [p. 67] veterum elegantissime locuti sunt, ea proprie dicebantur, quae non ad finem ipsum, sed proxime finem progressa deductave erant, Gell. 3, 16:

    bellum adfectum videmus et paene confectum,

    Cic. Prov. Cons. 8, 19:

    in provinciā (Caesar) commoratur, ut ea. quae per eum adfecta sunt, perfecta rei publicae tradat,

    id. ib. 12, 29: cum adfectā prope aestate uvas a sole mitescere tempus, etc., near the end of summer, id. ap. Gell. l. c.:

    Jamque hieme adfectā mitescere coeperat annus,

    Sil. 15, 502:

    in Q. Mucii infirmissimā valetudine adfectāque jam aetate,

    Cic. de Or. 1,45,200; id. Verr. 2,4,43, § 95.—
    II.
    In nearly the same sense as the verb, absol. and with abl.
    A.
    Absol.
    (α).
    Of persons laboring under disease, or not yet quite recovered:

    Qui cum ita adfectus esset, ut sibi ipse diffideret,

    was in such a state, Cic. Phil. 9, 1, 2:

    Caesarem Neapoli adfectum graviter videam,

    very ill, id. Att. 14, 17; so Sen. Ep. 101:

    quem adfectum visuros crediderant,

    ill, Liv. 28, 26:

    corpus adfectum,

    id. 9, 3:

    adfectae vires corporis,

    reduced strength, weakness, id. 5, 18:

    puella,

    Prop. 3, 24, 1:

    aegra et adfecta mancipia,

    Suet. Claud. 25:

    jam quidem adfectum, sed tamen spirantem,

    id. Tib. 21.—
    (β).
    Of things, weakened, sick, broken, reduced:

    partem istam rei publicae male adfectam tueri,

    Cic. Fam. 13, 68:

    adfecta res publica,

    Liv. 5, 57:

    Quid est enim non ita adfectum, ut non deletum exstinctumque esse fateare?

    Cic. Fam. 5, 13, 3:

    sic mihi (Sicilia) adfecta visa est, ut hae terrae solent, in quibus bellum versatum est,

    id. Verr. 5, 18, 47:

    adfecta res familiaris,

    Liv. 5, 10:

    opem rebus adfectis orare,

    id. 6, 3; so Tac. H. 2, 69:

    fides,

    id. ib. 3, 65:

    spes,

    Val. Fl. 4, 60.—
    (γ).
    Of persons, in gen. sense, disposed, affected, moved, touched:

    Quonam modo, Philumena mea, nunc te offendam adfectam?

    Ter. Hec. 3, 1, 45:

    quomodo sim adfectus, e Leptā poteris cognoscere,

    Cic. Fam. 14, 17:

    ut eodem modo erga amicum adfecti simus, quo erga nosmetipsos,

    id. Lael. 16, 56; id. Fin. 1, 20, 68:

    cum ita simus adfecti, ut non possimus plane simul vivere,

    id. Att. 13, 23; id. Fin. 5, 9, 24:

    oculus conturbatus non est probe adfectus ad suum munus fungendum,

    in proper state, id. Tusc. 3, 7, 15:

    oculi nimis arguti, quem ad modum animo adfecti simus, loquuntur,

    id. Leg. 1, 9, 27; id. Off. 3, 5, 21; id. Att. 12, 41, 2.—
    (δ).
    As rhet. t. t.: affectus ad, related to, resembling:

    Tum ex eis rebus, quae quodam modo affectae sunt ad id, de quo quaeritur,

    Cic. Top. 2, 8 Forcellini.—
    B.
    With abl. chiefly of persons, in indifferent sense, in good or bad sense (cf.:

    Animi quem ad modum adfecti sint, virtutibus, vitiis, artibus, inertiis, aut quem ad modum commoti, cupiditate, metu, voluptate, molestiā,

    Cic. Part. Or. 10, 35).
    (α).
    In indifferent sense, furnished with, having:

    validos lictores ulmeis affectos lentis virgis,

    Plaut. As. 3, 2, 29:

    pari filo similique (corpora) adfecta figurā,

    Lucr. 2, 341:

    Tantāne adfectum quemquam esse hominem audaciā!

    Ter. Phorm. 5, 7, 84:

    omnibus virtutibus,

    Cic. Planc. 33, 80.—
    (β).
    In bad sense:

    aegritudine, morbo adfectus,

    Col. R. R. 7, 5, 20:

    aerumnis omnibus,

    Lucr. 3, 50:

    sollicitudine,

    Caes. B. G. 7, 40:

    difficultatibus,

    Cic. Fam. 7, 13:

    fatigatione,

    Curt. 7, 11:

    frigore et penuriā,

    id. 7, 3:

    adfecta sterilitate terra, Col. R. R. praef. 1, 2: vitiis,

    Cic. Mur. 6, 13:

    ignominiā,

    id. Att. 7, 3:

    supplicio,

    Tac. A. 15, 54:

    verberibus,

    Curt. 7, 11:

    vulnere corpus adfectum,

    Liv. 1, 25:

    morbo,

    Ter. Hec. 3, 3, 6:

    dolore,

    Cic. de Or. 2, 49, 201:

    febre,

    Suet. Vit. 14:

    pestilentiā,

    Liv. 41, 5:

    desperatione,

    Cic. Att. 14, 22:

    clade,

    Curt. 10, 6:

    senectute,

    Cic. de Or. 3, 18, 68:

    aetate,

    id. Cat. 2, 20; id. Sen. 14, 47:

    morte,

    Serv. ad Cic. Fam. 4, 12.— Sup.:

    remiges inopiā adfectissimi,

    Vell. 2, 84.—
    (γ).
    In good sense:

    beneficio adfectus,

    Cic. Fam. 14, 4:

    aliquo honore aut imperio,

    id. Off. 1, 41, 149:

    valetudine optimā,

    id. Tusc. 4, 37, 81:

    laetitiā,

    id. Mur. 2, 4, and ad Brut. 1, 4:

    munere deorum,

    id. N. D. 3, 26, 67:

    praemiis,

    id. Pis. 37, 90.— Adv.: affectē ( adf-), with (a strong) affection, deeply:

    oblectamur et contristamur et conterremur in somniis quam adfecte et anxie et passibiliter,

    Tert. Anim. 45.

    Lewis & Short latin dictionary > afficio

  • 40 bulima

    būlīmus, i, m., = boulimos, great hunger, bulimy; hence also, weakness of the stomach, fainting, Gell. 16, 3, 9; cf. bu; Veg. 5, 34 (3, 35); 5, 37 (3, 38) (in Varr. 2, 5, 4, written as Greek).—Also written būlī-ma, ae, f., Paul. ex Fest. p. 32 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > bulima

См. также в других словарях:

  • weakness — weak‧ness [ˈwiːkns] noun 1. [uncountable] a lack of power, success, or influence: • The stock market doesn t fully reflect the weakness in the economy. • With this weakness in the market, buyers are able to name their prices and find willing… …   Financial and business terms

  • Weakness — Weak ness, n. 1. The quality or state of being weak; want of strength or firmness; lack of vigor; want of resolution or of moral strength; feebleness. [1913 Webster] 2. That which is a mark of lack of strength or resolution; a fault; a defect.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • weakness — ► NOUN 1) the state or condition of being weak. 2) a disadvantage or fault. 3) a person or thing that one is unable to resist. 4) (weakness for) a self indulgent liking for …   English terms dictionary

  • weakness — [wēknis] n. 1. the state or quality of being weak 2. a weak point; fault or defect, as in one s character 3. a) a liking; esp., an immoderate fondness (for something) b) something of which one is immoderately fond [candy is my one weakness] SYN.… …   English World dictionary

  • weakness — index caducity, defect, deficiency, detriment, disability (physical inability), disadvantage, disease, flaw, foible …   Law dictionary

  • weakness — c.1300, quality of being weak, from WEAK (Cf. weak) + NESS (Cf. ness). Meaning a disadvantage, vulnerability is from 1590s. That of self indulgent fondness is from 1712; meaning thing for which one has an indulgent fondness is from 1822 …   Etymology dictionary

  • weakness — [n] defect, proneness Achilles heel*, appetite*, blemish, chink in armor*, debility, decrepitude, deficiency, delicacy, enervation, failing, faintness, fault, feebleness, flaw, fondness, fragility, frailty, gap, impairment, imperfection,… …   New thesaurus

  • Weakness — This article is about the medical condition. For other uses, see Weakness (disambiguation). Asthenia redirects here. The tortrix moth genus is nowadays considered a junior synonym of Epinotia. ICD 10 M62.8 ICD 9 728.87 ( …   Wikipedia

  • weakness — weak|ness W3 [ˈwi:knıs] n ▬▬▬▬▬▬▬ 1¦(fault)¦ 2¦(lack of power)¦ 3¦(body)¦ 4¦(character)¦ 5¦(money)¦ 6 a weakness for something ▬▬▬▬▬▬▬ 1.) ¦(FAULT)¦ a fault in someone s character or in a system, organization, design etc …   Dictionary of contemporary English

  • weakness — noun 1 lack of strength ADJECTIVE ▪ big, fundamental, great, major, profound, serious, significant ▪ glaring ▪ …   Collocations dictionary

  • weakness — n. quality of being weak 1) to reveal, show weakness 2) weakness in (his weakness in mathematics) fondness 3) a weakness for (a weakness for chocolate) * * * [ wiːknɪs] show weakness [ quality of being weak ] to reveal [ fondness ] a weakness for …   Combinatory dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»